ตอนที่15

😨ได้ยินเสียงที่ชัดเเละได้กลิ่นเหยื่อ😨

ระหว่างเดินเท้ากันไป พอร์ชได้ยินเสียงบางอย่าง มันตรงเข้ามาทางพวกเขา

"หลบก่อน มีอะไรบางอย่าง พุ่งมาทางนี้"

"หาที่หลบก่อน"คินน์เอ่ยบอกทุกคน

ทุกคนหาที่หลบทันที

"มึงไหวมั้ยพอร์ช"

"อย่าเสียงดังไอ้คินน์ กูว่า ที่ตรงเข้ามาไม่ใช่คน"พูดออกมาอย่างยากลำบาก

"ดูนั่น"พีทตกใจมาก ทุกคนเองก็ตะลึง

ฝูงหมาซอมบี้นับ10ตัวตาฟันเเละทุกๆย่างเปลี่ยนจนน่าตกใจ ข้างๆมีเเมวอีกราว10ตัวอาการพอๆกันเหมือนมันตามล่าเหยื่ออยู่กันเป็นกลุ่ม

"อวสานเเมวหมา"พลพูดเบาๆเเล้วเมินหน้าหนี

"ไปกันเถอะ"ตะวันพูดออกมา

"ค่อยๆถอยไป"มาเก๊าเอ่ยออกมา

"มันได้กลิ่นเรา"บิ๊กพูดออกมา เท่านั้นหล่ะ มีหมาตัวนึง โผล่เเยกเขี้ยวน้ำลายยืดมาประจันทุกคนเเละหลายๆตัวก็ตามขึ้นมาด้วย

....ปัง....

คิมตัดสินใจยิงเพราะมันมีตัวนึงอยู่ใกล้ปอร์เช่มากๆ

"เวรหล่ะทีนี้"ไทม์พูดออกมาด้วยอาการตระหนก

เท่านั้น ฝูงหมา ฝูงเเมวซอมบี้ก็เข้าจู่โจทันที

......ปังๆๆๆๆๆๆๆ......

.....ปังๆๆๆๆๆๆๆ.......

เสียงปืนดังหลายนัดตรงเข้าใส่ฝูงหมาโดนทุกนัด เเต่มันยังคงยืนขึ้นมาได้

"เล็งหัว"เวกัสเอ่ยยังไม่ทันไรก็ถูกเเมวจู่โจม พลอาร์ม ชานบิ๊กเองก็เช่นกัน

"เเมวไม่น่ารักเสมอไปสินะ"พลพูดออกมา

...กึก...ก๊อก...

จำใจต้องฆ่าเเมวด้วยความจำเป็น เเปลกที่มันไม่ตรงเข้าร้ายพอร์ชเเต่มันเล็งที่คินน์

.....ปังๆๆ....พอร์ชเเข็งใจยิงปืนออกไป

"ถอยก่อนเถอะ" เตพูดออกมาเขาใช้มีดอย่างชำนาญจัดการพวกเเมว

"ใช่พี่รอง อยู่ตรงนี้นานๆไม่ดีเเน่"มาเก๊าเสริม

"ถอยก่อน"คินน์บอกพาทุกคนถอย

....ปังๆๆๆๆ......

ชานกับอาร์มยิงปืนสกัด พอดีกับพวกทหารเข้ามาพอดีจากที่มันสนใจพวกคินน์ก็เปลี่ยนเป้าหมาย

จากเสียงปืน กลายเป็นเสียงร้อง โหยหวน

ชานถึงกับกุมขมับทันที เมื่อเห็นภาพนั้น

"บิ๊กบาดเจ็บมั้ย"

"ไม่ครับ พี่หล่ะ"

"พี่ปกติ"

"ไอ้พลมึงอะเป็นไรปะ"

"ไม่เป็นอะไร"

"เเน่เหรอหน้าซีดเลยนะ"

"กูพึ่งฆ่าเเมวไปกับมือ"

"มึงก็ทำถูกเเล้ว ไม่เอาน่ามึง"พีทปลอบเพื่อน

"พี่เตโอเคมั้ย"

"มือ มีเเต่เลือดหนะ"

"มาล้างมือก่อน"

เตยื่นมือไปให้ มาเก๊าล้างมือให้ เเล้วหยิบผ้าเช็ดหน้า มาเช็ดมือให้เต ไทม์เหลือบมองทั้งคู่ ตะวันมองไทม์ก่อนจะหันหลัง ไปทางอื่น

"กูได้กลิ่นหอม จากตัวมึงอะ"พอร์ชพูดออกมา

"ตัวกูมีเเต่เหงื่อเอาอะไรมาหอม"

"มึงไม่ได้ใช้น้ำหอมเหรอ"

"หึ"

"เฮียโอเคมั้ย"

ได้กลิ่นจากตัวปอร์เช่ ก็รู้ทันที

"ห้ามเข้าใกล้กูนะ"

"เฮียทำไมอะ"

"คิม อย่าให้ปอร์เช่ใกล้กูเด็กขาด มึงด้วยนะไอ้คินน์"

"พอร์ชหรือว่ามึง...."เเทนคุณขมวดคิ้ว

"ครับได้กลิ่น เเล้วรู้สึกเหมือนกับว่าหิว"

"รู้สึกอยากกินพวกกูเหรอ"เต็มเสริม

"ใช่ เเต่กูยังมีสติ สู้กับมันอยู่ คินน์มึงอย่าอยู่ใกล้กูเลยนะ กูไม่อยากทำร้ายมึง"

"มึงไล่กูไม่ได้พอร์ช กูจะอยู่กับมึง"

"เเต่กู....โอ้ย..."

"พอร์ช"พีทมาดูอาการเพื่อน

"ไม่ว่าจะยังงัยถ้ากูกลายร่างยิงกูนะ กูไม่อยากทำร้ายใคร กูไม่อยากทำร้ายคนที่กูรัก"

"เเข็งใจไว้นะพอร์ช"เวกัสเอ่ย

"กูจะพามึงไปให้ถึงศูนย์วิจัย มึงต้องสู้นะ"คินน์พูดออกมามือวางที่เเก้มสายตาห่วงใยเเละรักมากสื่อออกไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***