“ วันแรกของการเดินทาง ผมเจอเธอ.. ”

— แนะนำจากไรท์นะครับ อ่านพล็อตก่อนมาอ่านเรื่องข้างในนะครับ และก็เวลาอ่านให้นึกถึงเสียงเด็กผู้ชายตัวเล็กๆจะได้ฟิลมาครับ!!

เสียงนกร้องต้อนรับเช้าวันใหม่ อันที่จริงผมไม่ได้นอนมาแล้ว 1วัน ตอนนี้ผมเดินทางออกจากเมืองที่อาศัยอยู่มาแล้ว ดูจากเส้นทางที่ผมเดินออกมา ผมน่าจะเดินออกมาไกลมากแล้วนะครับ . . .

เท้าเล็กๆของผมเริ่มจะเจ็บแล้ว รองเท้าที่ผมใส่คงจะกัดเท้าของผม ผมเล่นเดินไม่พักเลยนี่เนาะ ผมจึงตัดสินใจหาจุดพักเล็กๆที่เมืองข้างๆ

สายตาของผมเหลือบไปเห็นร้านค้าเล็กๆ ที่นั่นน่าจะพอมีของกินที่ยังไม่หมดอายุเหลืออยู่ ผมรีบวิ่งไปที่นั่นทันทีหลังจากที่สังเกตเห็น . . . ผมเดินเข้ามาในร้านอย่างเงียบๆ จากนั้นผมจึงรีบเดินไปที่ชั้นวางอาหารกระป๋อง ดูเหมือนของหลายอย่างจะหมดอายุไปแล้ว เหลือแค่อาหารกระป๋องบางยี่ห้อที่ยังไม่หมดอายุ

หลังจากที่ผมเก็บอาหารกระป๋องเข้ากระเป๋าแล้ว ผมกำลังจะเดินไปที่ตู้น้ำแข็งเผื่อจะมีน้ำแข็งหลงเหลืออยู่สำหรับการเก็บน้ำ . . . \(กึ้ก!!\) จู่ๆ ก็มีเสียงเหมือนบางอย่างกระตบกับตู้น้ำแข็งอย่างแรง ผมตกใจเล็กน้อยเพราะในใจลึกๆผมก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นหนูหรืออะไรแบบนั้น แต่กลับกันเสียงกระทบมันดังมาก

ผมใช้มือเล็กๆของผมค่อยๆเอื้อมมือไปหลังตู้น้ำแข็งช้าๆ ก่อนจะค่อยๆดันตู้น้ำแข็งออกมา . . . สีหน้าของผมค่อยๆซีดลง ข้างหน้าผมไม่ใช่หนูตัวใหญ่หรือแมลงแต่กลับเป็นหญิงสาว อายุน่าจะราวๆช่วงวัยรุ่นได้ล่ะมั้งครับ เธอตัวสูงกว่าผมค่อนข้างเยอะ ก็นะผมสูงแค่ 160 เองนี่นา แต่ที่สำคัญคือหัวของเธอเหมือนจะมีของเหลวสีแดงไหลออกมา พร้อมทั้งตอนนี้เธอสวมแค่ชุดชั้นในเท่านั้น , ,

ผมรีบตั้งสติ ก่อนจะค่อยๆอุ้มเธอเท่าที่ผมทำได้ จะเรียกว่าแบกก็ได้ล่ะครับ ผมพยายามลากเธออกมาเบาๆและไม่ให้ขาของเธอชนเข้ากับสิ่งของ . . . ผมวางตัวของเธอลงอย่างอ่อนโยน ชีพจรของเธอยังเต้นอยู่ ผมหยิบอุปกรณ์ในกนะเป๋าผมออกมา ผมค่อนข้างเขินและอายมากกับรูปร่างของเธอ แต่สิ่งนี้จะมาทำให้ผมเสียสมาธิกับการช่วยเธอไม่ได้เด็ดขาดผมจึงหาผ้ามาคุมตัวเธอและเริ่มทำแผลให้กับเธอ . .

เวลาผ่านไปสักพักผมนั่งจิบน้ำในขวดพลางกวาดสายตามองรอบๆ ผมลุกไปทำธุระ \(ปัสสาวะ\) อยู่สักพักก่อนจะกลับมาที่เดิม ผมกลับพบว่าเธอไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว ผมรีบหันสายขวาแต่ยังไม่ทันจะมองไปรอบๆผมก็ถูกจับให้ล้มลง ทันใดที่ผมทั้งท่าได้ผมจึงรีบลุกหันไปมองคนที่ผลักผม !!!

