บันทึกของบุคคลมากมายที่พบเจอเรื่องประหลาดถูกเก็บกูนำมาเล่าโดยใครบางคน
...ชายคนนึงนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวนึง...
...กำลังใขว้ขาอยู่ท่ามกลางความมืดมิด...
...ที่ยิ่งมองเข้าไปในความมืดมิดเท่าไหร่...
...มันก็จะยิ่งมืดลงกว่าเดิม...
...มากกว่าเดิม...
...มากกว่าเดิม...
สงสัยใสรึป่าวว่าภายนอกจักรวาลมิติและเวลามีอะไรอยู่///ชายคนนั้นกล่าว
...คงจะไม่มีหรอกแต่มันจะใช่อย่างนั้นรึป่าวนะสิ...
...เคยอยากเป็นอมตะกันไหม...
...พวกแกคงตอบว่าไม่...
...เพราะพวกแกไม่อยากอยู่จนโลกระเบิดบ้างละ...
...ไม่อยากเสียคนรักบ้างละ...
...กลัวจะเบื่อมากเกินไปบ้างละ...
...และท่าหากความอมตะนั้นไม่ต้องเสียของพวกนั้นเลยละ...
...แกจงฟังเรื่องราวต่อไปนี้...
...และตัดสินใจเอาแล้วกัน...
///ชายคนนั้นเปิดหนังสือและอ่านมัน
บันทึกวันที่ 19 เดือน 4 ปี1993
...หากคุณได้รับบันทึกนี้แสดงว่าผมไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว...
...ไม่ได้อยู่ส่วนไหนของจักรวาล...
...แต่อยู่ข้างนอกนั้น...
...เรื่องมันเริ่มต้นขึ้น...
...เมื่อตอนไหนสักวันที่ผมไม่อาจจำได้...
...ผมได้ค้นพบว่าตัวเองเป็นอมตะ...
...ทางด้านตัวตนและความคิด...
...สงสัยหรอว่ามันทำงานยังไงผมจะบอก...
...ให้คุณฟังเอง...
...ในวันที่ผมได้ค้นพบพลังมันเกิดจาก...
...การตาย...
...แต่เมื่อผมตาย...
...ผมก็ได้ลืมตามาอยู่ในที่ที่มืดมิด...
...ตัวผมกำลังร่วง...
...ตกลงไปในเหวไร้ก้นบึ้ง...
...รอบตัวผมมีแต่ความมืดมิด...
...มองหาจุดสิ้นสุดไม่ได้...
...และพอผมรูัตัวอีกทีนึง...
...ผมก็ตื่นมาบนเตียงของผม...
...บ้านของผม...
...ผมเริ่มไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น...
...ได้แต่ตื่นตระหนกและคิดว่า...
...การที่ผมตายนั้นเป็นเพียงแค่ฝัน...
...ที่เหมือนจริงมากๆเท่านั้น...
...วันเวลาถูกย้อนกลับไป...
...ทุกๆอย่างเกิดขึ้นอีกครั้ง...
...ในวันแรกผมตื่นมาคุณป้าข้างห้องมาเคาะประตู...
...ผมออกไปหาเธอเธอบอกว่าเห็นผมนอนไปหลายวันและเกิดเป็นห่วงขึ้นมาเลยนำของมาให้...
...ผมรับไว้ด้วยความยินดี...
...ผมเดินลงไปข้างล่างของตึก...
...ไปที่ร้านคนขายดอกไม้และจะนำดอกไม้นั้นไปที่หลุมศพของคุณพ่อที่เสียชีวิตจากสงคราม...
...มีการก่อการร้ายเกิดขึ้น...
...ผมก้มหมอบลงไปกับพื้น...
...พวกนั้นทำท่าทางจะทำร้ายคนขายดอกไม้...
...ผมจึงรีบเข้าไปช่วย...
...2...
...ผมตายอีกครั้ง...
...ผมตื่นขึ้นมาในที่ที่มืดมิด...
...ผมกำลังร่วงอีกครั้ง...
...ครั้งนี้มันมืดมากกว่าเดิม...
...มืดกว่าครั้งก่อน...
...ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งในบ้าน...
...บนเตียงของผม...
...ผมลุกขึ้นและเกิดอาการกลัวอย่างมาก...
มีเสียงดังเกิดขึ้นป้าข้างห้องมาหาผมอีกรอบ
เธอบอกว่าเธอเป็นห่วงเหมือนกับเมื่อวาน
ผมเกิดเริ่มสงสัยขึ้นมาทันทีว่ามันไม่ใช่ฝัน
...คุณป้ายื่นของกินมาให้ผม...
...ผมรับไว้แล้วขอบคุณ...
ผมรีบแต่งตัวและลงไปซื้อดอกไม้อีกรอบ
...เหมือนครั้งก่อน...
...มีการก่อการร้ายเกิดขึ้น...
...แต่ผมรอดมาได้ในครั้งนี้...
