ตัณหาฆาตกรรม

"จากปากพยานแล้ว ผมมีความเชื่อว่า นายเปรมชัยมีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกับนางสาวแก้วกาหลง และเมื่อเธอตั้งครรภ์ก็มีความเป็นไปได้ว่า เธอก็คงจะไปบอกเรื่องนี้กับนายเปรมชัย แต่นายเปรมชัยก็คงหลอกลวงเธอ เธอจึงโทรไปที่บ้านของนายเปรมชัย แต่เผอิญภรรยาของนายเปรมชัยรู้ แน่นอนว่าเขาย่อมต้องการบันดาลโทสะที่มีต่อนางสาวแก้วกาหลง และกำจัดเธอในที่สุด" ผู้กองเผด็จก็สรุปเรื่องราวทั้งหมด ฝ่ายผู้หมวดคเชนทร์ก็ยังคงเฝ้าจับตามองนายเปรมชัยอยู่

"ให้ผู้หมวดคเชนทร์ออกหมายเรียกนายเปรมชัยได้เลย ผมมั่นใจว่าจะต้องมีคนคิดหลบหนีแน่" ผู้กองหนุ่มพูดเสียงเข้ม คนร้ายเสวยสุขมานานมากพอแล้ว ควรจะถึงเวลาชดใช้กรรมให้เหยื่อสักที

"ขอบใจมากนะหมู่องอาจ ผมจะรีบดำเนินการทันที ขอบใจมาก" หลังจากวางสายจากหมู่องอาจแล้ว ชายหนุ่มก็หันมาพูดกับจ่าพิชิต

"ตอนนี้เราทราบชื่อเหยื่อแล้ว เธอชื่อแก้วกาหลง เดี๋ยวผมจะประสานงานขอหมายเรียกตัวนายเปรมชัย แต่ถ้ายังขัดขืนค่อยออกหมายจับ"

"ครับผู้หมวด ถ้าหากนายเปรมชัยทำจริงๆ เท่ากับว่ามันคงเป็นคนที่ชั่วที่สุดแล้วละครับ กินอิ่มนอนหลับลงไปได้ยังไง" จ่าพิชิตพูดออกมาอย่างเคียดแค้น

ทันใดนั้นเอง ชายหนุ่มก็สังเกตเห็นว่า นายเปรมชัยกำลังหิ้วกระเป๋าเดินทางออกมาใส่ท้ายรถยนต์ ท่าทางของอีกฝ่ายดุลุกลี้ลุกลนจนผิดสังเกต

"ขอกำลังเสริมด่วน ผู้ต้องสงสัยมีท่าทีที่จะหลบหนี" ชายหนุ่มรีบส่งสัญญาณให้กับสายสืบที่กำลังซุ่มอยู่ เพียงไม่นานนายเปรมชัยก็ออกมาจากบ้าน แล้วขับรถออกไปอย่างรวดเร็วเพียงลำพัง

เจ้าหน้าที่ตำรวจเริ่มปรากฏตัวออกมา นายเปรมชัยตกใจจนลนลาน ชายชรารีบขับรถหนีไปอย่างรวดเร็ว แต่เขาก็หนีไปได้ไม่ไกลนัก ก็ถูกชุดสืบสวน ที่นำกำลังโดยผู้หมวดคเชนทร์ 

"ผมจะฟ้องพวกคุณทุกคน ไอ้อีนักข่าวคนไหนที่ทำผมเสียหาย ผมจะฟ้องให้หมด" นายเปรมชัยเกรี้ยวกราดด่าทอทุกคน ภายในชั่วข้ามคืน ภาพของนายเปรมชัยก็ถูกโชว์หราทุกแพลตฟอร์ม เสียงสาปแช่งก่นด่า

