ตอนที่1 ซวยแล้วว

16:13

//ฝนตกหนกมากๆ

มายเมยนั่งรอให้ฝนซาลง

“เมย์พี่บอกแล้ยใช่มั้ยให้เอาร่มมา||เสียงเซ็งๆ”

“พี่มายก็อย่ามาบ่นเลยย หนูไปคิดว่าฝนจะตกหนักขนาดนี้[หน้าตาย]”

10 นาทีผ่านไป

”พี่ๆฝนซาแล้วเรารีบไปตรงนั้นเถอะเหมือนจะมีป้ายรถเมย์ให้เราหลบฝนด้วย[เสียงมีหวัง]”

“ได้ๆ ระวังลื่นละ[หน้าเจื่อนๆ]”

พวกเขาวิ่งไปที่ป้ายรถเมย์พวกเขาได้เห็นมีผู้หญิง2คนกำลังนั่งอยู่ แต่เมย์มายไม่ได้คิดอะไร เลยคุยกัน

“นี่เมย์ได้ยินข่าวลือบ้างไหม?”

“ไม่นะค่ะ”

“ที่เขาว่าพี่ยิปซีคบกับดาวโรงข้างๆเราเนี่ยแต่ได้ข่าวว่าเลิกกันเพราะไม่ลงรอยเรื่องบ้านอยู่ใกล้สาวที่ตัวเองไม่ชอบนี่แหละ[สีหน้าหงอยๆ]”

“พี่มายทำสีหน้านี่อีกแล้ว แปลว่าพี่มายชอบพี่ยิปซีหรอคะ?”

“อืม ใช่พี่ชอบพี่ยิปซี ชอบมานานแล้วด้วย[เสียงๆสั่นๆ]”

เมย์อุทานขึ้น

“เชี่ยย จริงดิ หนูพึ่งรู้อ่ะว่าพี่ก็มีความรักกับเขา[ถูกมายเอามือปิดปาก]”

อยู่ๆมีผู้หญิงข้างๆยกขึ้นเดินเข้ามาหา เป็นผู้หญิงที่สูงมากสัก172ได้ มัดผมหางม้า เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม ก้มลงกระซิบกับมายว่า

“นี่คุณรู้ไหมว่ากำลังทำให้ใครตกหลุมรักอยู่ เขาชื่อว่า พี่ยิปซีหน่ะ แต่น้องของยิปซีชอบเด็กผู้หญิงที่นั่งข้างคุณมากว่า[เสียงอ่อย]”

“เมย์ๆรีบกลับกันดีกว่านะ” มายได้สักเกตหน้าผู้หญิงคนนั้น ที่กำลังยิ้มและเห็นว่ามีลักยิ้มข้างเดียว

มายเห็นดังนั้นจึงอุทานว่า

“เหี้ยย นั้นมันยิปโซ[หน้าตกใจ]”

"รู้จักเราด้วยหรอคะ?[ยิ้ม]"

มายเห็นดังนั้นจึงรีบจูงมือเมย์วิ่งหนีไปอย่างเดอะแฟลชทั้งๆที่ฝนตกโปรยปรายมายรีบมากจนเผลอหยิบเผลอหยิบเสื้อของ ยิปโซมาด้วย และรีบคลุมให้เมย์และวิ่งกลับบ้านอย่างเร็ว😱

ยิปโซยิ้มแบบหันไปมองยิปซีผู้เป็นพี่สาว

“น่าเสียดายเนอะ คนที่พี่ชอบไปซะแล้ว ฮึๆ น่าเสียดายขอไลน์ไม่ทัน”

“…”

16:59

ณ ร้านอาหารตามสั่งใต้คอนโด

พ่อศึกกำลังผัดข้าวให้ลูกค้าอย่างขยันขันแข็ง ได้เห็น2แสบกลับบ้านมาตัวเปียกซก ด้วยความสงสัยจึงถามด้วยความเป็นห่วงว่า

“เป็นไงมาไงถึงได้กลับบ้านมาเปียกแบบนี้ละ แม่สาดูลูกหน่อยจ่ะ"

