ที่ๆคิดว่า"ปลอดภัย"มัก"ไม่ใช่"่อย่างที่คิด..

^^^"บางทีการนอนนิ่งๆในโลงอาจจะเป็นการพักผ่อนอย่างนึงที่ฉันยังทำได้ก็ได้"^^^

^^^#Sawada Tsunayoshi^^^

*Tsuna part

...ณ โรงเรียนนามิโมริ...

เวลาที่ฉันจะต้องไปอิตาลีกับรุ่นที่9เหลืออีกแค่1ชั่วโมงเท่านั้น

ฉันเลยว่าจะมาบอกลาทุกคนในห้องก่อนเพราะไม่รู้ว่าจะได้กลับมาที่ญี่ปุ่นอีกเมื่อไหร่

"นี่ทุกๆคนคะ"

"คือ...ฉันจะต้องไปรักษาตัวที่อิตาลีน่ะค่ะ"

"ก็เลยจะมาบอกลา"

"ห๊ะ!!!!"

"ว่าไงนะสึนะจัง/โยมิจัง!!"

"งือ..ไม่น้า~~~ฉันจะไม่ได้เจอสึนะจังแล้วหรออออออ!"หัวหน้าห้องอย่างซึบานะ โอยะร้องขึ้นพร้อมวิ่งมากอดฉัน

"อย่าไปกอดสึนะแบบนั้นสิซึบานะ"ยามาโมโตะเดินเข้ามาดึงตัวคุณหัวหน้าห้องออก

"ไม่ต้องมายุ่งน่ายามาโมโตะ!"

"ฉันจะยุ่ง"

"อย่าทะเลาะกันเลยนะยามาโมโตะคุง ซึบานะซังถือว่าฉันขอล่ะ"ฉันเข้าไปห้ามทั้งคู่ก่อนที่จะเกิดสงครามกลางห้อง

"ก็ได้สึนะจัง ฝากไว้ก่อนนะเจ้ายามาโมโตะ"

"ฝากอะไรไว้หรอ?ใช่ฝากคำว่าแพ้ไว้รึป่าว"นี่ฉันฟังไม่ผิดใช่มั้ย?ยามาโมโตะไม่น่าจะพูดแบบนี้นิ หรือในMultiverseนี้เขาปากแซ่บกันนะ?

"หึ้ย!!หลังรร.เจอกัน4โมงเย็น!"นี่ถึงขั้นท้าต่อยกันเลยหรอ!!

"รับคำท้า"ยามาโมโตะพูดตอบ แล้วนี่นายจะไปรับทำไม!!

"หึ้ยยยยยยยยย!"

ก่อนที่ระเบิดเวลาจะลงกลางห้อง ฉันก็ได้ลูบหัวของหัวหน้าห้องไปหนึ่งที

"งืม"หัวหน้าห้องจับมือฉันค้างไว้บนหัวเธอก่อนเธอจะเดินกลับไปนั่งที่

"งั้น..ฉันไปก่อนนะทุกคน"

"บ๊ายบายจ้ะสึนะจัง"

"บ๊ายบายโยมิจัง"

"บ๊ายบายค่ะ"ฉันโบกมือลาทุกคนก่อนจะเดินออกจากห้องเรียนไป

...----------------...

*Writer part

สึนะบอกลาแม่อย่างนานะก่อนอิเอมิสึจะเดินพาเธอขึ้นเครื่องบินส่วนตัวของวองโกเล่ไป

-

...บนเครื่อง...

"พ่อคะ"

"หื้ม?มีอะไรหรอสึนะ"

"ทำไมบนเครื่องไม่มีคนเลยล่ะคะ?"

"..."

"ช่างมันเถอะค่ะถ้าคำตอบมันทำให้พ่อลำบากใจ"

"แค่กๆ"ฉันไอเป็นเลือดออกมา

"ดูเหมือนอาการจะกำเริบแหะ😅"

"ยาอยู่ไหนล่ะสึนะ"

"มันหมดไปตั้งแต่3ปีก่อนแล้วล่ะค่ะ"

"แล้วทำไมไม่บอกพ่อล่ะ!"

"หนูส่งจดหมายไปบอกตั้งนานแล้วล่ะค่ะ แต่พ่อไม่ตอบกลับมาเลย"

"..."

'ต้องเป็นจดหมายนั้นแน่เลยที่เป็นซองสีนํ้าเงิน ก็คิดว่าเป็นของพวกชิม่อนแฟมิลี่ที่ส่งมากวนซะอีก..'

"แล้วนี่เวลาอาการมันกำเริบสึนะทำยังไงล่ะ"

"ก็หยุดเรียนไปเกือบอาทิตย์ให้อาการมันดีขึ้นแล้วก็กลับไปเรียน ไม่ก็ไปเรียนทั้งๆที่ยังไม่ดีขึ้นนั้นแหละค่ะ"

"..."

'คุณพ่อแดกแต่จุ----'

...----------------...

*Tsuna part

ในที่สุดก็ถึงแล้วล่ะ คิดถึงจังเนอะปราสาทที่คุ้นเคย

"เธอจะอยู่ปราสาทไห---"

"ไม่!"

"หนูจะอยู่บ้านหลังเล็กๆ"

"งั้นก็ได้.."

"ขอบคุณค่ะ"

...----------------...

เห้อ~ตอนนี้ผ่านมาได้3วันแล้วล่ะค่ะ เมื่อวานฉันเกือบโดนวาเรียเจอตัวด้วยล่ะค่ะ

...ย้อนไปเมื่อวานนี้~...

'เห้อ~วันนี้นี่อากาศดีจ--'

'นั่นวาเรียนิ!?'

'ไหนรุ่นที่9บอกที่นี่ไม่มีคนมาแล้วล่ะ!'

ฉันรีบวิ่งไปแอบหลังกำแพงพร้อมกับใช้ไฟสายหมอกบังตัวเองเอาไว้

"นี่เจ้าบอสเวร!!!"

"ไหนยัยลูลูซบอกมีคนมาอยู่ที่นี่!!!"

"ไม่รู้สิไอสวะ ยัยสวะลูลูซนั่นอาจจะเห็นแม่บ้านมาแถวนี้ก็ได้นิ"

"แถวนี้มันอยู่ใกล้คุกใต้ดินด้วยนิ"

"ก็อาจจะนะ"

"แล้วนี่จะไปกินข้าวตอนไหนล่ะไอสวะ"

"คงสายๆมั้ง แล้วนี่ถามทำไมห๊ะเจ้าบอสเวร!"

"ก็ฉันจะชวนไปกินข้าวด้วย"

"ห๊ะ!?เอาจริงดิ!! วันนี้ฉลามลูกพ่อได้เดินข้ามถนนแน่เลย!"

"เหอะ จะอะไรขนาดนั้นแค่ฉันชวนไปกินข้าวเองนะไอสวะ"

"เออๆไปก็ไป"

แล้วทั้งสองก็เดินออกไป

'ซันซัสในMultiverseนี้ยังรุกพี่สคอวโล่ไม่เก่งเหมือนMultiverseเราแน่เลย'

'แต่วันนี้ดวงซวยสุดๆเลยนะเจอวาเรียเนี่ย'ฉันคิดในใจก่อนจะสำลักเลือดออกมา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***