#6พวกท่านเซียน!?

ณ ยอดเขา

ข้าอยู่ที่ไหนล่ะเนี่ยจำได้แค่สลบไปตอนสู้กับปีศาจอะไรนั่นแล้วเยี่ยนฟางเป็นไงบ้างแล้วที่นี่ที่ไหน

จู่ๆก็มีชายคนนึงเปิดประตูเข้ามา

 "คุณชายหลิวฟื้นแล้วหรือขอรับ"

ชายคนนั้นพูดขึ้น

 "อืม ว่าแต่ท่านคือ..."

 "ข้ามีนามว่าหนิงเหอเป็นเซียนน่ะขอรับแล้วก็ที่นี่คือยอดเขาที่คุณชายขึ้นมา"

      -หนิงเหอ:พี่คนโตลองจากหลานเหว่ย

       เซียนบนยอดเขาหนึ่งในสี่

       ลักษณะนิสัย:รอบคอบ ฉลาด

ุุุุ

หลิวหยางอึ้งไปสักพักที่เขาตื่นมาก็อยู่ที่ยอดเขาแล้วแถมมีท่านเซียนอยู่ตรงหน้าอีก

อึ้งได้ไม่ถึงนาทีก็ต้องกลับมาคิดอีกว่าเยี่ยนฟางสหายของเขาอยู่ที่นี่ด้วยรึป่าวแล้วเด็กๆเป็นอะไรมั้ยจึงลองถามเซียนตรงหน้าของตนดู

 "ท่านพอจะรู้มั้ยว่าเยี่ยนฟางกับเด็กๆอยู่ที่ไหนแล้วพวกเขาปลอดภัยรึไม่"

 "คุณชายเยี่ยนหลับอยู่ขอรับส่วนเด็กๆก็..."

หลิวหยางรอเซียนตรงหน้าพูดต่อแต่เหมือนเขาจะตัดจบให้คาใจว่าสรุปแล้วเด็กๆปลอดภัยมั้ย

 "ข้าว่าข้าไปดีกว่ารบกวนเวลาพักผ่อนคุณชายมามากแล้ว"

พูดจบเขาก็เดินออกไปทันที

ถึงจะไม่รู้ว่าเด็กๆเป็นยังไงแต่ก็ขอให้ปลอดภัยล่ะกัน

.

.

.

.

เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้หลิวหยางตื่นขึ้นแต่ใครมาอีกนี่สิประเดน

 "คุณชายหลิวข้าเข้าไปได้ไหมขอรับ"

  "อืม"

หลังจากที่หลิวหยางตอบชายที่เคาะประตูก็ได้เปิดเข้ามาด้านใน

 "ข้าเอายาบำรุงมาให้น่ะ"

ชายหนุ่มตรงหน้าพูดขึ้นพร้อมยื่นถ้วยยาให้กับหลิวหยาง

 "ท่านเป็นเซียนหนึ่งในสี่?"

หลิวหยางถามขึ้นพร้อมรับถ้วยยาจากชายตรงหน้า

 "ท่านรู้ด้วยหรือ!"

 "ก็เคยเจอมาคนหนึ่งแล้วถ้าให้เดาก็คงไม่ยาก"

 "อย่างงี้นี่เองงั้นข้าแนะนำตัวเลยละกันข้ามีนามว่าฝูอีเป็นคนที่อุ้มท่านขึ้นมาบนยอดเขาล่ะ"

      -ฝูอี:น้องคนเล็กสุด

       เซียนบนยอดเขาหนึ่งในสี่

       ลักษณะนิสัย:ซุกซน ร่าเริง

เป็นชื่อที่จำง่ายดีแต่ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะอุ้มเราขึ้นมาทั้งๆที่ตัวเล็กกว่าเราแท้ๆแต่อุ้มเราได้นี่สินะเซียนน่ะ

เซียนหนุ่มมองหน้าหลิวหยางพรางยิ้มไปด้วยจนเกือบลืมบอกเลยว่าหลิวหยางเป็นอะไรบ้าง

เซียนหนุ่มที่กำลังจะเอ่ยปากพูดก็ถูกแทรกด้วยเสียงพูดของชายคนหนึ่งที่เดินเข้ามา

 "คุณชายเสียพลังไปมากแถมร่างกายก็มีรอยแผลอาจต้องกินยาบำรุงและนอนพักแบบนี้สักพัก"

 "ท่านพี่หลานทำไมเข้ามาถึงไม่เคาะประตูอีกแล้วแถมท่านยังแย่งข้าพูดด้วย"

คำถามในหัวของหลิงหยางคือใครอีกแต่ถ้าฝูอีเรียกท่านพี่ก็คงเป็นเซียนเหมือนกันสินะ

 "ขอโทษที่เสียมารยาทนะขอรับข้ามีนามว่าหลานเหว่ยจะเป็นคนปรุงยาให้คุณชายต่อจากนี้"

     -หลานเหว่ย:พี่คนโตสุด

      เซียนบนยอดเขาหนึ่งในสี่

      ลักษณะนิสัย:ช่างคุย ใจดี

 "อื้ม เห็นคุณชายฝูอีเรียกท่านว่าท่านพี่หลานพวกท่านไม่ได้อายุเท่ากันหรอกหรอ"

หลิวหยางถามขึ้นด้วยความสงสัยเพราะตอนแรกเขาคิดว่าเซียนทั้งสี่จะอายุเท่าๆกันซะอีก

 "ไม่หรอกอย่างข้าก็เป็นน้องเล็กสุดน่ะ"

ฝูอีตอบกลับมาพร้อมร้อยยิ้ม

 "คุณชายพักผ่อนเถอะพวกข้ากวนมามากแล้วฝูอีเก็บถ้วยยาออกมาด้วยล่ะ"

 "รู้แล้วๆ"

พอทั้งสองคุยกันเสร็จฝูอีก็เก็บถ้วยยาและเดินตามหลานเหว่ยออกไป

.

.

.

.

เซียนคนสุดท้ายหรือพี่กลางของเราอยู่ไหนกันนะทำไมไม่มาหาหลิวหยางเหมือนคนอื่นๆนะ🤔

(ขอโทษที่หายไปนานนะครับพอดีสมองตัน+ติดเกมด้วยคงไม่ว่ากันนะ55)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***