EP.8 กลับบ้าน(2 จบ)

...Episode 8...

"พ่อ! พี่! ไอ้ที!"

เราตะโกนเรียกชื่อทุกคนเสียงสั่น ขอล่ะ...ได้โปรดเถอะ..ตอบกลับมาที!

"ริน..ริน!"

โครม! ตุ้บ! พลั่ก!

เสียงทุ้มของใครซักคนดังขึ้นแล้วก็ตามมาด้วยเสียงโครมครามพร้อมๆกับร่างของพี่คีโผล่ออกมาให้เห็น ขอบตาของเราร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

"พี่คี!"

ยังไม่ทันสิ้นเสียงร่างของเราก็ถูกพี่ชายคนรองสวมกอดไว้แน่นมากจนแทบจะหายใจไม่ออก

"ดีจริงๆ"

พี่คีพร่ำพูดแต่ประโยคนี้พร้อมๆกับหยดน้ำตาที่ไหลรินลงมาจนเปียกชุ่มยูนิฟอร์มนักเรียนที่ใส่อยู่ เรายกมือกอดตอบพี่ชายไป โชคดีเหลือเกินที่อ้อมกอดอุ่นๆแบบนี้ยังไม่หายไป ขอบคุณพระเจ้า!

เมื่อพี่คีสงบสติอารมณ์ได้แล้วพี่คีก็จูงมือเราเข้ามาในบ้านโดยที่เราก็ไม่ลืมที่จะลากเด็กๆเข้ามาในบ้านด้วยเช่นกันดูเหมือนว่าพี่คีจะตื่นเต้นจนไม่ได้ทันสังเกตุเห็นเด็กที่ตามมาด้วยเลยสินะเนี่ย ไม่ไหวเลยจริงๆพี่ชายใครก็ไม่รู้ บ่นเค้านะแต่เราก็แอบยิ้มกับความน่ารักของพี่ชายอยู่ดี^^

"ไอคีนๆๆ!!"

"ตะโกนหาพ่อมึงหรอ!"

"พ่อกูกับพ่อมึงก็คนเดียวกันมั้ยไอ้ควาย!"

เสียงทะเลาะกันของพี่ซีกับพี่คีดังลั่นไปทั่วบ้านนี่ถ้าเราไม่สั่งห้ามพวกซอมบี้ไม่ให้เข้าใกล้บ้านหลังนี้ก่อนล่ะก็..มีหวังได้แห่กันมาเพียบแน่นอนเลย

"แล้วพวกมึงจะทะเลาะกันหาห่าอะไรล่ะ!"

พ่อแสงที่เหมือนจะรำคาญเสียงทะเลาะโง่ๆของพี่คีกับพี่ซีเดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน ก่อนที่พ่อแสงจะชะงักไปเมื่อเห็นเราที่ยืนอยู่ข้างหลังพี่คี

"ระ...ริน"

เสียงสั่นๆของพ่อแสงเรียกน้ำตาของเราให้ไหลออกมาแทบจะทันที เราพุ่งเข้าไปกอดพ่อแสงเหมือนที่พ่อแสงพุ่งเข้ามากอดเรา ทุกคนยังปลอดภัยอยู่สินะ...ดีจัง! พี่ซีที่เพิ่งจะสังเกตุเห็นเราก็พุ่งเข้ามาร่วมวงกอดเราด้วยอีกคนซึ่แน่นอนว่าพี่คีก็ร่วมวงด้วย

"พี่คีนกับเจ้าทีไปไหนหรอคะ?"

หลังจากปรับอารมณ์กันเรียบร้อยแล้วเราก็ถามฟาบุคคลที่ไม่เห็นเลยตั้งแต่เข้ามาในบ้าน เสียงของพ่แสงที่ตะโกนเรียกชื่อเรามันดังมากเลยนะไม่มีทางที่พี่คีนกับเจ้าทีจะไม่ได้ยิน ทุกคนทำหน้าอ้ำอึ้งราวกับเรื่องที่เราถามมันตอบยากเหลือเกิน บรรยากาศรอบข้างเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เสี่ยวจินและเสี่ยวจางที่ตามมาก็เหมือนว่าจะสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่เด็กๆแบบพวกเขาไม่ควรจะเข้ามายุ่งหลานๆเลยพากันเดินไปที่ชั้นสองของบ้านแทนเพื่อให้พวกผู้ใหญ่พูดคุนกันได้สะดวกมากขึ้น

"มันเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า"

เราถามเสียงเครียด ทำไมทุกคนถึงไม่ตอบล่ะ??ทำไมต้องทำหน้าตาราวกับว่าพี่คีนกับเจ้านที...ไม่จริงใช่มั้ย

"พวกเขาต-"

"ไม่ใช่!"

