[บทที่01::เกิดใหม่แย่ที่สุด]

ึ[ณ ดินแดนแห่งวิญญาณ]

ดินแดนที่เป็นแหล่งรวมของวิญญาณทั้งหลายภูมิประเทศที่เหมือนดั่งสวรรค์แห่งนี้มีวิญญาณดวงหนึ่งที่กำลังสนทนากับผู้คุมวิญญาณอยู่

"สรุปคือพระเจ้าเขานึกสนุกอยากจะส่งวิญญาณไปโลกอนิเมะแบบนิยายและไม่รู้ว่าจะเอาใครไปดีเลยกดสุ่มและหวยมาตกที่ฉัน"

"ใช่และรวมไปถึงระบบที่เจ้าจะได้ไปซึ่งเป็นแบบสุ่มเช่นกันเรื่องร่างหายนั้นถ้ายังคงเหลือกระดูกและไม่เป็นผงก่อนก็สามารถกู้มาได้"

"...แย่ละบ้านฉันนิยมเผามากกวาฝังแล้วแบบนี้จะเป็นยังไงต่อล่ะเนี่ย"

"เรื่องนี้ก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตาที่เจ้านั้นจะสุ่มร่างกายมาซึ่งล้วนแล้วแต่มาจากโลกอนิเมะทั้งสิ้นแต่เจ้านั้นจะได้ก็ได้เพียงแค่ร่างกายพลังเจ้าต้องไปหาเองจากระบบนั่นแหละ"

ทันใดนั้นเองสิ่งที่แสนคุ้นเคยก็มาปรากฏอยู่ตรงหน้าของผมปุ่มสองปุ่มและหน้าตาตัวละครหน้าตู้ที่แสนตุ้นเคยเหมือนกับว่าเจอกันมาแต่ชาติก่อน

"เจอกันอีกแล้วนะเพื่อนเก่า"

อ่า~ช่างน่าคิดถึงเหลือเกินอารยธรรมที่ชั่วร้ายกับเปอร์เซ็นต์หลุดเรทบ่อยกว่าหน้าตู้แถมไม่มีการันตีอีกกาชาที่ขึ้นชื่อว่าถ้าดวงไม่ดีจริงอยู่รอดยากแถมนี่ยังเป็นตู้การันตีอีก

"เจ้ามีโอกาสครั้งเดียวกดซะจะดีจะร้ายก็ขึ้นอยู่กับดวงถ้าไม่พอใจก็ฆ่าตัวตายและรออีก----มันเป็นตัวเลขที่อยู่เหนือความเข้าใจของเจ้าเพราะงั้นไม่ต้องถามกดๆ ไปซะ"

"เอิ่ม...ลูกพี่ครับนี่ทำไมเอากาชาตัวละครหญิงมาล่ะผมเป็นผู้ชายแท้นะเรียกว่าชายชาตรีก็ได้ถ้าไม่เชื่อมาเบ่งกล้ามแข่งกันมา"

ฉีกก!!

วิญญาณของชายหนุ่มได้ฉีกเสื้ออาภรณ์ขาวออกเป็นชิ้นก่อนที่จะกอดอกและเบ่งกล้ามทั่วร่างอันงดงามเหนือสิ่งใดเข้าขั้นสมบูรณ์แบบเลยทีเดียว

"เหอะ!คิดว่าข้าเป็นใครกัน"

แควก!!

ผู้คุมวิญญาณ้้องนั้นเมื่อได้รับคำท้าจากวิญญาณหนุ่มเขานั้นก็ได้ฉีกชุดผ้าคลุมออกแสดงให้เห็นกล้ามเนื้ออันยิ่งใหญ่และสง่างามของผู้คุมวิญญาณก่อนที่เขานั้นจะเริ่มโพสต์ท่า

"เฮ้ยย่า!!"

"โห้ร่า!!"

"กีก้า!!"

"ซิกม่า!!"

.

.

.

.

[12 ชั่วโมงต่อมา]

"แฮ่กแฮ่กแฮ่กๆ ใช้ได้เลยนี่หว่าแกน่ะ"

ผู้คุมวิญญาณที่ในขณะนี้กำลังหอบแดกพร้อมทั้งคู่ต่อสู้(?)อันสมน้ำสมเนื้อจนทำให้เขายอมรับที่อยู่ในสภาพไม่ต่างกัน

"แกเองก็เก่งไม่เบาเลยนิกล้ามแบบนั้นคงมีวินัยอดทนน่าดูล่ะสิท่า"

"หึมันแน่อยู่แล้วล่ะ"

ผู้คุมวิญญาณได้เดินกลับไปสวมใส่ผ้าคลุมที่ฉีกไปก่อนหน้าและมันก็ได้เริ่มประสานตัวซ่อมแซมกันอีกครั้ง

"อ้าวท่านผู้คุมวิญญาณไม่เล่นกับข้าต่อแล้วอย่างงั้นเหรอถ้าแบบนี้แสดงว่าข้าชนะน่ะสิ"

"หึ ใช่ครั้งนี้เจ้าชนะและไม่ใช่ว่าข้านั้นไม่อยากจะเล่นต่อแต่เวลามันใกล้หมดแล้วและก็เอานี่รับเจ้านี่ไปซะ"

ผู้คุมวิญญาณเขานั้นได้ล้วงเอาบางอย่างก่อนที่จะดีดเหรียญทองเข้ามาใส่มือของเรานี่เขาจะเอามาฉันมาทำไมชีวิตหลังความตายไม่จำเป็นต้องใช้เงินนิ

