ตอนที่2

💛วันวุ่นๆที่บ้าน💛

ห้องคิม

"พี่คิม ครับ"

"ครับเช่"

"เช้าเเล้ว ต้องออกไปซื้อของกับพี่คุณไม่ใช่เหรอ"

"ลืมเลย คุณมันมาเรียกหรือยัง"

"ยังนะครับ"

"งั้นไปอาบน้ำกัน"ดึงปอร์เช่

"เอ้า เเล้วดึงผมไปด้วยทำไม"

"จะได้ไม่เสียเวลางัย อาบด้วยกัน"

"พี่คิม ไม่เอา"

"นี่อุ้มซะเลย"

"พี่คิม ยังอีกนะ"

"อะไรเล่า ถือว่า พาเมียไปอาบน้ำ"

"พี่คิม"เอื้อมมือไปหยิก

"อุ้ย หยิก เดี๋ยวโดน"

หยอกเล่นกันไปมา หัวเราะดังลั่น พอร์ชเดินผ่านห้องต้องหยุดฟัง

"นี่เเอบฟังทำไม ไปๆ"คินน์ต้องดึงพอร์ชเดินลงไป

ด้านล่าง

"เชี้ย"คินน์อุทาน

"อะไร กูพี่มึง"

"มึงทำอะไรไอ้คุณ"คินน์ถามพี่ชายที่นอนเงยหน้าพอกหน้าขาว มีเเตงกวาวางอยู่บนเปลือกตา

"กูมาร์คหน้าเว้ย วันนี้มีหนุ่มพาเที่ยว"

"ใคร"

"ไอ้เต็มงัยมึง"พอร์ชเอ่ยบอก

"ใช่เเล้วสุดหล่อของกู"

"น้อยๆหน่อยไอ้คุณ"

"ไปประชุมไปๆ"รีบไล่ส่ง

"เเล้วไปกับใครหรือไปเเค่2คน"คินน์รีบถาม

"ไอ้คิมกับปอร์เช่ ไอ้พล ไอ้อาร์มไปด้วย"

"โอเค"คินน์ไม่ได้ห่วงอะไร

"คุณคินน์ครับรถพร้อมเเล้วครับ"บิ๊กเดินมาบอก

"เเล้วพี่ชานหล่ะบิ๊ก"คินน์ถามออกไป

"พี่ชานไปเอารถครับ"

"โอเค ไปพอร์ช"คินน์ฉวยรวบเอวพอร์ชเดินไปที่รถเเละมีบิ๊กเดินตามมา

ที่รถ

ชานเป็นคนขับ บิ๊กเปิดประตูให้คินน์จะเปิดให้พอร์ช

"ไม่ต้องมึง กูเปิดได้"

"เเต่ว่า...."

"ตามใจมันเถอะ"

"ครับคุณคินน์"

เมื่อพอร์ชกับคินน์ขึ้นรถเเล้ว บิ๊กก็ขึ้นมานั่งข้างคนขับ ก่อนชานจะขับรถออกไป

บ้านไทม์

"เป็นอะไรหรือเปล่า ไทม์ ดูเเปลกๆนะ"

"ไม่มีอะไร ตะวัน"

"ไม่ใช่หนักใจที่ไปเจอเตกับเเฟนใหม่เขาเหรอ"

"ไม่อะ ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย"

"งั้นเหรอ นึกว่า ไทม์ยังลืมเตไม่ได้ จนตะวันเป็นเเค่ตัวสำรอง"

"อย่าคิดมากนะ นี่ก็เเค่ธุรกิจ"

"ที่ศูนย์วิจัยนี่นะ"

"อืม สูทชุดนี้ เหมาะกับตะวันนะ"

"ไทม์ก็ดูดีนะ"

"ไปกัน พร้อมจะไปฟัง ตาลุง พูดในห้องประชุมเเล้วยัง"

"พร้อม ไทม์ขับนะ"

"โอเคครับ"

ไม่นานไทม์กับตะวันก็ออกจากบ้านไป ตรงสู่ศูนย์วิจัย

ศูนย์วิจัย เอไลท์

ไม่นาน รถเเต่ละคันก็เเล่นมาจอด

มาเก๊ามองไปรอบๆเเล้วขมวดคิ้วเเน่น

"เป็นอะไรมาเก๊า"เตเอ่ยถาม

"น่าขนลุกชะมัด พี่เต"

"พี่รอง นี่ศูนย์วิจัย หรือบ้านผีสิง"เวกัสเอ่ยถามคินน์

"มึงก็พูดไป"คินน์มองสังเกตุรอบๆ

พีทกวาดสายตามองรู้สึกเเปลกๆอย่างบอกไม่ถูก

"พีท มีอะไรเหรอ"

"คุณเวกัส ที่นี่เขาวิจัยเรื่องอะไรเหรอครับ"

