^^^"รุ่นที่10คับได้โปรดให้ผมเป็นมือขวาอีกครั้ง..เถอะนะคับ"^^^
^^^#Gokudera Hayato^^^
*Tsuna part
กริ๊ง! กริ๊ง!
เสียงออดดังขึ้นบ่งบอกเวลาว่าตอนนี้พักเที่ยงแล้ว
ฉันลุกขึ้นหยิบข้าวกล่องที่คุณแม่เตรียมไว้ให้ขึ้นมาก่อนจะเดินขึ้นไปบนชั้นด่านฟ้ารร.ที่ประจำที่เคยนั่งกินข้าวกับเหล่าอดีตผู้พิทักษ์
"ไม่คิดว่าจะเจอคุณนะคะเนี่ย"
"คุณฮิบาริ"
"ไม่กินข้าวหรอคะ"
"..."
"งั้นฉันขอนั่งตรงนี้นะคะ"
"..."
-
*Writer part
สึนะนั่งลงข้างๆฮิบาริที่กำลังยืนรับลมอยู่
ละไม่นานเธอก็บรรจงเปิดกล่องข้าวของตนที่แม่ทำมาให้ เธอทำตาลุกวาวทันทีเมื่อเห็นว่าข้างในมีแต่ของที่ตนชอบ
เธอตักอาหารขึ้นมาทานอย่างเอร็ดอร่อย หารู้ไม่ว่ามีคนที่มองเธอตาไม่กระพริบ
*Hibari part
เธอคนนั้นนั่งลงข้างๆผมแล้วเธอก็เปิดข้าวกล่องของเธอ
ทำไมอาหารข้างในดันเหมือนกันกับอาหารโปรดของเจ้าสัตว์กินพืชตัวเล็กล่ะ
ก่อนความคิดจะฟุ้งซ่าน ผมเลยตัดสินใจเดินลงบันไดเพื่อไปทำงานคลายความเครียดที่อาจจะเกิดขึ้นหากผมคิดอะไรไปมากกว่านี้ ระหว่างเดินไปห้องสภานักเรียนเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
ตือดื๊ดตือดื๊ดๆ
ผมรับโทรศัพท์ก่อนเสียงปลายสายจะดังขึ้น
"นี่ฮิบาริเจอคนที่คล้ายเจ้---"
"เจอแล้ว คนที่ผมบอกไปไง"
"แล้วนายพอรู้หรือเห็นไฟธาตุนภาในตัวเธอมั้ยล่ะ"
"ไม่.."
"งั้นเดี๋ยวฉันถามยามาโมโตะก็ได้"
"แล้วยัยเจ้าสัตว์กินพืชนั่นเป็นยังไงบ้างล่ะ"
"เอาแต่ใจสุดๆ เมื่อเช้าพึ่งขึ้นเครื่องไปญี่ปุ่น น่าจะโดนรุ่นที่9เรียกไปบ่นนั่นแหละ"
"สมควร.."
"งั้นฉันวายสายละ อย่าลืมสืบประวัติเธอด้วยนะฮิบาริ"
"อืม..."
...----------------...
*Tsuna part
ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ตอนนี้ผ่านมาเกือบจะครบเทอมนึงแล้วล่ะ เมื่อสัปดาห์ที่แล้วโกคุเดระอยู่ๆก็เข้ามาเรียนที่นี่คงเป็นเพราะเธอคนนั้นที่ฉันเคยเดินชนอยู่ที่นี่ล่ะมั้งเขาเลยมาเรียนที่นี่
ตอนนี้ทุกคนในห้องรักและดูแลฉันดีมากแล้วผลการเรียนฉันก็ติดท็อปห้อง แถมเคยได้รับตำแหน่งดาวรร.ด้วยแต่สุดท้ายฉันก็ยกตำแหน่งดาวรร.ให้เคียวโกะจัง ที่ทำอย่างนั้นเพราะฉันไม่อยากเด่นมากอะนะ แผนชีวิตธรรมดาๆฉบับตัวประกอบของฉันจะได้ดำเนินต่อได้อย่างราบรื่น...
...ทำไมฉันโชคร้ายแบบนี้!!!...
...----------------...
...ณ บ้าน...
"แม่คะใครมาหรอคะ เสียงมันดังรบกวนหนูมากเลยล่ะค่ะ"เช้าวันนี้ข้างล่างเสียงดังมากจนฉันที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างบนถึงกับต้องลงมาดู
"พ่อเขามาน่ะ"
"เป็นไงคิดถึงพ่อมั--"
ฉันไม่รอให้พ่อพูดจบรีบพุ่งไปตบหน้าทันที
เพี๊ยะ!
"พ่อไปไหนมาทำไมตั้ง6-7ปีไม่ยอมกลับบ้าน!"
"รู้มั้ยว่าแม่เคยอยู่บ้านคนเดียวแล้วโจรมาปล้นด้วย!ถ้าหนูมาไม่ทันแม่คงได้แผลแล้ว!"
"หนูรู้ว่างานมันสำคัญแต่ช่วยดูแลลูกเมียด้วย!"
หลังจากที่ฉันด่าพ่อเสร็จก็สงบสติอารมณ์อยู่สักพักก่อนจะพึ่งสังเกตุเห็นใครบางคนนั่งอยู่บนโซฟา
"แล้วนั่นใครน่ะพ่อ"
"อ๋อ..นี่เจ้านายพ่อเอง"
'ห๊ะ!??ท..ทำไมรุ่นที่9มาอยู่นี่ล่ะ!!'
"ส..สวัสดีค่ะ หนูซ..ซาวาด..ดะ สึนะโยมิค..ค่ะ"ฉันพูดตะกุกตะกักก่อนจะรีบวิ่งขึ้นห้องไป
'น่าอายที่สุดๆๆแต่ถ้ารุ่นที่9เห็นไฟธาตุของฉันแผนการใช้ชีวิตฉบับตัวประกอบของฉันก็พังล่ะสิ!'
...----------------...
*Generation 9 part
รุ่นที่9มองตามเด็กสาวที่วิ่งขึ้นไปบนห้องอย่างสนอกสนใจ
ก่อนเขาจะคิดในใจว่า"เธอคนนั้นที่อิเอมิสึเคยบอกว่าไม่มีไฟธาตุนิ แต่ทำไมถึงมีไฟธาตุในตัวเธอถึงเจ็ดสีกันนะ ดวงตาเธอก็มีเจ็ดสีเหมือนสีของไฟธาตุทั้งเจ็ด"
"นี่"
"ฉันอยากให้สึนะจังไปอยู่อิตาลีกับฉัน"
"ห๊ะ!ทำไมล่ะคับ!"
"รุ่นที่9คับเรามีเรื่องต้องคุยกัน"อิเอมิสึกระซิบฉัน
ฉันกับอิเอมิสึเดินออกมาข้างนอกบ้านก่อนฉันจะพูดออกมา
"อืม..ร่างกายเธออ่อนแอป่วยออดๆแอดๆใช่มั้ยล่ะ ฉันว่าฉันพอรักษาให้ได้นะ"
"ไม่ใช่ว่ารุ่นที่9เห็นอะไรในตัวเธอหรอกใช่มั้ยคับ?"
"อื้ม~ก็เห็นนะ"
"ไม่มีทางคับ!เธอไม่มีไฟธาตุ ไม่มี!อย่าเอาลูกสาวผมไปพัวพันกับวงการมาเฟีย ผมขอร้องนะคับอย่าเลย"
"ฉันแค่อยากรักษาเธอเฉยๆแล้วก็รวมถึงสนใจเธอนิดหน่อยด้วย"
"ถ้าเป็นแค่นั้นผมก็ไม่ติดอะไรหรอกแต่ผมขอยํ้านะคับว่าอย่าเอาลูกสาวผมไปพัวพันกับวงการมาเฟีย"
"อืม..."
...----------------...
*Tsuna part
หลังจากที่ฉันรู้เรื่องที่รุ่นที่9อยากจะให้ฉันไปอยู่อิตาลีกับเขาสักพักนึงเขาอ้างด้วยเหตุผลเรื่องที่ฉันไม่ค่อยแข็งแรงจนสามารถโน้มน้าวใจของแม่ฉันได้เหลือแต่ฉัน
"หนูขอคุยกับคุณปู่สองคนได้มั้ยคะ"เออใช่รุ่นที่9อยู่ๆก็ให้ฉันเรียกเขาว่าคุณปู่ซะงั้นล่ะ
"ได้สิ"
...----------------...
...ข้างนอกบ้าน...
"มีเรื่องอะไรล่ะ"
"คือหนูมีเรื่องจะบอกน่ะค่ะ"ฉันตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้รุ่นที่9ฟังไม่รวมเรื่องที่ฉันมีโรคร้ายติดตัวมาด้วยแล้วก็ไม่รวมเรื่องบางเรื่องที่มันไม่สามารถบอกได้หรือเรื่องที่ฉันอยากเก็บเป็นความลับก็ไม่ได้บอกไป
"อื้ม...งั้นแปลว่าเธอจะยอมไปอิตาลีกับฉันใช่มั้ย?"
"ค่ะ.."
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 8
Comments