ตอนที่4

😨เรื่องไม่คาดคิดเเละความเห็นที่ตรงกัน😨

ทุกคนมองอย่างลุ้นๆ เมื่อฉีดเซรุ่มเข้าสู่ตัวหนูเเฮมเตอร์ นักวิจัยคนนึงจับเวลารอดู

อยู่ๆหนูตัวนั้นก็พองขึ้นทีละนิดละนิด จนกระทั่ง

.....ตุ๊บ.....หนูตัวนั้นระเบิดมีทั้งเลือดเเละส่วนต่างๆกระจายเต็มกล่อง เท่านั้นหล่ะ ทั้งพีท พอร์ช เตเเละตะวันหันหลังกลับอย่างไว

"เฮีย ผมไปรอข้างนอก พี่เตไปครับ"

"โอเค"เตรีบเดินออกไปกับมาเก๊าทันที

"พีท ไปเถอะ"เวกัสต้องพาพีทออกไป ระหว่างเดินออกมา

"เวกัส นี่เเค่หนูนะยังรู้สึกเเย่ขนาดนี้ เเล้วถ้าเป็นคนหล่ะจะเป็นงัย"

"รอดู ท่าทีพี่รอง"

"ตะวันมาเถอะ"ไทม์รีบพาตะวัน ตามออกมา

พอออกมากันหมด ทุกคนถอดชุดที่สวมออกเรียบร้อยก็มานั่งในห้อง ประชุมต่อ

พอทุกคนกลับมานั่งก็มีน้ำหวานมาเสริ์ฟวางไว้เเล้ว

"คิดว่าจะกินลงหรืองัย"พอร์ชพูดออกมา

"ผมอะไม่เเตะคนนึงอะพี่พอร์ช" มาเก๊าพูดออกมายังคงสยองกับเหตุการณ์เมื่อครู่

"เมื่อกี้น่าจะเป็นสัดส่วนที่ผิดพลาด คงให้เซรุ่ม มากไปหรือน้อยเกินไป ถึงเป็นภาพอย่างที่เห็น ดื่ม น้ำหวานให้ชื่นใจก่อนนะครับเเล้วจะได้คุยกันต่อ"

"ไม่เป็นไรครับด๊อกเตอร์ พวกเราจะกลับเเล้ว"

"เเล้วทุนวิจัยหล่ะครับ"

คินน์มองทุกคน สีหน้าทุกคนไม่ค่อยดีนัก

"ขอคิดดูก่อนนะครับ ต้องปรึกษากันอีกที เเล้วจะให้คำตอบครับ"

"เมื่อไหร่เหรอครับ"ด๊อกเตอร์นาวินรีบถาม

"อีก2วันครับตอนนี้พวกเราขอตัวก่อน"

สุดท้าย ผู้ช่วยของด๊อกเตอร์ก็ต้องไปส่ง ทั้งหมด ออกจากห้องประชุม

พอด๊อกเตอร์อยู่กับนักวิจัยอีกคน

"พวกมันฉลาดเเละระวังตัวนะครับด๊อกเตอร์ ทำเราเสียเเผนหมดเลย"

"เจ็บใจจริงเเบบนี้ งานวิจัยเราจะไปต่อยังงัย"

ระหว่างเดินออกมา ไม่ใครกล้ามอง อะไรในขวดโหลอีก ทุกคนยังสยองหนูที่ระเบิดตัวเเตกเลือดสาดตาย ต่อหน้าต่อตา

"มีอะไรหรือเปล่าครับคุณคินน์ ทำไมทุกคนถึง..."ชานเห็นทุกคนดูเเย่ๆเลยถาม

"เรื่องสยองอะ"คินน์พูดออกมา

"อวสานข้าวเที่ยง"มาเก๊ารู้สึกขยาด กับเหตุการณ์เมื่อครู่ รถทุกคันขับออกจากศูนย์วิจัย

ในเเก้วน้ำหวาน ที่วางอยู่ที่โต๊ะในห้องประชุม จากน้ำสีเเดงน่ากิน กลับเเปรเปลี่ยนเป็นสีเขียวดำคล้ำ ชวนอ้วก

ที่ห้างดัง

เเทนคุณซื้อของสบายใจชวนปอร์เช่ชอปปิ้ง อย่างเพลิน

"พี่ก็ส่วนพี่ เมียก็ส่วนเมีย ไอ้คุณมันจะรู้มั้ย กระเป๋ากูกำลังเเห้ง"คิมบ่นอุบ

"คุณคิมนี่ขี้บ่นนะครับเเต่ก็ยอมจ่าย ไม่เห็นขัดเช่เลย"เต็มพูดยิ้มๆ

"ใครจะกล้าบ่นหล่ะ อะไรทำให้เช่สบายใจกูทำได้อยู่เเล้ว"

"เขาเรียกว่าสปอยครับเเบบนี้"สองมือเต็ม เต็มไปด้วยถุงใส่ของเเบร์นต่างๆหิ้วพะรุงพะรัง

"มึงก็เหมือนกันนะ สปอยไอ้คุณ มึงชอบพี่กู เหมือนที่พี่กู มันคลั่งมึงป่ะ"คิมย้อนถามเเซวเต็ม

เต็มทำได้เพียง ยิ้มตอบกลับไปเท่านั้น

"เต็ม พวกเราช่วยมั้ย"อาร์มเอ่ยถาม

เต็มมองพลกับอาร์ม ที่ถือของพะรุงพะรังเช่นกัน

"ไม่เป็นไรครับเต็มมือเหมือนกัน ถือว่าช่วยกันถือ"เต็มตอบยิ้มๆ

ทั้งหมดพากันเที่ยว ซื้อของ หลังจากที่ไม่ได้ออกมาเที่ยวนาน

15.00น.

ทุกคนอยู่พร้อมหน้า

เเทนคุณซื้อของมาฝากทุกคน เเต่ดูเหมือนทุกคนจะยังช๊อคกับเหตุการณ์ ที่พึ่งเจอมา

"พวกมึงเป็นอะไรทำไมดูเเย่ๆอะ"เเทนคุณรีบถาม

คินน์จึงเล่าทุกอย่างที่ไปเจอมาให้ฟัง

คิมกับปอร์เช่ถึงกับอึ้งเมื่อรู้เรื่องว่าทุกคนเจออะไรมา

"เเล้ว พวกมึงตอบด๊อกเตอร์คนนั้นไปว่างัย"คิมเอ่ยถาม

"ก็ไม่ได้ปฏิเสธ พี่รองบอกว่าจะให้คำตอบอีก2วัน "เวกัสตอบกลับไป

"เห็นคินน์มันบอกว่าจะมาปรึกษาพี่คุณ"เตพูดเสริม

"กูฟังดูเเล้ว มึงปฏิเสธไปเถอะ สยองหวะคินน์ อย่าไปยุ่งเลย"เเทนคุณรีบพูดออกมาอย่างมั่นใจทันที

"ผมบอกเเล้วถึงพี่ใหญ่จะเพี๊ยน พี่ใหญ่ก็ไม่เห็นด้วยอยู่ดี"มาเก๊าเอ่ยเสริม

"เดี๋ยวไอ้เด็กผีใครเพี๊ยนหะ เดี๋ยวเถอะ"เเทนคุณตวัดสายตามอง มาเก๊าเจ้าเด็กเเสบที่หลอกด่า

ทั้งหมดมีความเห็นตรงกันคือปฏิเสธกองทุนที่จะร่วมกับงานวิจัยด๊อกเตอร์นาวิน

"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***