ตำนานรักที่ไม่มีวันตาย

นานมาแล้วญี่ปุ่นนั้นถูกปลกคลุมด้วยหิมะจำนวนมาก

จึงทำให้ผีโยไกที่มักจะเกิดขึ้นในฤดูหนาวเพิ่มจำนวนมากขึ้นและออกอาละวาดซึ่งหนึงในนั้นคือปีศาจสาว ยูกิ อนนะ

ครอบครัวของโคสุเกะซึ่งเป็นครอบครัวยากจน ต้องออกไปหาฝืนเสี่ยงชีวิตเพื่อครอบครัวและน้องๆของเขา เขาเป็นเด็กชายวัยรุ่นคนนึงอายุในตอนนั้นราวๆ14-15ปี เขามักจะไปหาฝืนกับลุงข้างบ้านที่รู้จักและสนิดด้วยกันอยู่เสมอ จนกระทั่งวันหนึ่ง

เขาได้ออกไปหาฝืนกับคุณลุงที่สนิดของเขาตามปกติเขานั้นนับถือลุงของเขาเหมือนลุงแท้ๆและบางครั้งเขาก็รู้สึกปลอดภัยมากๆเมื่ออยู่กับคุณลง

การเดินทางผ่านไปไม่นานก็มืดเสียแล้ว แต่เขากับลุงก็ไม่สามารถหาฝืดได้เลย เพราะด้วยความที่อากาศหนาวมากฝืนที่อยู่ใกล้ๆจึงไม่มีเหลือเลยพวกเขาจึงต้องหาที่พักเดี๋ยวนี้เพราะถ้าหากรอให้มืดมากกว่านี้พวกเขาอาจจะหนาวตายก่อนจะได้กลับถึงบ้านแน่นอน

จนกระทั่งพวกเขาได้เดินไปเจอบ้านเก่าๆโทรมๆหลังหนึ่งที่คิดว่าน่าจะไม่มีคนอยู่ พวกเขาทั้งสอง

จึงถือวิสาสะแอบเข้าบ้านหลังนั้นไปเพราะหากเจ้าของบ้านมาคงหนาวตายก่อนเป็นแน่

ข้างในข้านนั้นมีผ้าห่มและที่นอน ที่อาจพอให้ความอบอุ่นเขาได้บ้าง ในเวลาต่อมานั้นท้องฟ้ามืดสนิดมีเพียงแสงจันทร์สีนวลส่องลงมาพร้อมกับหิมะที่ปกคลุมต้นไม้และพื้นดินเป็นสีขาวสะอาด ลุงของเขาที่นอนหลับไปแล้วเพราะความเหนื่อยล้าในการเดินทางและอายุขัยของลุง โคสุเกะที่ยังนอนไม่หลับก็ได้แต่นอนหน้างิ้วคิ้วขมวดและครุ่นคิดเรื่องฝืนที่เขานั้นยังไม่สามารถหามาได้แม้แต่น้อย ทันได้นั้นที่โคสุเกะกำลังคิดอะไรเพลินๆ สายลมเย็นยะเยือกพัดเข้ามาจนทำให้รู้สึกเสียวสันหลังวูบอย่างบอกไม่ถูก ทันได้นั้นประตูก็เปิดแง้มออกมาพร้อมกับประกายหิมะวิบวับลอยไปหาลุงของเขา ประกายนั้นได้กลายเป็นหญิงสาวผมสีดำเงาแวววาวนุ่งผ้ากิโมโนสีขาวผิวของเธอนั้นเป็นสีขาวดุจหิมะดวงเฉียบคมกำลังจ้องเขมงไปที่คุณลุง

โคสุเกะที่เห็นดังนั้นจึงตกใจกลัวนอนนิ่งตัวแข็งถื่อ

หญิงสาวโน้มตัวลงไปหาลุงของเขาที่กำลังหลับอยู่จากนั้นเธอจึงอ้าปากดูดกลืนวิญญาณและความอบอุ่นจากลุงของเขาจนร่างกายเหี่ยวย่นผิวซีดนอนแน่นิ่งไป

โคสุเกะที่เห็นการที่บาดใจของเขามากๆเพราะลุงเปรียบเสมือนทั้งอาจารย์และพ่อของเขา ทำให้โคสุเกะเผลอส่งเสียงออกมา จนทำให้หญิงสาวคนนั้นหันมาอย่างช้าๆจากนั้นหญิงสาวจึงหายตัวเป็นประกายหิมะแล้วพุ่งตรงมาหาโคสุเกะที่นอนตัวแข็งทำอะไรไม่ถูกอยู่หญิงสาวจ้องหน้าโคสุเกะด้วยความสงสัย