สุดท้ายนายเปรมชัยก็ให้การรับสารภาพว่าลงมือฆ่าแก้วกาหลงจริง เขากับเธอมีความสัมพันธ์กันหลังจากแก้วกาหลงเข้ามาทำงานได้ไม่นาน หลอกลวงเธอ บนความใสซื่อของหญิงสาว และทำตัวให้เธอสงสารเห็นใจ จนเธอตกหลุมพรางที่วางเอาไว้ แต่ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เมื่อแก้วกาหลงตั้งครรภ์ เขาหลอกเธอหลังจากที่เธอ โทรไปหาภรรยาของเขา หลอกให้เธอไปหาที่โรงงาน พร้อมกับทำร้ายเธอจนเสียชีวิต จากนั้นก็ได้ย้ายศพของเธอกลับมาที่บ้าน จริงๆเขาตั้งใจจะนำศพไปโยนทะเล เขาจึงนำศพของเธอไปยัดลงในถังเหล็กย้อมสี แต่ถังมันหนักเกินไป เขาจึงทิ้งไว้ในห้องใต้ดินนั้นเอง

"ตอนที่ลงมือ คุณมีใครที่ช่วยไหมคุณเปรมชัย" ผู้หมวดคเชนทร์เค้นถาม

"มี แต่พวกมันตายกันไปหมดแล้ว" นายเปรมชัยจึงบอกชื่อคนที่ร่วมลงมือจำนวนสองคน นายตำรวจจึงให้จ่าพิชิตเอารายชื่อฝ่ายตรวจสอบเช็คประวัติให้

รุ่งเช้า ทางการได้มีการแถลงข่าวเกี่ยวกับคดีหญิงสาวในถังเหล็ก โดยระบุว่านายเปรมชัยและพวกอีกสองคนเป็นคนลงมือสังหาร แต่เนื่องจากนาย เขียว นานวล และนายบังเอิญ สมยา ได้เสียชีวิตไปก่อนหน้านี้แล้ว ตอนนี้ก็ยังคงเหลือนายแต่นายเปรมชัยที่ต้องรับกรรมที่ก่ออย่างเดียว

แต่หลังจากนั้นไม่นาน สำนักข่าวทุกสำนักก็ต้องกลับมาพาดหัวข่าวเรื่องที่นายเปรมชัยอีกครั้ง เนื่องจากรับแรงกดดันไม่ไหว เขาจึงผูกคอตายหนีความผิด พร้อมกับเขียนจดหมายไว้ด้วยว่า 

"นังนั้นมันสมควรตายแล้ว" พร้อมกับกระแสสังคมที่ก่นด่าไปยังนายเปรมชัย จนภรรยาของนายเปรมชัยทนไม่ไหว หนีไปอยู่ต่างประเทศกับลูกชายทั้งสาม ส่วนทารกน้อยในครรภ์ของแก้วกาหลง ดีเอ็นเอของทารกน้อยกับนายเปรมชัย มีความตรงกันถึง 99.93 เปอร์เซ็นต์ จากผลรายงานนี้ ตรงตามความคาดหมายของตำรวจ แก้วกาหลงคือชู้รักของนายเปรมชัยจริงๆ หญิงสาวได้ซื้อความรักสามเส้านี้ด้วยความตายของเธอ และในหน้าสมุดโทรศัพท์ ยังได้แนบกระดาษไว้แผ่นหนึ่ง และกระดาษแผ่นนั้นได้ถูกเขียนขึ้นมาโดยแก้วกาหลงที่ได้เขียนถึงนายเปรมชัย ในเนื้อความของจดหมาย ระบุได้ถึงความสิ้นหวังของเธอ 

"อย่าโกรธที่ฉันพูดความจริงเลย " นั้นคือข้อความสุดท้าย ก่อนที่เธอจะถูกตัดสินชีวิตจากชายที่มาลวงหลอกเธอ

"หมอเปรมค่ะ ไปทานข้าวด้วยกันไหมคะ เลิกงานแล้วไปผ่อนคลายหน่อยก็ดีนะ" หมออรชวนหมอเปรมไปด้วย ซึ่งชายหนุ่มก็พยักหน้าตกลงที่จะไปกับเพื่อนร่วมงานด้วยกัน