" ว . . โว้ . . " — เสียงผมสั่นเล็กน้อย ภาพที่เห็นตรงหน้าทำผมตะลึงไปสักพัก เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากเลยล่ะ ผมไม่เคยเจอใครสวยเท่านี้มากก่อนเลย หรือเพราะผมไม่ค่อยสังเกตผู้คนกันนะ

" นาย . . เป็นใครกัน " เสียงนุ่มละมุนเปร่งออกมาจากปากของหญิงสาว เพื่อเรียกสติของผมกลับมา ดูเหมือนเธอจะสังเกตเห็นได้ชัดว่าผมหน้าแดงและดูลนลาน ผมรีบลุกขึ้นไปขว้าผ้าที่เคยคลุมตัวเธอก่อนจะยื่นให้กับเธอพร้อมกับก้มหน้า

" ช— ช่วยสวมนี่ทีครับ . . . " ผมพูดในขณะที่หน้าของผมแดงระเรื่อ เธอดูไม่อายเลยแถมหน้าของเธอดูสงสัยอีกต่างหาก เธอรับผ้าจากผมไปคลุมร่างบางของเธอ

ผมถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับผมให้เธอฟังอย่างช้าๆ . .

" เรื่องทั้งหมดก็เป็นแบบนี้แหละครับ . . ผมไม่คิดว่าจะมาเจอคุณ " ผมยิ้มเจื่อนๆให้กับเธอ แน่นอนว่าเธอไม่ได้ยิ้มตอบ ก็นะผมมันเข้าสังคมไม่เก่งอยู่แล้วนี่นา.. แถมนี่ก็นานมากแล้วที่ผมไม่ได้คุยกับใครเลย

" ในตอนแรกฉันคิดว่านายเป็นเด็กโรคจิตหื่นกามพยายามจะข่มขืนฉันซะอีก . . " สิ้นเสียงพูดของเธอทำเอาผมเหงื่อตกเลยล่ะครับ ผมรีบปฏิเสธเธอพร้อมกับบอกความบริสุทธิ์ใจของผมที่มีต่อเธอ — แต่กลับกันเธอขำเล็กน้อยกับท่าทีของผม " นายนี่ก็ . . . น่ารักดีเหมือนกันนะ "

เธอทำให้ผมหน้าแดงอีกครั้ง ผมมันคนขี้อายนี่นา . . ผมส่ายหน้าเบาๆก่อนจะถามเธอกลับว่าเธอเป็นใครและมาจากไหน

" เรียกฉันว่า เรย์ ก็ได้ . . ฉันอายุ 20ปี ฉันอาศัยอยู่ที่เมืองที่ถัดจากที่นี่ไป 2เมืองได้ " ผมมองไปที่ตัวของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอแกล้งผมกลับด้วยการถกผ้าที่คลุมตัวเธออยู่ออกเล็กน้อยพอที่จะได้เห็นเนินอกของเธอ ผมสะดุ้งโหยงพร้อมกับหน้าที่แดงก่ำ ผมรีบหันหน้าหนีเธอทันที สายตาของเธอที่มองผมเจ้าเล่ห์ราวกับเสือ

" ล\-แล้วทำไมถึงมาอยู่ในสภาพแบบนี้ได้ล่ะครับ . . . " เสียงของผมสั่นเล็กน้อยพร้อมกับชี้ไปที่ตัวของเธอ เธอบอกกับผมว่า — " ทีแรกฉันก็สวมชุดปกติ แต่เพราะอากาศร้อนมากฉันเลยถอดมันออกแล้วตากไว้หลังร้านน่ะ " สีหน้าของเธอดูไม่เขินอายราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติสำหรับเธอ แต่สำหรับผมการที่มาเจอผู้หญิงสวยแบบนี้ในเมืองที่ไร้ผู้คนแบบนี้

" ฉันไม่นึกล่ะนะว่าจะเจอหนุ่มน้อยที่หลงทางมาแถวนี้ คิดว่าโลกนี้เหลือแค่ฉันซะอีกนะ ! ก็เลย . . แก้ผ้าเป็นเรื่องปกติเลยล่ะนะ " เธอพูดเชิงแหย่ผมเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะขอตัวไปหยิบเสื้อผ้าของเธอมาสวมใส่

ผมนั่งรอเธออยู่นอกร้าน ผมตื่นเต้นนิดหน่อยเพราะผมไม่เจอคนอื่นเลยนอกจากผมมาหลายวันแล้ว การที่ผมมาเจอคนในที่แบบนี้ แถมยังเป็นหญิงสาวที่ดูไม่มีพิษมีภัยแบบนี้อีก — ผมสะดุดนึกคิดว่าทำไมเธอถึงดูไม่ระแวงผมเลย แต่ก็นะผมเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็ก ถ้าคนที่จะทำร้ายกันก็น่าจะเป็นเธอมากกว่า . . . ผมนั่งคิดอยู่สักพัก เธอเดินออกมาพร้อมกระเป๋าสะพายใบใหญ่ เสื้อผ้าของเธอ . . ให้ตายสินี่มันชุดนอนชัดๆ แถมเป็นชุดนอนที่สั้นและบางเอามากๆ