แล้วกล่าวถามว่า"ทำไมเจ้าไม่วิ่งหนีไป"โคสุเกะที่ได้ยินดังนั้นจึงได้แต่เพียงนอนนิ่งครุ่นคิดว่าคนที่อยู่ตรงหน้าคือตัวอะไรเป็นใครหญิงสาวกล่าวด้วยนน้ำเสียงเย่อหยิ่งว่า"เจ้าเป็นมนุษย์ที่แปลกประหลาดมาก ข้าไม่สามารถตรวจเห็นการมีอยู่ของเจ้าได้ แต่เจ้ายังเป็นหนุ่มอยู่ เพราะฉนั้นข้าจะไว้ชีวิตเจ้า แต่เข้าห้ามเอาเรื่องที่เจ้าเจอในคืนนี้บอกใครเด็ดขาดแม้แต่ครอบครัวหรือคนรู้จัก หากเจ้าบอกเรื่องนี้กับใครละก็ไม่งั้นข้าจะตามไปฆ่ๅเจ้า"หญิงสาวกล่าวเสร็จพร้อมทั้งร่ายเวทย์มนต์อะไรบางอย่างใส่โคสุเกะจากนั้นหญิงสาวก็เดินออกไปที่หน้าประตู แล้วหันมามองโคสุเกะแล้วพูดประโยคสั้นๆว่า"สักวันเจ้าจะได้พบข้าอีก"จากนั้นหญิงสาวก็กลายเป็นฝุ่นละอองจางหายไป

หลายปีต่อมาเด็กหนุ่มเติมโตขึ้นและเข้าไปทำงานในเมือง (ย่านเริงรม) ในขณะที่เข้ากำลังเดินกลับห้องพักนั้นเขาได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าตางดงามมากผิวสีขาวนวลผมสีดำเงาแวววาวหุ่นดีผิวพรรณดีคนหนึ่งกำลังยืนเหมือนมองหาบางอย่าง

ดวงตาของเธอเป็นประกายงดงามดังเกล็ดหิมะทันทีที่ทั้งสองสบตากันก็ทำให้โคสุเกะใจเต้นแรงและละสายตาจากหญิงผู้นั้นไม่ได้เลย เธอคนนั้นยิ้มอ่อนๆให้แล้วค่อยๆเดินช้าๆมาหาโคสุเกะ เธอเอ่ยถามโคสุเกะว่า

"ท่านเห็นชายที่มัดรวบผมชื่อเคนจา โคสุเกะผ่านทางมาแถวนี้หรือรู้จักบ้างไหม"โคสุเกะอึ้งเมื่อพบว่าสาวงามเดินเข้ามาทักถามเขาจนทำให้เขาตอบแบบติดๆขัดๆด้วยอาการเขิน"ชายผู้นั้นคือข้าเอง ท่านมีธุระอะไรหรือเปล่า" โคสุเกะตอบ หญิงผู้นั้นยิ้มแก้มแดงพร้อมทั้งเชิญชวนให้เขาไปเที่ยวร้านของเธอสักครั้ง ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นจึงตอบตกลงทันทีเมื่อมีถึงสาวงามมาเชิญชวนถึงขนาดนี้"ได้สิข้ากำลังว่างพอดี"หญิงสาวได้พาเขานั่งรถลากม้าระหว่างการเดินทางพวกเขาก็ไดเทำความรู้จักกัน"ข้าขอทราบชื่อของท่านได้มั้ยแม่นาง" โคสุเกะถาม

หญิงสาวจึงตอบด้วยความเขินอายว่า"ข้าชื่อว่ายูกิเป็นลูกสาวของเจ้าของร้านแห่งหนึ่งข้าพึ่งได้รับมรดกจากพ่อจึงตั้งใจจะให้ท่านไปทำอาหารที่ร้านของข้าหน่ะ"

ชายหนุ่มเขินหน้าแดงมัวมองรอยยิ้มของยูกิ

ต่อมาโคสุเกะได้เข้าทำงานที่ร้านของยูกิแล้วสารภาพรักกันแต่งงานและอยู่กินกันจนมีลูกถึง10คน

ลูกๆของพวกเขาหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มผิวสีขาวนวลงดงามผิวพรรณดีเหมือนยูกิ วันหนึ่งในขณะที่ลูกๆพวกเขาหลับกันหมดแล้วยูกิได้นั่งปักอยู่หน้าเตาผิงคุยกันเรื่อยเปื่อยจนกระทั่งโคสุเกะทักว่ายูกินั้นผิวพรรณและหน้าตาของเธอนั้นคล้ายคลึงกับแม่นางคนหนึ่งที่เคยเจอในตอนเขายังเป็นวัยรุ่น ยูกิที่ได้ยินดังนั้นจึงถามต่อไปว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครหรอเล่าให้ฟังหน่อยเธอพูดพร้อมเย็บผ้าโดยไม่ละสายตาจากผ้า จากนั้นโคสุเกะจึงได้เล่าเรื่องที่เขาเจอหญิงสาวผิวสีขาวราวหิมะที่ดูดวิญาณลุงของเขาไป ทันทีที่เล่าจบยูกิหยุดนิ่งหน้าถอดสี

เธอลุกขึ้นมาพร้อมทั้งกลายร่างเป็นหญิงสาวผิวสีหิมะผมยาวดำเงาแวววาวคนนั้นที่โคสุเกะเจอในตอนเด็ก

"ข้าบอกแล้วใช่มั้ยว่าห้ามเล่าเรื่องของข้าให้ใครฟังเป็นอันขาดไม่งั้นข้าจะตามไปฆ่าเจ้า" จากนั้นหญิงสาวก็พยายามจะดูดวิญญาณของโคสุเกะไปแต่ก็ไม่สามารถทำได้เพราะตอนเด็กๆเคยมีนักเดินทางพเนจรมาขอข้าวกินโคสุเกะในวัยเด็กสงสารจึงแบ่งกับข้าวให้เขากินนักเดินทางพเนจรขอบคุณมากจึงร่ายเวทย์ป้องกันให้โคสุเกะเพื่อป้องกันภัยอันตราและหญิงสาวนั้นยังเคยร่ายเวทย์ป้องกันที่เคยเจอตอนวัยรุ่นเพื่อจะได้ไม่ตายก่อนได้พบเธอที่เธอนั้นลืมคลายออก

โคสุเกะจึงสามารถหนีได้ เขาถือตะเกียงวิ่งหน้าออกทางป่าหลังบ้านเขาหลบหนีอยู่นานจนคิดว่าน่าจะหนีพ้นแล้ว ทันใดนั้นหญิงสาวก็เข้ามาทางข้างหลัง

ชายหนุ่มตกใจกลัวใช้ตะเกียงฟาดไปที่หญิงสาวอย่างจังจนธอกรี๊ดและหายไป ชายหนุ่มมึนงงสักครู่น่าระหว่างที่เขาเผลอจึงพุ่งเข้ามาทางด้านหลังแล้วบีบคอโคสุเกะอย่างหนักทันใดนั้นที่เขากำลังจะขาดใจ

นํ้าหนักและแรงบีบของหญิงสาวก็ได้เบาลงพร้อมทั้งมีน้าตาที่ตกกระทบใบหน้าของโคสุเกะมันเป็นนํ้าตาสีฟ้าเข้มแล้วแวววาวแล้วเลือนหายไปเมื่อตกกระทบพื้นผิว

ผีหญิงสาวที่ลุกขึ้นพร้อมร้องไห้ทั้งน้ำตาได้กล่าว"ข้าตกหลุมรักเจ้าตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นเจ้าเป็นหนุ่มรูปงามมากความสามารถเป็นไปได้ข้าอยากใช้ชีวิตกับเจ้าในฐานะมนุษย์ที่เป็นภรรยาของเจ้า ข้าจะให้โอกาสสุดท้ายเพราะข้าเห็นแก่ลูกของเรา ถ้าเจ้าเอ่ยถึงข้าอีกข้าจะฆ่าเจ้าแน่" หญิงสาวพูดทั้งนํ้าตาแล้วจางหายเหลือเพียงเกล็ดหิมะสีฟ้าบางๆ...

จากนั้นชายหนุ่มได้เลี้ยงดูลูกของเขาจนเติมใหญ่และก็ไม่มีใครพบเห็นยูกิ อนนะผีนางสาวหิมะอีกเลย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***