Ep2

เมื่อกลับถึงห้องต้นทำได้แค่คิดว่าเมื่อคืนเกิดอะไรแล้วสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นพูดจะเป็นความจริงหรือไม่ ต้นเองก็ยังไม่ปักใจเชื่อ เพราะเมื่อคืนเขาได้ไปสร้างสรรค์กับเพื่อนที่คลับดังต้นเองก็ไม่ได้อยากไปหรอกแต่เห็นว่าเป็นงานเลี้ยงฉลองปิดเทอมกับเพื่อน จึงทำได้แค่ยินยอมไป

"เราเนี้ยนะยัว บ้าไปแล้ว"ต้นทำได้แค่บ่นพึมพำเพราะไม่รู้ว่าความจริงเป็นมายังไง

ก๊อกๆๆ

"มาแล้วครับ" ต้นขานรับของต้นที่เดินไปเปิดประตู

"ไอ้ต้นเมื่อคืนไปไหนมาแล้วอยู่กับใครทำไมไม่กลับมาที่ห้อง"ร้อยคำถามที่มาจากแม็กซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของต้น

"กูโทรไปมึงก็ไม่รับ มึงไปไหนมาเมื่อคืนมึงรู้ไหมกูเป็นห่วงมึงขนาดไหนไอ้ต้น"

"กะ..กู.."

"กูจำไม่ได้ กูรู้แค่ว่าเมื่อคืนกูไปคลับกับพวกมึงแล้วมึงก็ทิ้งกูไว้ที่โต๊ะ ให้กูเฝ้าโต๊ะกูจำได้แค่นั้นแหละ"

"แล้วเมื่อคืนมึงนอนไหน" สีหน้าที่จริงจังของแม๊กดูท่าจะเป็นห่วงต้นมาก

"กูไม่รู้..กูเองก็เพิ่งจะกลับห้องแล้วมึงก็มาห้องกูนี่แหละ"

"อย่าบอกนะก็มึงนอนกับสาวแต่กูว่าไม่ใช่เพราะมึงไม่ใช่สเปคของสาวๆ"

"รู้ได้ไงเล่ากูไม่ใช่สเปคของสาวๆ"

"หน้าออกจะหวานขนาดนี้ นี่ถ้าไม่ติดว่ามึงเป็นผู้ชายกูจีบมึงไปแล้ว"

"เฮ้ย!!อย่าใจเกเรดิวะ"

"ช่างมันเถอะ ไม่ว่ามึงนอนกับใครมารู้แค่ว่ามึงกลับมาปลอดภัยก็ดีแล้ว"

"ว่าแต่สาวเมื่อคืนเด็ดป่ะ" แม๊กขยักขยอหยอกเพื่อน

"เฮ้ย!!"

"กูล้อเล่น5555"

"ห้องมีอะไรกินบ้างวะ กูหิวชิบหาย"

"ลองไปหาในครัวดูอ่ะถ้าไม่มีก็ออกไปหาไรกินข้างนอก"

"งั้นกูไปข้างนอกดีกว่า แต่มึงเลี้ยงนะ"

"อะไรที่แบบใช้ตังค์ที่มึงให้กูเลี้ยงจังเนาะ"

"แค่นี้ขนหน้าแข้งมึงก็ไม่ร่วงหรอครับ"ถึงรู้ว่าเพื่อนมีฐานะมากแค่ไหน แม็กก็ยังเกรงใจเพราะทุกครั้งที่บอกว่าให้เลี้ยงเขาเองก็ไม่ได้จริงจังแค่พูดหยอกล้อกับเพื่อน

"กูเคยให้มึงเลี้ยงสักครั้งป่ะล่ะ กูแค่พูดหยอกๆไปงั้นแหละ"

"ครับคนหล่อ งั้นเอาเป็นว่าครั้งนี้กูเลี้ยงมึง"

"ไม่เอาอ่ะ เก็บตังค์ไว้เหอะไว้เปิดห้องกับสาว5555"

"เฮ้ย!!มึงช่วยกูมาหลายครั้งแล้วนะเว้ย ที่สำคัญมึงก็เป็นเพื่อนคนเดียวของกูเพราะคนอื่นไม่คบ555 แค่นี้กูเลี้ยงมึงสบาย" อีกฝ่ายถึงกับหลุดขำเพราะต้นกับแม็กเป็นเพื่อนมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลายจนตอนนี้ปี 2 แล้วทุกวันนี้ไปไหนไปกันขาดใครไปก็ไม่สนุก

"เก็บไว้เหอะกูเกรงใจ ไว้รอบหน้าค่อยเลี้ยงก็ได้"

"มาเกรงกงเกรงใจอะไรเราเป็นเพื่อนกันมานานแล้วนะเว้ย"

"ก็ก็ตามใจมึงแล้วกัน"แม็กทำได้แค่ยอมเพื่อนเพราะเขารู้ว่าหากยิ่งปฏิเสธเท่าไหร่ก็ไม่มีทางรอด

"ก็แค่นั้น"ต้นถึงกับยิ้มเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เลี้ยงเพื่อนเขามานานแสนนาน

"แต่มีข้อแม้อย่างหนึ่ง รอบหน้ากูต้องเลี้ยงมึงกลับนะ"

"ไม่ต้องหรอก"

"ได้ไงอ่ะ มึงเลี้ยงกูแล้วกูต้องเลี้ยงมึงกลับดิ"

"กูบอกว่าไม่ต้องก็ไม่ต้อง โอเคป่ะ"

"ไม่โอ ยังไงครั้งหน้ากูก็จะเลี้ยงมึงมึงไม่ต้องปฏิเสธกูเพราะยังไงต่อให้มึงปฏิเสธ กูก็จะเลี้ยงมึงคืน!!"

ต้นถึงกับขมวดคิ้วเพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะเอาจริงเอาจังขนาดนี้ด้วยความที่แม็กเป็นคนอารมณ์ดีขี้เล่นและไม่เคยจริงจังกับอะไรเลยโดยเฉพาะผู้หญิง

"จะเข้มไปไหนเนี่ย กูเพื่อนมึงนะกูเคยปฏิเสธมึงได้ด้วยหรอ"

"กูไม่ได้เข้ม แต่กูแค่อย่ากทำให้มึงรู้ว่ามึงคือเพื่อนคนเดียวของกูแล้วกูก็ไม่อยากทำร้ายความสัมพันธ์ของกูกับมึง"

"กูก็ช่างมันเถอะ ไปหาอะไรกินได้แล้วกูหิวจนตาลายละ"

"เออไป กูก็หิวเหมือนกันก็มาบ่นพรึบพร่ำกับมึงนั่นแหละ เสียเวลาชิบหาย"

"อ้าว!!ไม่ใช่เพื่อนกูต่อยไปแล้ว"

"โมโหหิวหรอ ไปได้แล้ว"

"เออ"

ต่อให้พูดหยาบคายมากแค่ไหนนั่นแหละความสัมพันธ์ของเพื่อนสนิท ที่ไม่เคยพูดคำว่ารักเหมือนเพื่อนคนอื่นวันนึงเนี่ยทะเลาะกันได้ทั้งวันยิ่งอยู่ด้วยกันสองคนยิ่งมีแต่ปากเสียงแต่รู้ไหมว่าทั้งสองเป็นห่วงและรักกันขนาดไหนถึงแม้จะไม่ได้พูดออกไปเพราะคำพูดมันพูดออกจากปากไม่เหมือนการ

กระทำที่ทำให้เราเห็นจริง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***