ยังไม่ทันที่เวกัสจะตอบ ก็มีคนเดินออกมาต้อนรับ

"ด๊อกเตอร์กับทีมงาน รอพบพวกคุณอยู่ครับ"พูดจบก็พาทุกคนเข้าด้านใน

ระหว่างเดินเข้ามาก็ผ่านห้องดองห้องสต๊าฟสัตว์ต่างๆ

"บิ๊ก ระวังไว้หน่อยก็ดี"ชานรีบพูดกับบิ๊ก

"ครับ"

มาเก๊ากับพีทมองจ้องเข้าไปในโหล โหลนึง จู่ๆอะไรที่ดองอยู่ในโหลมันก็กอกไปมา พอทั้งคู่เพ่งดู

.....เชี้ย.....ลูกตา.....

ทั้งคู่ตกใจรีบเกาะเเขนเวกัสเเละเต

"พี่เต ตาขยับได้"

"มันเป็นส่วนนึงของการทดลอง ที่ประสบความสำเร็จหนะครับ"ชายในชุดคลุมสีขาวเอ่ยบอกออกมา

"เวกัส"

"พีท ใจเย็นนะ"

"ผมรู้สึกไม่ดีเลย"พีทพูดในสิ่งที่เขาคิด

"พีท"พอร์ชเดินถอยมาคุยด้วย

"ว่างัยมึง"

"กูก็รู้สึกเหมือนกัน"

"มันก็เเค่งานวิจัย จะกลัวอะไรเล่า"ไทม์พูดออกมาหน้านิ่งๆ

"ก่อนมึงจะพูดอะไร หันไปดูหน้าเมียมึงด้วย หดเหลือ2นิ้วเเล้ว" คินน์พูดออกมา

"โอเคมั้ยมั้ยตะวัน"

"อึดอัดอะ กลิ่นอะไรก็ไม่รู้เเสบจมูกมาก ขนาดอยู่ในเเมสนะ"

ทั้งหมด เดินผ่านห้องนั้นมา ก็ทะลุมาห้องวิจัย มีเหล่านักวิจัย เเละนักวิทยาศาสตร์หลายสิบชีวิตอยู่ในนั้นวุ่นกับงานวิจัย ทุกคน ทำได้เพียงมองผ่านๆ

.......ตึง.....ตึง.....เสียงเหมือนมีอะไรวิ่งชนบางอย่างใกล้ๆ

ทุกคนสะดุ้งโหยง ชานกับบิ๊กถึงกับเล็งปืนใส่

"หนูหนะคุณ มันคลุ้มคลั่ง ลดปืนลงเถอะ"

"หะ...หนูอะไรตัวใหญ่ไปมั้ย"ทีนี้เตเป็นคนถาม เพราะมองรูปร่างเเล้ว ใหญ่เกินหลายเท่า

"เเฮมเตอร์ครับมันอยู่ในการทดลอง"

"ตัวเบ้อเร่อ ยังกับหนูท่อ"มาเก๊าเอ่ย

"ตาก็เเดง สยองจัด"พีทพูดออกมาเกาะเเขนเวกัสเเน่นมาก

"พาพวกเราเข้าห้องประชุม เถอะ" เวกัสตัดบท

"พอร์ชเดินมาเกาะเเขนคินน์ด้วยเหตุที่กลัวผีอยู่เเล้วบรรยากาศรอบๆมันชวนให้คิด

"พอร์ชมึงกลัวเหรอ"

"คินน์ ไม่กลัวก็บ้าเเล้ว มึงดูรอบดิ"

"เชิญห้องนี้ครับ"

"พี่เตผมเข้าไปด้วยนะ ไม่อยากอยู่ข้างนอกอะ"

"ได้ดิ"

"ขี้ขลาดหรือเปล่า เต เลิกกับกูเเล้วอะหาเเฟนดีๆไม่ได้เหรอ"ไทม์พูดเเซะมาเก๊า

"ไอ้ไทม์ ที่มึงว่าน้องกู"เวกัสพูดออกมาจ้องหน้า เตช้อนตามองเเล้วพูดไปว่า

"กูหาดีเเล้ว เด็กกว่าดีกว่า ขอบคุณที่มึงยังห่วง"เจอเตสวนเข้าให้เล่นเอาไทม์หน้าตึงทันที

"อุ้ย น่ารักจัง คนสวยจ๋าพูดดีที่สุด"มาเก๊าพูดออกมาหวานใส่เตจนไทม์ควันเเทบออกหู ตะวันมองเหตุการณ์นิ่งๆไป

"อย่าทะเลาะกัน เข้าห้องประชุมเเล้ว"คินน์ต้องห้ามทัพไว้เพียงเท่านี้ไม่งั้นได้มีวางมวยกันอีกเเน่ๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***