ตอนที่ 17 เมืองอี้

จินหสินไถ

จินเยียนหรานนั่งอยู่ที่ศาลาน้ำชาอย่างกังวลคนเดียว

'เว่ยอิง ข้ารู้ตั้งแต่ที่เขาต้าฟ่านแล้วและข้ามั่นใจเมื่อเจ้าแทนตัวเองว่านาเรียกข้าว่าหลาน แม้ข้าจะรู้เรื่องราวทั้งหมดแต่ใช่ว่าข้าจะเกลียดเจ้า ข้าทั้งรักทั้งเกลียดเจ้าแต่เหนือสิ่งอื่นใดเจ้าทำท่านน้าข้าผิดหวัง ข้ารอวันชำระ แม้ว่าคนบงการจะเป็นซูซ่อแม้ว่าจินตานท่านน้าเป็นของเจ้า ข้าก็ยม'นางนั่งทำใจผู้เดียวจนกระทั่งจินหลิงมาเรียก

"พี่หญิง"

"พี่หญิง"

"ห๊ะ! เจ้ามีอะไร"

"ท่านเป็นอะไร"

"เปล่า แล้วเจ้ามีอะไร"

"ท่านอาเรียกไปกินข้าว"

"อืม"

ตอนกลางคืนที่จินหลินไถ

จินเยียนหรานนั่งหวีผมหน้ากระจกพลางคิดเรื่องเมื่อตอนบ่าย

"แม้เว่ยอิงไม่ได้เลว แต่ข้าไม่อยากให้ท่านน้ารู้เรื่องจินตานเลย ไม่เอาๆอย่าคิดเรื่องนี้นี่เป็นเรื่องของผู้ใหญ่"แต่ก็อดคิดไม่ได้อยู่ดี

ตอนเช้า

จินเยียนหรานและจินหลิงขออนุญาตจินกวงเหยาออกเยี่ยเสี่ย เมื่อได้รับอนุญาตก็ออกเดินทางทันทีพร้อมกับศิษย์คนละ4คนทั้งคู่คอยเดินไปมาจนถึงแถบชายเมืองอื้

"พี่หญิง"

"หืม"

"เราหาที่พักกันก่อนหรือไม่"

"แต่ทุกโรงเตี๊ยมก็มีแต่ศพแมวนะ"

"งั้นเอาแบบนี้ ไปสืบเรื่องนี้กัน"

"พี่หญิงข้าว่าก็ดี พวกเจ้าว่าไง"จินหลิงถามศิษย์

"เอาตามนี้"ทุกคนตอบอย่างพร้อมเพรียง

"ไป"

ซึ่งไม่ได้มีแค่สกุลจินแต่มีเจียง,หลาน,โอวหยาง,หลานจ้านกับเว่ยอิง

และสุดท้ายมาเจอกันที่เมืองอี้

เมืองอื้

"พวกเจ้าเป็นใคร"จินหลิงตกใจ

"จินหลิง เยียนหราน"

"เจ้ามาได้ไง"

"ข้าต่างหาก"

จินหลิงเล่าทุกอย่างให้ฟัง

"พวกเราก็ตามหาสิ่งเดียวกันจึงรวมกลุ่มกัน"

อยู่ๆก็มีคนใส่หน้ากากโผล่มา

"หลานจ้าน คนใส่หน้ากากมาแล้ว"หลานจ้านจึงสู้ ส่วนเว่ยอิงดูแลเด็ก

"พวกเจ้าแลบลิ้นที"

"ยินดีด้วย พวกเจ้าโดนพิษ"

"มีอะไรน่ายินดี"

"ประสบการณ์"

"คนที่ไม่โดนพิษหามคนโดนพิษหาบ้าน"

"ทำไมต้องหามข้าเดินได้"

"เลือดไหลเวียนเร็วเท่าไหร่ ฟิษจะมาเร็วเท่านั้น"

หลังจากได้ยินหลานจิ่งอี๋คิดแผนให้จินเยียนหรานประคอง

"เดี๋ยวข้าประคองจิ่งอี๋เอง"จินหลิงเห็นสีหน้าชั่วร้ายของจิ่งอี๋จึงดัก

อย่ามีพิรุธ จิ่งอี๋ท่องไว้ อย่ามีพิรุธ

คนสกุลเจียงที่ติดพิษคือ เจียงหว่านอิน เจียงจื่อเหลียน เจียงเจี๋ยอวี่

"เจียงหว่านอิน ข้าประคองหรือไม่"หลานซือจุย เจ้าอย่าคิด

"จื่อเหลียน ข้าช่วย"เจียงจื่อหยาง

"เจ้าค่ะ"กลับมาที่หว่านอิน

"ก็....ก็ได้"

