ตอนที่ 19 ตกหลุมรัก

เขาตวาดเสียงแข็งไล่คนพวกนั้นให้ออกไปจนหมด ก่อนที่จะลุกขึ้นจากเตียงและจัดชุดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย

อาฮั้วและอาเป่ยเข้ามาสวมชุดใหม่ให้กับฉัน และได้นำชุดใหม่ให้กับอาเฮ่อ แล้วเดินออกไปพร้อมกัน

"พวกเจ้ามีเรื่องอะไรถึงได้ทำการร้ายแรงเยื่องนี้" *แกล้งโกรธ*

"คาราวะองค์ชายหกพะยะค่ะ พวกกระหม่อมไม่ทราบว่าองค์ชายประทับอยู่ที่นี่เลยได้กระทำการล่วงเกินไปหน่อย เพราะว่าท่านผู้อาวุโสเหย่ บอกว่ามีโจรเข้ามาหลบซ่อนตัวในสำนักจึงให้เหล่าศิษย์และอาจารย์ทั้งหลายออกตามล่าพะยะค่ะ"

พร้อมโค้งคำนับมือสองข้างประสานกัน

"โห้!!? งั้นเหรอ ข้าต้องรายงานพวกเจ้าด้วยหรือไม่ว่าข้าจะนอนที่ไหน ทำอะไรอยู่ แต่นี้พวกเจ้ากับทำการเสียมารยาทต่อคนของข้าเช่นนี้ หากวันนี้ข้าไม่อยู่พวกเจ้าไม่กระทำการมากกว่านี้งั้นหรือ หาตัวเจอหรือไม่เหล่า แล้วมีหลักฐานจับตัวหรือยัง หาหลักฐานทุกอย่างออกมาให้ได้รวมถึงตัวคนร้ายด้วย ไม่ว่าจะเป็นห้องของใคร ก็ตามค้นให้หมดห้องของพระชายาเองก็ค้น ส่วนห้องเสด็จพี่ข้าจัดการเอง ค้นอย่าให้เหลือดูสิจะจับได้ไหม ส่วนเรื่องที่พวกเจ้าทำเสียมารยาทในวันนี้ข้าจะคิดบัญชีที่หลัง" (หึ เจ้านี้เองสินะ เหย่เซ้าเทียน)

'งั้นข้าพักได้แล้วใช่ไหม อาเฮ่อเราไปต่อกันเลยไหม'

กอดแขนยิ้มหวาน ทำหน้าอ็อดอ้อน

"หึ...ได้สิ"

อื้อ~ เขาจูบลงเบาๆ ที่ริมผิวปากแดงสดของสีทาปากกลิ่นหอมหวานของเกสรดอกไม้ จนยากจะอดใจ จากนั้นทุกคนก็ได้แยกย้ายไปค้นหาต่อที่อื่น แต่ก็ได้มีอีกสายตาคู่หนึ่งที่จดจองพวกเราอยู่อีกด้านของมุมมืดลับตาคนก่อนจะเดินจากไปในไม่นาน

'นี้ท่านเอาเปียบข้างั้นหรือ'

"อะไรกันข้าแค่แสดงละครให้สมจริงต่างหาก" (ไม่หรอกทำหน้าตาน่ารักขนาดนี้ใครจะอดแกล้งได้กันล่ะ)

ตึกตักตึกตัก ⁄(⁄ ⁄•⁄-⁄•⁄ ⁄)⁄ ใช่มือปาดที่ปาก ก่อนจะยิ้มหวานออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

'แล้วท่านจะทำยังไงต่อไป เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ทำให้คนเข้าใจผิดเรื่องของเราไปแล้ว' (บ้าเอ้ยทำอะไรลงไปเนี่ย ใจเต้นแรงเป็นบ้าเลยทำไมเป็นแบบนี้ไปได้นะ)

⁄(⁄ ⁄•⁄-⁄•⁄ ⁄)

"เจ้าไม่สบายหรือ หน้าแดงตัวร้อนเชียว"

เขาเอาหน้ามาชนที่หน้าผาของฉัน ตัวร้อนผ่าว ลมหายใจของเราทั้งคู่ลดจมูกของกันและกัน หัวใจของฉันเต้นแรง เหนื่อยออกเยอะราวกับเป็นไข้ ฉันได้กลิ่นหอมอ่อน อ่อนออกมาจากตัวของเขาจางๆเป็นกลิ่นที่คุ้นเคยทำให้รู้สึกอบอุ่น น่าหลงไหลอยากเข้าไปใกล้อีก อยากได้กลิ่นมากกว่านี้ ฉันโน้มตัวเข้าไปหาเขามากขึ้น มากขึ้น

ตึกตัก!

ตึกตัก!

ตึกตัก!

"เฮ้!! ? นี้เจ้าเข้ามาใกล้เกินไปแล้วนะ ถ้าข้าอดใจไม่ได้ขึ้นมาอย่ามาโทษข้าแล้วกัน"

เขาจับตัวฉันผลักออกเบา เบา เขาเขินอายหูแดงชาด ก่อนเดินออกจากห้องไป

'นี้เราทำบ้าอะไรของเราเนี่ย แต่ตานี้เขินน่ารักจัก อยากได้อีกจัง' 🤤

เอามือกุ่มหัวสะบัดผมไปมา เผลอยิ้มกว้างหัวใจที่กำลังเต้นเร็วราวกับจะทะลุออกมาเดินได้ทีเดียว หน้าแดงกว่าลูกตำลังสุกเสียอีก

"คุณหนูชอบองค์ชายเข้าแล้วล่ะเจ้าค่ะ" (คุณหนูเขินน่ารักจัง)

'ไม่....ไม่จริง..ข้าไปชอบอีตานั้นได้ยังไง' (นี่เราชอบเขาเข้าแล้วจริงๆเหรอ)

ตึกตัก ตึกตัก ⁄(⁄ ⁄•⁄-⁄•⁄ ⁄)⁄

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***