ความทรงจำของเอซ

แล้วภาพก็ดับไปเฉยเลยไม่ได้พลังงานหมดด้วยภาพคือดับไปเลยจริงๆ

"อ้าว"ทุกคนที่อยู่ในหอประชุมพูดออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

(เกิดอะไรขึ้น??)

(เครื่องน่าจะค้าง)

แล้วอยู่ภาพที่ดับไปก็ติดขึ้นมาอีกครั้งมันฉายภาพเอซที่กำลังวิ่งสุดชีวิตไปสถานที่แห่งหนึ่งถ้าสังเกตดีๆจะเห็นเลือดที่มุมปากอยู่ด้วย

"เกิดอะไรขึ้นไอ้เศษสวะนั้นจะไปไหน"

"กูอยู่กับมึงกูจะไปรู้มั้ยเล่า"

"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก"เอซที่อยู่ในภาพหอบออกมาอย่างเหนื่อยหอบ

"ให้ตายสิถ้ารู้ว่ามันไกลขนาดนี้บินมาดีกว่า"เอซบ่นพึมพำคนเดียวแล้ววิ่งต่อก่อนจะวิ่งมาจนถึงถนนใหญ่

จากวิ่งก็ค่อยๆเดินเอาเขามองซ้ายมองขวาอย่างระแวงจากนั้นจึงพูดขึ้น

"ให้ตายสิกะจะได้พักอยู่แล้วเชียวทำไมคุณเรลี่ถึงเรียกมาทำงานตอนนี้ก็ไม่รู้"เอซพูดออกมาด้วยความเหนื่อยอ่อน

"เฮ้ยอะไรว่ะนั้น"เอซที่กำลังเดินอยู่ก็ได้เห็นชาย 3 คนออกมาจากรถตู้และเอาถุงมาครอบหญิงสาวคนหนึ่ง

"เฮ้ยลักพาตัว"คนภายนอกที่เห็นเหตุการณ์ก็ได้ร้องเสียงหลงกันทันที

(ตำรวจไอ้หนุ่มนี้ต้องโทรแจ้งตำรวจเดี๋ยวนี้เลย)

(จะบ้าตายเกิดเหตุการลักพาตัวกลางวันแสกๆขนาดนี้เลยหรอว่ะเนี้ย)

"ลักพาตัว"เอซที่อยู่ในจอพึมพำออกมาเบาๆเขาที่ไม่รู้จะทำอะไรก็ได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะโทรหาตำรวจอยู่แล้วถ้าไม่สังเกตว่าหญิงสาวคือเพื่อนร่วมห้องของเขาซะก่อน

ในจังหวะที่ชาย 3 คนกำลังลากหญิงสาวอยู่นั้นเอซก็อาศัยจังหวะที่ไม่มีคนเห็นเข้าไปติด GPS ที่รถตู้

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงโทรศัพท์

เอซได้หยิบเอาอะไรสักอย่างมันคล้ายๆกับรูบิคขึ้นมาแต่ที่แน่ๆเจ้าก้อนสี่เหลี่ยมคล้ายๆรูบิคมันเป็นคนส่งเสียงเหมือนโทรศัพท์ออกมาเอซเปิดมันออกมาอยู่ๆมันก็กลายเป็นโทรศัพท์เฉยเลย

เอซชั่งใจสักพักก่อนจะกดรับสายนั้นเขาเอามันออกห่างจากหูอยู่สักพักก็มีเสียงที่อบอุ่นขึ้นมาจากเจ้าก้อนสี่เหลี่ยมที่ตอนนี้มันกลายเป็นโทรศัพท์แล้ว

"ยามาโตะเดธเกเรียลเกิดที่โกดังร้าง 4 นาฬิกาเธอตรงไปเลยประมาณ 4 กิโลเมตรก็จะถึง"คนที่อยู่ในสายพูดออกมาด้วยความอ่อนโยน

"ครับคุณเเรลี่"เอซตอบกลับไปด้วยเสียงอ่อนเพลีย

"ยามาโตะยายังเหลืออยู่มั้ย"แรลี่คนที่อยู่ในสายพูดด้วยเสียงอ่อนโยรชนิดที่ว่าไม่มีคนพูดแบบนี้กับเอซ

"ยาอะไรว่ะ"คนภายนอกพูดกัน

(เจ้าหนุ่มนี้ป่วยหรอต้องกินยา)

