ตอนที่ 10 คิดถึงสตรีในใจ

วันนี้คือวันที่ลูกพี่ลูกน้องของสองพี่น้องตระกูลจินมาถึงพวกเขาตื่นเต้นเพราะครั้งสุดท้ายที่ได้เจอคือจินเยียนหรานอายุ 10 ปีแล้ว

"นั่นไงพวกเขามาแล้ว"จินหลิงขี้นิ้วให้พี่สาวดู

"พี่ใหญ่ นั่นผู้ใดกันหน้าคล้ายพี่สี่กับพี่หญิงสามมาก"เจียงเจี๋ยอวี่ ตระกูลเจียงแห่งอวิ๋นเมิ่ง

"ข้าไม่เห็นท่านอา(เจียงเฉิง)เลย"เจียงหว่านอิน ตระกูลเจียงแห่งอวิ๋นเมิ่ง

"เขาอาจจะรออยู่ที่ห้องโถงก็ได้"เจียงจื่อเหลียน ตระกูลเจียงแห่งอวิ๋นเมิ่ง

เมื่อเรือจอดเทียบท่าพี่ใหญ่อย่างเจียงจื่อหยางเดินมาไม่กี่

ก้าวก็โดนจินหลิงสวมกอดทันที

"อาหลิง เจ้าโตแล้วนะ"เจียงจื่อหยาง ตระกูลเจียงแห่งอวิ๋นเมิ่งจินหลิงยอมแพ้กับความขี้ปนจึงคารวะพี่

"พี่ใหญ่ พี่หญิงรอง"จินหลิงและจินเยียนหรานคารวะเจียงจื่อหยางเจียงจื่อเหลียน

"พี่หญิงสาม พี่สี่"เจียงหว่านอิน เจียงเจี๋ยอวี่

"พี่หญิงสาม"

"มีอะไร เจี๋ยอวี่"

"ข้าขอกอดหน่อย"ไม่รีรอคำตอบวิ่งไปกอดพี่สาวทันทีตามประสาน้องคนเล็ก

"พอแล้ว ไปหาท่านน้าเถอะ"เกือบขาดอากาศหายใจ

"ขอรับ,เจ้าค่ะ"

ห้องโถงสกุลเจียง

"ท่านอา"เสียงสี่เสียงประสานกันเรียกเจียงเฉิง

"มาแล้วหรือ"ทั้งสี่คนทำความเคารพก่อนจะกอดท่านอา

"เจี๋ยอวี่ ถ้าเจ้ากอดกว่านี้ท่านอาจะหายใจไม่ออกนะ"เจียงหว่านอินแซว

"อาอิน เจ้าเหมือนเดิมมาก"นี่ก็แซะ

"ขอบคุณที่ชมเจ้าค่ะ"

"ซื่อบื้อ"จินหลิงพึงพำหัวเราะตั้งใจให้อีกคนได้ยิน

"เชอะ"เจียงหว่านอินทำหูทวนลม

"เอาหละ พวกเจ้าไปพักเถอะ อีกไมกี่สัปดาห์ก็ไปอวิ้นเซินแล้ว"

"ขอรับ,เจ้าค่ะ"

"พี่ใหญ่"

"มีอะไรหรือ เยียนหราน"

"ท่านว่าคนเรา สามารถรักโดยไม่รู้ตัวได้หรือไม่"

"เจ้าแอบชอบใคร"เอาล่ะ อาการหวงน้องสาวมาล่ะ

"ข้าไม่บอกหรอก รู้แต่เพียงว่าเป็นคนสกุลหลาน"

"อาหราน เจ้าอย่าทำอะไรให้ไม่งาม"

"เจ้าค่ะ"

ฝั่งหลานจิ่งอี๋

หลานซือจุย หลานจิ่งอี๋ โอวหยางจื่อเจิน

"เจ้าว่าอะไรนะ"โอวหยางจื่อเจินไม่อยากจะเชื่อหู

"เจ้าชอบพี่สาวจินหลิง"

"ทำไมจะไม่ได้ในเมื่อข้ากับนางอายุเท่ากัน เพียงแต่เจ้าจินหลิงไม่ยอมเรียกข้าว่าพี่เหมือนที่เจ้าเรียกซือจุยว่าพี่ซือจุยนั่น

"แล้วจะเอายังไงต่อไป"

"ข้าจะเกี้ยวนาง"

