day two

"******************************เหนื่อย***************************จัง***แหะ" ฉันบ่นรำพึงในใจก่อนจะนั่งพิงกำแพงแหงนหน้ามองแพด้านสีขาวในห้องเงียบๆ เอนตัวโน้มลงนอนกับเตียงอย่างช้าๆ และปล่อยใจให้ลอยละล่องไปในแต่ละวินาที นัยตาค่อยๆปิดลงอย่างบรรจง ทุกอย่างมันมืดสนิท ความคิดแต่ละอย่างพุดขึ้นมาอย่างละอันสองอัน จากสิบเป็นร้อย จากร้อยเป็นพัน หัวสมองแถบจะระเบิดออกมาให้รับรู้ว่าทนต่อความคิดเหล่านี้ไม่ไหวแล้ว

...การมีชีวิตอยู่ อยู่ไปเพื่ออะไร?...

...สิ่งที่เรียกว่าครอบครัวคืออะไรกันแน่? ปากบอกรักเท่ากันแต่ทำไมการแสดงออกถึงห่วยแตกแบบนี้ ใครเขาจะไปเชื่อลง ความใส่ใจนี่มันอะไรกัน ไม่มีเลยเถอะ บอกทำเพื่อให้มีอนาคตที่ดี ใครขอกัน?...

...ทำอะไรผิดนักหนาถึงต้องรังแกกันขนาดนั้น เห็นเป็นของเล่นสนุกมือสนุกปากกันรึไง?...

...ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจอเรื่องแย่ๆแบบนี้ด้วย...

...ไม่เคยบอกความจริงกันหรอกมีแต่เสเเสร้างใส่หน้ากากเข้าหากัน.....

...น่าเบื่อจังแหะ.....

...เหนื่อยจัง.....

...อยากหลับไปตลอด...

...ไม่อยากตื่นเลย...

...พอสักทีเถอะ...

จมดิ่งกับความคิดเหล่านี้ไปเรื่อยๆ...เรื่อยๆ...ลึกลงอีก..จนกระทั่ง..

...[ ห้องนอนครอบครัว เวลา 19:23 ]...

"องค์!! ตื่น!ไปอาบน้ำ!!กี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย!!"

"ห-หะ.." สะดุ๊งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงของคนที่เรียกว่าแม่ ดูก็รู้เลยว่าเขาพึ่งกลับมาจากที่ทำงาน การพูดการจาที่ดูอารมณ์ฉุนเฉียว โมโหร้าย ไม่มีท่าทีเลยว่าจะหยุดลง..

"เมื่อคืนมัวแต่เล่นเกมจนไม่ได้นอนเลยรึไง!? วันนี้วันหยุดแทนที่จะเอาหนังสือมาอ่าน! ทำตัวเป็นลิงขี้เกียดไปได้"

"รู้แล้วค่ะ รู้แล้ว เข้าใจแล้ว"ฉันค่อยๆยันร่างกายให้ลุกขึ้นถึงแม้จะยังตื่นไม่เต็มที่ก็ตาม เพราะไม่งั้นมีหวังโดนด่ายับกว่านี้แน่ ก่อนจะเดินลงไปอาบน้ำด้วยอารมณ์หงุดหงิด

...เหนื่อย...

ความรู้สึกอัดแน่นอยู่ภายในใจที่ต้องการระบายออกมา แต่กลับทำไม่ได้ น้ำตาที่อยากจะไหลอาบแก้ม กลับไหลไม่ออกแม้เพียงหยดเดียว เสียงเปล่งที่อยากจะกรีดร้องกลับร้องไม่ออก แม้จะอยากดิ้นทุรนทุรายมากขนาดไหนแต่กลับทำไม่ได้...อ่า..ดีจริงๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

one

บทต่อไป

day three