"คุณหนูเจียง"

"จื่อเจิน มีอะไร"

"ข้าช่วยหรือไม่"

"ไม่เป็นไร"จินหลิงสมน้ำหน้าในใจ

ในบ้านหญิงชรา

"ข้าขอผู้ช่วยสักสองคน"

"ข้าเอง"จินเยียนหรานและหลานซือจุย

ในครัว

"เจ้าจะทำอะไร"จินเยียนหรานถาม

"โจ๊กข้าวเหนียว"

"นี่เจ้า"โจ๊กข้าวเหนียว แทนที่จะหายาถอนพิษ แต่เมื่อเห็นวิธีม่ำนางก็เข้าใจทันที

"ข้าเข้าใจแล้ว"

"อะไร"

"เจ้าให้พวกเขากินของเผ็ดขับเหงื่อพิษจะออกมาจากเหงื่อ"

"เจ้าฉลาดนัก"

"อะ โจ๊กข้าวเหนียว"

"กินซะ"มีแค่นางคนเดียวที่หลานจิ่งอี๋ผู้นี้เชื่อฟัง

คำแรกแตะลิ้นไอทุกคน จินเยียนหรานจึงอธิบาย

ไม่นานก็เจอเซวียหยางที่ปลอบตัวเป็นเสี่ยวซิงเฉิน

"วิชาแต้มดวงตา"

"แต่ข้ามีวิธีที่ดีกว่านั้น"จินเยียนหรานเสนอ

"อะไร"

นางชูนิ้วที่ใส่แหวน

"ทำได้รึ"

"อืม"

"บุปผาเย้าสวรรค์ พาเทวดาลุ่มหลง จงไป!"นางท่องคาถาแล้วกลับมาพร้อมกับคนนั้น

"ชวงหัว? เสี่ยวซิงเฉิน"เว่ยอู๋เซี่ยนรู้

"จันทร์กระจ่าง วายุพิสุทธิ์ เสี่ยวซิงเฉิน"

(ตอนเมืองฮี้เราจะข้ามเยอะมากเนื่องจากตอนมันยาวนะค่ะ)

เรื่องนี้ดำเนินมาจนจินเยี่ยนหรานใช้วิชาฟื้นอดีตอย่างที่เคยรู้อดีตท่านน้า

เมื่อจบเรื่องจินเยียนหรานได้รับข่าวจากจินกวงเหยา

"งานชุมนุมเซียนที่โม่หลิงตระกูลซู"

แน่นอนตอนนี้ตระกูลที่ทนเวินคือชูและชูเซ่อคือเซียนตูเรียกว่า ซูเซียนตู

เว่ยอิงและหลานจ้านสบโอกาสจึงจะไปชุมนุมเซียนซึ่งหลานซีเฉินที่รู้เบื้องหลัง

คนผู้นี้จึงให้เว่ยอิงในร่างโม่เสวียนอวี่มาในฐานะแขกตระกูลหลานแห่งกูซู

"ตระกูลซู?"

"เจ้าคงไม่รู้ ตอนนี้คนที่ดำรงตำแหน่งเซียนตูคือซูหมิ่นซ่าน ตระกูลซูแห่งโม่

หลิง"

"พี่สาม"เจียงเจี๋ยอวี่เรียก

"มีอะไร"

"กลับเลยหรือไม่"

"กลับเลย"

"หานกวงจวิน พวกเราขอลา"ตระกูลเจียง,จินขอลากลับพยักหน้า

จินหลินไถ

"ท่านอา"

"กลับมาแล้วหรือ"พยักหน้า

"อีกสามวันจะต้องไปโม่หลิงแล้ว ไปเตรียมตัวเถิด"

"ขอรับ,เจ้าค่ะ"

ระหว่างทาง

"พี่หญิง ท่านคิดว่าท่านน้าจะโกรธข้าหรือไม่"

"โกรธ"

"ช่วยข้านะ"

"ไม่ได้ ในเมื่อเจ้าก่อต้องรับ แต่ข้าจะช่วยเท่าที่ทำได้แล้วกัน"

"ขอบคุณขอรับ"

จินหลิงวิ่งไปแล้ว อากาศชวนอึดอัดเกิดขึ้น

"ข้าหวังว่า ข้าคงระงับอารมณ์โกรธไม่ฆ่าซูเซ่อได้นะ"เพราะเขาเป็นต้นเหตุ

ของพ่อแม่

นางไปที่ห้องเหมือนเดิมลงแช่กายในอ่างน้ำใส่ความเหนื่อยล้าที่สามวันมานี้ได้

พบเจอมานี้ พาลคิดอะไรเรื่อยเปื่อย

ทางฝั่งสกุลอื่นก็เช่นกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***