...ผมเริ่มมั่นฝนใจว่ามันไม่ใช่ฝัน...
...ผมครุ่นคิดอยู่สักพัก...
...ก่อนตัดสินใจ...
.......
.......
.......
...3...
...ฆ่าตัวตาย...
...ผมตื่นขึ้นมาในที่มืดๆเหมือนเดิม...
...จนกระทั่งมาโผล่อีกทีบนเตียง...
...ผมเริ่มมั่นใจในสิ่งที่เกิดขึ้น...
...และทดลองตายไปเรื่อยๆ...
...ทุกๆครั้งผมจะตื่นมาในที่มืดๆ...
...665ครั้ง...
...คือจำนวนที่ผมตายไป...
...มันมืดมืดมากๆ...
...ผมมองไม่เห็นแม้แต่มือของตัวเอง...
...ผมใช้ชีวิตกึ่งอมตะอย่างคุ้มค่า...
...และยังมีเรื่องอีกมากมายที่ผมอยากทำ...
...และผมยังเจอคนที่รักมากๆ...
...ผมเคยคิดจะเล่าให้คนอื่นฟังแต่ทุกครั้งที่ผมจะทำ...
...ผมจะตื่นมาในที่มืดๆ...
...ในครั้งที่665...
...ผมตาย...
...เหมือนทุกครั้ง...
...แต่ในครั้งที่...
...666...
...มันต่างออกไป...
...มันมืดมืดกว่าครั้งไหนๆ...
...มืดแบบที่ไม่มีอะไรมาอธิบายได้...
...ผมมั่นใจว่านี้คงเป็นสีของจุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง...
...ก่อนจักรวาลจะกำเนิด...
...ทั้งๆที่...
...มันมืดขนาดนั้น...
...แต่ผมกลับมองเห็นอะไรบางอย่าง...
...ท่ามกลางความมืดที่มืดที่สุด...
...ผมเห็นมัน...
...Lightwalkers...
ผมเรียกมันอย่างนั้นเพราะมันเหมือนแสง
...ท่ามกลางความมืด...
...ตัวของมันสว่างหรอ......
...ไม่มันมืดมิดมืดกว่าความมืดของจักรวาล...
...มืดมากจนสามารถเป็นจุดเด่นท่ามกลางความมืดด้วยกันเอง...
...เป็นเหมือนแสงเพียงเล็กน้อยท่ามกลางความมืด...
...ในความมืดนี้ไม่ได้มีแค่ผม...
...ผมตื่นมาอีกครั้ง...
...และกลัวจนตัวสั่น...
...ผมกลัวที่จะตายทั้งๆที่เป็นอมตะ...
...ตลกรึป่าวละคนเป็นอมตะกลัวตาย...
...ใช่มันโคตรตลกแต่ท่าคุณลองเป็นผม...
...คุณจะรู้ว่ามันน่ากลัวแค่ไหน...
...ผมพยายามที่จะไม่ตายอีกครั้ง...
...พยายามมากกว่าครั้งไหนๆ...
...แต่แล้วผมก็...
...667...
...ผมตื่นมาในความมืดมิด...
...พยายามมองไปรอบๆ...
...จนกระทั่งหางตาของผมไปเห็นมันเข้า...
...ผมจ้องมองไปที่มัน...
...มันหันและจ้องมองกลับมา...
...รูปร่างเหมือนฮายีน่าขนาดใหญ่...
...ร่างกายมืดสนิท...
...ยืนด้วย2ขา...
...น้ำลายใหลจนท่วมปาก...
...ดวงตาของมันดำมืดจนเหมือนไม่มีดวงตา...
...แต่ผมก็รู้สึกได้ว่ามันมองมา...
...มัน...
.......
.......
.......
...รู้ตัวแล้วถึงการมีอยู่ของผม...
...ผมตื่นขึ้นมาด้วยความกลัวสุดขีด...
...ไม่รู้ควรทำยังไงไม่รู้อะไรสักอย่าง...
...ผมจะตายจริงๆไหมหรือแย่กว่านั้น...
...ผมรีบลุกขึ้นมาแล้วจดบันทึกก่อนจะสายไป...
...อ่า...
.......
.......
.......
...สายไปแล้วสินะ...
.......
.......
.......
...ชายคนนึงท่ามกลางความมืดปิดหนังสือลง...
...แล้วกล่าวขึ้นมาว่า...
...ไม่มีอะไรในโลกได้มาฟรี...
...ความอมตะมันเป็นเหมือนคำสาป...
...แค่คำสาปในครั้งนี้มันร้ายแรงกว่าครั้งไหนๆ...
...พวกนายละ...
...อยากได้ความเป็นอมตะแบบนี้รึป่าว...
จบบทที่1
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 3
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
peaceful
ตอนนี้มีพิมพ์ผิดอยู่บ้างนะคะ แต่อ่านแล้วรู้สึกสนุกดีค่ะ
2023-10-25
0