อาภรณ์แห่งมนตรา : ศึกหลอมรวมมหาธาตุ
??? : "เฮ่อ เอาจนได้สินะ แย่ชะมัด ไม่นึกเลยว่าเรื่องมันจะจบลงแบบนี้"
ณ ทางเข้าออกหน้าโรงเรียนฟินิกซ์ เวลา 14:20 น.
ชายหนุ่มผมสั้นสีดำ ในชุดประจำโรงเรียนที่จะเป็นโทนดำลายแดงและมีตราโรงเรียนติดไว้ที่ไหล่ขวา เขามีรูปร่างสูงแค่ 170 ซม. ด้วยอายุ 18 ปี ตอนนี้เขากำลังเดินออกจากโรงเรียนด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยและเซ็งๆในเวลาเดียวกัน หลังสะพายกระเป๋าใบใหญ่ซึ่งในนั้นมีของมากมายที่ใช้ในชีวิตประจำวัน
นักเรียน : "นั้นใช่เขารึเปล่า"
นักเรียน : "ใช่ นั้นเขา นักเรียนที่เพิ่งไปมีเรื่องกับอาจารย์ใหญ่"
นักเรียน : "อย่าไปเข้าใกล้นะ หมอนั่นเป็นอันธพาล อันตรายสุดๆ"
??? : "............"
ระหว่างทางเดินออก ชายหนุ่มได้ประสบพบเจอกับสายตาจากนักเรียนอันหวาดระแวงและกลัวในตัวเขาตามข่าวลือภายในโรงเรียน เขาเองก็รู้ดีว่าไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ ทำเพียงเดินหน้าตรงไปโดยไม่สนใจสายตาและคำพูดเหล่านั้น
ย้อนไปก่อนหน้านั้น เวลา 14:00 น. ในห้องครูใหญ่
ครูใหญ่ : นี้มันชักจะเกินไปแล้วน่ะ!!! ไบร์ตัน!!!
ครูใหญ่กล่าวพูดตะคอกเสียงดังลั่นห้อง น้ำเสียงไม่พอใจเอามากๆถึงขั้นทุบโต๊ะด้วยโทสะ คนตรงหน้าของเขาตอนนี้คือเด็กหนุ่มไบร์ตัน
ไบร์ตัน : ครูใหญ่ครับ ผมจำเป็นต้องลาออกจริงๆ
ครูใหญ่ : แกเหิมเกริมมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว! ทำอะไรตามใจอยู่เรื่อย! รอบก่อนไปมีเรื่องมาจนนักเรียนถูกไล่ออก! แล้วนี้มาลาออกเอง! จะทำให้ชื่อเสียงโรงเรียนเราเสียไปถึงไหนห๊ะ!
ไบร์ตัน : ผมรู้ว่าที่ผมทำนั้นไม่ดี ไม่คิดหน้าคิดหลังแต่ที่ผมทำมาตลอดคือการป้องกันตัว และการที่ผมลาออกไปเสียดื้อๆแบบนี้ก็จะเป็นผลเสียต่อคุณเองมากกว่าโรงเรียนใช่ไหมล่ะครับ
ครูใหญ่ : กึก....
ครูใหญ่ถึงกับทำสีหน้าใจเสียวูบเลย เพราะเด็กหนุ่มคนนี้เขาเป็นถึงลูกขุนนางใหญ่โตที่พอๆเข้าใหล้ถึงสายเลือดราชวงศ์ได้ง่ายๆ การที่ไบร์ตันจะลาออกนั้นจะทำลายชื่อเสียไม่พอแต่หัวของครูใหญ่อาจไม่ได้อยู่ติดกับตัว
ไบร์ตัน : แต่เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงครับ ครูใหญ่ลองอ่านนี้ดู
ครูใหญ่ : .....?!
ไบร์ตันยื่นจดหมายฉบับหนึ่งให้กับครูใหญ่ไปและเมื่อครูใหญ่รับมาอ่านก็ถึงกับสายตาเบิกกว้างเพราะในจดหมายนั้นเขียนว่า "ไบร์ตันหากเจ้าต้องการเช่นนั้น ในฐานะบิดาของเจ้าขอตัดเจ้าออกจากการเป็นบุตรของข้า และตัดเจ้าออกจากบันทึกสายเลือดวงตระกูลเรา จากนี้ไปเจ้าเป็นได้แค่ราษฎรเท่านั้น เราจะไม่ได้พบเจอกันอีกและเจ้าอย่าได้ริอาจมาคฤหาสน์" แล้วลงท้ายข้อความด้วยลายเส้นพร้อมตราปั๊มรูปเปลวไฟ
ไบร์ตัน : ตามนั้นครับ ผมไม่ได้มีส่วนอะไรเกี่ยวข้องหรือเป็นสายเลือดเดียวกับวงตระกูลแล้ว
ครูใหญ่ : อ้อ.... งั้นเองสินะ ไบร์ตันๆ ไบร์ตัน ราฟฮาน คงเรียกนามสกุลเจ้าแบบนั้นไม่ได้แล้วสินะ
ไบร์ตัน : .......อืม ไม่ได้แล้วแล้วล่ะ
ครูใหญ่วางฉบับจดหมายลงบนโต๊ะแล้วชายตาขึ้นมองไบร์ตันพร้อมด้วยรอยยิ้มที่ดูเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคนเลย
ครูใหญ่ : นักเรียนไบร์ตัน ต่อจากนี้เจ้าพ้นจากการเป็นนักเรียนและด้วยโทษฐานตั้งแต่อดีตจนถึงตอนนี้ เจ้าจะไม่มีสิทธิ์กลับมาเรียนที่นี่ได้อีก..... ลาก่อนและไม่ต้องมาเจอกันอีก"
ไบร์ตัน : เอาจริงดิ-?
ครูใหญ่ประทับลายเซ็นลงในใบลาออกอย่างรวดเร็วก่อนจะยื่นใบนั้นให้กับไบร์ตันด้วยรอยยิ้มแสนจะสดใส ไบร์ตันก็รับมาด้วยสีหน้าเจื่อนๆ
ตัดกลับมาปัจจุบัน
ไบร์ตัน : "ออกจากเขตโรงเรียนแล้วสินะ"
เขาหยุดเดินแล้วหันกลับไปมองโรงเรียนที่เพิ่งเดินจากมา เอาจริงแล้วที่นั้นไม่ได้อยากต้อนรับเขามาตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ แต่...
ไบร์ตัน : "หึ ลาขาด"
เขาเองก็ไม่อยากเรียนที่นั้นเช่นกัน หันหน้ากลับเดินต่อสู่จุดมุ่งหมายท่ามกลางบรรยากาศอันสดใส ไบร์ตันหยิบจดหมายอีกฉบับออกมาจากกระเป๋าสะพายขึ้นมาอ่านด้วยตนเอง เนื้อหาเขียนไว้ว่า "ถึงเหล่าผู้กล้าที่ได้รับเลือกจากเกมคัดสรรค์ของเรา ณ ตอนนี้ถึงเวลาแล้วกับการพิสูจน์ตนเพื่อชิงความเป็นหนึ่งภายใต้โลกใบนี้ โดยที่จะไม่มีใครรับรู้ถึงการกระทำของพวกท่าน ขอให้โชคดี เกมไล่ล่าได้เริ่มขึ้นแล้ว"
ซึ่งผู้รับเลือกทั้งหมดนั้นมี 7 คน ใน 7 คนนั้นล้วนเป็นคนที่มาเกิดใหม่จากอีกโลกทั้งสิ้นและไบร์ตันก็เป็นหนึ่งในนั้นของเกมไล่ลา
ไบร์ตัน : "มีแต่ต้องลุย ไม่ทำก็ตาย..."
[ จบตอนที่ 1 บทนำแห่งเปลวเพลิง ]
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 3
Comments