ขย้ำเหยื่อ (เสือ)

หลังจากแตงกวาออกจากโรงพยาบาล คนตัวเล็กก็กลับมารักษาตัวที่หอพัก นึกถึงวันที่พี่เจมส์มาส่งเขาถึงที่ห้องพักพร้อมกับบอกให้ดูแลตัวเองให้ดีก่อนจะจากไป อย่างน้อยในความโชคร้ายของแตงกวาก็ยังมีเรื่องดีๆอยู่บ้าง

วันนี้หลังจากที่หายป่วยดีแล้ว คนตัวเล็กก็ค่อยๆเดินไปขึ้นรถเมล์เพื่อไปมหาลัย ยังไม่ทันได้ไปถึงไหนก็มีรถคันหรูมาจอดเทียบกับตนเอง

"แตงกวาไปไหนคะ"

ใบหน้าหล่อปานเทพบุตรทักถามอย่างเป็นกันเอง

"พี่เสือสวัสดีครับ ผมกำลังไปมหาลัยครับ"

คนตัวเล็กยกมือไหว้อย่างนอบน้อม พี่เสือคือปู่รหัสของแตงกวาเอง ที่สำคัญพี่เสือมีแฟนอยู่แล้ว นั้นก็คือเพื่อนสนิทของเขานั้นเอง

"งั้นไปพร้อมพี่ไหม จะได้ไปรับน้ำตาลด้วยเลย"

ชายหนุ่มถาม

"ไม่ดีกว่าครับ ผมเกรงใจ"

ร่างเล็กก้มขอบคุณทันที แค่นี้เขาก็เกรงใจจะแย่

"ไม่เป็นไร ขึ้นข้างหลังเลย เดี๋ยวพอพี่ไปเล่าให้น้ำตาลฟัง เราจะโดนยัยตัวแสบวีนเอานะ"

ร่างสูงใช้ชื่อเพื่อนคนสนิทมาอ้าง ทำให้แตงกวาไม่กล้าปฏิเสธ คนตัวเล็กรู้ดีว่าเพื่อนสนิทของตัวเองค่อนข้างอ่อนไหวง่ายมาก เขาจำได้ว่าปีที่แล้วไม่ไปงานวันเกิดเพื่อนสนิท น้ำตาลมาหาเขาที่หอพักทั้งที่ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยน้ำตา และบอกว่าเขาดูถูกความเป็นเพื่อนที่เธอมีให้เขา

"จำไว้นะแตงกวา ฉันคบกับแกเพราะอะไร ฉันรู้ตัวเองดีที่สุด แกไม่ต้องไปสนใจคำพูดของคนพวกนั้น แกไม่ได้มาเกาะฉัน แกมีมือมีเท้ามีศักดิ์ศรีมากกว่านั้น จำไว้"

ตั้งแต่วันนั้นร่างบางก็ไม่เคยขัดเพื่อนสนิทในเรื่องบางเรื่องอีกเลย

"ก็ได้ครับ ขอบคุณครับพี่เสือ"

แตงกวารีบเปิดประตูหลังรถขึ้นไป พร้อมกับประที่ปิดลง รถยนต์คันหรูถึงค่อยๆเคลื่อนออกจากบริเวณนั้น

หลังจากแวะรับน้ำตาลแล้ว ดูเหมือนว่าแตงกวาจะถูกลืมซะสนิท เขาอิจฉาและก็ดีใจที่เพื่อนสนิทได้เจอกับรักที่ดีและเจอผู้ชายที่แสนดีๆแบบพี่เสือ

"เอาละแตงกวา เรามีเรื่องต้องคุยกัน"

เพื่อนตัวเล็กหันกลับมามองด้วยสีหน้าจริงจัง

"หายไปไหนมา เรากับพี่เสือมาหาที่ห้อง เจ้าของหอก็บอกว่านายไม่ได้กลับหอพักมาหลายวัน หายไปไหนมาหลายวัน โทรไปก็ไม่ติด"

หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง เธอทั้งโกรธและเป็นห่วงแตงกวาที่สุด ด้วยรู้ดีว่าแตงกวาไม่มีใครเลยนอกจากเธอ

"ขอโทษนะน้ำตาล เราไม่สบายนิดหน่อย แล้วก็กลับไปดูบ้านอ่ะ ขอโทษนะที่ไม่ได้บอก จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว"

"ครั้งหน้าก็บอกกันบ้าง หรือไม่ก็เปิดมือถือไว้สักนิดก็ยังดี"

หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง

"แฮะๆคือมือถือของเราตกน้ำอ่ะ เครื่องจมหายไปแล้วล่ะ"

แตงกวาตอบพร้อมกัยรอยยิ้มแห้งให้เพื่อนสาว

"เดี๋ยวตอนเย็นเราจะไปดูเครื่องใหม่นะ เดี๋ยวให้ทางศูนย์เปิดเบอร์ให้ เราจำเบอร์น้ำตาลได้"

แตงกวาพูดอย่างเอาใจเพื่อน โดยที่ทั้งคู่ไม่ได้รู้เลยว่ามีสายตาคมอีกคู่ที่มองมายังแตงกวาแทบจะกลืนกินคนตัวเล็กอยู่แล้ว

"เอาละเด็กดี แตงกวา ถึงแล้วครับ"

ร่างสูงบอกทั้งคู่พร้อมกับส่งสายตาอ่อนโยนให้กับน้ำตาล

"ขอบคุณค่ะ/ขอบคุณครับ"

ร่างสูงส่งยิ้มให้ทั้งคู่

"น้ำตาลค่ะ ตอนเย็นพี่มีงานที่บ้านด่วน พี่อาจจะไม่ได้แวะมารับนะครับ คนดีกลับเองได้ใช่ไหมคะ"

ร่างสูงหันมาถามแฟนสาว

"ไม่มีปัญหาค่า พี่เสือไปทำธุระเถอะ น้ำตาลกลับเองได้"

หญิงสาวพูดด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

" ไปเรียนได้แล้ว"

ร่างสูงหอมแก้มแฟนสาวไปหนึ่งที เรียกความเขินอายจากหญิงสาวได้เป็นอย่างดี

"พี่เสือบ้า แตงกวาก็อยู่นะ"

หญิงสาวพูดอย่างเขินอาย

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า เราไม่เห็นอะไรทั้งนั้นแหละ"

พูดจบก็รีบลงจากรถไปทันที รอสักพักน้ำตาลก็ลงมาพร้อมใบหน้าแดงก่ำ จนแตงกวาอดแซวไม่ได้

"นั้นแน่ สวีทจังเลยน้าา อิจฉาจัง ฮ่าๆๆๆ"

แตงกวาแหย่เพื่อนตัวทันที จนเจ้าตัวเขินหนักว่าเดิม

"แตงกวาอย่าอยู่เลย "

หญิงสาวไล่ทุบเพื่อนสนิทเข้าไปในตัวอาคาร เสียงหัวเราะของใครอีกคนดึงความสนใจจากเสือได้เป็นอย่างดี เขาจะแทบจะทนไม่ไหวที่จะครอบครองแตงกวาแล้วนะ เนื้อมาล่อขนาดนี้เขาต้องรีบลงมือก่อน เพราะเขาพลาดไปถึงสองครั้ง ครั้งแรกของแตงกวาที่ควรจะเป็นของเขาดันถูกจอมคว้าไปกินซะก่อน แล้วพลาดครั้งที่สองก็คือตอนบุ๋น ไอ้เวรนั้นพอรู้ว่าแตงกวาอยู่กับจอมที่ไหนก็รีบไปทันที เขาช้า ช้าไปแค่ก้าวเดียว ครั้งนี้เขาจะไม่พลาดเป็นอันเด็ดขาด

หลังจากเรียนเสร็จ แตงกวากับน้ำตาลก็ตัดสินใจจะไปเดินห้างฯใกล้กับมหาลัยเพื่อดูมือถือเครื่องใหม่ให้กับแตงกวา แต่ยังไม่ทันไปถึงไหน น้ำตาลก็มีอันต้องยกเลิกที่จะได้ไปกับเพื่อนตัวเล็กของเธอ

"ขอโทษด้วยนะแตงกวา ที่บ้านมีนัดทานข้าวกับผู้ใหญ่อ่ะ น่าเบื่อจัง"

หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงงอแง

"ไม่เป็นไรๆ เราไปได้ น้ำตาลไปทำธุระกับที่บ้านเถอะ"

แตงกวาพูดยิ้มๆอย่างเข้าใจเพื่อนสนิท

"ไปละนะแตงกวา ที่บ้านมารับแล้ว พรุ่งนี้เจอกันนะ บ๊าย"

หลังจากร่ำลากับน้ำตาลแล้ว คนตัวเล็กก็รีบเดินไปขึ้นรถรางที่ทางมหาลัยจัดไว้ให้นักศึกษาใช้บริการฟรี

เมื่อมาถึงหน้ามหาลัย แตงกวาก็ใช้บริการรถมอเตอร์ไซซ์เพื่อไปห้างฯทันที

หลังจากที่ถึงห้างแล้ว แตงกวาก็เดินเลือกซื้อมือถือมาได้เครื่องหนึ่ง ร่างเล็กรู้สึกงงและแปลกใจเป็นอย่างมาก มือถือตัวท็อปที่ถูกพนักงานของร้านยัดเยียดมาให้ในราคาถูกแสนถูก โดยที่อีกฝ่ายบอกช่วงนี้มีโปรโมชั่นที่ร้าน แตงกวาเลยต้องรับมาแบบงงๆ

"พี่ครับผมอยากใช้เบอร์เดิม พี่ทำให้ได้หรือเปล่า"

ร่างบางถาม เพราะในนั้นมีเบอร์คนสำคัญของเขาอยู่

"ได้ครับ รอสักครู่นะครับ"

พนักงานรีบจัดการให้คนตัวเล็กทันที ทั้งสมัครแอปพลิเคชันต่างๆให้เรียบร้อย

"ขอบคุณครับ"

คนตัวเล็กส่งยิ้มให้อย่างขอบคุณ พนักงานเมื่อเห็นรอยยิ้มนั้นก็รู้สึกเขินกับรอยยิ้มหวานนั้นของร่างบาง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นซีดเผือดเมื่อสบกับสายตาดุดันจากอีกฟากที่มองมา สัญญาณอันตรายร้องเตือนห้ามคิดเกินเลยกับคนตัวเล็กตรงหน้าเป็นอันเด็ดขาด

หลังจากได้มือถือแล้วร่างบางก็รีบหาข้าวทานแล้วกลับห้องพักของตนเองทันที โดยหารู้ไม่ว่า กำลังมีอันตรายกำลังคืบคลานเข้ามาแล้ว

พี่เสืออออย่าทำยัยยแตงงงง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***