" ค — คือว่า . . คุณเรย์ใส่ชุดนี้อยู่ตลอดจริงๆหรอครับ " ผมเอ่ยปากทักเธอไป เธอพยักหน้าพร้อมหน้าตาที่ดูปกติ เธอให้เหตุผลกับผมว่ามันขยับตัวได้ง่ายแถมไม่ร้อนอีกด้วย

" นี่ . . นายมีแผนจะไปที่จุด gmail รึป่าว " เธอถามผมพร้อมเลิกคิ้วขึ้น ผมรีบพยักหน้าตอบเธอทันที ดูเหมือนว่าเธอจะได้รับข้อความนั้นเหมือนกัน

" คุณเรย์ก็ได้รับข้อความนั้นหรือครับ !? " ผมถามเธอไปด้วยท่าทีประหลาดใจ

" อืม . . ฉันได้รับเมื่อไม่กี่วันก่อนน่ะ " เธอตอบพร้อมกับพยักหน้าให้กับผม

" คุณเรย์พอจะรู้มั้ยครับว่านี่มันเรื่องอะไรกัน ผู้คนหายไปไหนหมด แล้วมันเกิดอะไรขึ้น " ผมยิงคำถามรัวๆใส่เธอโดยไม่ทันได้คิดว่ามันดูจู้จี้เกินไป — เธอนิ่งเงียบไปสักพัก กะแล้วเชียวถ้าจะให้ผมพูดคุยกับใครคงจบไม่สวยหรอกครับ ผมมันเป็นพวกไม่เข้าสังคมนี่นา

" นายพอรู้เรื่องการเอาชีวิตรอดหรืออะไรทำนองนี้บ้างรึป่าว ? " เธอหลีกเลี่ยงคำถามของผมก่อนจะถามคำถามใหม่ของเธอขึ้นมาแทน ผมพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหยิบอุปกรณ์ที่ผมเตรียมในกระเป๋าของผม อุปกรณ์มากมายอยู่ในกระเป๋าของผมส่วนเรื่องของกินก็มีเพียงน้อยนิด ผมให้เหตุผลที่เตรียมของมาเยอะแยะแบบนี้แทนที่จะใส่พวกอาหารว่า — " ผมเป็นคนกินน้อยน่ะครับ ผมเลยคิดว่าถ้าจะเตรียมของจริงๆเตรียมของที่พอเอาชีวิตรอดได้ดีกว่าน่ะครับ เช่น พวกยาหรือไฟแช็กและไฟฉาย อะไรแบบนี้น่ะครับ "

หลังจากที่ผมพูดจบ เธอดูหน้าแดงเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆหยิบของในกระเป๋าของเธอให้กับผมดู พระเจ้า . . ในนั้นมีแต่อาหารและน้ำทั้งนั้นเลย !!! ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นคนค่อนข้างห่วงเรื่องกินนะ แต่ว่าถึงจะกินเยอะแค่ไหนหุ่นกลับยังดูดีเหมือนเดิม น่าอิจฉามากๆเลยล่ะครับ

" ค— คือว่านะ ฉันค่อนข้างหิวบ่อยน่ะเลยเตรียมของมาซะเยอะเลย แต่ส่วนมากก็อาหารล่ะนะ " เธอขำแห้งออกมาเล็กน้อย ทำผมลืมตัวเอ็นดูเธอไปจนได้ เธอเหมือนกับพี่สาวของผมเลย . .

" นี่ๆเห็นแบบนี้ฉันน่ะแรงเยอะมากเลยน่ะ เพราะว่าคุณพ่อเป็นทหารแถมคุณแม่เป็นแชมป์เทควันโด้ด้วย เลยได้ความสามารถนั้นมาเยอะเลยล่ะ " สีหน้าของเธอดูมั่นใจอย่างมาก เธอพูดพร้อมกับยกแขนขึ้นและหมุน แต่ดูเหมือนมันจะติดอยู่ที่หน้าอกของเธอ . . มันค่อนข้างจะใหญ่เลยล่ะครับ ผมยิ้มเจื่อนเล็กน้อยก่อนจะบอกว่าเชื่อเธอแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นผมก็เชื่อเธอจริงๆนะ ไม่งั้นเธอคงไม่รอดมาถึงตรงนี้หรอกครับ ข้างนอกตอนกลางคืนอันตรายแบบนี้ . . .

" ถ้างั้นเราสองคนไปด้วยกันเลยมั้ยล่ะ นายดูต้องการคนดูแลนะหนุ่มน้อย แถมนายดูฉลาดซะด้วยสิ . . น่าจะเป็นประโยชน์กับฉัน " จริงอยู่ที่ผมสู้ไม่เก่งแรงไม่มี ผมจึงตอบตกลง ในเมื่อจุดหมายปลายทางของผมกับเธอคือที่เดียวกันแล้ว ผมจะปฏิเสธได้ยังไงล่ะ สองคนดีกว่าคนเดียวอย่างแน่นอน แต่หวังว่าเธอจะไม่ . . . หักหลังผมนะครับ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***