พี่คีรีบปฏิเสธเราทันทีเมื่อเห็นว่าเราเริ่มจะร้องไห้แล้ว พี่คีลุกขึ้นจากที่นั่งฝั่งตรงข้ามมานั่งข้างๆเราแทน พร้อมๆกับเอื้อมมือมากุมมือเราไว้อย่างอ่อนโยนจนเราเริ่มกลัว..กลัวสิ่งที่พี่คีจะเล่าให้เราฟังกลัวเหลือเกินว่ามัน..มันจะหมานถึงการสูญเสีย...

"ตั้งสติดีๆไว้นะรินแล้วรับปากกับพี่ว่าถ้าพี่เล่าแล้วรินจะต้องเชื่อฟังพี่ทุกอย่าง"

พี่คีพูดเสียงเครียด ใบหน้าหล่อเหลาที่เคยเต็มไปด้วยความขี้เล่นและความทะเล้นไม่มีอีกแล้วตอนนี้ใบหน้านั้นกลับเต็มไปด้วยความกังวลและหวาดกลัว นัยตาสีน้ำตาลสั่นระริกราวกับกำลังเอื้อนเอ่ยสิ่งที่น่าหวาดกลัวเป็นที่สุดออกมา เราพยักหน้าเบาๆและช้าๆ รับปากเค้าไปก่อนรอพี่คีบอก ถ้าทันไม่ร้ายแรงก็ทำตามแต่ถ้ามัน...แต่ถ้ามันหมายถึงชีวิตของพวกเขาทั้งสองเราอาจจะต้องขอโทษที่ไม่สามารถทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้ได้

"เจ้าคีนกับเจ้าทียังติดอยู่ที่โรงเรียนอยู่!"

ทุกอย่างมืดมัวแทบจะทันทีที่พี่คีพูดจบ เสียงโดยรอบอื้ออึงไปหมดจนเราไม่ได้ยินสิ่งที่พวกพี่ๆพูด แค่ประโยคเดียวแค่นั้นจริงๆมันทำให้เรารู้สึกราวกับโลกทั้งใบจะพังทลายลงตรงหน้า พี่คีนกับเจ้าทีเป็นแค่คนธรรมดาๆไม่ได้เหมือนเราที่มีพลังพิเศษหรือต่อให้พวกเขาจะมีแต่เจ้าทีมันกลัวเลือดเป็นที่สุดแค่เห็นเลือดมันก็พร้อมจะเข้าสู่ช่วงนิทราได้ทุกเมื่อ กลายเป็นว่าพี่คีนจะต้องคอยดูแลไอ้เด็กขี้อ้อนและขี้แยที่ตั้งแต่เกิดมาล้วนไม่เคยจับต้องของอันตรายเลยแม้แต่ครั้งเดียวแล้วในวันสิ้นโลกแบบนี้มันจะมีหรอที่เราจะไม่ต้องจับต้องของอันตรายพวกนั้น

พี่คีบีบมือเราเบาๆทั้งเพื่อปลอบโยนและเรียกสติที่เกือบจะดับวูบให้กลับมา เราสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อเรียกสติและสงบสติอารมณ์ที่กำลังพุ่งพล่านอยู่ให้เรียบร้อย พี่คีที่เห็นว่าเรากลับมาเป็นปกติแล้วก็ยกมือขึ้นมาลูบหัวเราเบาๆเป็นการปลอบขวัญในแบบฉบับของพี่คี เราทอดสายตามองพ่อแสง พี่ซีและพี่คีที่ตอนนี้ใบหน้าที่อบอุ่นและอ่อนโยนฉายแววอ้อนล้าออกมาอย่างเห็นได้ชัด พวกเขาคงเครียดกันมากที่คนอื่นยังอยู่ข้างนอกอยู่

หลังจากสงบสติอารมณ์และความต้องการที่จะรีบไปช่วยเหลือพี่และน้องชายที่อยู่ข้างนอกได้แล้ว เราก็เริ่มครุ่นคิดไปมาก่อนจะตัดสินใจที่จะบอกเรื่องพลังนี้ให้ทุกคนรู้เพราะเราต้องการที่จะไปช่วยพี่คีนและเจ้าทีที่ยังอยู่ขเางนอกอยู่แต่เราดันไม่รู้ว่าจะบอกพวกเขายังไงดีน่ะสิ

...

..

.

.

.

.

.

.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***