ตอนที่ 5

เสียงเคลื่อนไหวดังตึงตังของสิ่งมีชีวิตบางอย่างกำลังเคลื่อนที่เข้ามาใกล้ ดูเหมือนจะไม่สามารถปลุกบุคคลที่เหนื่อยล้าจนหลับลึกจากการเดินทางตลอดทั้งวัน โดยเฉพาะเด็กวัยสี่ขวบผู้หนึ่งอย่างอวี้หลงที่ไม่ค่อยได้เดินทางไปไหนมาไหนเลยตั้งแต่เกิดมาในร่างใหม่นี้

ถ้าหากใครมาเห็นรูปร่างของพวกมันที่เคลื่อนออกมาจากซอกหินอย่างรวดเร็วชัดเจนแล้ว จึงทำให้ทราบได้ทันทีว่าพวกมันก่อนที่จะออกมาคงเกิดการพบเจอกันโดยบังเอิญและต่อสู้กันขึ้นแน่ สัตว์พิษทั้งสี่ชนิดนั้นล้วนแล้วแต่เป็นจ้าวแห่งพิษทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นเทพมฤตยู ราชาแมงป่องพิษเป็นสัตว์พิษที่มีพิษร้ายแรงขนาดสามารถต่อยช้างล้มได้ภายในครึ่งนาที มิหนำซ้ำยังมีลำตัวสีเงินปรอททั้งตัวอีกด้วย ต่อมาจ้าวสัตตะพิษอย่างราชาตะขาบที่มีลำตัวสีแดงโร่และยาวร่วมสามสิบนิ้ว มีพิษที่ร้ายแรงไม่แพ้กัน ตามด้วยราชีนีเจ็ดพิษอย่างราชีนีแมงมุมที่มีลำตัวสีดำเมื่อม มีพิษร้ายแรงจากการกินพืชมีพิษและแมลงที่อยู่ภายในหุบเขาที่มันเคยอาศัยมานานจนกลายเป็นราชีนีเจ็ดพิษไป สุดท้ายจ้าวอสรพิษทองที่ลำตัวมีสีทองประกายรุ้งยาวเกือบสองเมตรได้ และเป็นสัตว์พิษที่หาพบได้ยากมากอีกตัวหนึ่งด้วยเช่นกัน...

หากผู้ใดได้มาพบเห็นคงต้องพากันแตกตื่นและขนลุกเกรียวอย่างแน่นอนที่เห็นพวกมันสามารถมารวมตัวกันในสถานที่เดียวกันเช่นนี้ได้ เนื่องด้วยพวกมันเป็นสัตว์พิษที่หายากมากที่สุด อันตรายที่สุดและมีสถานที่อยู่ของตัวเอง แต่การที่พวกมันมารวมตัวกันเช่นนี้ได้ถือเป็นที่ประหลาดใจและน่าตกใจอย่างถึงที่สุด...

พวกมันทั้งสี่ตัวนี้แค่เพียงตัวเดียวก็สามารถฆ่าสิ่งมีชีวิตที่ใหญ่กว่าได้ภายในไม่กี่วินาที แต่ถ้าหากสามารถนำมาทำเป็นยาและรับประทานจะทำให้คนผู้นั้นมีกำลังภายในที่สูงล้ำได้เลยทีเดียวแต่ก็ยังคงเสี่ยงอยู่ดี และก็เป็นเรื่องยากเพราะโอกาสที่จะพบเจอนั้นมีโอกาสน้อยมากถึงพบเจอตัวเป็นๆของพวกมัน เพราะคนที่เจอยากมากที่จะมีชีวิตรอดจากความตายได้เช่นกันหากถูกพิษ จึงไม่ค่อยมีใครเสี่ยงที่จะพบเจอพวกมันนอกจากคนที่มีความเชี่ยวชาญด้านพิษที่ล้ำเลิศและด้านการรักษาที่ลึกล้ำเท่านั่นที่พอจะมีโอกาสรอดจากพิษของพวกมันแต่ละตัวได้...

หลังจากที่พวกมันออกจากจากซอกหินด้านในถ้ำที่พวกมันได้การปะทะกันและหยุด ต่างพากันออกมายังที่ที่ได้กลิ่นคาวเลือดของเยว่อวี้หลงจากการถูกเศษกิ่งไม้ขีดข่วนใส่ และพวกมันก็หยุดห่างออกไปร่วมสองเมตรเพื่อสังเกตุดูว่าร่างเหยื่อที่นอนนิ่งอยู่นั้นจะเคลื่อนไหวหรือไม่...

เมื่อพวกมันต่างแน่ใจว่าเหยื่อที่พวกมันเห็นว่าสามารถนำมาเป็นสถานที่ต่อสู้ได้ดีกว่าการที่สู้กันเองนั่นไม่ขยับเขยื่อนเคลื่อไหวใดๆ จึงพากันจ้องมองกันไปมาเป็นเชิงตกลงแล้วพากันตรงไปยังร่างของเหยื่อชั้นดีอย่างไม่ลังเลแล้วลงมือ? กัด ต่อย เหมือนที่ตกลงกันไว้? เข้าสู่กระแสเลือดตามร่างกายของอวี้หลง ทำให้เจ้าของร่างสะดุ้งตื่นขึ้นมา

คนที่ตื่นขึ้นมาเป็นเพราะรู้สึกว่าส่วนหนึ่งของร่างกายเหมือนถูกอะไรบางอย่างถูกกัดและต่อยเข้าจนรู้สึกชาวาบ ร่างเล็กจึงลืมตาโพรงขึ้นมาด้วยความตกใจ เมื่อกรอกตาไปพบว่าต้นเหตุที่ทำให้สะดุ้งตื่นจากการนอนนั่นคือสิ่งใด ก็ต้องใจหายวาบเมื่อพบว่าตนถูกบรรดาสัตว์พิษเล่นงานเข้าให้อย่างไม่อาจทำสิ่งใดได้ จนกระทั่งหายตกใจนิดหน่อยร่างกายก็ต้องรู้สึกสึกร้อนๆ หนาวๆ แล้วค่อยทรมานจากพิษที่พวกมันอัดฉีดเข้ามาอย่างเต็มที่จนอดรนทนไม่ไหว จากตอนแรกที่กัดริมฝีกปากเอาไว้แน่น จนสุดท้ายทนไม่ไหวต้องร้องออกมาอย่างทรมานจากพิษที่ได้รับเข้าไป...

อ้าาาาาา..!!

'บัดซบจริงๆ ทำไมอวี้หลงคนนี้ถึงได้ซวยแบบนี้..!!'

เสียงร้องเล็กแหลมของเด็กน้อยวัยสี่ขวบดังก้องไปทั่วถ้ำและเลยไปถึงด้านนอกถ้ำอยู่หลายชั่วยามจนตอนนี้พวกบรรดาสัตว์ทั้งสี่นั่นได้รีดพิษจนหมดตัวไปแล้ว ก็ยังไม่มีตัวใดสามารถทำให้เหยื่อตรงหน้าตายได้สักทีจนบัดนี้พวกมันไม่เหลือพิษอีกแล้วและเริ่มจะหมดแรงตาย...

จึงพากันตัดสินใจถอดเขี้ยวออกแล้วไต่ไปตามร่างของอวี้หลง ทำให้คนถูกไต่มองด้วยสายตาพร่ามัวแทบถลนออกมาจากเบ้า เมื่อทราบว่าพวกมันที่ไต่และเลื้อยอยู่บนตัวนั่นเข้าใกล้บริเวณใบหน้าอย่างช้าๆ นั้นคิดจะสิ่งใดอยู่? ทำให้ใบหน้าน่ารักทำหน้าเหยเกจากการนึกถึงหนังสยองขวัญบางเรื่องที่เคยดูมา ที่มีพวกหนอนแมลงไต่เข้าปาก แต่นี้ทั้งมีทั้งแมงมุม ตะขาบ แมงป่อง และงูตัวเล็กๆ ถ้าเกิดตัวเองโดนแบบนั้นขึ้นมาล่ะ? แค่คิดก็สยองชวนอ้วกแล้ว...!

ยังไม่ทันที่เหยื่อของพวกมันได้ทำสิ่งใด? พวกมันก็ไต่จนมาถึงบริเวณปากและทยอยเข้าไปที่ละตัว แปลกทันทีที่พวกมันเข้าปากกลับละลายกลายเป็นน้ำสีต่างๆ ทันที ไม่ใช่อย่างที่ร่างที่นอนนิ่งๆ ได้คาดการณ์เอาไว้เลยซักนิด จึงทำการพ่นลมหายใจออกมาด้วยความโล่งอก แต่ก็แค่พักเดียวเท่านั้นเพราะความทรมานปวดแสบปวดร้อบเริ่มตามมาทั่วชีพจรภายในร่างกายและกระแสเลือดเริ่มเดือดพร่านยิ่งกว่าเดิมอีกหลายเท่าตัว...

ร่างเล็กที่ร้องครางด้วยความทรมานดังขึ้นข้ามวันข้ามคืนก็ยังไม่มีทีท่าจะจะทุเลาลงอย่างที่คิดไว้ จนกระทั่งคนสลบไปหลายรอบแต่ไม่ถึงกับตาย เพราะสัตว์พิษทั้งสี่ชนิดนั่นมีพิษที่ต้านทานกันไปต้านทานกันมาภายในชีพจรของร่างอี้หลง ทำให้คนที่โดนเป็นเหยื่อนั่นทรมานจับใจ จะตายก็ตายไม่ได้ จะสลบก็แค่ชั่วครู่เดียวเท่านั้น เป็นเช่นนี้จนเข้าสู่วันที่สอง...

เสียงร้องที่ดูทรมานเล็กแหลมของเด็กน้อยได้ดังเข้าสู่โสตประสาทของชายชราผมขาวที่บังเอิญผ่านมาทางนี้ จึงหยุดร่างลงใต้ต้นไม้ด้วยความสงสัยพร้อมกับวางตะกร้าที่เก็บสมุนไพรไว้ลง เพื่อฟังให้แน่ใจว่าไม่ได้ฟังผิดเพราะเสียงที่ได้ยินนั้นดูเหมือนจะเริ่มเบาลงอย่างเห็นได้ชัด...

เมื่อมาถึงบริเวณที่ได้ยินเสียงกรีดร้องด้วยเสียงแหบพร่าภายในถ้ำเบื้องหน้า นั้นคือทารกหน้าหยกผู้หนึ่งที่กำลังนอนร้องทรมานอยู่บนพื้นภายในถ้ำแต่เพียงผู้เดียว ดูจากเสื้อผ้าแล้วคงเป็นลูกหลานของผู้มีเงินอย่างแน่นอน แต่ไม่ทราบเหตุใดถึงได้มานอนร้องทุรนทุรายอยู่สถานที่เยี่ยงนี้ได้ จึงเข้าไปตรวจดูสาเหตุตามเสื้อผ้าก็ได้พบร่องรอยที่เขี้ยวของสัตว์สามแห่งและอีกแห่งเป็นรอยที่ถูกต่อย นอกนั้นเป็นรอยขีดข่วนจากกิ่งไม้เท่านั่น

ดูเหมือนเด็กน้อยหน้าหยกผู้นี้จะถูกสัตว์มีพิษเล่นงานจนทำให้เกิดอาการเช่นนี้ เมื่อตรวจชีพจรดูกลับพบว่าเริ่มสับสนและเต้นช้าลง จึงล้วงเข้าไปในอกเสื้อนำขวดยาออกมาและเทออกหนึ่งเม็ดนำเข้าปากทารกหยกเบื้องหน้าและทำการถ่ายทอดพลังวัตรเข้าไป เพื่อกระจายตัวยาให้เร็วขึ้น จนชีพจรกลับมาเต้นเกือบปกติ และดูเหมือนทารกเบื้องหน้าจะสลบไปด้วยความอ่อนเพลีย จึงทำการอุ้มกลับไปยังกระท่อมของตนที่อยู่ในป่าที่ลึกเข้าอีกเกือบยี่สิบลี้ด้วยวิชาตัวเบาที่รวดเร็วจนหน้าตกใจ...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***