แม่สาที่กำลังเสริฟข้าวให้ลูกค้าหันมามองดู2แสบแล้วอมยิ้ม

“นี่2แสบวิ่งกลับบ้านมาใช่มั้ย แต่แม่เห็นเมื่อเช้ามายเมย์ไม่ได้เอาเสื้อกันหนาวไปนะแถมบ้านเราไม่มีเสื้อกันหนาวสีขาวด้วยหนิ?[สีหน้าสับสน]”

“ลูกไปหยิบของใครมา รีบเอาไปซักแล้วไปคืนเขานะพรุ่งนี้น่าจะแห้ง[ดุ]”

พ่อศึกหันไปมอง หน้าร้าน และยิ้มออกมา ถามลูกค้าเจ้าประจำว่า

“ยิปซียิปโซเหมือนเดิมใช่มั้ยลูก”

“ค่ะ เหมือนเดินค่ะน้า”

มายหันไปมองพร้อมสบตากับยิปซี ยิปซีเห็นอึ้งไปจนลืมไปว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ หูดับไปชั่วขณะ

“พี่ซี ———พี่ซี!!!!!”

“พี่ซีเป็นอะไรไป อึ้งอะไรแข็งเป็นหินเลย”

“…”

ยิปโซหันไปมองที่เด็กผู้หญิงที่กำลังใช้เสื้อกันหนาวของตัวเองคลุมอยู่จึงพูดขึ้นว่า

“น…นะ…นั้นเสื้อกันหนาวหนูค่ะ”

แม่สาได้ยินดังนั้นจึงบอกให้เมย์เอาเสื้อไปซักพรุ่งได้เอาไปพี่คืนเขา

เมย์ พยักหน้าและเดินขึ้นห้องไป

แม่สา พูดขึ้นด้วยสีหน้าเป็นห่วงยิปซีกับยิปโซว่า

“นี่ ยิปซียิปโซไม่โดนฝนใช่มั้ย ถ้าอย่างนั้นขึ้นห้องไปก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวให้มายเอาข้าวไปให้จ๊ะ”

“ค่ะ ห้องที่5นะค่ะ”

“[ยิ้มตอบรับ]”

ไปมายไปอาบน้ำอาบท่าจะได้กินยาเดี๋ยวเป็นหวัดนะ

มายพยักหน้า

17:34

มายเดินขึ้นห้องมาเห็นเมย์นอนอยู่ห่มผ้าพัดลมไม่เปิด

“เมย์โอเคไหม[น้ำเสียงเป็นห่วง]”

“หนูโอเคค่ะไม่เป็นอะไรมาก”

มายเอื้อมมือไปจับตัวน้องได้อุทานขึ้นในใจว่า

“บอกว่าโอเคแต่ตัวร้อนจี๋เลย[ในใจ]”

“ถ้าอย่างนั้นพี่ไปส่งข้าวให้ห้องที่5ก่อนนะจะฝากอะไรถึงเขามั้ย เดี๋ยวพี่ไปตามแม่ให้มาเช็ดตัวให้อาการจะได้ดีขึ้น”

“พี่มายฝากบอกเขาว่า อย่างลืมกินยาด้วยนะเดี๋ยวนะไม่สบาย[เสียงสั่น]”

“ได้ๆ เดียวพี่บอกให้”

มายเดินไปหยิบโน๊ตที่อยู่บนโต๊ะและเขียนถึงยิปโซและยิปซี

เดินลองไปชั้นล่างและบอกพ่อว่า

“พ่อข้าวที่พี่ยิปซีกับยิปโซอยู่ไหนคะ?”

