ตอนที่ 16 หุ่นเชิด

"ท่าน...ท่าน..เอาอะไรให้ข้ากินกันแน่ "

อ๊ากกกก!!! 😫😫🤮🤮

โอ๊ยย!!!...เจ็บบบ..เจ็บปวดเหลือเกิน อ๊ากกกกก

"ตา...ตาข้า ไม่..ม่ายยมองไม่เห็นแล้ว"

กรอดดด

'ยาที่ทำให้เจ้าว่านอนสอนง่ายไงล่ะ ข้าเองไม่ชอบคนที่ไม่เชื่อฟัง ' ยิ้มอย่างพอใจ

(หึเจ้าจะได้รู้ถึงฤทธิ์ของมันสะใจ จริงๆกล้ามาวางยาข้าเหรอ)

"ท่าน...ท่านมันเลว อ๊ากกก"

ร้องออกมาเสียงดังลั่นภายในวงเวทย์ปิดกั้นเสียงในห้อง *เพราะฉันเตรียมการหมดแล้ว*

แปะๆ แปะ เสียงตบมือดังขึ้นมา พร้อมกับการปรากฏตัวของหนุ่มหล่อ

"จี้เออร์เจ้าทำอะไรกับนางงั้นเหรอ" (เขาเข้ามาได้ไง) ??

อึกอัก!!!

'นี่คือยาหนอนไหม เมื่อกินเข้าไปแล้วนางจะตกเป็นหุ่นเชิดเชื่อฟังคำสั่งข้า'

"หึม ยาหนอนไหม??" (มียาดีสะดวกขนาดนี้ด้วยหรือน่าสนใจจริงๆ )

"เจ้าได้มาได้ยังไง??"

"เจ้านาย " ลุกขึ้น

'เรียกข้าว่าคุณหนูจี้'

"เจ้าค่ะคุณหนูจี้" พูดจบก็เดินหันหลังออกไป เหมือนคนปกติทั่วไปทุกอย่าง

//มองตาม

'ทำไมท่านอยากรู้เรื่องยาหรอ มองตามขนาดนั้น'

"ถ้าข้าอยากรู้เจ้าจะยอมบอกข้าหรือไม่"

'แน่นอนสิว่าไม่มีทาง ก็นี่เป็นความลับของข้าจะบอกคนอื่นได้ยังไง'

"งั้นแสดงว่าเรามีความลับต่อกันและกันแล้วสิ

จี้เออร์น่ารักจริงๆ"

ยิ้มร่าน😊😊

'ข้าต้องการพักผ่อนท่านกลับไปเถอะ '( เฮ้อเหนื่อย)

ถอยหายใจออกมา ก่อนผลักชายหนุ่มออกไปนอกห้อง

"ได้ๆ ถ้ามีอะไรสนุกสนุกแบบนี้อย่าลืมชวนข้านะ" (ไม่คิดเลยว่านางจะน่าสนใจขนาดนี้ดึงดูดข้ายิ่งนักจี้เออร์)

เดินออกไป

'เห้ยยย อาเป่ยเข้ามานี้หน่อยสิ'

"เจ้าค่ะ คุณหนูมีอะไรสั่งมาได้เลยค่ะ"

ฉันนั่งเขียนจดหมายอยู่ที่โต๊ะ เต็มไปด้วยหมึกเละเทอะเต็มไปหมด แต่สุดท้ายก็เขียนจนเสร็จจากนั้นได้ยื่นจดหมายส่งให้กับอาเป่ย สองฉบับด้วยกัน

'อาเป่ย ฉบับนี้ส่งให้กับอี้หนิง ส่วนอันนี้ส่งให้กับองค์ชายรอง จำไว้นะอย่าทำพลาดล่ะ'

ยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะแหล่ตามองไปยังประตูหน้าต่างเพื่อส่งสัญญาณให้กับอาเป่ย

อาเป่ยเองเมื่อเห็นฉันทำเช่นนั้นก็รู้ได้ทันที อาเป่ยเดินออกไปพร้อมกับพยักหน้าให้กับฉัน

'อาฮั้วข้าจะนอนแล้ว' (เจ้าจะเก่งแค่ไหนกันนะหนูที่น่ารักของฉันหึหึ )

โชดดีนะที่ฉันวางหินเวทย์เอาไว้เลยรู้ว่ามีคนแอบฟังเราคุยกัน ด้านนอกข้างหน้าต่างไม้ที่ปิดสนิท ฉันยังโรยผงหิ่งห้อยเพื่อป้องกันสิ่งแปลกปลอมเข้ามา มันสามารถแกะตามรอยได้อีกด้วย ไม่ว่าจะยา หินเวทย์ หรือผงหิ่งห้อยฉันล้วนนำมาจากคายทหารของฉันทั้งนั้น เนื่องจากท่านตาไม่วางใจใครจึงได้ให้มาพกติดตัวไว้ เพื่อความปลอดภัย สุดท้ายก็ได้ใช้มันด้วยวิธีนี้ หลังจากที่ฉันถูกวางยาฉันก็ไม่ไว้ใจอะไรเลย แถมยังขี้ระแวงมากขึ้น ฉันนั่งรอให้หนูตัวนั้นออกไปก่อนจะเปลี่ยนชุดตามหนูตัวนั้นไปโดยการตามผงหิ่งห้อยที่ติดตัวเขาไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่ 15 แผนการใหม่

บทต่อไป

ตอนที่ 17 หนูตัวใหญ่

