เจ้าหญิงสุดหล่อกับเจ้าชายหลงตัวเอง
จะกล่าวถึงนครหลวงเมือง‘เบญจานคร’ มีกษัตริย์ปกครองนาม ‘ท้าวสิงขร’ แลพระมเหสี ‘กลีบเกสร’ อีกทั้งยังมีพระธิดาตัวน้อยๆโฉมงาม เพียบพร้อมไปเสียทุกเรื่องยกเว้นแต่คิดว่าตนเองนั้นเป็นผู้ชาย พระนามของพระธิดาคือ ‘กลีบแก้ว’
...12ปีต่อมา...
ในยามนี้พระธิดาตัวน้อยๆก็ได้เติบโตขึ้นมาเป็นสาวรูปงามเต็มตัวเเล้ว ถึงกระนั้นเธอก็ยังคงทำตัวคล้ายบุรุษอย่างมิมีวันเลิก
ในลานกว้างซ้อมอาวุธ มือเรียวเร่งคว้าลูกธนูออกมายิงเล่นแก้เหงา ไม่นานนักลูกศรของเธอก็ปักบนเป้าตรงกลางอย่างง่ายดายเหมือนถูกจัดวาง ก็แน่หล่ะสิหล่อนเชี่ยวชาญในการยิงธนูมากที่สุด เช่นนี้คงเป็นเรื่องปกติ
“พระธิดาเพคะ...องค์เหนือหัวแลพระมเหสี ทรงให้หม่อมฉันมาทูลเรียกพระธิดาไปเข้าเฝ้าเพคะ”
สิ้นเสียงประโยคที่กำนัลสาวว่า เธอก็เร่งวางธนูแลลูกศรลงบนแผ่นหิน ก่อนจะคว้าดวงแก้ววิเศษ อาวุธคู่กายของเธอออกมา
“ถ้าพระธิดามัวแต่สนใจดวงแก้ว องค์เหนือหัวจะทรงกริ้วนะเพคะ.... !!!!”
นางกำนัลน้อยตกตะลึงจนแทบจะล้มลงนอนราบไปกับพื้น เพราะหลังจากดวงแก้วในกำมือธิดาสาวเปร่งแสงออกมา พระธิดาก็หายลับสายตาไปเสียแล้ว นางจึงร้องตะโกนลั่นเรียกหากลีบแก้วเสียงสั่นๆด้วยความกลัว ถ้าหากกลีบแก้วเป็นอันใดไปเธอหัวขาดแน่
“พระธิดาเพคะ!! พระธิดากลีบแก้ว!! ตายแล้ว..หัวขาดเเน่ พระธิดาเพคะ!!...”
...ณ.ท้องพระโรง...
ธิดาสาวหลังจากถูกสั่งให้นางกำนัลไปตามเรียกไม่นานเธอก็เดินเข้ามาข้างในท้องพระโรงด้วยเสื้อผ้าใหม่ นางนุ่งผ้าสีส้มอ่อนห่มสไบสีขาวทอง ทำให้ความงามของนางนั้นแพร่กระจายไปไกลอีกจนได้ พวกราชองครักษ์หนุ่มจ้องมองเธอเหมือนหวังจะได้เชยชม นางกำนัลน้อยบางคนก็จ้องเธอด้วยความริษยา เมื่อกลีบแก้วได้เดินมานั่งยังบนแท่นพระที่นั่งของตน เธอก็รีบพนมมือไหว้เสด็จพ่อแลเสด็จของหล่อนเป็นไปตามมารยาท
“เสด็จพ่อกับเสด็จแม่เรียกลูกมาที่นี่ มีพระประสงค์อันใดหรือเพคะ?”
เสียงใสว่าร้องถามผู้แก่กว่าตนทันทีเพราะไม่เข้าใจ เมื่อเช้าเธอก็มาเข้าเฝ้าพวกท่านทั้งสองแล้วมิใช่หรือ? ต้องมีเรื่องอันใดในใจลึกๆของทั้งสองท่านเป็นแน่
“แม่เรียกเจ้ามาที่นี่เพราะ...ถึงเวลาแล้วหนา..”
“ถึงเวลา..ถึงเวลาอันใดหรือเพคะ?”
“ถึงเวลา ที่เจ้าจะต้องไปเป็นพระชายาขององค์ชายต่างเมือง ตามคำสัญญาระหว่างเมืองของเราเเละเมืองของเขา”
“ห้ะ!!!!”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments