Chapter 1/2

"น้องคนสวยชื่ออะไรครับ" ทันทีที่เดินเข้ามาในซุ้มที่จัดเอาไว้ผู้ชายคนหนึ่งก็เดินตรงมาหาชั้นพร้อมกับเสียงหวานหน้าตารุ่นพี่คนนั้นออกแล้ววันๆเหมือนผู้หญิงเลยถึงจะหน้าตาดีแค่ไหนน้ำเสียงแบบนั้นไม่น่าไว้ใจเอาซะเลยแฮะ "น่ารักนะเราน่ะพี่ดีใจนะที่น้องมาเรียนคณะเดียวกับพี่"

"คะ..คือว่า..."

"สรุปน้องชื่ออะไรครับ"

"ขะ...ขอโทษนะคะแต่หนูถูกสั่งเอาไว้ว่าห้ามคุยกับคนแปลกหน้า"

"เฮ้ย! นี่น้องอายุเท่าไหร่แล้วครับเนี่ย"

"คือหนู..."

"พี่ถามชื่อเพราะจะเขียนป้ายชื่อให้ไม่ต้องทำหน้ากลัวแบบนั้นก็ได้พี่ไม่จับน้องไปขายหรอกครับ"

"ชื่อฝันหวานค่ะ" ฉันรีบบอกชื่อตัวเองกับพี่คนนั้นไปเร็วๆเพราะมีคนไล่คนมองมาที่ฉันแล้วหัวเราะที่พักเหมือนเป็นเรื่องสนุกก็ไขมันจะไปรู้เล่า! อยู่ๆก็มาถามชื่อแบบนี้ฉันก็ต้องตกใจสิแถมท่าทางของเขาแบบนั้นไว้ใจได้ซะที่ไหนกัน

"ฝันหวาน...ชื่อเพราะนะครับน้องแต่ซื่อบื้อไปนิดนึงนะ"

"ขอโทษค่ะ..."T^T

รุ่นพี่คนนั้นก้มหน้าลงเขียนชื่อฉันลงแต่กระดาษแข็งสีชมพูหวานเห็นท่าทางไม่น่าไว้ใจแบบนี้แต่ลายมือเขาสวยเป็นบ้าเลยเราไม่ถึงนาทีพี่คนนั้นก็สวมป้ายชื่อให้กับฉันพร้อมรอยยิ้มจางๆฉันดูออกนะว่ามันเป็นรอยยิ้มที่กำลังเยาะเย้ยฉันอยู่เออยอมรับก็ได้ว่าฉันมันบื้อTT

"เรียบร้อยแล้วไปนั่งรวมกับเพื่อนตรงนั้นนะครับแล้วก็อย่าไปทำถ้าซื่อบื้อกับคนอื่นเขาอีกละ^^"

"ค่ะ" ฉันบอกรุ่นพี่คนนั้นเสี่ยงอ่อยแล้วเดินไปรวมกลุ่มกับทุกคนอย่างว่าง่ายอายก็อายเพราะตอนนี้ทุกคนนั่งหันมามองฉันเป็นตาเดียวแล้วหัวเราะกันสนุกเลยเห็นฉันเป็นตัวตลกหรือไงฉันไม่เห็นสนุกด้วยเลยสักนิดT^T

กิจกรรมรับน้องผ่านไปด้วยความเหนื่อยล้ากว่าจะผ่านแต่ละเกมแต่ละด่านได้เล่นเอาฉันเละไปหมดเลยทั้งแป้งทั้งสีผสมกันเละเทะบนหน้าของฉันแต่ถึงจะเหนื่อยมันก็สนุกดีนะมีเพื่อนที่ไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อนตั้งหลายคนแถมแต่ละคนสภาพไม่ต่างไปจากฉันสักเท่าไหร่ด้วย

"น้องๆครับ"

เสียงตะคอกดังๆของพี่ผู้ชายตัวเล็กแต่เสียงเหมือนกินรำวงเข้าไปเรียกสายตาทุกคนที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ให้หันไปมองด้านหน้าตรงๆด้านหน้าของฉันตอนนี้คือรุ่นพี่หลายสิบคนที่ยืนเรียงหน้ากันอยู่แต่มีผู้ชายคนนึงที่ดูเด่นกว่าชาวบ้านชาวช่องเขาดูเหมือนเขาจะพึ่งเดินมาเลยไม่โดนสีเละเทะเหมือนรุ่นพี่คนอื่นๆร่างทรงโปร่งกวาดมองรุ่นน้องที่นั่งหน้าศรัณย์อยู่สายตาหยิ่งๆแววตาเย็นชาผสมแข็งกร้าวนั้นทำให้ฉันมองรุ่นพี่คนนั้นตาโตเป็นไข้ห่านนั่นมันไอ้ผู้ชายอันตรายที่ไปหาเรื่องพี่กัลป์เมื่อวานนี่! เข้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงเนี่ย!

"ข้อแนะนำให้น้องๆรู้จักเรียนคณะเมื่อปีที่แล้ว'พี่พายุ!"

หัวใจฉันล้นวูบเมื่อเพื่อสบตากับเขาเข้าใช้จริงๆด้วยเข้าชื่อพายุงั้นหรอเสียงเหมือนเคยได้ยินพี่พรีมเรียกเขาแบบนั้นด้วยนะเสียงกรี๊ดของสาวๆดังขึ้นเมือนเจอดาหลานหนุ่มสุดฮอตแต่ถึงอย่างนั้นผู้ชายคนนั้นก็ไม่ได้แสดงท่าทียินดียินร้ายเลยเขายังคงใช้แววตาเย็นชานั้นจ้องมาที่ฉันไม่ยอมละสายตาไปไหนฉันไม่ได้เข้าข้างตัวเองเลยนะเข้ามองมาที่ฉันจริงๆถ้าแมวตายยังเย็นชาซะจนฉันขนลุกไปทั้งตัวเลยด้วย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***