"จิ่งอี๋ เจ้าไม่รู้หรือว่านางเป็นศิษย์หญิงที่เจียงและจินหวงแหนเป็นที่สุด ทานน้าคือซานสูเซิ่งโส่ว ท่านอาคือเหลี่ยนฟางจุน แถมนางยังเป็นเทพธิดา"ซือจุยเตือน

"นั่นสิ พี่จิ่งอี๋ท่านก็รู้ว่าจินหลิงหวงพี่สาวเหมือนจงอางหวงไข่ แล้วไหนจะลูกพี่ลูกน้องอีกสี่คนทางฝ่ายประมุขเจียงอีก พวกเขาหกคนเป็นพี่น้องกัน ซึ่งนางเป็นพี่หญิงคนที่สามเป็นที่หวงแหนของเหล่าบรรดาพี่น้องญาติผู้ใหญทั้งหมดทั้งจินทั้งเจียง"โอวหยางจื่อเจินคิดว่าถ้าพระอาทิตย์ขึ้นทางตะวันตกยังน่าเชื่อกว่าอีกนะ

"ไม่ว่ายังไงก็ช่างข้าจะเกี้ยวนางให้ได้....ได้ยินแบบนี้"สหายทั้งคู่ก็ปลงใจแล้ว

"แล้วแต่เจ้าเถอะ"

"ท่านอา กภูเยอะขนาดนี้ใครมันจะทำได้"เจียงเจี๋ยอวี่ประห้วงเมื่อเจียงเฉิงเล่าตอนตนเองไปฝึกวิชาที่นั่น

"กฏพันกว่าข้อ ข้าถอนตัวทันมั้ย"เจียงหว่านอินนึกสภาพตัวเองออกเลย

"ไม่ว่ายังไง ถ้าทำผิดต้องยอมรับ บทลงโทษเบาๆก็คัดกฎร้อยจบ ถ้าหรักก็โบยใช้แส้หรือไม่หน้าสาม"ฟังแล้วขนลุก

"พวกเจ้าเข้าใจแล้วนะ"

"เจ้าค่ะ"ซะที่ไหนล่ะ

"ข้าตายแน่"

"เกินไป"

"น้อยไปต่างหากพี่หญิงรอง"เจียงเจี๋ยอวี่รันทด

"เอาล่ะ อีก4อาทิตย์ก็ต้องไปแล้ว อาหราน อาหลิงพวกเจ้าไปเตรียมตัวเถิด"สิ้นคำพี่ใหญพี่น้องจินต่างกลับไปหลันหลิงเพื่อเตรียมตัว

"ว่าแต่ผ้าคาดหน้าผากนั่นสำคัญตรงไหนกัน"เจียงหว่านอินประชด

"ก็เหมือนกระดิ่งสงบใจตระกูลเจียง"เพราะกระดิ่งสงบใจมีพลังทำให้จิตใจสงบ และแม้ว่ารูปร่างจะเหมือนกันแค่ไหน แต่สำหรับผู้สืบสายโลหิตจะมีดอกบัวเก้ากลีบอยู่ภายในกระดิ่ง

"แล้วผ้าคาดหัวเล่า"

"ผ้าคาดหัวมีพลังเวทย์ รู้เจ้าของ"

"เวทย์อะไร"

"ไม่ว่าผีร้ายหรืออะไรก็ตามจะทำอะไรเจ้าของไมได้"

อวิ๋นเซินปู้จี้อฉี่

"ประมุขหลาน"หลานจิ่งอี๋ที่เดินผ่านมาจึงทำความเคารพ

"จิ่งอี่ ข้ามีเรื่องอยากถามเจ้า"

"ได้ขอรับ"

"ข้าได้ยินเหล่าศิษย์ลือกันว่าเจ้าชอบคุณหนูจินเยียนหราน

และคิดจะเกี้ยวนาง เป็นความจริงหรือไม่"

"ข..ขอรับ"

"ข้าไม่ได้อยากขัดขวางเจ้า แต่ข้าอยากเตือนเจ้า นางคือ

อัญมณีล้ำค่าที่สุดของตระกูลเจียงและตระกูลจิน เพราะฉะนั้น

ระวังตัวหน่อย"

"ขอรับ"

ตอนกลางคืนเลยยามไฮแล้ว หลานจิ่งอี๋ยังนอนยิ้มดูตุ้มหู

ของสตรีในใจ

เมื่อที่เขาต้าฟานตุ๊มหูนางร่วงตอนข้ารับนางพอดี

"ข้าชอบเจ้า"

"ข้าคิดถึงเจ้า"

"ข้ารักเจ้า"

"ข้าฝันหาเจ้า"

"จินเยียนหราน"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***