(นั้นสิ)

"ครับ..ยังเหลืออยู่"เอซทำการค้นหาในกระเป๋าแต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อไม่มียา

"ดูเหมือนว่ายาของผมจะถูกขโมยนะครับ"เอซตอบกลับปลายสายด้วยเสียงนิ่งเรียบ

"เฮ้อ หลังจัดการงานนี้เสร็จมารับเงินไปซื้อยาซะนะ"แรลี่พูดออกมาในสายด้วยเสียงอ่อนโยนเหมือนเดิม

"...ครับ"เอซเงียบไปสักพักก่อนจะตอบกลับคนที่อยู่ปลายสาย

"ฉันไม่รู้จริงๆนะว่าเธอกินยาระงับอาการนี้มานานเท่าไหร่แล้วแต่เงินเดือนที่ฉันให้ไปก็เพียงพอสำหรับค่าผ่าตัดแล้วแท้ๆ"แรลี่ยังพูดด้วยความอ่อนโยนเหมือนเดิม

"ไอ้สวะนั้นกำลังผ่าตัดหรอว่ะ"

(เหี้ยผ่าตัด)

(อะไรนะเหมือนฉันจะหูฝาดเด็กอายุแค่นั้นกำลังจะผ่าตัด)

"..."คราวนี้เอซในจอกับเงียบ

"ยังไงก็ชั่งเธอต้องรอดกลับมานะยามาโตะ"แรลี่ยังพูดด้วยความอ่อนโยนเหมือนเดิม

"ผมไม่รับประกันครับคุณแรลี่ว่าผมจะรอดกลับมา"เอซพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งและเย็นชาเป็นอย่างมาก

"เฮ้อ ฉันรู้ว่าเธออยากตายนะยามาโตะแต่ตายแบบนี้มันไม่ดีนะยามาโตะ"แรลี่พูดด้วยความอ่อนโยนแต่น้ำเสียงอ่อนโยนนั้นกลับซ่อนความกังวลเอาไว้

"..."คราวนี้เอซก็เงียบเหมือนเดิม

"คุณแรลี่ครับมีมนุษย์ธรรมดาอยู่ในเขตพื้นที่งานครับ"เอซพูดออกมาเมื่อโทรศัพท์อีกเครื่องที่เป็นโทรศัพท์ที่เขาใช้เวลาปกติซึ่งเป็นโทรศัพท์ที่เชื่อมต่อกับ GPS ที่เขาเอาไปติดบนรถตู้ของคนร้ายลักพาตัว

"เป็นคนร้ายลักพาตัวครับ"เอซพูดออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ

ปัง เสียงทุบโต๊ะ

"จะมีคนธรรมดาอยู่ในเขตพื้นที่งานไม่ได้ยามาโตะนายช่วยคนพวกนั้นก่อนแล้วกันนะแล้วค่อยไปจัดการงาน"แรลี่พูดด้วยความเคร่งเครียด

"ครับคุณแรลี่"เอซพูดจบก็ออกตัววิ่งไปที่โกดังร้างด้วยความเร็วที่แม้แต่รถที่เร็วที่สุดยังเทียบไม่ได้

ระหว่างวิ่งอยู่นั้นที่มุมปากก็มีเลือดไหลเป็นทางจำนวนมากอยู่ด้วยเอซวิ่งมาถึงโกดังร้างก่อนจะไอออกมาเป็นเลือด

"แค่ก แค่ก แค่ก"เอซไอออกมาเป็นเลือดทันทีที่มาถึงโกดังร้าง

"ให้ตายสิร่างกายเฮงซวยแผลเก่ายังไม่หายเลยแท้ๆ"ถ้าพวกเขาสังเกตดีๆก็จะเห็นเลือดซึมจำนวนมากไหลออกมาจากร่างกายของเอซอย่างหนัก

"อึก เจ้าโรคบ้ามาเป็นอะไรตอนนี้"อยู่เอซก็ทรุดตัวลงทันที่พร้อมเอามือกุมหัวท่าทางดูทรมานมากๆเลยด้วย

"ยังไม่พอหรอกถ้าคิดจะหยุดฉันด้วยโรคแค่นี้ อึก"เอซลุกขึ้นยืนได้พร้อมกับท่าทางทรมงานมากๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***