Mirin's normal life ชีวิตปกติของมิริน (Killua&Gon's Times)

.

.

.

.

.

.

.

.

มิริน เด็กสาวธรรมดา ลูกบุญธรรมของตระกูลโซลดิ๊ก ปัจจุบันเป็นนักฆ่าลึกลับที่มีชื่อเสียงรองจากคุณพ่อและคุณปู่ เป็นหนึ่งในอาวุธลับของตระกูลโซลดิ๊ก ตอนนี้อยู่ในสถานะ"คนไม่มีอะไรจะทำ"

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...ช่วงฝึกเน็น(อยู่ในช่วงรอกอร์นกับคิรัวร์ฝึกใช้เน็น)...

.

เช้าอันสดใส--

ลานประลองกางฮาวชั้นที่200

"กอร์นนนนนน อยู่หนายยยยยยย"เสียงเรียกลากยาวอันเป็นเอกลักษณ์ของคนขี้เกียจ มิริน โซลดิ๊ก เปล่งเสียงดังลั่นพร้อมตามหาเจ้าของนามเอ่ย

"(ทำไมไม่มีคนปลุกฉันสักคนเลยเนี่ย!!!)"เด็กสาวได้แต่กรีดร้องในใจพร้อมหาตัวของเพื่อนและน้องชาย(ที่ไม่รู้ว่ามีพี่สาว╥⁠﹏⁠╥)ของเธอ

"คิรัวร์!!!!! กอร์น!!!!!!! อยู่หนาย!!!!!!!!"มิรินตะโกนเสียงดังลั่นสนั่นฟ้า

"ยัยเด็กบ้าเบาเสียงหน่อย!!!!"เพื่อนข้างห้องตะโกนดุพร้อมกับใบหน้าที่พร้อมมีเรื่อง

.

.

.

.

.

.

.

.

.

บ้านของซูชิกับวิงค์

.

.

"ซูชิ เห็นกอร์นกับคิลรึป่าว"หาไปได้สักพักก็เริ่มท้อ เลยเลือกที่จะไปถามเพื่อนของพวกเด็กๆสองคนแทน มิรินหันไปหาซูชิพร้อมถามด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยล้าและคาดหวัง

"อ...เอ่ ผมไม่เห็นเลยนะครับ"เด็กหนุ่มตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เลิกลักและมองไปรอบๆ

"โห่... ให้ตายเถอะ"เด็กหญิงบ่นเสียงเบาพร้อมทำหน้าหงอยเดินออกไป

"มิรินเดี๋ยวก่อน"เสียงเรียกของชายหนุ่มอายุเยอะสุดในที่นี้ดังขึ้นทำให้เด็กหญิงหยุดลงพร้อมหันไปมอง คุณวิงค์นั่นเอง อาจารย์ของกอร์นกับคิรัวร์

"สองคนนั้นน่าจะอยู่ที่โซนขายของ ลองไปดู"คุณวิงค์เอ่ย เป็นข้อมูลที่เรียกรอยยิ้มของเด็กสาวเป็นอย่างดี

"งั้นหรอคะ!!! เข้าใจแล้วค่ะ เดี๋ยวหนูจะไปเดี๋ยวนี้เลย"หญิงสาวยิ้มร่าพร้อมรีบสาวท้าวไปที่โซนขายของอย่างเร็ว

.

.

.

.

.

.

ด้วยความที่มิรินเป็นคนขี้ง่วงมากๆ ทำให้ชอบตื่นสาย ทำให้พลาดอะไรหลายอย่างตอนอยู่กับคิรัวร์และกอร์น เช่น ไม่รู้ที่อยู่ของทั้งสอง , พลาดดูการต่อสู้ของทั้งสองคน , ทำให้โดนคิรัวร์บ่นเป็นประจำ และรอบนี้ก็ด้วย

.

.

.

.

"ตื่นสายอีกแล้วใช่มั้ย แล้วรอบนี้มายังไงล่ะเนี่ย ทานข้าวรึยัง ไปรบกวนใครอีกล่ะเนี่ย"พอเจอกันแค่แป๊บเดียวคิรัวร์ก็เริ่มบ่นแบบยับๆ

"น่าๆคิรัวร์ อย่าดุมิรินแบบนั้นสิ"กอร์นพูดปรามพร้อมยิ้มแห้ง

"นายก็ให้ท้ายมิรินตลอดเพราะงี้ถึงขี้เกียดไง"คิรัวร์พูดพลางดุกอร์นไปอีกคน

"น่าๆคิรัวร์ เวลาแค่นี้ไม่เรียกตื่นสายหรอก ก็แค่นอนเยอะ แล้วถ้าถามว่ามายังไง ก็ไปถามคุณวิงค์กับซูชิมาน่ะ ทานข้าวรึยัง.. ไม่นะน่าจะยังไม่ได้ทาน ไปรบกวนใครอีก ก็ตะโกนเรียกพวกนายจนคนทั้งชั้น200รำคาญเลยล่ะ5555"เด็กสาวพูดให้เพื่อนแมวใจเย็นลงในประโยคแรกและค่อยๆตอบคำถามของเพื่อนแมวทีละคำถาม

"งั้นก็ไปหาข้าวกินกันเถอะ เนอะมิริน"กอร์นพูดพร้อมยิ้ม ไม่รอคำตอบก็รีบคว้ามือของทั้งสองคนวิ่งไปที่ร้านอาหาร

"โว้ว/เฮ้ย"ทั้งสองคนส่งเสียงดังพร้อมค่อยๆโอนเอนไปตามแรงของคนตัวเล็ก แต่ก็ ยอมๆกอร์นทุกทีนั่นแหละ

หลังจากทานข้าวเสร็จ

"คงต้องฝึกแล้วล่ะ"กอร์นพูดพร้อมใบหน้าที่ตื่นเต้นเมื่อพูดถึงเรื่องฝึก เจ้าเด็กคนนี้

"มิรินไม่ฝึกด้วยกันจะดีหรอ"กอร์นหันมามองที่มิรินพร้อมถามออกไปด้วยความสงสัย.. จริงสิ เราก็ไม่ได้ฝึกพวกเน็นกับคุณวิงค์นี่เนอะ

"ไม่เอาล่ะ เดี๋ยวฉันจะเก่งจนพวกนายตามไม่ทัน"มิรินเอ่ยตอบไปพร้อมยืดอกอย่างมั่นใจ

"หลงตัวเอง"เสียงแมวขาวตัวน้อยพูดขัดพร้อมทำหน้าราวกับหยะแหยง

"คิรัวร์!!!"เด็กหญิงตะโกนเสียงดังพร้อมฝีท้าวที่วิ่งไล่คิรัวร์

"ทั้งสองคนใจเย็นๆนะ"กอร์นพูดห้ามรบพร้อมดึงตัวของมิรินไว้ และแน่นอน คนที่ได้ใจสุดคือคิรัวร์

"ไอ้เจ้าเด็กบ้า!!!!!"นี่ฉันมีน้องชายเป็นแกจริงๆใช่มั้ยเนี่ย!!

.

.

.

.

.

.

.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***