แจ้ง​

คือแอด ต้องสอบใช่ไหมแอดเลยขอโทษนะที่ลืมมะบูมให้เดี๋ยวแอดมา บูม ให้ทีหลัง แต่แอดต้องไปสอบ

แอดขอโทษนะคุณอ่านอย่าหายนะ

คือแอดต้องไปสอบแล้วแอดลืมแอดข้างๆเป็นอัลไซเมอร์นิดหน่อย แต่แอดอายุแค่ 11 เองนะ

ขอโทษนะทุกคน

ขอโทษนะแอด

ขี้ลืม

ตัวอักษรไม่พอ

หากว่าเธอคือเจ้าหญิง ฉันเป็นเพียงคนเคียงกายา แม้กำเนิด เกิดร่วมมา แต่ชะตาพาให้แปรผัน ดุจดังใครขีดขังไว้ ให้ป้องภัยแค่เธอผู้นั้น มิได้หวั่น บาป ร้าย มาร ฉันยินยอม พร้อมเพื่อเธอ (บรรยาย – กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ อาณาจักรอันแสนไกล ฝาแฝดคู่หนึ่งได้ถือกำเนิดขึ้น คนหนึ่งเป็นชาย ส่วนอีกหนึ่งนั้นเป็นหญิง อย่างไรก็ตาม สองคนพี่น้อง กลับมีชะตากรรมที่ต่างกัน) ยามลืมตา สองเราเหมือนดัง แสงเทียนสว่างสร้างความหวัง เสียงก้องของระฆัง ประหนึ่งว่าเป็นดังคำที่ให้พร ครั้งกระนั้น เพราะเพียงผู้ใหญ่ ดื้อดึงกันไปไม่ยินยอม ผลย้อนส่ง ตกที่พวกเรา ถูกแยกทาง ต่างกันเป็นสอง ใต้แผ่นฟ้ากว้างไกล ไม่ว่าสรรพสิ่งใด จะกลับกลายหายไป สิ้นสลายไปทั้งหมด แต่กระนั้น ฉันคง อยู่ปกป้อง เธอเรื่อยไป ให้เธอนั้น สุขใจและยังยิ้มนั้นก็พอ หากว่าเธอคือเจ้าหญิง ฉันเป็นเพียงคนเคียงกายา แม้กำเนิด เกิดร่วมมา แต่ชะตาพาให้แปรผัน ดุจดังใครขีดขังไว้ ให้ป้องภัยเธอผู้นั้น มิได้หวั่น บาป ร้าย มาร ฉันยินยอม พร้อมเพื่อเธอ หวนถึงครั้ง ฉันไปยังแดนข้างเคียงที่สุดจะงามนัก ได้พบพักตร์ สาวงามคนหนึ่งผิวเธอนั้นเนียนผ่องขจี เสียงที่แสนนุ่มนวล และรอยยิ้มเธอทำให้ใจดวงนี้- เต้นไม่เป็นจังหวะขึ้นมา อาจเป็นรักแต่เมื่อแรกพบ ดั่งสวรรค์แกล้งกัน ด้วยเจ้าหญิงนั้นเธอต้องการ ให้สังหารสาวงามไปให้พ้นหนทางเธอ ก็จะทำตามความปรารถนาที่เป็นของเธอ แต่ทำไม ข้างในสุดจะยั้งให้น้ำตาริน หากว่าเธอคือเจ้าหญิง ฉันเป็นเพียงคนเคียงกายา แม้กำเนิด เกิดร่วมมา แต่ชะตาพาให้แปรผัน “เครื่องเสวย บริยอชนี้ รสชาติดี ทำมาเพื่อท่าน” เธอยิ้มให้ด้วยความชื่นบาน หัวเราะไป ดูใสซื่อจริง มิช้า-มินาน ถึงกาลที่เราประสบจุดสลาย รัฐนั้นร้อน นครซัดส่าย ผู้คนตะโกนส่งสำเนียง ทุกข์ครั้งนี้แม้นเป็นเวรกรรม ซ้ำส่งก็คงจะสุดเถียง ฉันไม่หวั่น แต่อยากขอเพียง ให้เรื่องราวสิ้นสุดลงที่ตัวฉัน “โปรดจงรับเสื้อผ้าเพื่อทรง ไม่ประสงค์จะได้กลับคืน” “โปรดจงสวมแม้ต้องกล้ำกลืน พลางกายหนีไปให้ไกลห่าง” “อย่ากังวล เพราะหน้าตา เราออกจะเหมือนไม่ใช่หรือท่าน?” “หากข้าแปลงเป็นเจ้าหญิง ใครใครดูไม่รู้แน่นอน..” ในตอนนี้ ข้าคือเจ้าหญิง เธอกลายเป็นเช่นผู้โหยหา แม้กำเนิด จะเกิดร่วมมา แต่ชะตา พาให้แปรผัน หากเธอเป็น อสูรร้าย ดังที่ใครว่าเธอผู้นั้น งั้นฉันคงเป็นเหมือนกัน ก็สายเลือดนั้นใช้ร่วมกับเธอ ขอฉันเล่าเรื่องราว ที่เคยพบผ่านแต่ก่อนกาลนี้ ยังคงมีนครแห่งหนึ่งที่มีความเลวร้ายครอง รู้มั้ยว่าคนแสนใจร้าย ที่ได้ปกครองเมืองหมอง นั้นคือพี่..ฉันเอง จึงบรรเลงเป็นเพลงให้ได้รู้ ใต้แผ่นฟ้ากว้างไกล ไม่ว่าสรรพสิ่งใด (เวลาใกล้เข้ามา อีกไม่ช้าคงมาถึง) จะกลับกลายหายไป สิ้นสลายไปทั้งหมด (แว่วยินเสียง ระฆัง ดั่งจะย้ำว่าสิ้นสุด) แต่กระนั้น ฉันคง อยู่ปกป้องเธอเรื่อยไป (เมื่อมองฟ้า สายตาเหม่อมองไปยังเบื้องบน) ให้เธอนั้น สุขใจและยังยิ้มนั้นก็พอ (ผุดเพียงคำ เธอย้ำ ยังคงฝังไว้ไม่ลืม) (เสียงพูด : อุ๊ย? ถึงเวลาอาหารว่างแล้วสิ) หากว่าเธอคือเจ้าหญิง ฉันเป็นเพียงคนเคียงกายา แม้กำเนิด เกิดร่วมมา แต่ชะตาพาให้แปรผัน เพียงได้เจอเธออีกสักครั้ง ไม่ต้องการอะไรมากกว่านั้น.. ถึงตอนนั้นพวกเรา ไว้มา.. (บรรยาย : “ถ้าได้เกิดใหม่อีกครั้งล่ะก็ ไว้ถึงตอนนั้น..เรามาเล่นด้วยกันอีกนะ”)

ค่ำคืนวาน เมื่อฝนโปรยปรายลงมาแต่เพียงชั่วครา กระทบบ่าใครสักคน โถมกระหน่ำ ณ ที่แห่งใด ไยร่างกายไม่สามารถฝืนต้านทานแรงลมพัดพา รู้แล้วหล่ะ รู้แล้วหล่ะ เพียงตัวเราเท่านั้นไม่พอ อยากจะยิ้มให้มากกว่าที่เธอหวังไว้ อยากจะเจอ พบหน้าเธอมากกว่าใครก็ตาม แต่มลทินนั้นไม่เลือนลาง ติดตามไปชั่วกาล หรือว่าควรวิ่งออกไปให้ไกล จากเรื่องราวมากกว่าที่เคย สิ่งนี้ที่เราไม่เคยต้องการ คือเส้นทางที่แท้จริงสุดท้ายมันต้องจบลง สองเราที่เคยหลับใหล กระทั่งมลทินเหล่านี้ที่เธอหยิบยื่นให้ฉัน เติบโตขึ้นมา กัดกินช้าๆ เติบโตขึ้นและเดียวดายเรื่อยมา ..................................... Original version : ケガレの唄 / flower Thai lyrics : Ryarical ..................................... นี่ สงสัยว่าเธอมองดูอยู่บ้างไหมนะ? ตอนที่เราสองกุมมือ หนีไปจากเรื่องนี้ด้วยกัน แต่ปลายทางเมื่อลมพัดพาหยุดลงจะเป็นที่ใด? การเดินทาง การเดินทาง ยังไม่จบตรงนี้นี่หน่า อยากเดินไปให้มากกว่าที่เธอหวังไว้ อยากจะฝันและจินตนากว่าใครก็ตาม แต่มลทินชัดเจนในใจ ติดตามอยู่เรื่อยไป ขอให้เธอคือคนที่ได้ไป และแค่ปล่อยฉันไว้ก็พอ เมื่อคิดถึงเรื่องเราจึงเข้าใจ คำว่ารักของเรามีแต่นับวันจะหมดใจ เมื่อยามนิทราเคลื่อนมา ไยเธอยังเหมือนคนเดิมอยู่ทั้งที่รู้ สุดท้ายจะต้องเจ็บ ทั้งที่รู้ สุดท้ายแล้วจะเจ็บปวดก็ตาม ...INS... .... .. ใจนั้นรู้ดีว่าเธอคำนึง รู้ดีว่ามันไม่คุ้มจะลองหยิบมาคิดมากก็ตาม แต่ขอร้องเธอช่วยทิ้งฉันไป ฉันก็เต็มใจแม้ต้องเจ็บ ฉันเต็มใจทิ้งความรู้สึก นานเท่าไหร่ที่หลงลืม บทเพลงเรื่องราวเหล่านี้ ซักวันหาก.. หากว่าเราได้เจอให้เธอ ช่วยรักฉันได้หรือเปล่า? คำพูดที่ฉันไม่ทันได้บอก มันยิ่งทำให้หัวใจรวดร้าวมากกว่าที่เป็น ฉันเองที่ยังหลับใหล แต่เพราะมลทินเหล่านี้ ที่มีเธอหยิบยื่นให้ฉัน ตอนนี้ฉันก้าวผ่านเรื่องนั้นมา ตอนนี้ฉันก้าวผ่านเรื่องนั้นมา ~ la la la la ~ นี่ เลิกเศร้าคนเดียวตรงนั้นได้แล้วนะ ฉันต้องไป ฉันต้องไป ต้องรีบกล่าวอำลากับเธอ ในตอนนี้ฉันว่าฉันเองก็ไม่เป็นไรแล้วนะ เพราะงั้นหน่ะ เพราะงั้นหน่ะ เพราะงั้นขอบคุณมากเลยนะ...

เก็บซ่อนตัวตนเอาไว้ หลบหนีความจริงเท่าไหร่ ก็ยังไม่กล้าพอ อยากยอมแพ้ไปทุกครั้ง มันคือโชคชะตา ทุกๆเรื่องราวที่เคยมีอยู่ รวบรวมถ้อยคำเรียบเรียงบัญญัติไว้อยู่ข้างในใจ บอกทางชีวิตที่ต้องเดินไปต่อ ทุกลมหายใจสิ้นไร้วิญญาณ แค่เพียงนิยามที่มันสลักไว้อยู่ใต้ภายใน เศษซากชีวิตที่ลบเลือนไป ต้องคอยดิ้นรนสู้ทนตลอดมา ต้องเดินซ้ำวนภายในห้วงเวลา ได้โปรด ขอเพียงปลดปล่อยตัวฉันที เปิดเผยให้ใครได้รู้ ขีดเขียนความจริงโชคชะตาของเรา ที่ทำให้ฉันได้มีชีวิต อยู่ในโลกนี้ที่เคยได้คิด เป็นตัวฉันเอง จะขับขานเสียงเพลงเอาไว้ให้คงอยู่ หนึ่งโชคชะตาที่ไม่รู้