

(จบแล้ว)สตรีงานดอกโบตั๋น [ปรมาจารย์ลัทธิมาร]

 

(จบแล้ว)สตรีงานดอกโบตั๋น [ปรมาจารย์ลัทธิมาร]

แนะนำตัวละครและตอนที่ 1 ตั้งชื่อและให้กำเนิด

ชื่อ : จินเยี่ยนหราน

บิดา : จินจื่อเซวี่ยน

มารดา : เจียงเยี่ยนหลี่

ญาติ : เจียงเฉิน[น้า] จินหลิง[น้อง]

อายุ 18

ส่วนสูง 175 ซม.

นิสัย : ปากร้ายแต่ใจดี รักศักดิ์ศรี ปากแข็ง ทำตัว ทำตัวหยิ่ง พูดดีกับจินหลิง ห้ามการทัพน้ากับเจียงเฉิน

สิ่งที่ชอบ ทำอาหาร ซ่อมกระบี่

ง ปกป้องจินหลิง

ฐานะ : คุณหนูใหญ่ ศิษย์พี่หญิง ศิษย์เอก สตรีงานระดับ 2 ของยุทธภพ

ตอนที่ 1

16 ปีก่อน

เว่ยอู่เซี่ยนได้เห็นเจียงเยี่ยนหลี่ในชุดแต่งงาน

"เป็นยังไงบ้าง?"

"งามมาก"

"คำพูดของพวกเจ้าเชื่อไม่ได้"

"ศิษย์พี่ท่านข้าท่านเขา หรือ อยากให้ใครชมกันแน่"เจียงเฉินรู้ในทันทีว่าศิษย์อยากให้ใครชม

"เอาเถอะ พวกเจ้ากินแกนรากบัวกันดีกว่า"ยิ้มอย่างอ่อนโยน

ทั้งสามก็ได้กินแกงราดบัวจนหมด

"อาเซี่ยน"

"อะไรรึศิษย์พี่"

"ช่วนตั้งชื่อหลายที่ยังไม่เกินหน่อยสิ"

"ผู้หญิงหรือผู้ชายละศิษย์พี่?"

"ท่านสอง"ยิ้ม

"จินเยี่ยนหราน( 金艳然 ) ผู้หญิง (แปลว่า สวย )"

"จินหรูหลัน (金如兰) ผู้ชาย"

"เป็นนานทีดีมากอาเซี่ยน"

...1 ปีต่อมา...

"ฮูหยิงเจียงเบ่งอีกเจ้าค่ะ"

ระหว่างนั้นไม่มีผู้ใดสังเกตควันสีขาวลอยเข้าท้องเจียงเยี่ยนหลีทำให้หัวเด็กออกมาแล้ว ซึ่งควันนี้คือวิญญาณเทพธิดานางพญาเฟิ่งหวง

"หัวเด็กออกมาแล้วเจ้าค่ะ เบ่งอีกนิดเจ้าค่ะ"

อุแว!

คนที่รอข้างนอกได้ยินดังนั้นพากันดีใจใหญ่โดยเฉพาะเจียงเฉิงกับจินจื่อเซวียน

"คลอดแล้วเจ้าค่ะ"ข้างนอกเฮกันใหญ่

"เป็นเพศใด"เจียงเยี่ยนหลีที่อ่อนแรง

"หญิงเจ้าค่ะ"หมอตำแยเดินออกมาข้างนอก

"เป็นผู้หญิงเจ้าค่ะงั้นข้าขอตัวนะเจ้าคะ"

เจียงเฉิงกับจินจื่อเซวียนหันมายิ้มกันด้วย

วันต่อมา

"อาหลี่"จินจื่อเซวียนแปลกใจ

"มีอะไร"

"หน้าตาเยียนหราน"จินจื่อเซวียนรู้สึกว่าจินเยียนหรานหน้าเหมือนเจียงเฉิง

"เหมือนอาเฉิงไม่ผิดเลย"

"ไม่มีทาง ถ้าเป็นเขาทำไมนางถึงหน้าตาสวยเหมือนราวนางอัปสร"

"หวังว่าคงไม่เอานิสัยเขามาด้วยนะ"

"ข้าไม่ได้แปลกใจใบหน้าที่คล้ายอาเฉิงแต่ข้าแปลกใจแหวน"เพราะแหวนรูปเฟิงหวงสองตัวยืนหันหลังให้กันข้างล่างแหวนมีสร้อยเล็กห้อยคริสตัลสีใสเม็ดเล็กเวลาขยับนิ้วมันจะห้อยส่ายไปส่ายมานั่นเองทำให้นางสงสัย

"ข้าเคยอ่านในตำราผู้ใดที่เกิดมาพร้อมของบางอย่างคือเทพธิดาเหล่านั้นเช่นถ้าเป็นหงส์จะมีแหวนหรือกระบี่"

"แต่นี่เป็นแหวนเฟิ่งหวงสีขาว"

"ข้ารู้แล้ว นางเป็นธิดาเทพเฟิ่งหวงสวรรค์"

"จริงหรือ"

"จื่อเซวียน ลองถอดแหวนดูสิ"

"ข้ายังไม่อยากโดนลูกตัวเองสังหารข้านะ"

"ทำไม"

"เพราะของบางอย่างของพวกเขาถ้าเจ้าของไม่อนุญาตหรือต่อให้อนุญาตก็เอาออกไปไม่ได้หากรั้นจะเอาต่อไปมันจะทำร้ายคนที่มายุ่งกับนายมัน และถ้าแหวนนี้บำเพ็ญตบะมาหลายหมื่นปีสามารถกลายร่างจากของเป็นคนได้และมีจิตวิญญาญเหมือนกระบี่แต่กลายร่างได้"

"ดียิ่งนัก"

3วันต่อมา

เจียงเฉิงมาเยี่ยมที่หลานหลิง

"อาเฉิง"

"ท่านพี่ มีอะไร"

"แล้วเสียงใครร้อง"

"เสียงอาหราน"

"เยียนหราน?"

"เจ้าไปกับข้า"ศาลาน้ำชา

"ทำไมนางร้องดังแบบนั้น

เมื่อจินเยียนหรานเห็นเจียงเฉิงก็ยิ้ม ยื่นมือออกขากห่อผ้าคล้ายบอกเขาลางๆว่าอุ้มข้าหน่อย

"ข้าอุ้มเจ้าก็ได้"เสียงเงียบส่วนธิดาน้อยก็เล่นผมเจียงเฉิงไม่หยุดพอจะเอาออกก็ร้อง