หมู่บ้านผีปอบ

ตอนโพล้เพล้

ยามแลงของวันหนึ่งซึ่งเป็นวันพระใหญ่ในขณะที่ไอ้มีมันนั่งเล่นอยู่กระไดหน้าบ้านของมันนั้น เอ....นั่น!ตาเริงแกจะเดินไปไหนกันนี่ตระวันก็โพล้เพล้เต็มทีแล้ว จะมืดแหล่ไม่มืดแหล่ ขาเดินกลับบ้านของแกมันต้องมืดมองไม่เห็นถนนหนทางเป็นแน่แท้ แก่ใกล้จะเจ็ดสิบแล้วอยู่ตัวคนเดียวชะด้วยลูกเต่าเหล่าเมียก็ไม่ยอมเอายามเจ็บไข้ได้ป่วยขึ้นมาแล้วใครจะดูแลคอยหาข้าวหาปลาป้อนข้าวป้อนน้ำให้แกได้กินกันหว่ะ!ดูแล้วดูอีกร่างกายของแกก็ดูกำยำแข็งแรงไม่แพ้!เด็กวัยสิบแปดสิบเก้าเลย แกต้องมียาดีกินเป็นแน่แท้ฮืมว์......! วันหลังกูต้องไปถามแกชะแล้วว่าแกมียาดีอะไรกินถึงทำให้ร่างกายของแกดูแข็งแรงขนาดนั้น!

"ตาเริงเดินฝ่าความมืดสลัวๆไปในยามโพล้เพล้ใกล้มืดสนิทลงทุกขณะ แกเดินตรงออกไปยังทุ่งนาโดยที่พวกชาวบ้านดงเย็นคนในหมู่บ้านของแกไม่เห็นตัวแก"

"วันนี้!กูจะไปจับไก่ของใครกินกันดีหว่ะ!กินแต่ไก่อยู่เถียงเดียวเดี๋ยวเจ้าของไก่มันจับจับพิรุษเอาได้ว่าไก่ของมันหายไปไหนหลายตัวพร้อมกัน เอ.....! ไปเถียงใครดีหว่ะ!"

"ตาเริงเดินตรงไปเรื่อยๆปากของแกก็ขมิบบ่นพรึมพรำไปเรื่อยเปลื่อยแล้วแกก็เดินมาหยุดเอาตรงที่เถียงนาของไอ้มีมันซึ่งไอ้มีมันก็ได้เลี้ยงไก่ชนเอาไว้หลายสิบตัว ตาเริงเอ่ยขึ้น"นี่มันเถียงนาของไอ้มีมันนี่!หว่า!มันได้เลี้ยงไก่ของมันเอาไว้ไหมหว่ะ!กูลองเดินเข้าไปส่องดูสักกระหน่อยเผื่อพรุกมันเลี้ยงเอาไว้"

"ว่าแล้ว ตาเริงก็ไม่รีรอ รีบย่างก้าวขาเดินตรงมายังเถียงนาของไอ้มีมันทันทีท่ามกลางความมืดพอมองเห็นสลัวๆเพราะแสงของพระจันทร์ในยามวันพระสาดส่องลงมาจากฟ้ากฟ้า ทันไดพอไก่ของไอ้มีมันมองไปเห็นตาเริงซึ่งกำลังเดินใกล้เข้ามาถึง ไก่ก็พากันตกใจส่งเสียงร้องกระต๊าก กระต๊าก ขึ้น ตาเริงได้ยินดังนั้นก็ดีใจเป็นอย่างมากเพราะสิ่งที่แกตั้งใจเอาไว้มันก็เป็นความจริงตาเริงหัวเราะร่าอย่างพึงพอใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น"

"555 แหล่ม! กูเลยงานนี้.....?

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

ตาเริงขโมยกินไก่ของไอ้มี



ฮอต

Comments

