จับตา

ณ หอพักบ้านซัมเมอร์

"เอาละ... เราจะเริ่มจากเรื่องไหนดีครับ"

"ฉันขอเสนอ" เด็กหนุ่มผมสีชาดยกมือขึ้น นัยต์ตาสีเขียวสว่างส่องประกายไปด้วยความตื่นเต้น "พอดีฉันสนใจเด็กที่ชื่อลิลลี่ วัตสันต์นะ พวกนายจะเอาด้วยมั้ย"

"หรอ น่าสนใจดีนะครับ" มาคัสพยักหน้ารับ "พอดีผมเองก็สนใจเพื่อนของเด็กคนนั้นเหมือนกัน"

"เด็กผมต้องสาปคนนั้นหรอ" คารอสเลิกคิ้วถาม ก่อนที่จะหลบสายตาของมาคัสแทบไม่ทัน

แววตานั้นเป็นของเด็กสิบสามจริงๆนะหรอ..... ราวกับถูกอ่านความคิดได้ทั้งหมด

น่ากลัว...

"คุณคารอสเองก็สนใจสินะครับ..."

"อืม.." คารอสครางรับในลำคอ ไม่ได้บอกว่าตนเองสนใจในเรื่องไหน แต่ปากก็พูดในเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องออกไปแก้เขิน "เด็กต้องสาปนะก็น่าสนใจดีใช่มั้ยละ"

"เด็กต้องสาป? เฮ้ พวกนายพูดถึงอะไรนะ" ลีโอหันมามองเพื่อนทั้งสองด้วยแววตาสับสน ก่อนที่จะนึกบางอย่างออก "อ๋อ เด็กที่แต่งตัวประหลาดๆคนนั้นนะหรอ ที่ใส่ผ้าพันคอแบบนั้นคงปิดบังใบหน้าอัปลักษณ์ไม่ก็เส้นผมสินะ"

"ครับคนนั้นแหละ^°^" มาคัสบอก เขาพึมพำออกมามองลอดหน้าต่างออกไปทางทิศเหนือ "คนที่สามารถปลอมแปลงผลสอบได้โดยที่อาจารย์ใหญ่ไม่ว่าเนี่ย....."

"หืม นายพูดว่าอะไรนะมาคัส"

"เปล่า... ผมแค่คิดว่าน่าสนใจแทบจะอดใจรอไม่ไหวเลยละครับ ^°^"

.

.

บรื้อ.... ทำไมอยู่ๆรู้สึกหนาวกันนะ..

สโนว์ลูบแขนตนเองไปมา ขณะที่พวกเธอมาก่อนเวลาเพื่อจับจองพื้นที่ในคาบประวัติศาสตร์ คาบนี้เราจะเรียนกับบ้าน ซัมเมอร์ และบ้านออธัม... ซึ่งพูดตามตรงว่ารู้สึกแย่อย่างบอกไม่ถูก

โสนว์หันไปมอง เรค กับ ลิลลี่ที่กำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน ถึงจริงๆจะเป็นฝ่ายลิลลี่ที่เล่าเรื่องน่าสนุก กับเรคที่เท้าคางฟังอย่างตั้งใจก็เถอะ.... เห้อ ขอพักตาสักหน่อยละกันนะ...

เอ๊ะ.....

หมับ!

จากปฎิกิริยาตอบสนองทำให้เธอหันกลับไปคว้ากระดาษที่พุ่งตรงมาได้ทัน ... โสนว์หรี่ตาขณะที่มองขึ้นไปสบกับแก๊งเจ้าชายที่น่าหมั่นไส้สุดๆ....

นำด้วยมาคัสที่แสร้งทำเป็นหาว ลีโอที่เท้าคางจ้องมาทางลิลลี่อย่างเปิดเผย และ... คารอสที่โบกมือทักทายเธอไปมา "หวัดดี" จากริมฝีปากสามารถอ่านได้ความหมายประมาณนี้

นี้มันเป็นคำทักทายชนิดไหนกันนะ...

โสนว์แสยะยิ้ม ขณะที่เธอคลี่กระดาษแล้วเห็นตัวอักษรเขียนอยู่ด้วยหมึกจางๆว่า "ยินดีที่รู้จักนะ" เธอก็เขียนต่อไปว่า "ยินดีที่—ไม่รู้จัก" ก่อนที่จะส่งคืนกระดาษแผ่นนั้นคืนไปโดนกลางหน้าผากคารอส อย่างจัง

ไนซ์ชู้ต!

"โอ๊ย .." เสียงร้องหลงๆของคุณเจ้าชายจอมเย่อหยิ่งทำให้เธอหัวเราะในลำคอด้วยความภูมิใจ ก่อนที่ทั้งคาบนั้นเธอจะเรียนอย่างมีความสุข...

.

"ฉันคงลืมสมุดไว้ในห้องนะ" เรคพึมพำ เขาหันไปบอกลิลลี่ "เธอไปก่อนเลยก็ได้นะ เจอกันที่ห้องอาหาร"

"...เอ๊ะ...ไม่ให้ฉันรอหรอ"

"ไม่เป็นไรลิล เธอไปก่อนเลย" เรคพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ เขาหันไปลูบหัวเด็กสาวแล้วพูดย้ำ "เธอจะได้ไปอาบน้ำให้สบายตัวไง ไม่ต้องเป็นห่วงฉันนะ"

"อื้อ ถ้านายพูดแบบนั้นเอาไว้เจอกันที่ห้องอาหารนะ...ไปกันเถอะคุณโสนว์ เอ๊ะ..โสนว์......" ลิลลี่หันมาข้างตัวอีกครั้งแล้วพบว่าโสนว์ได้หายไป... และหันไปอีกทีเรคก็หายไปเรียบร้อย เธอมุ่ยหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะพึมพำ... แต่สุดท้ายก็ยอมเดินกลับไปที่บ้านวินเทอร์ของตนเอง

"พวกเธอนี้น่า... ทิ้งฉันไว้คนเดียวอีกแล้วนะ..."

.

"หึ ใจกล้าดีนี้....." ลีโอจ้องมองไปยังเรคซึ่งกลับมาในห้องคนเดียว ขณะที่เพื่อนเขาคนอื่นอย่างคารอสเองยังนั่งเท้าคางอยู่บนโต๊ะไม่ขยับไปไหน ส่วนมาคัสก็ยืนพิงกำแพงมองประเมินสถานการณ์ชวนตีตรงหน้าด้วยความใจเย็น

"มันเป็นเหยื่อของฉัน" ลีโอประกาศ เดินเข้าไปกดดันเรคที่พึ่งปิดประตูเข้ามา

แต่ก่อนที่จะเกิดฉากรุมกระทืบกันนั้น เสียงหวานๆก็ดังขัดขึ้นท่ามกลางสีหน้าตกตะลึงของสามคน และมีเพียงมาคัสที่คาดการณ์สถานการณ์ตรงหน้าเอาไว้อยู่แล้ว....

"แหมๆ พวกหนุ่มๆกำลังสนุกอะไรกันนะ ให้ฉันร่วมวงด้วยสิ ^°^"

"ยัยบ้า?" เรคแยกเขี้ยวใส่ยัยเด็กสติไม่ดีอย่างเหลือจะเชื่อ.... นี้ไม่ได้ฟังคำเตือนว่าให้กลับไปเลยใช่มั้ย... แถมไอใบหน้าลอยหน้าลอยตาแบบนั้นมันคืออะไรกัน

"ไงเรค นายนี้นิสัยแย่จริงๆนะ มีเรื่องสนุกแบบนี้แล้วไม่บอกกันนี้" โสนว์ตบไหล่เรคเบาๆก่อนที่จะหันกลับมากวาดตามองทั้งสามคนแล้วเอียงคอถามด้วยสีหน้าใสซื่อ....

" ว่าแต่พวกนายมีธุระอะไรกับเพื่อนฉันงั้นหรอ ..?"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***