บทที่ 23 - 24 Shadows of Deceit | เงาแห่งความหลอกลวง

บทที่ 23 : เงาแห่งความหลอกลวง

 ชีวิตภายในโบสถ์ที่มีป้อมปราการได้ค้นพบความปกติอีกครั้ง พร้อมด้วยครอบครัวที่เหนื่อยล้าซึ่งแสวงหาที่หลบภัยเพิ่มเข้ามา ผู้รอดชีวิตเปิดแขนต้อนรับพวกเขา โดยตระหนักว่าความแข็งแกร่งนั้นมีมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาที่ไม่แน่นอนเหล่านี้

 ซอจุนระมัดระวังอยู่เสมอและยังคงนำการสำรวจนอกกำแพงโบสถ์ต่อไป ในการเดินทางครั้งหนึ่ง เขาบังเอิญไปเจอร้านร้างแห่งหนึ่ง ชั้นวางของในร้านยังคงมีสินค้ากระป๋องอยู่เต็มไปหมด เขาส่งวิทยุให้มินโฮช่วยรวบรวมสิ่งของ โดยคำนึงถึงทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัด

 ขณะที่พวกเขาโหลดสิ่งที่ค้นพบใส่รถเข็น มินโฮกล่าวว่า "เราโชคดีที่มีอุปทานเหล่านี้เข้ามาในช่วงนี้ แต่เราไม่สามารถพึ่งพาโชคได้ตลอดไป"

 ซอยูนพยักหน้า ดวงตาของเขากวาดสายตาไปรอบๆ เพื่อหาสัญญาณของอันตราย “เราต้องการแผนระยะยาว ความพอเพียงคือกุญแจสำคัญ”

 เมื่อกลับมาที่โบสถ์ จีอึนและยูจินกำลังยุ่งอยู่กับการดูแลผู้มาใหม่ ตรวจอาการบาดเจ็บ และให้การรักษาพยาบาลที่จำเป็นมาก เด็กๆ จากทั้งสองครอบครัวได้สร้างความผูกพันกัน โดยได้รับความปลอบใจจากกันและกัน แม้ว่าสถานการณ์จะเลวร้ายก็ตาม

 ซูมินซึ่งเคยเป็นผีเสื้อสังคม ได้ผูกมิตรกับลูกสาวของผู้มาใหม่ อึนบี พวกเขานั่งอยู่ที่มุมห้อง แบ่งปันเรื่องราวและหัวเราะคิกคัก “เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนใหม่ของฉัน” ซูมินประกาศด้วยรอยยิ้มที่สดใส

 อึนบียิ้มกลับ "เราไม่เคยมีเพื่อนที่ดีที่สุดมาก่อน เรื่องนี้สนุกดี"

 เมื่อเวลาผ่านไปเป็นสัปดาห์ ความคิดของผู้รอดชีวิตยังคงวนเวียนอยู่กับผู้เฝ้าดูลึกลับที่ตามหลอกหลอนพวกเขา ความปรารถนาที่จะเปิดเผยความจริงของพวกเขายังคงแข็งแกร่ง แต่ทุกเบาะแสก็นำไปสู่ทางตัน

 เย็นวันหนึ่ง ขณะที่พวกเขารวมตัวกันเพื่อรับประทานอาหารเย็น ความรู้สึกไม่สบายใจก็ครอบงำพวกเขา ซอจุนกลับมาจากภารกิจสอดแนมที่ไร้ผลอีกครั้ง แสดงความไม่พอใจโดยรวมของพวกเขา “เราไม่สามารถอยู่ในความมืดแบบนี้ต่อไปได้ เราต้องการคำตอบ”

 จีอึน ใบหน้าของเธอสะท้อนถึงความเหนื่อยล้าจากการค้นหาอย่างไม่หยุดยั้งของพวกเขา กล่าวเสริมว่า "ความสามัคคีของเราคือความแข็งแกร่งของเรา แต่ก็เป็นสิ่งที่ทำให้เราตกเป็นเป้า เราไม่สามารถเพิกเฉยต่ออันตรายได้อีกต่อไป"

 ผู้รอดชีวิตตัดสินใจจัดการประชุม ไม่ใช่แค่ระหว่างกันเองแต่กับผู้มาใหม่ด้วย ความโปร่งใสเป็นความหวังเดียวของพวกเขาในการค้นหาความจริงและรับรองความปลอดภัยของทุกคน

 ขณะที่พวกเขารวมตัวกันในห้องโถงหลัก บรรยากาศก็ตึงเครียด แต่ความมุ่งมั่นที่จะเปิดเผยความลึกลับนั้นไม่เปลี่ยนแปลง ซอจุน กล่าวถึงกลุ่มว่า “เราทุกคนต่างใช้ชีวิตด้วยความกลัว และสงสัยว่าใครกำลังดูพวกเราอยู่ ถึงเวลาที่ต้องเผชิญหน้ากับเรื่องนี้แล้ว”

 ผู้มาใหม่พยักหน้า ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจ “เราอยากช่วย” พ่อผู้เหนื่อยล้ากล่าว "เราไม่สามารถขอบคุณมากพอที่รับเราเข้ามา ถึงเวลาที่เรามีส่วนร่วมแล้ว"

 ด้วยความมุ่งมั่นครั้งใหม่ ผู้รอดชีวิตจึงเริ่มปะติดปะต่อสิ่งที่พวกเขารู้เพียงเล็กน้อย อุปกรณ์สอดแนม ข้อความลึกลับที่ถูกทิ้งไว้ และที่ซ่อนที่ถูกทิ้งร้าง เบาะแสทั้งหมดนี้ต้องมีความหมายอะไรบางอย่าง

 พวกเขามุ่งมั่นที่จะเปิดเผยเงาแห่งการหลอกลวงที่รบกวนพวกเขามานานเกินไป ในโลกที่มืดมนและทรยศนี้ สายสัมพันธ์แห่งการเอาชีวิตรอดไม่เพียงทำให้พวกเขากลายเป็นครอบครัว แต่ยังทำให้พวกเขามีพลังในการเผชิญกับภัยคุกคามที่ร้ายกาจที่สุด แม้ว่าพวกเขาจะมาจากภายในก็ตาม

บทที่ 24 : การล่มสลายของเขตศักดิ์สิทธิ์

 ผู้รอดชีวิตเริ่มหมดหวังที่จะเปิดเผยความจริงเกี่ยวกับผู้เฝ้าดูลึกลับเหล่านี้ แต่ละวันพาพวกเขาเข้าใกล้จุดแตกหัก แต่พวกเขาคาดไม่ถึงถึงเหตุการณ์ที่จะทำลายสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาในท้ายที่สุด

 เย็นวันหนึ่ง ขณะที่ผู้รอดชีวิตมารวมตัวกันที่ห้องโถงใหญ่ เสียงของพวกเขาก้องกังวานด้วยความหงุดหงิด ซอยูนยืนอยู่แถวหน้า ความมุ่งมั่นของเขาไม่สั่นคลอน “เราไม่สามารถใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไปได้ เราต้องการคำตอบ และเราต้องการคำตอบตอนนี้”

 จีอึน ความอดทนของเธอลดน้อยลง พยักหน้าเห็นด้วย “เราได้ค้นหาทุกที่และไม่พบอะไรเลย ถึงเวลาที่เราจะใช้วิธีการที่ตรงกว่านี้แล้ว”

 ขณะที่ผู้รอดชีวิตถกเถียงกันถึงขั้นตอนต่อไปของพวกเขา ความรู้สึกไม่มั่นคงก็คืบคลานเข้ามาหาพวกเขา อากาศเริ่มหนักขึ้นด้วยความตึงเครียด และพวกเขาสัมผัสได้ถึงอันตรายที่กำลังใกล้เข้ามา มันเริ่มต้นจากเสียงครวญครางที่ห่างไกล แต่กลับทวีความรุนแรงขึ้นอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นเสียงคำรามจากลำคอ

 ยูจิน ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว ชี้ไปที่หน้าต่างที่มีสิ่งกีดขวาง "พวกเขาอยู่ที่นี่"

 โบสถ์ถูกล้อมรอบด้วยฝูงซอมบี้ สายตาอันหิวโหยของพวกมันจับจ้องไปที่ผู้รอดชีวิตที่อยู่ข้างใน ความตื่นตระหนกกระจายไปทั่วกลุ่มขณะที่พวกเขาพยายามเสริมกำลังการป้องกัน

 ซอจุนและมินโฮรับผิดชอบในการจัดการป้องกัน เห่าออกคำสั่งเพื่อเสริมกำลังเครื่องกีดขวาง และเตรียมอาวุธยุทโธปกรณ์ที่มีจำกัด ผู้มาใหม่ไม่เหนื่อยอีกต่อไปแต่มุ่งมั่น เข้าร่วมการต่อสู้เคียงข้างพวกเขา

 ซูมินเกาะขาพ่อของเธอ น้ำตาไหลอาบหน้า “พ่อ เราจะโอเคใช่ไหม?”

 ซอจุนเสียงของเขาสั่นด้วยความมั่นใจ กอดลูกสาวของเขาไว้แน่น “เราจะผ่านเรื่องนี้ไปได้ที่รัก อยู่ใกล้ๆ พ่อไว้นะ”

 ผู้รอดชีวิตต่อสู้อย่างกล้าหาญ อาวุธชั่วคราวของพวกเขาโจมตีพวกอันเดด แต่ฝูงชนที่ไม่หยุดหย่อนยังคงเดินหน้าต่อไปอย่างไม่หยุดยั้งในการแสวงหาเนื้อสด

 นาทีนั้นรู้สึกเหมือนเป็นชั่วโมงในขณะที่พวกเขายืนหยัดอยู่ได้ ความเหนื่อยล้าของพวกเขาเพิ่มขึ้นตามการสวิงแต่ละครั้งและการยิงแต่ละครั้ง จีอึนดูแลผู้บาดเจ็บและตะโกนว่า "เราไม่สามารถอุ้มพวกเขาได้อีกต่อไป!"

 ด้วยเสียงที่ดังจนหูหนวก สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น—กำแพงป้อมปราการของโบสถ์พังทลายลงด้วยน้ำหนักอันหนักหน่วงของฝูงชน ความโกลาหลปะทุขึ้นเมื่อผู้รอดชีวิตถูกแยกออกจากกัน กระจัดกระจายไปทุกทิศทุกทาง

 ซอจุนหัวใจเต้นแรงด้วยความหวาดกลัว ตะโกนเรียกลูกสาวของเขา แต่เสียงคำรามของซอมบี้ทำให้เสียงของเขาจมลง เขาถูกบังคับให้หนีพร้อมกับผู้รอดชีวิตกลุ่มเล็กๆ โดยทิ้งคนอื่นๆ ไว้เบื้องหลัง

 ขณะที่พวกเขาวิ่งไปตามถนนที่รกร้าง ความตื่นตระหนกและความเศร้าโศกกัดกินพวกเขา สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นที่พำนักของพวกเขาได้สูญหายไปแล้ว และความผูกพันที่พวกเขาสร้างขึ้นก็ถูกขยายออกไปจนสุดขีดจำกัด

 ในความมืดมิดแห่งราตรี ผู้รอดชีวิตแต่ละคนต่างดิ้นรนเพื่อค้นหาความปลอดภัย ตามหาผู้เป็นที่รักที่สูญเสียไป และเพื่อสำรวจโลกใหม่ที่ซึ่งเงาทุกเงาปกปิดภัยคุกคามไว้ การล่มสลายของที่ลี้ภัยถือเป็นจุดเริ่มต้นของบทใหม่ในการเดินทางอันแสนเจ็บปวดของพวกเขา ที่เต็มไปด้วยความไม่แน่นอน ความสูญเสีย และการแสวงหาความอยู่รอดอย่างไม่หยุดยั้ง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***