"ใช้สิ่งนี้กำมันเอาไว้และกดกาชาซะพอเจ้าได้ไปเกิดใหม่ก็จงเอาเหรียญนี่เข้าไปสัมผัสกับระบบเจ้าซะมันจะเกิดเรื่องดีๆ ขึ้น"

ว่าจบแล้วคุณผู้คุมวิญญาณเขาก็ได้หันหลังกลับไปและหายไปต่อหน้าต่อตาผมจนเหมือนเขาไม่เคยมีตัวตนมาก่อนก็คงเป็นการเดินทางของเขานั่นแหละ

"ส่วนเจ้านี่คงต้องหวังให้หลุดเรทได้ตัวห้าดาวชายสินะ เห้อออ..เอาล่ะมาเริ่มกันเถอะ"

ติ้ง!!~

ในตอนที่เรากดปุ่มกาชานั้นเราได้กำเหรียญทองของคุณผู้คุมวิญญาณตามที่เขาบอกและในตอยนั้นเองที่ข้านั้นได้คิดเลยว่า

"แม่งเอ้ยกูอยากได้ซิกฟรีทโว้ยไม่ใช่กามะ!!!"

ก็นั่นแหละครับแทนที่ผมจะหลุดเรทแต่ดันกลายเป็นว่าผมนั้นมันดวงดีผิดที่ผิดเวลาจึงทำให้ตัวหน้าตู้มาครอบครองแบบตึงๆ

"อ๊าาาาาาาาาา!!"

อยู่รอบตัวผมก็ได้เปลี่ยนไปพร้อมเกิดหลุมยักษ์ดูดผมเข้าไปในนั้นก่อนที่สติทั้งหมดของผมจะดับลงให้ตายแต่อยากเป็นซิกฟรีททำไมมันยากจังวะ

[ทำการลงทะเบียนโฮสต์]

[ชื่อ::-------•|•ชื่อ::กามะ]

[ทำการเชื่อมต่อสัมพันธ์วิญญาณ]

[ทำการเชื่อมต่อแก่นแท้]

[ทำการลงทะเบียนเสร็จสิ้น]

[ระบบ Type-Moon เปิดการทำงาน]

[ทำการตั้งพิกัดเป้าหมาย::Honkai Impact 3rd]

.

.

.

"นี่เจ้าให้สิ่งใดกับเขาไป..."

"หึ...มันไม่ใช่สิ่งที่ท่านต้องรู้"

.

.

.

.

ซุบ~ซุบ~ซุบ~ซุบ~

"นะ-หนาวทำไมเราถึงได้มาอยู่ในที่แบบนี้กันไม่ใช่ว่าเราควรจะตื่นมาอยู่บนเตียงอุ่นๆ และอยู่บ้านคนเดียวพร้อมเงินที่พ่อแม่ทิ้งไว้สิ"

ณ กลางทุ่งหิมะขาวร่างของเด็กสาวได้เดินผ่านพายุหิมะอย่างหนาวสั่นและนั่นก็คือผมเองที่ตอนนี้มีร่างกายเป็นกามะ

ผมเดินไปตามทางหิมะหนาสายลมหนาวพัดอย่างรุนแรงกระทบร่างนี้จนแทบจะหนาวตายอยู่แล้วผมก็ได้เห็นแสงหนึ่งสว่างไสวอยู่ตรงหน้า

"กระท่อมในที่แบบนี้เนี่ยนะ?"

ไม่รู้ว่าโชคชะตาหรือเพราะเหตุใดสิ่งตรงหน้านั้นเหมือนความหวังที่จะทำให้ผมรอดไปได้นั่นจึงทำให้ผมนั้นตัดสินใจที่จะวิ่งเข้าไปในทันทีจนภาพทุกอย่างเริ่มชัดเจนขึ้นแลพในตแนที่มือของผมกำลังไปเคาะประตูของกระท่อมนั้นเอง

ฟรุบ-

มันหายไป....

กระท่อมที่สีแสงสีเหลืองสว่างชวนให้รู้สึกอบอุ่นความหวังที่จะรอดไปจากที่นี่ได้ตอนที่ผมนั้นกำลังจะเคาะประตูเต็มแรงมือผมก็ได้ทะลุผ่านประตูและภาพกระท่อมนั้นก็หายไป

"...ภาพหลอนงั้นเหรอ"

ตัวผมที่นอนหมอบอย่างอ่อนล้าท่ามกลางพายุหิมะอากาศที่หนาวจัดจนน้ำแข็งเริ่มที่จะกัดผิวหนังและร่างกายมาหขึ้นเรื่อยๆ

"หนาวจัง...เจ็บจัง...หิวด้วยนี่ชีวิตใหม่ของเรามันสั้นขนาดนี้เลยเหรอไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ซักนิดอา...เริ่มง่วงแล้วสิ"

ซุบ~ซุบ~ซุบ~ซุบ~

เสียงของการย่ำเท้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ กวงตาที่กำลังจะหลับลงของผมนั้นเห็นเงาเลือนลางของใครคนหนึ่งอยู่เขาเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

'อย่าเลย..ออกไปเถอะ..มันไม่น่ามองหรอกนะ'

"นี่.....ยัง.....เฮ้"

ถึงแม้ตัวผมนั้นกำลังจะใกล้ตายเต็มทนแล้วนั้นเองผมที่ยังคงได้ยินเสียงอยู่ก็ได้ยินเสียงเรียกจากชายคนนั้นถึงจะไม่เข้าใจเลยก็เถอะ

'ได้กลับเร็วจังนะ'

นี่คือสิ่งเดียวที่ผมคิดในขณะที่จิตใจนั้นกำลังล่องลอยออกไปจากรางก่อนที่ภาพทุกอย่างจะถูกตัดออกไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***