เมีย ครั้งที่สอง

.

.

.

.

ณ วังหลี่เฉินหลง

14:58

"ลงมา"

เขาควรลงดีมั้ย?

"....."

เขาไม่กล้าลง

"ฉันบอกให้ลงมาไง!!!"

"!!!"

ทำไมต้องขึ้นเสียงใส่ด้วย เขาไม่เข้าใจเลย

"คุณหนู! คุณหนูกลับมาแล้วหรอคะ! ป้าคิดถึงคุณหนูเหลือเกิน"

....อะไรกัน

"จัดการกับยัยนี่ให้หน่อย ฉันขอตัว"

แล้วผู้ชายคนนั้นก็เดินออกไป

"คุณหนู!! เฮ้อออ คุณหนูนะคุณหนู"

ป้าคนนั้นหันมาหาเขา เขาเลยส่งสายตาอ้อนวอนไป เขาอยากกลับบ้าน เขาไม่อยากอยู่ที่นี่ เขากลัว

"อย่าส่งสายตาแบบนั้นเลยอีหนู ป้าช่วยแกไม่ได้หรอก มาอยู่เป็นนางบำเรอให้คุณหนูอ่ะ สบายแล้ว แล้วไปอ่อยเขาทำไมล่ะ สุดท้ายก็ไม่อยากทำ"

อ่อย? เขาไปอ่อยผู้ชายคนนั้นตั้งแต่ตอนไหน เขาจำไม่ได้

"ผมไม่ได้อ่อยนะครับ อยู่ดีๆเขาก็พาผมมาที่รถ แล้วก็พามาที่บ้าน...ไม่ใช่สิ วัง.."

"....ป้าช่วยผมหน่อยนะครับ"

"ผมขอร้อง..."

เขาส่งสายตาอ้อนวอนอีกครั้ง แต่มันก็ไม่ได้ผลอยู่ดี ทำไมพระเจ้าต้องแกล้งเขาด้วย

"ตามป้ามาเถอะ ป้าขัดอะไรคุณหนูไม่ได้หรอก"

"มา แล้วเธอจะสบาย"

นึกแล้วเขาจะร้องไห้ 'นางบำเรอ' คือคนที่คอยรับใช้ คอยปรนนิบัติให้ตลอด คอย...ทำเรื่องอย่างว่า คอยทำทุกอย่างให้เขา เปรียบเสมือนเป็นคนรับใช้ เขาไม่อยากทำหรอกนะ แล้วที่ไปอ่อย เขาก็ยังไม่ได้อ่อยเลย

"ผมไม่ไป"

เขาพูดพร้อมสะอื้นไปด้วย ทำไมมันจุกที่คอ

"ไปเถอะอีหนู ป้าขอร้อง ป้าขัดคุณหนูไม่ได้"

"แต่ผมไม่อยากทำ"

"อีหนู ไปเถอะ อย่างเรื่องเยอะเลย"

"เดี๋ยวเธอก็ได้โดนหรอก"

โดน? โดนอะไร

"โดนอะไรครับ?"

"......ช่างมันเถอะ มากับป้า"

แล้วป้าก็ดึงมือเขาไปด้วย

.

.

.

ระหว่างทาง เขาเห็นผู้ชายคนนึงเดินลงมาจากบรรได เขาจึงส่งสายตาไปให้ แล้วพยายามแสดงสีหน้าให้ดีที่สุด เท่าที่เขาจะทำให้ผู้ชายคนนั้นรู้สึกได้

แต่กลับกัน ผู้ชายคนนั้นกลับดึงสีหน้าใส่เขา แล้วรีบวิ่งไปอีกทาง

ทำไมกัน....

.

.

.

.

.

พอถึงห้อง ป้าก็เอาผ้าขนหนู ผ้าห่ม ผ้าปูที่นอน แล้วก็เอาเสื้อผ้ามาให้

แต่ทำไม เสื้อผ้ามันถึง....เป็นแบบนี้

ไม่มีกางเกง แถมกางเกงยังเป็นแบบนี้อีก เขาไม่ใส่หรอกนะ

"ทำไมไม่มีกางเกงล่ะครับ?"

....เขาขอให้ได้คำตอบดีๆด้วยเถอะ

"....แต่งตัวเสร็จแล้ว ก็ขึ้นไปหาคุณหนูเขานะ เดี๋ยวป้ารอนอกห้อง เสร็จแล้วก็เปิดประตูนะ จะได้ขึ้นไปหาคุณหนู"

ทำไม....ได้คำตอบแบบนี้

เขาจะร้องไห้แล้วนะ

"ป้า...ฮึก"

เขาปล่อยโฮออกมา พร้อมเข้าไปกอดป้าไว้

"อีหนูไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวป้ารอข้างนอก"

"ไม่อ่า ฮึก ผมไม่อาบ ผมไม่ทำอะไรทั้งนั้น ฮึก"

"ป้าช่วยผมด้วยน้า ฮือ ฮึก"

"ป้าขอโทษจริงๆ ลุกไปอาบน้ำเถอะ ไป เดี๋ยวป้ารอข้างนอก เสร็จแล้วก็ออกมานะ ป้ารอเอ็งอยู่"

แล้วป้าก็เดินออกไป ....เขาควรทำไงดี เขามีสิทธิได้เลือกมั้ย ทำไมทำกับเขาแบบนี้

แต่ป้าบอกว่า เป็นนางบำเรอแล้วสบาย งั้นเขาก็ขอสบายแล้วกัน....

"ทำไมเรามูฟออนได้เร็วอย่างนี้"

แล้วเขาก็เดินเข้าห้องน้ำ เพื่อที่จะอาบน้ำ

แม้แต่ในห้องน้ำ ยังมีน้ำหอม ผลิตภัณฑ์ต่างๆที่ทำให้เราหอม 'หวาน' แถมยังมีเยอะด้วย เขาควรใช้มันมั้ย?

"......."

.

.

.

16:34

"ผมเสร็จแล้วครับ..."

"อืม ดีมาก ไปหาคุณหนูกัน"

"....ครับ"

.

.

.

.

ณ ห้องนอน

ก็อก! ก็อก! ก็อก!

"เข้ามา!!"

เขามองหน้าป้า ก่อนที่จะสวมกอด

"ไปได้แล้ว คุณหนูท่านรอนานแล้ว"

".....ครับ"

แล้วเขาก็เดินเข้าไปภายในห้อง

.

.

.

.

ภายในห้องใหญ่โต เต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่ราคาแพง แต่....เจ้าขอห้องอยู่ไหน ทำไมไม่เห็นเลย

เขาเดินมาเรื่อยๆ ก็เจอผนังที่กั้นไว้ แต่ไม่สุด ยังมีทางเดินให้เดิน พอเขาเห็น เขาก็เดินไปอีก จนเจอกับเตียงนอนขนาดคิงไซส์ แล้วก็เจอกับเจ้าของห้อง

"หึ"

ผู้ชายคนนั้นมองเขาด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ ทำไมหรอ บนตัวเขามีอะไรหรือปล่าว

"ใส่มายั่วหรอ"

หื้ม? อะไรนะ เขาฟังไม่ผิดใช่มั้ย

"อะ..อะไรนะครับ"

"...."

นี่เขาไม่ได้ยินที่เราพูดหรอ?

"ตอบซิ"

"ตะ..ตอบอะไรครับ"

"เห้อออ"

"ฉันไม่ชอบพูดซ้ำนะ"

นี่เขาผิดใช่มั้ย

"ฉันถามเธอว่า เธอใส่มายั่วฉันหรอ"

....ไม่ใช่ ไม่ได้อยากใส่ด้วยซ้ำ

"ไม่ใช่ครับ ป้าเขาเอามาให้ผมใส่ เขาบอกว่าคุณชอบ"

"หึ แม่บ้านนี่รู้ใจฉันจริงๆ"

"......"

เขาควรทำไงต่อดี เขาไม่รู้จริงๆ

"เดินมานั่งนี่มา"

เขาพูดพร้อมตบเตียง

เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน เพื่อความสบาย

"คะ..ครับ"

ทำไมเสียงสั่น....

.

.

.

.

.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***