ตอนที่ 10 เจอกันอีกแล้ว

"พะยะคะ (องค์ชายโตขึ้นอีกแล้วสินะ(╥﹏╥) ข้าดีใจจริงๆ)

1 เดือนต่อมา

.

.

สำนักเป่ยหมิง

หน้าประตูโขงใหญ่ มีผู้คนมากมายไม่ว่าเป็นชายหรือหญิงเต็มไปหมด และไม่ว่าจะเป็นคนชนชั้นสูง กลาง ต่ำ ก็มายืนรวมตัวกันที่หน้าสำนักเพื่อรับการทดสอบให้ได้เข้าเป็นศิษย์ของสำนัก ด้านขวามือมีโต๊ะลงทะเบียนเพื่อรับป้ายประจำตัวเข้าการทดสอบ

'ไปกันเถอะอาฮั้ว อาเปย ศิษย์พี่คงรอข้านานแล้ว'

เวลาชั่งผ่านไปเร็วนัก นับตั้งแต่ที่ฉันได้ทะลุมิติเข้ามาในร่างของจี้หยางก็นับว่าเป็นเวลาเกือบ 2 ปีแล้วเหตุการณ์หลายอย่างในนิยายได้เปลี่ยนไปเพราะฉันยังไม่ตาย น้องของจี้หลิงก็ไม่ได้ถูกลงโทษรุนแรงจนตายทำให้นางไม่เข้ามายุ่งกับฉันมากนักอีกทั้งตอนนี้ฉันออกได้ออกจากเมือง มาแล้วคงไม่ได้วุ่นวายกับตัวละครเอกในนิยายแล้วฉันเองก็อยากใช้ชีวิตในแบบของฉันบ้างแต่จะเสียดายแต่หนุ่มๆ ของนางที่ต้องปล่อยพวกเขาเป็นอิสระและให้ค่าตอบแทนพวกเขาตามระดับอันสมควร ส่วน เมิงหยูฉันก็ได้แก้ไขและให้ในส่วนที่เขาต้องการเพื่อแลกกับอิสรภาพของเราทั้งคู่ ตอนแรกเขาก็ดึงดันจะทำตามเป้าหมายเดิมเพื่อแรกกับการช่วยชีวิตครอบครัวของเขาที่อยู่ในกำมือของเฟยเหยา เขาจึงตัดสินใจบอกความจริงกับฉันทั้งหมด ฉันเองก็ได้ให้ทหาร เงา เข้าไปทำการช่วยเหลือครอบครัวของเขาออกมา ทำให้เขาดีใจและเรากลายเป็นเพื่อนทีดีต่อกัน ต่อไปคือการใช้ชีวิตของฉันจริงๆแล้ว

'ไปกันเลย ลุยโลดกับชีวิตที่ฉันฝัน ฮ่าฮ่าฮา'

"ถ้าทางนางจะเป็นบ้าจริง จริง หึ น่าสนใจกว่าที่คิดเสียอีก"

"ขอรับองค์ชาย"

อีกด้านของประตูใหญ่ยังคงมีชายหนุ่มรูปงาม สง่ายืนมองหญิงสาวที่กำลังดีใจและหัวเราะอย่างเสียงดัง เขายืนมองหญิงสาวด้วยความสนใจพร้อมกับรอยยิ้มกลุ้มกลิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนที่เธอจะเดินหายเข้าไปในสำนัก

เมื่อ 1 ชั่วโมงก่อน

.

.

.

"องค์ชายพะย่ะค่ะ เราหาตัวเจอแล้ว"

'คนผู้นั้นเป็นใคร'

ชายหนุ่มนั่งในห้องใหญ่ พร้อมการจัดตกแต่งที่สวยงามไม่ว่าจะเป็นของเครื่องใช้ต่างๆ ก็ล้วนเป็นเงินเป็นทองทั้งสิ้น เขานั่งเขียนอักษรจีนด้วยพู่กันรายมือสวยงาม มีสง่า เข้มแข็ง ดูเป็นเอกลักษณ์ยิ่งนัก

"นางชื่อ หลี่จี้หยาง พะยะคะ ชาวบ้านเรียกนางว่า ปีศาจสาว นางเป็นว่าที่ผู้นำตระกูลหลี่ บุตรสาวคนโต ที่ทำการชั่วช้ามามากมาย แม่ของนางได้เสียชีวิตแล้ว นางก็ได้ถูกตาของนางนำไปเลี้ยงที่ชายแดนพึ่งกับมาเมื่อ 3 ปีที่แล้ว แต่เมื่อ ไม่นานมานี้นางก็ได้เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน นางไม่ได้ทำร้ายใคร ไม่ได้ทำการวางแผนหรือเที่ยงหอนางโลมกับเหล่านายบำเรอ ดังเช่นเคยจนมาถึงวันนั้น ที่มาเจอกันที่ลานประมูลโดยบังเอิญ แต่ส่วนเรื่อง เหมืองยังสืบหาไม่เจอพะพะย่ะค่ะ องค์ชาย"

'อืม เจ้าสืบต่อไปส่วนข้าจะหาข้อมูลเพิ่มอีกแรง' (น่าสนใจ เปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคนเหรอ หึ ต้องมีอะไรซ่อนอยู่แน่)

เหตุการณ์จนมาถึงปัจจุบัน

.

.

ฮัดชิ้ว 😤

'ช่วงนี้เป็นอะไรรู้สึงเสียวสั้นหลังวาบ วาบ'

"ศิษย์พี่ ศิษย์พี่ "

ลานกว้างด้านในสำนักเป่ยหมิง เหล่าลูกศิษย์เดินผ่านกันพวกเขาหยุดเดินแล้วทำความเคารพผู้ที่มาก่อนเรียกกันว่า ศิษย์พี่ ภายในสำนักยังแบ่งชนชั้นวรรณะกัน ว่า ศิษย์ภายนอก ศิษย์ภายใน ศิษย์เอก(เรียกอีกอย่างว่าศิษย์สายตรง)

"ศิษย์พี่ ท่านกลับมาแล้ว"

หลายคนวิ่งเข้ามาหาจี้หยาง

'เอ่ออ แฮ่ แฮ่ ใช่แล้วล่ะแล้วพวกเจ้าเป็นเยี่องไรบ้าง'

"ข้าฝึกถึง มนุษย์ขั้น 4 แล้วศิษย์พี่เหล่า" (หึ อย่างแกจะทำอะไรได้ ได้แต่ทำเรื่องเลว เลว เท่านั้นแหละ)

'อ้อข้าเหรอ มนุษย์ ขั้น 9 แล้วอีกหน่อยจะขั้น ปรามจารย์แล้วแต่ตอนนี้ใกล้แล้วล่ะข้ารู้สึกว่าจะทะลวงแล้ว' (ใครล่ะเนี่ยดูท่าทางเสแสร้งซะมัด)

"ไปหาศิษย์พี่ให้กันเถอะเจ้าค่ะ"

อาฮั้วพูดจบก็รีบดึงตัวของฉันออกไปอย่างรวดเร็วโดยไม่มองหรือบอกลาศิษย์คนนั้นเลย เธอได้แต่ทำสีหน้าไม่พอใจเมื่อรู้ว่า ฉันกำลังจะทะลางขั้นปรามจารย์

'นั้นใครกันเจ้าถึงได้รีบดึงข้ามาขนาดนี้'

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***