“อยู่บ่นโต๊ะจ่ะ แม่สาใส่ยาแก้หวัดไปให้ด้วยบอกพี่เขาว่ากินยาด้วยละเดียวจะไม่สบาย”

“ค่าาา บอกแม่ด้วยนะอย่าลืมเช็ดตัวให้เมย์[เอาโน๊ตใส่ในถุง]”

“ได้จ่ะๆ"

แม่สาเดินมาพร้อมยิ้มกรุมกริบ

”พ่อว่าไหม ยัยมายกับยัยเมย์ชอบ ยิปซีกับยิปโซนะว่าไป[ยิ้มกรุมกริบ]”

"พ่อก็ว่าเหมือนกัน เริ่มอยากจะมีลูกสะใภ้แทนที่จะลูกเขยซะแล้ววแม่[หัวเราะ]"

17:57

เราควรพูดยังไงดี ตั้งสติหน่อยดิมาย พี่ยิปซีแม่หนูฝากข้าวมาให้ค่ะ🫣 อ่ะกูเอาข้าวมาให้รีบแดกก่อนจะเย็นละ🙄 ไม่ดีๆ ต้องพูดเพราะ อะถึงเร็วเกิน

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

"ใครมาว่ะ โซไปเปิดประตูหน่อย"

"ไปเองดิซีใช้แต่น้องตัวเอง😠"

"เออๆ จะมาอีกจะมาทำไมว่ะ กูเคยบอกมึงแล้วว่ากูไม่ได้เป็นอะไรกับน้องเขา[เปิดประตูพูด]”

มายเห็นพี่เขาใกล้ๆทำไมหัวใจเต้นแรงแบบนี้

"อะ…เอ่อ…ข้าวมาส่งค่ะ"

"มึงบ้าป่าว อยู่ๆเอาข้าวมาให้กู(ทำหน้าไม่พอใจในขณะจองโทรศัพท์อยู่แบบนั้น)"

"พี่ยิปซีหนูเอาข้าวมาส่งงงง!!![เสียงสั่นๆพร้อมน้ำตาไหล]"

ยิปซีเอาโทรศัพท์ออกจากมือจนตกใจว่าทำไมเป็นมายมาส่งข้าวปกติเห็นน้าสามาส่งให้จะตะโกนเรียนกว่าข้าวส่ง

"อะ…เอ่อ…น้องมายพะ…พี่ขอโทษนะค่ะ พี่ไม่ได้มองเห็นน้องตั้งแต่แรกขอโทษนะค่ะคนสวย(เสียงรู้สึกผิด)

ยิปซีเอามือปาดน้ำตาให้มายและพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มและสายตาปรานจะกลืนกินว่า

"ถ้าน้องร้องไห้แบบนี้พี่จะไปมีกำลังใจในการเล่นเกมหรอคะคนสวยของพี่🥺"

มายถูกมุขหยอดไปทำให้มายออกอาการเขินมากๆจนลิ้นพันกันไปหมด

นี่ ข้าวที่สั่งไว้ค่ะ[เสียงสั่น]

พอหยิบยิปซีรับข้าว มายก็รีบวิ่งไปทันที

ยิปซีเห็นมายน้ำตาไหลก็รู้สึกผิดเลยไปนั่งหงอยข้างๆยิปโซ

"เป็นไงผู้หญิงที่พี่ว่าไปกลับไปแล้วรึเห็นคุยกันตั้งนาน"

"ผู้หญิงอะไรของมึงงง กูเผลอว่าน้องมายไปดิแม่งน้ำตาไหลเลย แต่ดี1อย่างกูเต๊าะไปนิดนึง[หงอยเหมือนเดิม]"

"แต่น้องเขาเหมือนจะชอบมึงนะ ป่ะไปแดกข้าว"

"…"

"มีโน๊ตด้วยย ถึงกูถึงมึงแหละ นี่ของมึงในโน๊ตเขียนว่า "ถึงพี่ยิปซีกินข้าวให้หมดนะค่ะ อย่าลืมกินยาแก้หวัดด้วยหนูเป็นห่วงนี้ 065-32*****นะค่ะแอดไลน์มาได้ค่ะ:>จากมาย"

"ยิ้มอะไรอ่ะซีไหนขออ่านบ้างดิ"

"ไม่ๆ แดกข้าวเถอะจะได้กินยาเดี๋ยวไม่สบายพรุ่งนี้ไดไปโรงเรียน"

"อืม"

โปรดติดตามตอนต่อไปเด้อค่ะ ปล.บ้านผู้เขียนไฟดับ😭

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***