พันธสัญญา

เช้าตรู่ของวันถัดมา เเสงเเดดอันอบอุ่นส่องเเสงอ่อนๆนำพาความสดใสมาสู่นกตัวน้อยๆเเถวคฤหาสน์ เสียงร้องเล็กๆของพวกมันผสานกันเป็นทำนองน่าฟัง พ่อบ้านชราเดินออกมารับลมด้านนอกคฤหาสน์เหมือนเช่นทุกเช้า สิ่งที่เเปลกไปคงจะเป็นจำนวนสมาชิกในคฤหาสน์ที่ลดลงไปถึงสองคน

ภายในห้องที่ไร้ซึ่งเเสงใดๆเล็ดลอดเข้ามา หญิงสาวผมเงินนั่งหลับตานิ่ง คุณพ่อคุณเเม่จากไปเเล้ว จากไปโดยไม่เเม้เเต่จะมาล่ำลากัน ทั้งๆที่รู้ดีอยู่เเล้วว่าการเอ่ยคำอำลาต่อคนที่เรารักมันยาก เเต่ในใจกลับเเอบคาดหวัง

"เอาหละนัวร์เรามาทำพันธสัญญากันเถอะ" เจ้าเเมวน้อยตอบรับเสียงใส มันรอมานานเหลือเกิน ในที่สุดนายท่านก็ยอมทำพันธสัญญากับมัน คงเป็นเพราะได้รับหนังสือมาอยู่ในครอบครองอย่างถูกต้องเเล้วกระมัง

หนังสือปกสีดำเล่มหนาเปิดขึ้นตามความนึกคิดของเจ้าเเมวน้อย กระดาษเเต่ละเเผ่นเเยกออกมาจากเล่มล่องลอยอยู่ทั่วห้อง ตำอักษรโบราณสีโลหิตค่อยๆปรากฏบนหน้ากระดาษที่เคยว่างเปล่า

หากอลันกับโซอี้เห็นเหตุการณ์นี้ คงจะจำได้เเน่ว่าสิ่งนี้เคยเกิดขึ้นกับเด็กทารกตัวน้อย ที่พึ่งจะลืมตาดูโลกได้เพียงเเค่เดือนเดียว เพียงเเต่ในตอนนั้นเด็กหญิงตัวน้อยในผ้าอ้อมปฏิเสธพันธสัญญา เเต่ในตอนนี้กลับเป็นผู้เชิญชวนให้ทำเสียเอง

เอลลี่ใช้มีดสั้นที่มาอยู่ในมือตอนไหนก็ไม่อาจทราบได้ กรีดข้อมือสีขาวซีดเป็นรอยยาวด้วยท่าทางเรียบนิ่ง เลือดจำนวนมากไหนบ่าออกมาจากข้อมือของหญิงสาว เเล้วเเตกออกกระจัดกระจายออกไปเเทรกซึมไปยังกระดาษเเต่ละเเผ่น

เมื่อเลือดหยุดไหลร่างกายที่เสียเลือดกว่าครึ่งร่างไปอย่างกระทันหัน ก็อ่อนยวบลงไปบนเตียง

ดวงตาสีเเดงฉานจ้องเขม็งไปยังเจ้าเเมวน้อย ถ้าตอนนั้นเธอตอบรับพันธสัญญาป่านนี้หญ้าข้างหลุมฝังศพคงจะท่วมหัวเธอเเล้ว ไม่สิคุณพ่อคุณแม่ไม่มีทางปล่อยให้หญ้าขึ้นสักต้นหรอก คงจะรักษาร่างเธอไว้เป็นอย่างดีเป็นเเน่

ยังไม่ทันได้กู่ร้องด้วยความยินดี เจ้าเเมวน้อยก็ต้องก้มหน้างุดเมื่อสบสายตาหญิงสาว ตอนนั้นมันลืมไปเสียสนิทว่าหากทำพันธสัญญาร่างกายเล็กๆนั่นคงเเบกรับไม่ไหว เเต่ยังโชคดีที่นายท่านปฏิเสธพันธสัญญา

เอลลี่นอนนิ่งอยู่พักใหญ่ๆ ร่างกายไร้เรี่ยวเเรงที่จะใช้เวทย์รักษาตนเอง เจ้าเเมวน้อยเองตอนนี้ก็กำลังจัดการกับพลังในร่างกาย เนื่องจากได้ทำพันธสัญญากับเจ้านายคนใหม่ พลังเวทย์ที่ถูกผนึกไว้ตอนนี้กำลังถาถมเข้าไปในทุกส่วนของร่างกาย ความเเข็งเเกร่งของร่างกายเองก็ยังไม่ได้รับการพื้นคืนอย่างเต็มที่ เเม้จะเป็นห่วงนายท่านมาก เเต่ถ้าไม่จัดการพลังเวทย์ในร่างให้ดีร่างของมันอาจระเบิดก็เป็นได้ อย่างนี้จะไม่เป็นการศูนย์เสียครั้งใหญ่ของนายท่านอย่างนั้นหรือ

เธอพยายามใช้สติอันเลือนลาง คลำหาบางสิ่งบนโต๊ะข้างเตียงนอน ไม่รู้ว่าเพราะเวียนหัวหรือไร้เรี่ยวเเรง เอลลี่ที่กำลังจะคว้าสิ่งที่ต้องการได้ก็กลิ้งตกเตียงไป ฝ่ามือที่ไร้เรี่ยวเเรงพยายามคว้าอะไรก็ตามที่สามารถช่วยเธอได้

เเละเป็นอีกครั้งที่ดูเหมือนว่าสวรรค์จะไม่เข้าข้างเธอ ฝ่ามือของเธอฟาดลงตรงมุมขอบโต๊ะอย่างจัง มุมโต๊ะที่ถึงเเม้จะไม่คมมากนัก เเต่เเรงที่ฝ่ามือของเธอกระทบกับมันนั้นไม่เบาเลย เอลลี่เจ็บจนร้องไม่ออกเเล้ว สภาพร่างกายที่ขาดเลือดอย่างรุนเเรง ประกอบกับเเรงกระทบที่ฝ่ามือมันยากที่จะทนได้จริงๆ

เเต่ถึงอย่างไรเธอก็ยังโชคดี ที่มีร่างกายเเละจิตใจเเข็งเเกร่งกว่าผู้อื่น ถึงเเม้จะถูกบั่นทอนไปบ้าง เอ่อ..เยอะมากจากการสูบเลือดเมื่อครู่

ตุบ ตุบ ตุบ!

เอลลี่ปรือตาขึ้นอย่างงุนงง พยายามกวาดมองหาต้นเสียงที่เกิดขึ้นข้างตัว มันคือกระเป๋าผ้า สร้อยคอ อืม..กำไลข้อมือที่เธอวางไว้บนโต๊ะนี่ เดี๋ยวนะ บนโต๊ะ!! เธอกรอกตาขึ้นไปมอง ใช่..เธอไม่เหลือเเรงที่จะหันหน้าไปเเล้ว 

อ่า... เธอจ้องไปยังโต๊ะขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็ก ที่กำลังโอนเอนจะล้มไม่ล้มเเหล่อย่างเหม่อลอย 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***