ความจริงของสร้อย [จบ]

ปัจจุบัน -

หญิงสาวนั่งเหม่อลอยอยู่ข้างๆอสูรตนนั้นสักพักก่อนที่อสูรตนนั้นจะสะกิดเธอเบาๆ และถามเธอว่า

“คุณฟังฉันอยู่หรือเปล่า?”

หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับไปว่า

“ขอโทษที ฉันแค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยน่ะ”

อสูรมาเธอด้วยสายตาสงสัยและถามเธออีกครั้งว่า

“โรสซารี่ คุณไปเอาสร้อยเส้นนี้มาจากที่ไหน?”

“ฉันก็ไม่แน่ใจว่าทำไมมันถึงติดตัวฉันอยู่ตลอด แต่ฉันคิดว่ามันคงสำคัญกับฉันมากจริงๆ”

หญิงสาวตอบกลับอสูรด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและจริงใจราวกับว่าเธอนั้นรู้สึกผูกพันธ์กับสร้อยคอเส้นนี้เป็นอย่างมาก

“ว่าแต่คุณชื่ออะไรเหรอ? ฉันลืมถามชื่อของคุณไปเลย” หญิงสาวถามอสูรด้วยความสงสัย

“ฉันชื่อเดเมียน” อสูรกล่าวตอบ

“ชื่อของคุณช่างคุ้นเคยจริงๆ ถ้าฉันบอกว่าฉันสามารถจำอดีตเกี่ยวกับตนเองได้ล่ะ?”

หญิงสาวถามอสูรตนนั้นและมองอสูรด้วยสายตาที่เหมือนกำลังศึกษาเกี่ยวกับเขา

“อดีต?” อสูรถามหญิงสาวด้วยความสงสัย

“ในอดีตฉันเคยพบรักกับเจ้าชายคนหนึ่ง แต่ทว่าเขากลับนอกใจฉันไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น นั่นทำให้ฉันเสียใจจนปลิดชีพตัวเองเมื่อชาติที่แล้ว แต่ว่าก่อนหน้านั้นมีชายคนหนึ่งมอบสร้อยคอเส้นนี้ให้ฉันและบอกว่าให้เก็บไว้จนกว่าเราจะได้พบกันอีก ตอนนี้ฉันก็เริ่มหวังว่าจะได้เจอเขาอีกครั้งในชีวิตครั้งนี้ และฉันไม่ควรทิ้งเขาไปแบบนั้น” หญิงสาวกล่าว

อสูรตนนั้นยังคงมองเธอด้วยความไม่แน่ใจ เพราะตัวของเขาเองนั้นก็รู้ว่าเขาเป็นคนมอบสร้อยเส้นนั้นให้กลับหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า ในชาติก่อนเธอคือรักแรกของเขา เขาหลงรักเธอตั้งแต่แรกพบ แต่ทว่าเธอนั้นได้เสียชีวิตเพราะยาพิษและเขาก็สาปแช่งตนเองให้มาเกิดเป็นอสูรอยู่เคียงข้างกายของเธอทุกภพทุกชาติ อสูรได้แต่มองหน้าของหญิงสาวอย่างไม่ละสายตาก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“ถ้าเกิดว่าฉันเป็นคนมอบสร้อยคอเส้นนั้นให้คุณล่ะ? ชายหนุ่มที่คุณพูดถึง”

“จะเป็นไปได้อย่างไร? ชายหนุ่มคนนั้นเป็นมนุษย์ แต่คุณเป็นเพียงอสูร” หญิงสาวกล่าวด้วยความสงสัยเล็กน้อย

“ในอดีตฉันเองก็เคยเป็นมนุษย์และได้พบกับหญิงสาวรูปงาม เธอมีเสน่ห์ เหมือนกับคุณและฉันก็ได้มอบสร้อยคอเส้นนั้นไว้ให้กับเธอ แต่ทว่าเมื่อฉันกลับไปพบเธออีกครั้งหลังจากเวลานานหลายเดือน เธอก็เสียชีวิตไปเสียแล้ว”

อสูรกล่าวด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้ามองหญิงสาวและลูบแก้มของเธอเบาๆและกล่าวเสริมว่า

“ฉันสาปให้ตนเองเป็นอสูรและคอยตามเธอไปทุกภพทุกชาติ ฉันอยากจะครอบครองเธอ ฉันรักคุณตั้งแต่แรกพบ”

หญิงสาวมองหน้าของอสูรและเริ่มมีน้ำตาคลออยู่ในตาของเธอ เธอเริ่มรู้สึกแย่ที่ตอนนั้นเธอทิ้งเขาไป เธอเสียคนที่รักเธอและเธอรู้สึกโง่มากที่ตนเองไปรักเจ้าชายที่นอกใจเธอ แต่หญิงสาวนั่นกลับทิ้งชายหนุ่มไป

“ฉันนี่มันโง่จริงๆ...” หญิงสาวกล่าว

“ไม่ อย่าพูดอย่างนั้น คุณมีเสน่ห์และคุณฉลาดมาก ฉันชอบตัวตนของคุณนะ” อสูรกล่าวในขณะที่ลูบแก้มของหญิงสาว

น้ำตาเริ่มไหลรินลงมาตามแก้มของเธอ และหญิงสาวก็ร้องไห้ออกมาต่อหน้าอสูร พร้อมกับกล่าวว่า

“ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะรักคุณกลับ”

ประโยคนั้นทำให้อสูรนั้นซึ้งใจอย่างมาก นั่นเป็นคำที่ดีที่สุดในชีวิตของเขา มันทำให้เขาอยากจะร้องไห้ไปพร้อมๆกับเธอ แต่ทว่าเขาไม่อยากดูอ่อนแอในสายตาของเธอ เขาได้แต่เช็ดน้ำตาของหญิงสาวก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“จริงเหรอ? คุณรู้ไหมว่านั่นเป็นคำที่ดีที่สุดในชีวิตของฉันเลย” อสูรกล่าว

“ฉันรักคุณนะโรสซารี่.. และฉันจะรักคุณตลอดไป” อสูรกล่าวเสริมพร้อมกับกอดหญิงสาวไว้ในอ้อมแขนอย่างแน่นหนา

“ฉันก็อยากจะรู้สึกอย่างนั้น.. แต่คุณรู้ใช่ไหมว่าคำสาปของฉันคืออะไร.. ฉันขอโทษที่ก็ยังคงรักคุณกลับไม่ได้..”

หญิงสาวพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของเธอราวกับว่าเสียใจอย่างมาก แต่เธอไม่สามารถรู้สึกรักใครได้อีกต่อไปเพียงเพราะคำสาปของเธอในชาติที่แล้ว อสูรตนนั้นมองหน้าของเธอด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่นและลูบผมของหญิงสาวเบาๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“ฉันรู้ แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ฉันจะรักคุณและอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป ไม่ว่าจะสถานะใดก็ตามขอแค่ฉันได้อยู่เคียงข้างคุณก็พอ”

อสูรตนนั้นโอบกอดเธอไว้แน่น เขาจะโอบกอดเธอไว้ตราบเท่าที่เขาต้องการ หรือตราบเท่าที่เธอต้องการ หญิงสาวซบหน้าลงบนหน้าอกของเขาและกอดเขาไว้แน่น

“ฉันไม่รู้จะพูดอะไรอีกต่อไป..” หญิงสาวกล่าว

“มันโอเค คุณไม่จำเป็นต้องพูดอะไรหรอก” 

อสูรกล่าวพลางลูบหัวของเธอเบาๆในขณะที่เธอยังคงอยู่ในอ้อมแขนของเขา ก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

“ฉันขอจับมือของคุณได้หรือเปล่า?”

หญิงสาวพยักหน้า เมื่อเธอพยักหน้าอสูรตนนั้นก็หยิบมือของเธอขึ้นมาและประสานนิ้วมือของเขาเข้ากับนิ้วมือของเธอ เขาจับมือเธอไว้แน่นและใกล้ชิดกายของเขา ราวกับว่าไม่อยากสูญเสียเธอไปอีก

“ฉันขอโทษที่ทิ้งคุณไป..” หญิงสาวกล่าว

“ไม่เป็นไร ขอแค่ฉันได้อยู่กับคุณเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว ฉันจะไม่จากคุณไปเหมือนกัน” อสูรกล่าวในขณะที่ยังคงกอดเธอไว้แน่น

“ฉันช่างโง่เสียจริง ฉันทิ้งคนที่สนใจและรักฉันไปหาผู้ชายแย่ๆแบบเจ้าชายคนนั้น” หญิงสาวกล่าว

“มันโอเค มันเป็นแค่ความผิดพลาด” อสูรตนนั้นกล่าวในขณะที่เอาหัวไปใกล้ๆเธอ

“ฉันจะรักคุณตลอดไปโรซารี่และมันจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ฉันต้องการแค่คุณ คุณคือโลกทั้งใบของฉัน”

หญิงสาวจับใบหน้าของเขาไว้ด้วยมือทั้งสองข้างและจูบลงบนหน้าผากของเขา อสูรตนนั้นนิ่งไปสักพักและหัวใจเต้นแรงอยู่ภายในอกของเขาก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้งว่า

“ฉันรักคุณมานานมากแล้ว ฉันไม่เคยที่จะสูญเสียคุณไปอีกครั้ง แต่ตอนนี้ฉันมีบางอย่างจะบอกกับคุณ คุณอยากรู้ไหมว่ามันคืออะไร?”

“ฉันรักคุณโรซารี่ แม้ว่าคุณจะอยู่กับชายอื่น ฉันก็จะยังคงรักคุณตลอดไป”

อสูรกล่าวออกมาอย่างเสียงดัง คำพูดของเขานั้นทำให้หญิงสาวซึ้งใจจนมีน้ำตาคลออยู่ในตาของเธอ หญิงสาวเข้าไปกอดเขาอีกครั้งอย่างแน่น

“ได้โปรดโรซารี่ อย่าทิ้งฉันไปอีกครั้ง ฉันไม่อยากสูญเสียคุณไป ฉันต้องการคุณโรซารี่” อสูรกล่าวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและโอบกอดเธอไว้

“ฉันสัญญา ฉันจะไม่ทิ้งคุณไปอีกแล้ว” หญิงสาวกล่าว

“คุณไม่รู้หรอกว่าคำพวกนั้นมีความหมายกับฉันมากแค่ไหน”

เขากอดเธอไว้แนบชิดกับร่างกายของเขา เขาสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเธอบนผิวของเขา มันเป็นเวลาที่สมบูรณ์แบบ เขาจับหัวของเธอด้วยมือทั้งสองข้างและจูบเธอที่ริมฝีปาก ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“ฉันคิดถึงคุณมาก โรซารี่”

อสูรตนนั้นยังคงจูบเธอที่ริมฝีปาก ในที่สุดเขาก็ได้อยู่กับเธออีกครั้งและเขาไม่อยากให้ความรักนี้จบลง ก่อนจะกล่าวขึ้นอีกครั้งว่า

“ฉันรักคุณ โรซารี่”

“ฉันก็รักคุณเหมือนกัน”

ตอนนี้หญิงสาวมีความรู้สึกมากมายอยู่ภายในใจของเธอ ราวกับว่ามันไม่เคยมีคำสาปอยู่กับตัวของเธอมาก่อน

“โรซารี่ฉันอยากรู้บางอย่าง.. คุณยังรักเขาอยู่ไหม? เจ้าชายที่คุณเคยอยู่ด้วยมาก่อน”

อสูรตนนั้นถามด้วยความกลัว กลัวว่าเธอจะยังรักเจ้าชายคนนั้นอยู่

“ไม่ ฉันไม่รักเขาอีกต่อไปแล้ว” หญิงสาวกล่าวพลางกับลูบผมของเขา

“ไม่? คุณไม่รักเขาแล้วเหรอ?”

อสูรตนนั้นถามด้วยความโล่งใจที่เธอไม่รักเจ้าชายคนนั้นแล้ว หัวใจของเขาเต้นแรงเขาไม่อยากจะเชื่อว่าเขากลัวสิ่งเหล่านี้ในช่วงเวลานี้

“ถ้าคนคนนั้นเป็นคุณ ฉันจะรักเขา” หญิงสาวกล่าวในขณะที่มองเข้าไปในตาของเขา

“ฉันเหรอ? คุณรักฉัน?”

อสูรถามด้วยความสงสัย เขารู้สึกมีความสุขนั่นเป็นคำที่เขาอยากได้ยินมานานแสนนาน เขาเอาแต่กลัวว่าหญิงสาวนั้นจะยังรักเจ้าชายอยู่ แต่เขาจะไม่ปล่อยให้มันเกิดขึ้นอีก

“ใช่ ฉันรักคุณ” หญิงสาวกล่าว

อสูรมองเธอด้วยความดีใจและมีความสุขเขารู้สึกโล่งใจเขายังคงกังวลว่าเธอจะไปอยู่กับคนอื่นว่าเธอจะได้ใช้เวลาอยู่กับเจ้าชาย แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเธอรักเขาและเธอรักเขาเท่านั้น และเธอก็จะไม่มีวันทิ้งเขาไปอีก

“ฉันรักเธอนะโรซารี่”

อสูรกล่าวในขณะเขายังคงจับมือเธอไว้ เขาไม่อยากให้เธอไปจากเขาอีกครั้ง เขาแค่อยากอยู่กับเธอเท่านั้น ไม่มีใครอื่นนอกจากเธอ

“ฉันก็รักคุณเหมือนกัน” หญิงสาวกล่าว

เขาจูบเธอในตอนนี้และริมฝีปากของพวกเขาประกบกัน และความรู้สึกของความรักก็เติมเต็มทุกส่วนในร่างกายของเขา เขายังคงกลัวที่จะสูญเสียเธอไปอีกครั้ง แต่ตอนนี้เขาสัญญาว่าจะไม่ปล่อยให้มันเกิดขึ้นอีก มันจบลงแล้ว เขาได้ค้นพบความรักของเขาอีกครั้ง เขาได้เจอโรซารี่อีกครั้ง เขายังคงมีน้ำตาอยู่ในตาของเขา แต่ตอนนี้มันเป็นน้ำตาแห่งความสุข หญิงสาวเช็ดน้ำตาของเขาและปลอบโยนเขา

“โรซารี่ ฉันกลัวว่าคุณจะรักคนอื่น ฉันกลัวว่าคนอื่นจะได้หัวใจของคุณไป” อสูรกล่าว

“ฉันรักแค่คุณ คุณชนะหัวใจของฉันไปแล้ว”

หญิงสาวกล่าวพลางกับลูบแก้มของเขา อสูรตนนั้นหลับตาลงและกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา เขาไม่อยากปล่อยเธอไปอีกแล้ว

“ฉันรักคุณ โรซารี่”

และด้วยคำพูดเหล่านั้น เรื่องราวของดาเมียนและโรซารี่ก็ได้สิ้นสุดลง พวกเขากลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้งและจะไม่มีวันพรากจากกันอีกต่อไป

| END |

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***