.
.
.
.
เขาเดินไปนั่งที่เตียง พร้อมกับเอาผ้าห่มมาปิดบังส่วนล่างไว้
เพราะเขาอาย
"เธอมาเหนื่อยๆ คงจะไม่สบายตัว กลัวจะเป็นไข้ กินยาก่อนมั้ย เผื่อมันจะดีขึ้น"
"ไม่เป็นไรครับ ผมสบายดี"
"แต่เธอควรกิน"
"ผมสบายดีครับ ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ"
"......อืม ก็ได้"
เขาพูดพร้อมกับเดินไปหยิบอะไรบางอย่างมา
"คุณอยากกินอะไรมั้ยครับ เดี๋ยวผมไปเอามาให้"
เขาพูดพร้อมมองไปที่เจ้าตัว ที่ตอนนี้กำลังยืนหันหลังให้เขาอยู่
"เป็นห่วงฉันเป็นด้วยหรอ"
.....ก็ใช่สิ คนเรามันก็ต้องห่วงทุกคนป่าว เป็นไรเนี่ย?
" .....ก็ผมต้องคอยปรนนิบัติคุณหนิครับ"
"ก็ต้องเป็นห่วงคุณเป็นธรรมดา"
"หึ นึกว่าจะดป็นห่วงจริงๆ ที่แท้ ก็เพราะหน้าที่"
เขาวางอุปกรณ์ลงทุกอย่าง แล้วเดินกลับมาที่เตียง พร้อมกับดึงผ้าห่มลงอย่างรวดเร็ว มันเลยทำให้เขาไม่ทันตั้งตัว จึงตกใจ
"เห้ย!!"
เมื่อได้สติ เขาก็รีบหุบขาแล้วปิดส่วนกลางทันที
"หึ"
นี่เขากำลังทำอะไรน่ะ
"เอามือออกซิ"
นี่เขาจะบ้าหรอ เขาก็เขินเป็นนะ
"ฉันบอกให้เอามือออก"
"ไม่ครับ"
"ไหนบอกว่าจะปรนนิบัติฉันไง?"
"ถ้าจะปรนนิบัติฉัน ก็เอามือออก"
"....ครับ"
เขาค่อยๆเอามือออกอย่างช้าๆ จนตอนนี้ ข้างล่างไม่มีมือเขาปิดแล้ว แต่ถึงแม้ว่ามันจะมีกางเกงอยู่ แต่กางเกงมันรัดซะอย่างนั้น ก็เหมือนเขาไม่ได้ใส่อยู่ดี
"ว้าว.."
"ดีเหมือนกันนะเนี่ย"
"....ครับ"
เขาค่อยๆลูบขาจากขาล่าง สู่ขาบน
"คุณจะทำอะไรอ่ะ"
"ก็แค่ลูบ หุบปากไป"
.....เขาคงพูดเยอะไปใช่มั้ย
"...ครับ"
ผู้ชายคนนั้นก็ยังคงลูบต่อ ตอนนี้เขาลูบมาถึงเอวแล้ว แล้วก็ลามไปสะโพก
"สะโพก ก้น...สวยดีนะ"
".....ขอบคุณครับ"
"ถอดกางเกงซิ"
!!!!!!!!!เขาอยากจะกรีดร้องออกมาให้ดังที่สุด ทำไมคุณหนูของป้าถึงเป็นคนแบบนี้ เขาไม่ชอบเลย ไม่ชอบอย่างมากเลยด้วย
"ทำไมครับ?"
"ถอด..."
เขาคงขัดอะไรไม่ได้ซินะ
"....."
"ฉันบอกให้ถอด หรือว่าเธอจะให้ฉันถอดให้"
เขาถอดเองดีกว่าอีก
"ผมถอดเองครับ...."
"ถอดตรงนี้นะ"
ห๊ะ!!!! ทำไมคุณหนูคนนี้ถึงเรื่องมากแล้วก็ลามกอย่างนี้เนี่ยย
"....คะ ครับๆ"
เขาค่อยๆลุกออกจากเตียงแล้วยืนนิ่งๆ ก่อนจะจัดการถอดที่หนีบออกจากตัวเสื้อ เขาค่อยๆทำ เพราะเขาไม่อยากถอด แล้วทีนี้จะทำยังไง กางเกงในเขาก็ไม่ได้ใส่มา ก็เขาคิดว่าเขาจะไม่ได้ถอดหนิ
"เร็วๆสิ อย่ามัวรอเวลา"
"ครับ..."
เขาไม่อยากทำแล้ว ทำไมเขาไม่รู้จักการปฏิเสธคน เขาไม่ชอบเลย
"เร็วๆ รออะไร?"
"ปล่าวครับ.."
....ตอนนี้เขาถอดตัวหนีบ อกหมดแล้ว เหลือแต่จัดการดึงกางเกงลง เขาไม่อยากดึงลง
"....."
"ดึงลงซิ"
"...ครับ"
เขาค่อยๆดึงกางเกงลง ตอนนี้ ส่วนล่างเขามันได้โผล่ออกมาแล้ว
"ว้าว...หึ"
"....."
"ผม...."
"อะไร?"
"ปล่าวครับ.."
แล้วเขาก็ถอดต่อ จนตอนนี้ กางเกงมันอยู่ที่พื้นแล้ว
"เดินมานั่งนี่ซิ"
เขาพูดพร้อมตบที่เตียง
"ครับ"
เขาเดินไปนั่งพร้อมกับหยิบผ้าห่มมาคลุม
"ไม่ต้องคลุม"
"...?"
"อะไรนะครับ"
"ฉันบอกว่าไม่ต้องคลุม"
......เขาอยากจะบ้าตาย ทำไมเขาถึงทำแบบนี้
"แบบนี้นี่แหละ ดีแล้ว"
".....ครับ"
เขาลูบขาเราอีกแล้ว....
"โอ๊ะ!...."
"ไม่ต้องตกใจ"
"....."
"อ้าขา"
เดี๋ยวนะ
"ฉันบอกว่าให้อ้าขา ไม่ได้ยินรึไง"
"เอ่อ....คือผม"
"เขินหรอ อายหรอ หรือว่าไม่กล้า"
ถ้าตอบว่าทั้งหมดล่ะ ได้มั้ย
"...ครับ ผมไม่กล้า"
"อืม ดี ใช่ได้เลย"
"ออกไปได้แล้วไป หมดธุระของเธอแล้ว"
....ทำไมรู้สึกใจหาย
"ออกไปได้แล้ว"
"ใส่กางเกงให้เหมือนเดิมด้วย"
"....."
"คุณ...."
"ฉันบอกว่าให้เธออกไปไง!!!! ไม่ได้ยินที่ฉันพูดรึไง!!"
"!!! คุณ..."
"ออกไป!!"
"....ผมขอโทษ"
เขาเข้าไปจับแขทของผู้ชายคนนั้น
"เธอมีสิทธิมาจับตัวฉันด้วยหรอ ห๊ะ!!"
"ผมขอโทษ!...ผมรู้ว่าผมผิด ผมทำให้คุณหมดอารมณ์ แต่ทั้งหมดนั้นอ่ะ ผมก็แค่แสดงละคร.... ขอจริงมันอยู่นี่"
"อะไรของเธอ"
ขอใช้ทักษะนี้ล่ะกัน เห็นในหนังบ่อย
เขาพลิกคร่อมร่างกายอีกคนไว้ พร้อมกับคล้องคอ
"เป็นไงล่ะ อารมณ์กลับมารึยัง หื้ม?"
"หึ แทนที่จะปล่อยออกมาตั้งแต่แรก มาแสดงทำไม"
"อ๊ะ!!"
เขาพลิกให้ตัวเองอยู่บน แล้วเราอยู่ล่าง....เจ็บหลังอยู่เหมือนกันแหะ
"เสียงหวานดีหนิ อยากได้ยินนานกว่านี้ ต้องทำไง"
"หึ อย่าทำแรงก็แล้วกัน"
"เธอเปลี่ยนไป เด็กน่อมแน่มหายไปไหนแล้ว"
"เปลี่ยนตอนเจอคุณนั้นแหละ"
"หึ เหนื่อยอย่าพักก็แล้วกัน"
.
.
.
.
.
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 6
Comments