ป่าต้องคำสาป

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีหมู่บ้านแห่งหนึ่งเป็นหมู่บ้านเล็กๆๆที่อยู่หากจากความเจริญและไห้ยินว่าแถวนั้นมีป่าที่ลึกหลับมีความหน้ากลัวมีคนอยากลองหลายคนแต่ไม่มีใครรอดออกมาจากป่าสักคนหลายปีมานี้มีเด็กได้เกิดขึ้นมาในหมู่บ้านนั้นเข้าได้ชื่อชินชินเป็นเด็กที่ดื้อที่อยากรู้อยากเห็นมากเข้ามีแค่แม่ส่วนพ่อเข้าได้ไปตามหาคนที่อยู่ในป่านั่นและไม่ได้กลับออกมาเข้าจึงโดนแม่ดูแลแม่เข้าได้บอกสอนถึงความอัตรายในป่านั้นเข้าที่ส่งสัยตั้งแต่ชินได้แต่เก็บความสงสัยนั้นไว้พอเข้าเริ่มโตขึ้นเข้ามีเพื่อนมีอยู่ในหมู่บ้านนั้นเยอะชื่อจินกับจ่อยเข้าเพื่อนๆๆชอบไปเดินเล่นที่นำ้ตกแห่งหนึ่งที่ไม่ไกลจากหมู่บ้าน

จ่อย:ชินมึงเคยอยากลองเข้าไปในป่าที่เข้าบอกกันว่าคนที่เข้าไปไม่ได้ออกมา

ชิน:ก็อยากเข้าไปลองดูอยู่นะแต่แม่บอกไม่ไห้เข้าไป

จิน:กูว่าไม่ต้องเข้าไปหรอกมันไม่เห็นสำคัญหรือมีอะไรเลย

ชิน:ทำไมถึงคิดแบบนั้นพ่อกูหายไปเพราะป่านั้นนะ!!

จ่อย:เฮ้ยๆๆใจเย็นหน่อยกูเข้าใจพวกมึงเราเป็นเด็กจะทำอะไรได้

พอพวกเด็กนั้นคุยกันเสร็จได้กลับบ้านเพราะมันมืดแล้วชินก็ไปทำงานช่วยแม่จนเสร็จแต่ก็มืดแล้วแม่ทำอาหารเสร็จก็เรียกชินมากิน

แม่:ชินๆๆลูกมากินข้าว

ชิน:ครับแม่

ชินเริ่มกินได้อุทานว่า

ชิน:อื้มๆๆอร่อยมากเลยครับแม่

แม่:ยิ้มแม่ดีใจนะที่ลูกชอบ

ชิน:ครับแม่

ชินกับแม่ก็กินข้าวเสร็จพากันบ้างถ้วยล้างจานก็จะพากันเข้านอนเวลานั้นผ่านไปนานชินได้โตเป็นหนุ่มเข้าได้ไปทำงานในเมืองใหญ่ที่รู้จักเพื่อนมากมายชินได้ไปทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่งได้ไปทำงานวันแรกได้เจอสายสวยคนหนึ่งชื่อแพมเข้าได้เห็นครั่งแรกได้ตกหลุมรักแพมเลยเพราะความน่ารักของแพมชินเข้าไปทักทายเพราะอยากรู้จัก

ชิน:สวัสดีครับผมชินนะครับ

แพม:คะค่าฉันแพมค่ะ

ทั้งสองได้รู้จักกันและได้เป็นเพื่อนกันได้ทำงานด้วยกันเป็นปีมาหลายปีชินกับแพมที่สนิทกันมากจึงเคยได้ไปนอนห้องเดียวกับชินได้เคยอยู่ด้วยกันจนสองคนนั้นได้รักกันจริงๆชินกับแพมได้คบกันและใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมานานชินได้นอนอยู่วันหนึ่งเป็นวันพักของเข้าที่ทำงานดีเข้านอนได้ฝันถึงบ้ายเกิดเข้าที่เกียวกับป่านั่นได้ฝันถึงพ่อเข้าที่ได้หายไปในป่านั่น

ชิน:พ่อๆๆๆ

เข้าได้เห็นพ่อเข้าเรียกเข้าบอกว่า

พ่อในฝัน:ช่วยด้วยลูกช่วยพ่อด้วย

เข้าได้ตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจตัวเข้าตอนนั้นสั่นไปหมดเหมือนกับเห็นอะไรไม่ดีแพมได้ช่วยเข้าตอนนั้นชินได้ตั้งสติและบอกกับแพมว่า

ชิน:แพมเข้าฝันถึงพ่อเข้าที่หายไปนานที่บ้านเกิดเข้าฝันมันแปลกมากเหมือนพ่อเข้าขอความช่วยเหลือ

แพม:ไม่เป็นไรนะชินเค้าจะค่อยช่วยชินเอง

แพมได้โอบกอดชินจนชินใจเย็นลงได้ชินได้เล่าให้ฟังว่าหมู่บ้านเข้านั้นมีป่าที่คนเข้าไปไม่รอดกลับมาชินก็บอกพรุ่งนี้ไปบ้านเกิดเข้าไหมแพมก็ตอบตกลงสองคนก็ได้ลางานและขอกลับบ้านเกิดชินได้เดินทาง1วันชินไปถึงหมู่บ้านเข้าเงียบมากเหมือนไม่มีคนอยู่แพมกลัวได้กอดแขนชินไว้ชินก็พาไปถึงบ้านเข้าแม่ก็นั้งเย็บผ้าอยู่

ชิน:สวัสดีครับแม่

แม่:ว่าไงลูก

แพม:สวัสดีค่ะหนูแฟนชินค่ะ

แม่:จ๊ะๆๆ

แม่ได้เลียกเข้าสองคนนั้นเข้ามาในบ้านชินก็ได้บอกกับแม่ว่าแม่ผมได้ฝันถึงพ่อที่หายไปในป่านั้นน่แม่แม่ก็บอกหึเกิดอะไรขึ้นชินก็ได้เล่าไห้ฟังจนได้รู้ว่าพ่อเข้าต้องการความช่วยเหลือชินได้บอกกับแม่ว่า

ชิน:ผมจะเข้าไปในป่านั้นผมจะพาใอ้จินกับใอ้จ่อยไปด้วย

แม่:จะไปจริงหรอลูกลูกจะรอดกลับมาไหม

ชิน:ผมต้องรู้ไห้ได้ป่านั้นมันเป็นอะไรกัน

แม่:ไม่นะลูกอย่าไปๆ

ชินมาฟังแม่เข้าบอกลาแม่และแพมก่อนจะเอาของที่เตรียมมาเพื่อจะเข้าไปในป่านั้นเข้าได้ไปชวนเพื่อนเข้าไปในป่าด้วยจินกับจ่อยก็พร้อมพวกเข้าเองก็อยากรู้เหมือนกันทั้งสามคนนั้นได้เดินไปจนถึงหน้าปากทาง

จ่อย:เฮ้ยๆๆมีผู้หญิงเรียกขอความช่วยเหลือๆ

ชิน:เดี๋ยวอย่าพึ่งเข้าไป

แต่มันก็ไม่ทันจ่อยได้วิ้งเข้าไปแล้วแต่นั่นก็เข้าไปในป่านั้นแล้วชินกับจินได้ตามมาเห็นจ่อยยืนอยู่ที่ที่เข้าบอกเห็นหญิงนั้นแต่มันก็หายไปแล้วพวกเข้าหันกลับหลังแต่ป่าก็เปลี่ยนไปเหมือนคนจะที่กันพวกเข้าไม่รู้จะทำยังไงตอนนั้นมันก็มืดขึ้นแล้วพวกเข้าจึงไป่ที่พักกันได้เดินเข้าไปในป่าลึกขึ้นๆๆเลื่อยๆจนได้ไปพบต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งพวกเข้าได้ทำที่นั่งข้างบนได้ไปตัดไม้ไผ่มาต่อและทำเป็นที่พักอยู่บนต้นไม้เพราะพวกเข้ารู้อยู่ข้างล้างไม่ปลอดภัยแน่นอยตอนนัันเป็นเวลาตกเย็นเล้วมืดไปหมดในป่าที่พวกเข้าอยู่ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยแต่จ่อยได้เลือกไปเห็นบางอย่างๆ

จ่อย:ชินๆๆอะไรน่ะเห็นไหม

ชิน:นั้นมันชาวบ้านหรอ

จินที่นอนหลับอยู่ได้ยินทั้งสองคุยกันก็ได้ตื่นเข้ามองไปที่ชาวบ้านนั้นได้เห็นคนละแบบกับชินและจ่อยเป็นเหมือนผีที่แปลกกายมาเป็นคนจินได้บอกว่า

จิน:อย่าลงไปนะเฺฮ้ยนั้นไม่ใช้คนๆ

จ่อยกับชินที่ได้ยินแบบนั้นตกใจและถามจินว่านั่นเป็นอะไรจินตอบนั้นเป็นผีร้ายที่แปลกกายมาตั้งหากละในป่าแบบนี้ยังจะมีคนอยู่อีกหรอพวกเข้าจึงเงียบแต่ดั่งไฟไว้อยู่พวกเข้าจึงพากันนอนนอนได้ประมาณเกือบจึงเช้าชินได้ตื่นลุกขึ้นมาได้มองไปข้างล้างไม่เห็นผีนั้นแล้วเข้าที่ได้เห็นงูใหญ่ตัวหนึ่งเลื่อยผ่านไปขนาดนั้นใหญ่มากเข้าไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเข้าเงียบและปล่อยไห้งูตัวนั้นผ่านไปเข้าจึงปลุกจ่อยกับจินและพากันเก็บของและเดินทางต่อโทรศัพสัญญานก็ไม่มีหรืออะไรเหมือนพวกเข้าไปอยู่อีกโลกหนึ่งพวกเข้าได้เดินไปนานแต่ไม่ไปถึงไหนเลยมันกลับมาที่เดิมเข้าก็รู้ว่าทำอะไรลงไปเทาหลงต้นไม้ใหญ่พวกเข้าได้ข้ามพวกเข้าก็ไปกราบและขอโทษ

พวกเข้า:ขอโทษด้วยเถิดขอไห้ลูกช้างเดินทางด้วยดีด้วยเถิด

พวกเข้าก็ได้เดินต่อไปแต่นั้นก็คำ่แล้วพวกเข้ารีบไปหาต้นไม้ใหญ่แต่นั่นก็ไม่ทันป่านั้นลึกและไม่มีต้นไม้ใหญ่เลยพวกเข้าตัดสินใจนอนพื้นแต่ดังไฟกองใหญ่ๆๆพวกเข้าก็เปลี่ยนไห้กันเฝ้ายามจินชินและจ่อยเลียงตามลำดับจินได้เฝ้าก่อนก็ปล่อยไห้ชินกับจ่อยนอนจินได้ยินเสียงคนเรียกเข้า

เสียงปริศนา:จินๆๆช่วยด้วย

เข้าทำเป็นไม่สนใจและกลัวมากตอนนั้นตัวสั้นแต่เข้าไม่ขยับและไม่ไปตามเสียงนั้นเพราะพ่อเข้าเคยสอนไว้ได้ยินอะไรในป่าตอนดึกอย่าตามไปเพราะนั่นไม่ใช้คนเค้าก็ได้เพลอหลับไปตื่นมาอีกทีเข้ารู้สึกเหมือนท่อนล่างเข้าหายไปและได้ลืมตาขึ้นได้เห็นชินกำลังเอาถ่อนไม้ใหญ่สาดเข้าไปที่งูใหญ่ตัวนั้นอย่างแรง

จิน:อ้าาช่วยด้วยชิน

ชินก็ทุบตีงูใหญ่ตัวนั้นจนมันเจ็บและได้เลื่อนหายไปในป่าเข้าหันมามองจ่อยแต่ก็ไม่เห็นซะแล้วชินกับจินรีบพากันวิ้งหนีอย่างสุดชีวิตได้วิ้งออกหากจากตรงนั้ยได้ไกลพอสมควรเข้าได้พากันนั่งพักจินได้ยินเสียงนำ้ตกและได้ยินเสียงสาวเล่นนำ้เข้าจึงอยากไปดูเวลาตอนนั้นก็จะมืดอีกแล้วชินได้ห้ามจินแต่จินก็ไม่ฟังได้เดินตามเสียงนั้นไปจนได้ไปพบกับหญิงสาวไม่ไส่เสื้อผ้าเล่นนำ้อยู่เข้าก็ด้วยความรุมหลงในผู้หญิงงามก็ได้กระโดดลงไปในนำ้โดยชินอยู่บนฝั้งจินได้เล่นนำ้กับพวกนางได้สักพักจนมืดพวกนางได้เริ่มเปลี่ยนร้างกายเป็นสัตย์ใหญ่อีกคนเป็นแม่งมุมยักษ์อีกคนหนึ่งเป็นงูใหญ่อีกคนเป็นนกยักษ์ชินที่ได้เห็นอย่างนั้นบอกจินไห้รีบขึ้นมาจินก็หันหลังไปมองก็ได้เห็นแบบเดียวกันแต่นั้นก็ไม่ทันจินโดนหางงูใหญ่ฟาดเข้ากลางท้องจนจุกเข้าขึ้นมาจากนำ้ได้แต่วิ้งต่อไปไม่ไหวได้บอกกับชินว่า

จิน:เอาปืนมานายหนีไปๆ

ชิน:ก็บอกไม่กูจะอยู่ช่วยมึง

จิน:หนีไปๆๆไปๆๆ

ชินเงียบโยดปืนไห้และวิ้งหนีออกมาเข้าวิ้งไม่สนอะไรวิ้งกลางป่าที่ไม่รู้จะสิ้นสุดตอนไหนเข้าได้ยินเสียงปืนดัง

เสียงปืน:ปั้งๆๆๆๆๆ

อยู่หลายนัดแต่เข้าก็วิ่งไปด้วยความร้องไห้จนไม่ได้ยินเสียงอะไรเค้าวิ้งไปได้ยินเสียงพ่อเข้าเรียก

พ่อที่ตายแล้ว:ชินๆๆมาอยู่กับพ่อมาชินๆๆ

ชินไม่ฟังอะไรทั้งนั้นและได้ยินเสียงหนึ้งพูดขึ้นมาว่า

เสียงปริศนา:วิ้งต่อไปห้ามหันหลังมามองเด็ดขาดเจ้าจะรอด

ชินก็ได้ทำตามที่เสียงนั้นพูดได้วิังต่อไปจนเข้าตัมต้นไม้ใหญ่เข้าเข้าสลบไปเข้าตื่นขึ้นมาคิดว่าเค้าตายแล้วแต่เค้ายังอยู่มีชาวบ้านมาเห็นเข้าที่นำ้ตกที่เพื่อนๆๆกับเข้าเลยไปเล่นด้วยกันเค้าก็เอาเรื่องที่เข้าไปเจอมาไห้ฟังทั้งหมู่บ้านเค้าเป็นคนเดียวที่รอดจากป่านั้นเข้ารัองไห้ไปกอดแม่แพมก็เข้ามากอดเข้าเหมือนกันเรื่องนี้ก็จบลงป่าต้องคำสาป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***