...Episode 6...
ว่าแล้วเราก็ต้องพาเด็กไปที่รถก่อนเนอะ เราก็เดินไปอุ้มเสี่ยวจินขึ้นมาก่อนจะเดินกลับมาหาเสี่ยวจางที่ยืนอยู่ที่หน้าประตู
"น้า!"
เสี่ยวจางร้องเสียงหลงพลางเอื้อมมือมารั้งชายเสื้อเราเอาไว้ เราหันมองใบหน้าน้อยๆนั่นที่ฉายแววความหล่อเหลาออกมาตั้งแต่เด็กๆ แววตาของเสี่ยวจางเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เป็นห่วงและหวาดระแวง
"ไม่เป็นไรเสี่ยวจาง ไว้ใจน้านะครับ"
เราตบที่หลังของเสี่ยวจางเบาๆเป็นการปลอบประโลม ก่อนจะกระชับอ้อมแขนให้แน่นชึ้นเพื่ออป้องกันไม่ให้เด็กๆร่วงจากแขน เสี่ยวจางทำหน้าตาเหมือนจะไม่ค่อยไว้ใจเราซักเท่าไหร่ นี่เราไม่น่าเชื่อถือขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย 😅
เราเอื้อมมือจับลูกบิดประตูพลางเหลือบมองใบหน้าของเสี่ยวจางที่ตอนนี้เอาหน้าซุกที่คอของเราพร้อมกับจับชายเสื้อแน่นจนข้อนิ้วขึ้นสีขาว เราแอบอมยิ้มเล็กน้อย ^^
เมื่อเปิดประตูออกมาแรงรัดที่คอก็เพิ่มขึ้นซึ่งแน่นอนว่าคนที่รัดคอเราไม่ใช่เสี่ยวจางแต่เป็นเายวจินที่ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
"ตื่นแล้วหรอคะเสี่ยวจิน"
เราถามเสี่ยวจินเสียงหวาน หวานจนตัวเราเองยังแอบเลี่ยนๆ เสี่ยวจินมองเราด้วยสายตาตื่นตระหนกมองไปมองมาเด็กๆก็เหมือนกระต่ายตัวน้อยที่กำลังหาที่พึ่งเพื่อหนีจากนักล่าอยู่เลย หลานใครก็ไม่รู้น่ารักจริงๆ♡~♡
"ไม่ต้องกลัวนะคะ จะไม่มีใครหรืออะไรมาทำร้ายพวกหนูได้อีกแล้วค่ะ น้าสัญญา"
เราพูดกล่อมเด็กๆเล็กน้อยเพื่อให้พวกเธอเบาใจลงบ้าง เพราะตอนนี้เราจะหายใจไม่ออกแล้วเสี่ยวจินกอดคอเราแน่นมากก
เราใช้มือข้างหนึ่งช้อนที่ก้นของเด็กเพื่อไม่ฝห้ร่วงแล้วใช้มีอีกข้างที่ว่างอยู่เปิดประตู ซึ่งแน่นอนว่ามีคนมารอรับเรากับหลานๆอยู่ข้างหน้าเต็มไปหมด
"ฮืออ!!!" ×2
เสี่ยวจินกับเสี่ยวจางหลุดร้องไห้ออกมาทันทีพร้อมๆกับที่แรงรัดที่คอเพื่มขึ้นมากจนผิวที่คอขึ้นเป็นสีแดงๆ ถ้าเป็นคนปกติป่านนี้อาจจะตายไปแล้วก็ได้เพราะขาดอากาศหายใจแต่ดูเหมือนว่าการที่เธอรักการเรียนจนถึงขั้นนอนค้างที่โรงเรียนไปถึง3วัน2คืนจะทำให้เธอความอดทนเพิ่มมากขึ้น
"กรร!!" ×5
ซอมบี้ที่เห็นเหยื่อตัวน้อยโผบ่ออกมาก็ส่งเสียงคำรามออกมาก่อนที่จะทำท่าจะพุ่งเข้ามาหาเด็กๆ เราเบี่ยงตัวเด็กหลบเล็กน้อยพร้อมกับจ้องมองไปที่ซอมบี้ทั้งห้าด้วยความไม่พอใจที่ทำให้กระต่ายตัวน้อยทั้งสองร้องไห้ออกมาอย่างเสียขวัญ
"ไสหัวไปซะ!"
เราพูดด้วยเสียงที่เน็นชาจนน่าใจหายเอาจริงๆคือเราก็ไม่คิดว่ามันจะเย็นชาขนาดน้านน
เหล่าซอมบี้ที่เห็นว่าเราเริ่มโกรธแล้วก็ต่างพากันวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนบางตัวก็วิ่งแล้วล้มทับกันเองบ้างตัวก็วิ่งชนกันจนเราอดคิดไม่ได้ว่า...เราน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ?เราสวยขนาดนี้เชียวนะทำท่าหยั่งกับเห็นผี มันน่าตบให้หัวหลุดจริงๅ
...
..
.
.
.
วันนี้มาน้อยหน่อยนะคะเดี๋ยวเราจะชดเชยให้ตอนหน้า^^
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 10
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments