Tzuyu's Dairy 2

25/12/16

ฉันตื่นเช้าขึ้นมามองพระอาทิตย์ขึ้นเหมือนกับทุกวัน แต่วันนี้เป็นวันพิเศษ

วันนี้เป็นวันที่ 25 ธันวาคม ปี 2016 ซึ่งเป็นวันคริสต์มาสปีที่สองของพวกเราในฐานะศิลปิน

และเป็นวันที่แฟนคลับของฉันกับซานะออนนี่เรียกกันว่า SaTzu's Day

ได้ยินมาว่าที่วันคริสต์มาสกลายเป็นวันของซาจื่อก็เพราะพวกเขาเอาเลขที่ฉันชอบกับเลขที่ซานะออนนี่ชอบมารวมกัน ซึ่งนั่นก็คือเลข 25 กับ 12

ไม่รู้เหมือนกันว่าวันนี้ช่องยูทูปที่เป็นแฟนคลับของฉันกับออนนี่จะทำคลิปอะไรพิเศษๆ ออกมาอีก อยากเห็นเร็วๆ เหมือนกันนะ

ตั้งแต่ที่เดบิวต์เพลงแรกในชีวิตของพวกเรา เวลาก็ผ่านมาหนึ่งปีแล้ว

แต่ฉันเป็นเด็กฝึกมาสามปี ก็เท่ากับว่าฉันรู้จักกับซานะออนนี่มาสี่ปีแล้ว...

ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ ว่าฉันจะได้อยู่วงเดียวกันกับคนที่ฉันหลงรักตั้งแต่วันแรกที่ได้เข้ามาเป็นเด็กฝึก

ตอนแรกที่ฉันได้ไอดีไลน์มาจากจดหมายของดาฮยอนออนนี่ ก็ไม่นึกเลยว่าจะเป็นของซานะออนนี่

ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องบังเอิญ หรือโชคชะตากำหนดเอาไว้ตั้งแต่แรก

ในตอนนั้นฉันยังใช้ภาษาเกาหลีไม่คล่อง พอย้อนอ่านแชทเก่าๆ แล้วอดขำไม่ได้เลยจริงๆ

เพราะวันนี้เป็นวันอาทิตย์ ดาฮยอนออนนี่ก็เลยไปโบสถ์ แชยองก็กลับบ้านไปตั้งแต่เก้าโมง ฉันเลยนอนอ่านแชทที่เคยคุยกันกับซานะออนนี่เพลินอยู่คนเดียวจนเพลิน ตอนประมาณสิบโมงซานะออนนี่ก็ทักมาคุยด้วย

ฉันเพิ่งจะรู้ว่าซานะออนนี่ก็ติดตามช่องที่แฟนคลับทำคลิปให้พวกเราเหมือนกัน เราคุยเรื่องคู่ชิปในวงกันอยู่พักหนึ่ง แต่สุดท้ายซานะออนนี่ก็ตัดบทโดยบอกว่ายังไงตัวจริงก็คือฉัน ทำเอาฉันเขินจนทำตัวไม่ถูกเลย

ในตอนที่ฉันกำลังจะพิมพ์ตอบกลับไป ซานะออนนี่ก็ตอบกลับมาว่าอิจฉามินจุงเพราะว่าโดนฉันนอนกอดทุกคืน ฉันเลยแหย่เธอว่าให้มานอนให้ฉันกอดสิ ใครจะไปนึกว่าเธอจะมาหาฉันถึงห้องจริงๆ แถมยังเอาขนมปังมาล่ออีก

เพราะว่าฉันล็อกห้องเอาไว้ เราก็เลยแชทกันโดยมีประตูห้องของฉันกั้นอยู่ตรงกลาง ซานะออนนี่บอกว่าเธอซื้อขนมปังมาจากมาร์ทมาให้ฉัน แต่ฉันคิดว่าเธอแค่จะหลอกให้ฉันเปิดประตูให้ เธอก็ตอบกลับมาว่าถ้าจะกินก็ต้องบอกรักเธอก่อน โทษฐานที่ไม่ไว้ใจเธอ

พอฉันเปิดประตูห้อง ซานะออนนี่ก็ถือถุงใส่ขนมปังอยู่จริงๆ ฉันเลยรับถุงขนมปังมาแกะกินที่โต๊ะโดยลืมไปแล้วว่าซานะออนนี่ให้ฉันบอกรักเธอก่อนถึงจะกินได้

ซานะออนนี่คงจะเห็นว่าฉันเอาแต่กินโดยไม่สนใจเธอ ก็เลยแชทมาต่อว่าฉันอย่างน้อยใจ แต่ไม่นานนักเธอก็เอาแก้มของเธอมาแนบติดกับแก้มของฉันตอนที่ฉันกำลังเคี้ยวขนมปังอยู่

"อ๊ะ ออนนี่ เอางี้เลยเหรอคะ"

"รอให้เธอกินเสร็จ จะได้กินเมื่อไหร่ก็ไม่รู้"

"อื้ออ"

"เธอก็เคี้ยวไปสิ ฉันอยากเอาแก้มแนบแก้มเธอตอนเธอเคี้ยว"

"ใกล้เกินไปรึเปล่าคะ"

"เคี้ยวไปสิ อยากกินนักก็เคี้ยวไปเลย"

"โอ๊ย..."

"เป็นไร จื่อ"

"กัดกระพุ้งแก้มค่ะ ไม่มีอะไร"

"แค่เคี้ยวขนมปังเอง ไม่ต้องกินแล้ว ลุกมานี่..."

ซานะออนนี่พูดพลางหยิบขนมปังออกจากมือของฉันและลากฉันไปที่เตียง"

"ฉันยังไม่ล้างมือนะคะ"

"ไม่ต้องแล้ว"

"ประตูห้อง..."

"ฉันล็อกให้แล้ว สองชั้นเลยด้วย มีไรอีกมั้ย"

"เตียงแคบนะคะ"

"แล้วไง"

ตอนนี้ซานะออนนี่ดูหงุดหงิดมาก เธอพูดพลางจับขาของมินจุง ตุ๊กตาหมาตัวใหญ่ที่เธอซื้อให้ฉันและโยนลงไปบนพื้นอย่างไม่ไยดี

"อ้าาา มินจุง ออนนี่จับขามันแบบนั้นทำไมคะ"

"กลัวมันเจ็บรึไง เห็นมั้ย เอาออกเตียงก็โล่งแล้ว เข้าไปนอนข้างในสิ"

"ค่ะ..."

ฉันได้แต่ก้มหน้าพูดตอบรับและปีนขึ้นเตียงไปนอนตะแคงหันหลังชิดกับผนังห้อง จากนั้นไม่นานซานะออนนี่ก็นอนหันหลังให้ฉันพร้อมดึงมือข้างหนึ่งของฉันไปโอบเอวของตัวเอง

"เกร็งเป็นท่อนไม้เลย ทำอย่างกับไม่เคยกอด"

"ก็ไม่เคยกอดบนเตียง"

"นี่ไง ฉันมาให้กอดแล้ว"

"ทำไมหันหลังให้ฉันคะ"

"ฉันก็เขินเป็นนะ"

พูดจบ ซานะออนนี่ก็จับมือของฉันมาไว้ระดับปากของตัวเองและอมนิ้วของฉันอย่างกับเห็นมันเป็นลูกกวาด

"ออนนี่!! อมนิ้วฉันทำไมคะ"

"ก็มันมีรสชีส หอมดีออก"

จู่ๆ ก็มาอมนิ้วกันแบบนี้ ทำตัวไม่ถูกเลยจริงๆ

"เป็นไรเงียบไปเลย"

ฉันไม่ตอบ แต่เขยิบตัวสอดแขนอีกข้างไปรองเป็นหมอนให้ซานะออนนี่พร้อมกระชับกอดให้แน่นขึ้นและก้มหน้าลงไปสูดดมกลิ่นหอมจากผมของเธอ

"ฉันยังไม่สระผม เอาหัวมาซุกผมฉันทำไม"

"Mommy saranghae...ฉันพูดไปแล้วนะคะ ขอโทษที่เมื่อกี้ไม่เชื่อนะคะ"

ฉันชันตัวขึ้นเล็กน้อยเพื่อกระซิบเบาๆ ข้างหูของซานะออนนี่จนเธอหดคอถอยหนีลมหายใจที่ออกมาจากปากของฉัน มองจากตรงนี้ฉันมองเห็นชัดเลยว่าใบหูของเธอแดงมากขนาดไหน

"อื้ม...ไม่ได้โกรธซะหน่อย"

พูดจบ ซานะออนนี่ก็เอาเสื้อของตัวเองมาเช็ดมือของฉันที่เปื้อนน้ำลายของเธอจนสะอาด

"ออนนี่ เอาเสื้อตัวเองมาเช็ดมือฉันแบบนั้น เสื้อออนนี่ก็เปื้อนสิคะ"

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็ซักวันนี้อยู่แล้ว"

ซานะออนนี่พูดพลางจับข้อมือของฉันและเอามือของตัวเองขึ้นมาทาบเพื่อวัดขนาดฝ่ามือ

"มือเธอใหญ่จังเลยนะ"

"มือออนนี่นั่นแหละที่เล็กเกินไป"

"เธอตัวโตกว่านี้ แค่แปบเดียวก็สูงกว่าฉันกับจองยอนแล้ว โตไวจริงๆ"

ตอนที่ซานะออนนี่พูดอยู่ ฉันก็รู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงของร่างบางในอ้อมกอดของฉันอย่างชัดเจน

"ออนนี่ใจเต้นแรงจังนะคะ"

"เธอก็เหมือนกัน...ใช่มั้ยล่ะ"

จู่ๆ ซานะออนนี่ก็พลิกตัวหันหน้ามาหาฉันอย่างกับว่ากำลังคิดจะเอาคืนที่ฉันหายใจรดต้นคอเธอ

"ออนนี่ จู่ๆ หันมาแบบนี้ เดี๋ยวก็..."

"กลัวอะไรฉันเหรอ"

ไม่นานนัก ซานะออนนี่ก็ประสานมือกับฉันพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้และพูดออกมาเบาๆ

"จะ...จะหัวชนกันได้นะคะ"

"กะจะให้ปากชนกันซะหน่อย"

"ออนนี่ ไว้ฉันโตกว่านี้แล้ว ฉันจะเป็นคนจูบออนนี่เอง... จนกว่าจะถึงตอนนั้น อย่าเพิ่ง..."

"อะไรเนี่ย เธออ่านใจฉันได้เหรอ"

"แค่ฉันมองหน้าก็รู้แล้วว่าออนนี่คิดอะไรอยู่"

ใช่ ออนนี่มองหน้าฉันแบบนี้ทุกทีเวลาที่เราอยู่ด้วยกันตามลำพัง ไม่รู้ก็บ้าแล้ว...

"แล้วทำไมต้องรอให้โตก่อน ทำไมต้องทำงั้นด้วย"

"จะบอกไงดีล่ะ... ฉันอยากให้ออนนี่มีความทรงจำที่ดีนี่คะ เผื่อมีอะไรต่อจากนั้น..."

บ้าจริง นี่ฉันพูดอะไรออกมา รู้ตัวอีกที...ก็เผลอพูดสิ่งที่คิดออกไปหมดแล้ว...

"เธอคิดเยอะกว่าฉันอีกเหรอเนี่ย"

ซานะออนนี่เอามืออีกข้างปิดหน้าตัวเองและมุดเข้ามาซุกอกฉัน ฉันก็เลยกระชับกอดให้แน่นขึ้นเพื่อให้ความมั่นใจกับเธอ

"รอจนกว่าทุกอย่างจะดีขึ้นก็ยังไม่สายนะคะ เราอยู่กันแบบนี้ไปก่อนก็ได้"

"หมายถึง...จะแอบคบกันเหรอ"

"...คบ หมายถึง?"

"แอบคบก็...เป็นแฟนกัน แต่รู้กันแค่สองคน"

"ก็ดีนะคะ รู้กันแค่สองคน ออนนี่จะได้ไม่ต้องเดือดร้อนด้วย"

"นอนกอดแบบนี้ต่ออีกสักพักนะ ฉันยังไม่อยากไปไหน"

"ค่ะ เมื่อคืนออนนี่นอนกี่โมงคะ"

ฉันพูดตอบรับพลางลูบหัวซานะออนนี่เบาๆ

"4 ชั่วโมงก่อน..."

"แล้วออนนี่กินอะไรรึยังคะ"

"ยังเลย อย่าหยุดลูบสิ ฉันชอบ..."

"...ค่ะ ไปสระผมด้วยนะคะ"

"ย๊าา ฉันหัวมันเหรอ"

"เปล่าค่ะ ก็มือฉันยังไม่ล้าง"

"ช่างเถอะ ง่วงแล้ว...ปลุกด้วยนะ"

"ได้ค่ะ ฝันดีนะคะ mommy..."

"อื้ม..."

หลังจากที่เสียงของซานะออนนี่เงียบไปได้ไม่นาน ฉันก็หลับตามเธอไปโดยไม่รู้ตัว

...----------------...

* เรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน มีส่วนเชื่อมโยงกับเหตุการณ์จริงของศิลปินเพียงเล็กน้อย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***