"ว้าว..วันนี้กรุงเทพก็คงฝนตกหนักแน่วะมึง นายแพทย์เปรม ผู้ที่ชื่นชอบการจำศีลอยู่ที่บ้าน ออกมาเที่ยวได้"ชาญวิทย์ เจ้าหน้าที่ประจำแผนกนิติเวชเอ่ยแซวหมอหนุ่มที่เดินเข้า ด้วยรูปลักษณ์ที่สูงถึงร้อยแปดสิบ ผิวขาวหน้าแบบโอปป้าเกาหลีที่สาวๆชอบ 

"ผมก็มาเที่ยวได้น่าวิทย์ แต่คุณก็น่าจะรู้ช่วงงานที่แผนกเราก็ค่อนข้างวุ่นวายน่าดู" ชาญวิชย์พยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย 

"ไม่คาดคิดนะคะ ว่าเราจะได้ทำงานที่ค่อนข้างยากมากขนาดนี้" อรได้แต่สงสารเหยื่อที่เสียชีวิตไป จากความมักง่ายของคนๆเดียว

"อย่าหาว่าผมเข้าข้างนายเปรมชัยนะ คุณแก้วกาหลงเองก็มีส่วนผิดที่ไปเป็นมือที่สามด้วยนะแหละ แต่ก็อย่างว่า นายเปรมชัยก็หลอกและให้ความหวังเธอเยอะ ฟังจากรูปการณ์ที่ผู้กององอาจไปฟังจากเพื่อนของคุณแก้วกาหลงมา เห็นป้าที่ชื่อนีรนุชบอกมาว่า เธอค่อนข้างหัวอ่อนและเชื่อคนง่ายเหมือนกัน " พูดจบก็ยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม

"ผมว่าหยุดพูดเถอะ อย่างน้อยเธอก็เสียไปแล้ว นายเปรมชัยถึงจะไม่ได้รับกรรมที่ก่ออย่างสาสม ถึงไม่ชิงฆ่าตัวตาย เขาก็อยู่ได้ไม่อีกกี่ปีหรอก" หมอหนุ่มหยุดพร้อมกับยกแก้วเครื่องดื่มของตนชนกับหมออร

"วันที่ชันสูตรศพนายเปรมชัย และประวัติทางการแพทย์ นายเปรมชัยเป็นมะเร็งระยะสามแล้ว" ชาญวิทย์กับหมออรถึงกับมองหน้ากัน แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกเลย

ในขณะที่ทุกคนกำลังสนุกสนานนั้น เปรมก็รู้สึกราวกับว่ามีใครมองเขาอยู่ ชายหนุ่มก็หันกลับไปมอง ร่างที่สูงกว่าเขาไม่กี่เซ็นยกแก้วขึ้น แล้วชูมาทางเขา ชายหนุ่มจึงตอบกลับไปในแบบเดียวกัน เพียงชั่วครู่ นายตำรวจหนุ่มก็เดินมาหาหมอเปรมที่โต๊ะ ก่อจะทักทายทุกคน ที่นั่งอยู่ตรงนั้น

"อ้าว ผู้หมวดคเชนทร์ สวัสดีค่ะ เชิญนั่งกับพวกเราก็ได้นะคะ" หญิงสาวเพียงหนึ่งเดียวในกลุ่มกล่าวเชื้อเชิญอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้ม  นานๆที่จะได้เจอผู้หมวดหนุ่มคนดังสักครั้ง

"สวัสดีครับ เรียกผมว่าเชนทร์ก็ได้ครับคุณ..."

"อรค่ะ หมวดเชนทร์ ส่วนนี้วิทย์ค่ะ" หญิงสาวตอบกับด้วยรอยยิ้มหวาน พร้อมกับแนะนำเพื่อนชายอีกคนไปด้วย

"ครับคุณอร คุณวิทย์ ส่วนคุณหมอเปรม คงไม่ต้องแนะนำแล้วละมั้งครับ เพราะพวกเราก็ทำงานร่วมกันออกจะบ่อยๆ" คเชนทร์พูดกบอีกฝ่ายพร้อมกับนั่งลงข้างๆ นัยน์ตาคมพราวระยับราวกับเห็นของเล่นที่ถูกใจ สำหรับเขาหญิงก็ได้เป็นชายก็ดี แล้วอีกอย่างหมอเปรมก็ตรงสเปคเขาทุกอย่าง ชายหนุ่มมองพอจะรู้ว่า อีกฝ่ายมีรสนิยมแบบใดมาบ้าง

"ครับ ไม่จำเป็นต้องแนะนำอยู่แล้ว เราเองก็พอจะคุ้นหน้าคุ้นตากันดี"  ใบหน้าหล่อแบบไอดอลเกาหลียิ้มให้อีกฝ่าย แค่มองตาก็พอจะเข้าใจจุดประสงค์ของอีกฝ่ายแล้ว

"ว่าแต่ผู้หมวดนี่ก็เก่งมากนะครับ ปิดคดีที่ยุ่งยากนี้ได้ไว" ชาญวิทย์กล่าวอย่างชื่นชม

"ไม่หรอกครับ เป็นเพราะพวกคุณด้วยส่วนหนึ่ง และทางทีมงานทุกคนที่ช่วยกันมากกว่า" ชายหนุ่มกล่าวอย่างถ่อมตน

ทุกคนต่างพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน พรุ่งนี้เป็นวันหยุดของหมอเปรม และบังเอิญเป็นวันหยุดของหมวดคเชนทร์ด้วยเช่นกัน เมื่อสมควรแก่เวลา ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับ หมออรก็กลับไปก่อนหน้านั้นแล้วตามไปด้วยชาญวิทย์ 

"คุณหมอกลับยังไงครับ" ชายหนุ่มถาม พลางมองอีกฝ่ายอย่างสื่อความนัย

"ผมขับรถมา แล้วเจอกันนะคุณตำรวจ" หมอหนุ่มพูดจบก็เดินแยกออก คเชนทร์จึงเดินตามอีกฝ่ายไป

"ยังมีอะไรกับผมอีกไหมครับ" เมื่อเดินมาถึงรถหมอหนุ่มก็เปิดคำถามใส่ทันที

"เปล่าครับ ผมก็แค่มาส่งคุณ ที่สำคัญ รถผมจอดอยู่ตรงนี้" พูดจบก็ชี้ไปยังรถของตัวเองที่จอดข้างๆรถหมอหนุ่ม

"โอเค ผมไปละ ขอบคุณที่มาส่ง" หมอหนุ่มหันหลังเตรียมขึ้นรถ โดยไม่ทันระวังตัวของเขาก็ถูกดันติดกับรถของตัวเอง พร้อมกับใบหน้าของนายตำรวจหนุ่มก้มลงมากระซิบข้างใบหู

"ผมสนใจในตัวคุณหมอ เตรียมตัวรับมือของผมให้ดีละ เพราะผมจะคอยไปกวนใจคุณหมอเรื่อยๆแน่นอน" เมื่อได้พูดในสิ่งที่คิดไว้แล้ว ก็ปล่อยตัวหมอหนุ่มไปทันที ฝ่ายเปรมเมื่อโดนแบบนั้นก็มองอีกฝ่ายตาขวาง 

"ไอ้หมอนี้นี่ พูดดีๆไม่ได้หรือไง"  เขาได้แต่ด่าอีกฝ่ายในใจ

"ด่าผมในใจละสิ หึหึ ไปละฝันดีนะครับคุณหมอ" เมื่อได้กวนอีกฝ่ายจนพอใจ ชายหนุ่มก็เดินไปขึ้น โดยปล่อยให้เปรมได้แต่มองตามอย่างเคืองๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***