บทที่ 21 -22 Descent into Darkness | ลงไปสู่ความมืดมิด

บทที่ 21 : ลงสู่ความมืด

 ความตึงเครียดภายในโบสถ์ที่มีป้อมปราการถึงจุดแตกหัก การปรากฏตัวลึกลับที่เฝ้าดูพวกเขาจากเงามืดนั้นทวีความรุนแรงมากขึ้น และความหวาดระแวงก็ซึมซาบเข้าไปในหัวใจของผู้รอดชีวิต ความไว้วางใจเมื่อเส้นชีวิตของพวกเขาหลุดลอยไป

 เย็นวันหนึ่ง ขณะที่พวกเขารวมตัวกันรอบกองไฟ จีอึนก็พูดขึ้น น้ำเสียงของเธอสั่นเทาด้วยความไม่สบายใจ “เราไม่สามารถดำเนินต่อไปเช่นนี้ได้ เราต้องเผชิญหน้ากับใครก็ตามที่เฝ้าดูเราและยุติเรื่องนี้”

 ซอจุน สีหน้าของเขาแน่วแน่ พยักหน้าเห็นด้วย “คุณพูดถูก จีอึน เราต้องค้นหาว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ก่อนที่มันจะฉีกเราออกจากกัน”

 การตัดสินใจเกิดขึ้น เช้าวันรุ่งขึ้น ซอจุน มินโฮ และยูจินออกปฏิบัติภารกิจลาดตระเวนเพื่อระบุภัยคุกคาม ในที่สุดฝนก็หยุดลง และโลกภายนอกก็ปกคลุมไปด้วยความเงียบอันน่าขนลุก

 ขณะที่พวกเขาเคลื่อนตัวไปตามถนนที่ทรุดโทรมอย่างระมัดระวัง ซอจุนก็อดไม่ได้ที่จะใคร่ครวญถึงการเปลี่ยนแปลงที่พวกเขาได้รับทั้งหมดนับตั้งแต่เกิดการระบาด “เรามาไกลมากแล้วใช่ไหม จากคนแปลกหน้าไปจนถึงครอบครัวผู้รอดชีวิต”

 มินโฮพยักหน้า ดวงตาของเขามองหาสัญญาณอันตรายใดๆ “เราเรียนรู้ที่จะปรับตัวและปกป้องซึ่งกันและกัน นั่นคือสิ่งที่สำคัญ”

 การเดินทางของพวกเขาพาพวกเขาไปยังอาคารร้างแห่งหนึ่งในเขตชานเมือง ที่นี่เป็นที่ที่พวกเขาค้นพบที่ซ่อนชั่วคราว พร้อมด้วยอุปกรณ์เฝ้าระวังและเสบียงสะสม หลักฐานชี้ไปที่กลุ่มผู้รอดชีวิตที่เฝ้าติดตามพวกเขาจากระยะไกล

 เสียงของยูจินสั่นขณะที่เธอกระซิบว่า “ใครจะทำแบบนี้ ทำไมดูพวกเราแบบนี้ล่ะ”

 ซอจุน อ้าปากค้างด้วยความมุ่งมั่นตอบว่า "เราจะหาคำตอบ แต่สำหรับตอนนี้ ลองใช้สิ่งที่เราสามารถใช้ได้แล้วมุ่งหน้ากลับกันเถอะ"

 เมื่อพวกเขากลับมาที่โบสถ์พร้อมกับสิ่งที่ค้นพบ บรรยากาศก็ตึงเครียดมากขึ้น ผู้รอดชีวิตต่างตกตะลึงเมื่อรู้ว่าสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาถูกแทรกซึมโดยภัยคุกคามที่ไม่รู้จัก

 คืนนั้น ขณะที่พวกเขารวมตัวกันเพื่อรับประทานอาหาร ความไม่สบายใจก็ปรากฏชัดขึ้น ซูมินผู้เป็นเสียงที่ไร้เดียงสาของเหตุผลที่พูดอยู่เสมอ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความกังวล “เรายังเป็นครอบครัวเดียวกันหรือเปล่า หนุไม่อยากให้เรากลัวกัน”

 จีอึน หัวใจของเธอหนักอึ้งด้วยความรู้สึกผิด คุกเข่าลงและกอดซูมินไว้แน่น “เราเป็นครอบครัวเดียวกัน ที่รัก เราผ่านอะไรมามากมาย และมันทำให้เราระมัดระวัง แต่เราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกัน”

 ผู้รอดชีวิตรู้ว่าการเดินทางของพวกเขามาถึงจุดพลิกผันที่มืดมน ภัยคุกคามที่พวกเขาเผชิญไม่ใช่แค่จากพวกอันเดธเท่านั้น แต่ยังมาจากเงามืดของมนุษยชาติด้วย ขณะที่พวกเขาพักผ่อนในคืนที่กระสับกระส่ายอีกคืน พวกเขาก็ยึดมั่นในความหวังที่ว่าสายสัมพันธ์แห่งการเอาชีวิตรอดจะคงอยู่ แม้จะต้องเผชิญกับความมืดมิดที่ลึกที่สุดที่ล้อมรอบพวกเขาก็ตาม

บทที่ 22 : ความสามัคคีที่แตกหัก

 การค้นพบอุปกรณ์เฝ้าระวังได้ส่งคลื่นกระแทกไปยังกลุ่มผู้รอดชีวิต สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาถูกทำลายลง และความรู้สึกปลอดภัยที่พวกเขาเคยรู้สึกก็พังทลายลง ความสงสัยและความกลัวแขวนอยู่ในอากาศราวกับหมอกหนาทึบ

 ซอจุนรู้สึกเร่งด่วนได้เรียกประชุมในหมู่ผู้รอดชีวิตในห้องโถงใหญ่ของโบสถ์ เทียนสั่นไหว ทำให้เกิดเงาอันน่าขนลุกบนใบหน้าของผู้คนที่รวมตัวกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงมั่นคงแต่เต็มไปด้วยความกังวล “เราไม่สามารถปล่อยให้ความหวาดระแวงพรากเราจากกัน เราต้องค้นหาว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้และเผชิญหน้ากับพวกเขา”

 จีอึน ผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ของเธอมุ่งเน้นไปที่การรักษาบาดแผลทางอารมณ์ภายในกลุ่ม กล่าวเสริมว่า "ความสามัคคีของเราคือจุดแข็งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเรา เราไม่สามารถจะสูญเสียสิ่งนั้นไปได้"

 ยูจิน ผู้มาใหม่ซึ่งก่อให้เกิดความวุ่นวายเมื่อเร็ว ๆ นี้พูดขึ้น “ฉันก็อยากช่วยเหมือนกัน ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อพิสูจน์ว่าฉันมาที่นี่เพื่อปกป้องพวกคุณทุกคน”

 ซูมิน แสงสว่างแห่งความไร้เดียงสา ทำลายความเงียบอันตึงเครียด “หนูขอเล่นเกมคืนเหมือนเมื่อก่อนได้ไหม มันอาจทำให้เรารู้สึกดีขึ้น”

 ข้อเสนอแนะดังกล่าวได้รับการตอบรับพร้อมกับการพยักหน้าของข้อตกลง พวกเขาต้องการการหลบหนีจากความมืดมิดที่ปกคลุมพวกเขา เย็นวันนั้น พวกเขารวมตัวกันเป็นวงกลม เล่นเกมไพ่ และแบ่งปันเรื่องราวชีวิตของพวกเขาก่อนการระบาด

 ขณะที่เสียงหัวเราะดังก้องไปทั่วทั้งโบสถ์อีกครั้ง ผู้รอดชีวิตอดไม่ได้ที่จะนึกถึงสายสัมพันธ์ที่นำพาพวกเขามาพบกัน พวกเขาไม่ใช่แค่กลุ่มคนแปลกหน้าที่รอดชีวิตจากการเปิดเผยเท่านั้น พวกเขาเป็นครอบครัวเดียวกัน

 วันเวลากลายเป็นสัปดาห์ และแต่ละวันผ่านไป พวกเขาใกล้ชิดมากขึ้นในการเปิดเผยตัวตนของผู้เฝ้าดูลึกลับของพวกเขา อุปกรณ์เฝ้าระวังได้ให้เบาะแสบางอย่าง แต่ตัวตนที่แท้จริงของภัยคุกคามยังคงเข้าใจยาก

 เย็นวันหนึ่ง ขณะที่ซอจุนและมินโฮทำหน้าที่เฝ้าระวัง พวกเขาสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวที่บริเวณรอบนอกอาณาเขตที่มีป้อมปราการของพวกเขา พวกเขาเข้าใกล้อย่างระมัดระวัง เตรียมอาวุธ และต้องประหลาดใจเมื่อพบกลุ่มผู้รอดชีวิตที่ต้องการหลบภัย

 ผู้มาใหม่ซึ่งเป็นครอบครัวที่เหนื่อยล้าและมีลูกๆ อธิบายว่าพวกเขากำลังหนีจากกลุ่มโจรที่โหดเหี้ยม พวกเขาเคยได้ยินข่าวลือเรื่องที่หลบภัยในพื้นที่และเสี่ยงทุกอย่างเพื่อค้นหามัน

 ซอจุนมีดวงตาที่เต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจ ต้อนรับพวกเขาเข้าสู่โบสถ์ “คุณปลอดภัยที่นี่ เราจะปกป้องคุณ”

 เมื่อครอบครัวอยู่ร่วมกันแล้ว บรรยากาศภายในโบสถ์ก็เริ่มเปลี่ยนไป ความรู้สึกถึงความสามัคคีและจุดประสงค์ที่เคยนิยามผู้รอดชีวิตกลับมาแล้ว แต่บัดนี้กลับถูกแต่งแต้มด้วยความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นเกี่ยวกับความเปราะบางของโลกของพวกเขา

 การค้นหาผู้เฝ้าดูที่ไม่รู้จักยังคงดำเนินต่อไป แต่พวกเขาก็เผชิญหน้ากัน ด้วยความหวังว่าสายสัมพันธ์แห่งการเอาชีวิตรอดของพวกเขาจะมีชัยเหนือเงาของความกลัวและความหวาดระแวง ในโลกที่มืดมนนี้ ความสามัคคีของพวกเขาคือแสงสว่างที่นำทางพวกเขาผ่านความสับสนวุ่นวาย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***