เช้า
ก๊อก!ๆ
“ตาวินลูก เช้าแล้วนะ”
“อื้อ~ ครับแม่” ผมลืมตาตื่นขึ้นมาก็เห็นเธอนอนกอดผม
“ยัยเด็กฉวยโอกาส” ผมนำมือเธอออกจากตัวผม ผมลุกจากเตียงให้เบาที่สุด เพราะกลัวว่าเธอจะตื่น ผมรีบไปอาบน้ำและแต่งตัว
“หนูปันล่ะลูก”
“ยังไม่ตื่นครับ แม่คิดจะทำอะไรครับ?”
“ทำอะไรลูก?”
“ผมว่าแม่น่าจะรู้ดีนะครับ แม่ก็รู้ว่าเราพาปันมาด้วย ยังไงปันก็ต้องนอนกับแม่”
“แล้วยังไง?”
“แม่ล็อกห้องไงครับ แม่อย่าบอกนะครับว่าแม่ลืมหรือหลับ เพราะผมเห็นไฟยังไม่ปิด แม่คิดจะทำอะไรกันแน่ครับ”
“แหม แม่ก็แค่อยากให้ลูกกับหนูปันสนิทสนมกัน”
“แต่มันไม่เหมาะสมครับแม่ ผมเป็นอาจารย์”
“แต่แกฝึกสอนจบ ก็ไม่ได้เป็นลูกศิษย์กับอาจารย์แล้วไงวิน เหลือแต่เพื่อนบ้านที่สนิทกัน”
“แต่แม่ครับ การจะรักใครคนนึงมันยากนะครับ”
“มันไม่ยากหรอกลูก ถ้าเราคิดว่าเค้าเป็นคนที่ใช่”
“แล้วเราจะรู้ได้ยังไงล่ะครับ?”
“วินโตแล้วนะลูก แม่ว่าวินเองก็น่าจะรู้ดี วินคิดดีๆนะลูก”
“ยังไงผมก็รักปันไม่ได้หรอกครับแม่”
“เอาละ ถ้าวินยืนยันแบบนี้แม่ก็จะไม่จับคู่วินกับหนูปันอีก”
“ขอบคุณครับแม่”
“แต่แม่จะคอยดูแก แกอย่ามากลับคำพูดตัวเองนะวิน”
“มันจะไม่มีวันนั้นแน่ครับแม่”
“มีอะไรกันหรอคะ?” เธอเดินออกจากห้องมาพอดี ได้ยินที่ผมคุยกับแม่รึป่าวก็ไม่รู้
“อ้าวหนูปัน ตื่นแล้วหรอลูก ไปอาบน้ำก่อนสิ จะได้กลับบ้านกัน😊”
“ค่ะคุณน้า” พูดจบเธอก็เดินไปอาบน้ำ
“น้องได้ยินที่เราพูดรึป่าวก็ไม่รู้ตาวิน”
“ถ้าได้ยินแล้วไงล่ะครับ”
“เอ๊ะ ตาวิน น้องก็เสียใจน่ะสิ คำพูดของแกถ้าเป็นแม่ แม่ก็เสียใจ”
“เค้าจะเสียใจทำไมล่ะครับ เค้าไม่ได้มารักมาชอบผม”
“แต่แม่ว่าเซ้นของแม่ไม่พลาดนะ”
“โถ่แม่ครับ เรื่องแบบนี้มันใช้เซ้นได้ที่ไหนล่ะครับ เอาเป็นว่าเค้าไม่ได้รักผม ผมก็ไม่ได้รักเค้า โอเครนะครับ”
“จ้ะ แม่ยอมวินแล้วก็ได้ แม่จะคอยดู” เห้อ แม่นะแม่ กับแฟนเก่าผม แม่ผมไม่เป็นเห็นจะเป็นแบบนี้เลย
11:00 น.
“พร้อมกลับกันรึยังครับ”
“พร้อมแล้วจ้ะ”
“พร้อมแล้วค่ะ” เธอพูดแต่ทำหน้าเศร้า
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ”
“นานๆปันจะได้มาทะเลน่ะค่ะ ปกติมาก็มากับป้าจันทร์”
“ไม่เป็นไรนะลูก ไว้มากับน้าบ่อยๆนะ😊”
“ขอบคุณค่ะคุณน้า”
“งั้นก็กลับกันเถอะครับ” พูดจบผมก็ขับรถกลับบ้าน ที่นี่อยู่ไม่ไกลจากบ้านเท่าไหร่
Pan part
พอได้กลับฉันก็แอบรู้สึกเหงา ที่จะต้องกลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิม
Rrrr ‘ป้าจันทร์’
“ค่ะป้าจันทร์”
“คุณหนูกลับรึยังคะ?”
“กลับแล้วค่ะ อีกไม่นานก็ถึงค่ะ ป้าจันทร์มีอะไรรึป่าวคะ”
“คุณท่านกลับมาแล้วนะคะคุณหนู”
“คุณพ่อคุณแม่กลับมาแล้วหรอคะ”
“ค่ะ คุณท่านรออยู่ค่ะ คุณหนูรีบกลับมานะคะ”
“ค่ะป้าจันทร์ ขอบคุณนะคะ😊” ฉันดีใจมากๆที่พ่อแม่กลับมาแล้ว
“พ่อแม่หนูกลับมาบ้านแล้วหรอลูก”
“ค่ะคุณน้า”
“ดีใจด้วยนะลูก จะได้ไม่เหงาแล้ว”
“ค่ะ”
ฉันคุยกับคุณน้ามาตลอดทาง จนถึงบ้านฉันมีความสุขมากๆเวลาที่พ่อแม่กลับบ้าน
“ขอบคุณนะคะคุณน้า พี่วิน” ฉันพูดพร้อมกับยกมือไหว้
“จ้ะ😊”
ฉันเดินเข้าบ้านหลังจากที่พี่วินขับรถออกไป
“ปัน”
“คุณพ่อ!!!” ฉันวิ่งไปกอดคุณพ่อ
“ยัยตัวแสบของพ่อ ไปเที่ยวมาสนุกมั้ย”
“สนุกค่ะ แล้วคุณแม่ล่ะคะ”
“อยู่นี่จ้า”
“คุณแม่ขา~ ปันคิดถึงคุณพ่อกับคุณแม่จังเลยค่ะ”
“มาให้แม่หอมหน่อยเร็ว”
ฟอด! ฟอด!
“แม่ก็คิดถึงปันนะลูก”
“ปัน”
“คะคุณพ่อ”
“เอาขนมไปฝากเพื่อนบ้านหน่อยสิลูก”
“จริงสิ แม่ซื้อขนมมาฝากเยอะแยะเลย เอาไปให้เขาหน่อยสิลูก”
“คุณพ่อคุณแม่หมายถึง น้าดากับพี่วินหรอคะ”
“แล้วปันไปเที่ยวกับใครมาล่ะลูก”
“ค่ะ เดี๋ยวปันเอาไปให้เดี๋ยวนี้แหละค่ะ” ฉันกำลังจะหิ้วของฝากไปให้ไปน้าดา แต่แม่ฉันก็ทักขึ้น
“เดี๋ยวก่อนลูก เชิญเค้ามาทานข้าวบ้านเราด้วยสิลูก”
“ได้ค่ะคุณแม่ เดี๋ยวปันมานะคะ”
“จ้ะ”
ฉันเดินไปบ้านน้าดา
“คุณน้าคะ พี่วิน”
“หนูปัน”
“คุณพ่อคุณแม่ให้เอาขนมมาให้น่ะค่ะ”
“ขอบใจนะจ้ะ”
“พี่วินไม่อยู่หรอคะ”
“ไปบ้านเพื่อนน่ะจ่ะ เดี๋ยวก็กลับ หนูมีอะไรรึป่าวลูก”
“ออ คือ..คุณพ่อคุณแม่ให้มาเชิญคุณน้ากับพี่วินไปทานข้าวที่บ้านเย็นนี้น่ะค่ะ”
“ได้สิลูก”
“งั้นปันกลับก่อนนะคะ”
“จ้า ขอบใจนะจ้ะหนูปัน”
“ค่ะ😊”
คุยกับคุณน้าเสร็จฉันก็รีบเดินกลับบ้าน
“คุณพ่อขา”
“ว่าไงลูก”
“ไหนตอนแรกป้าจันทร์บอกว่าคุณพ่อคุณแม่กลับอาทิตย์หน้าไงคะ”
“งานพ่อเสร็จก่อนกำหนดน่ะลูก เลยได้กลับก่อน”
“พ่อกับแม่กลับเร็วไม่ดีรึไงปัน” พี่กันต์พูดขึ้นทันทีที่เดินเข้ามา
“ดีสิคะพี่กันต์”
“คุณพ่อคุณแม่สวัสดีครับ”
“เป็นไงพ่อประธาน ทำรายได้ให้บริษัทเท่าไหร่แล้ว”
“ไม่กี่ร้อยล้านหรอกครับคุณพ่อ เป้าหมายผมยังอีกไกล”
“ดี สมกับเป็นลูกพ่อ”
“กันต์ลูก”
“ครับแม่”
“เมื่อไหร่กันต์จะแต่งงานซักทีล่ะลูก”
“นั่นสิ อายุแกก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วนะกันต์”
“โถ่ คุณพ่อครับ ผู้หญิงดีๆสมัยนี้หายากนะครับ อีกอย่างผมทำแต่งาน จะเอาเวลาไหนไปหาล่ะครับ” ฉันลืมบอกไปสินะว่าพี่ชายฉัน อายุ 28 แล้ว แต่ก็ยังโสดสนิท ไม่เหลียวแลสาวคนไหนยกเว้นฉัน วันทำแต่งาน
“ให้แม่หาให้มั้ย”
“ไม่เอาล่ะครับ”
“แต่แม่อยากอุ้มหลานนะตากันต์”
“ไว้คุณแม่รออุ้มลูกน้องปันเถอะครับ”
“เอ้าพี่กันต์! ทำไมโยนมาให้ปันแบบนี้ล่ะคะ”
“ปันมีแฟนแล้วหรอลูก?” คุณพ่อถามฉันขึ้นมา
“ยังค่ะคุณพ่อ”
“ก็เห็นไปไหนมาไหนกับเค้า ก็นึกว่าเป็นแฟนกัน”
“ใครคะ?”
“ก็คุณมาวินไง”
“เราเป็นแค่เพื่อนบ้านค่ะ อีกอย่างพี่วินเค้าเป็นอาจารย์ฝึกสอนนะคะ”
“อ้อหรอ พี่คงดูผิด โทษทีๆ”
“แม่ชักจะอยากเห็นหน้าตาคนที่ชื่อมาวินแล้วสิ”
“เดี๋ยวเย็นนี้คุณแม่ก็ได้เห็นค่ะ”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments