นาราเวรา
สายลมอ่อนๆพัดความหอมของดอกพิกุล พัดพาเข้ามาให้ชื่นใจ หากเเต่เวลายามนี้ไม่เหมาะสมนัก "นารา.." เสียงเรียกนามบุคคลตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเเผ่วเบาราวกระซิบ กลีบดอกพิกุลลอยมากระทบที่ใบหน้าหล่อนเล็กน้อยก่อนจะลอยต่อไป "ดอกพิกุลที่พัดมา เเอบคล้ายคลึงกับคุณนะ เวรา" เสียงเเหบเเห้งเอ่ยตอบการเรียกขานชื่อของตน เจ้าของชื่อ เวรา หรือ เวราพิกุล ยิ้มบางๆกับคำชมนั้น "ขอบคุณมากเจ้าต้นพิกุล" เวรายังคงพูดภาษากวนประสาทเล็กน้อย จนทำให้เจ้าของชื่อที่ถูกเรียกว่าเจ้าต้นพิกุลคิ้วกระตุก "คุณนารานิกรณ์ ยังคงกวนประสาทง่ายเหมือนเดิมเลยนะ" เวราเอ่ยอย่างขบขัน ก่อนจะมองไปยังดวงจันทร์ที่สาดเเสงเข้ามา หล่อนได้เเต่นึกในใจ 'หากเราสองได้เคียงคู่กัน คงจะดี' เจ้าหล่อนได้เเต่นึกในใจอย่างขบขันหากเพราะรู้อยู่เเล้วว่าไม่มีวันเป็นจริง "เเล้วคุณเวรามีอะไรกับกรณ์หรอ?"เสียงที่ฟังดูเเหบเเห้งไม่คล้ายกับผู้หญิงใยสมัยนั้นนัก เอ่ยถามอย่างเย็นชา "ก็...จะมาชวนเจ้าต้นพิกุลหนียังไงล่ะ!" หล่อนเอ่ยอย่างอารมณ์ดี หากผิดกับเจ้าต้นพิกุลที่เงียบไปเล็กน้อย "เเม่ดอกพิกุลเเน่ใจรึป่าว" นาราเอ่ยถามเพื่อความเเน่ใจ หล่อนคิดว่าคงจะฟังผิด "ฉันขอชวนเธอ คุณนารานิกรณ์ กับฉัน คุณหญิงเวราพิกุล หนีไปด้วยกันยังไงล่ะ" สายตาของเจ้าดอกพิกุลที่อยู่ตรงหน้าของนาราเเสดงถึงความมุ่งมั่นอย่างเเท้จริง หากเเต่ต้นพิกุลสาวเองก็ไม่ได้ตอบอะไรออกไปได้ เเต่เพียงยิ้มบางๆตอบ"ได้สิเเม่ดอกพิกุลเเสนสวย" ฉันคงไม่ยอมให้เธอไปคนเดียวเเน่นอนสาบานเลยหล่ะ....หลังจบการสนทนาก่อนที่นาราจะเดินหนีหายไปก็มีเเขนเล็กๆจับเเขนเรียวไว้คุณนาราจะไม่ทิ้งเวราคนนี้ใช่ไหม.."เวราได้เเต่มองหน้าของเจ้าต้นพิกุลของหล่อนก่อนท่่ต้นพิกุลคนนั้นจะยิ้มก่อนเอ่ยตอบ"ฉันไม่ทิ้ง คุณดอกพิกุลไว้คนเดียวหรอกเชื่อใจฉันสิ..."สายลมเริ่มพีดพามาอีกครั้งนึงครั้งนี้มันพัดดอกพิกุลมาให้พอเป็นพิธีสองคุณหญิงเเห่งนั้นได้เเต่มองดวงจันทร์พร้อมกับดื่มด่ำในบรรยายกาศ โดยไม่รู้เลยว่ามีใครคนนึงเเอบมองพวกหล่อนอยู่จากไกลๆ....
"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments