PROLOGUE

Happy birthday นะคะพี่ชาย"

ฉันยิ้มให้คนตัวสูงที่ยืนทำหน้างงอยู่ตรงหน้าพร้อมกับยื่นกล่องของขวัญสีหวานออกไปให้

พี่ชายมองหน้าฉันด้วยสินะที่บอกว่าอึ้งไม่หายคงไม่คิดว่าอยู่ๆ ฉันจะบุกมากลางมหาลัยแล้วเซอร์ไพรส์เขาแบบนี้สินะ

ผู้ชายตัวสูงรูปร่างสมส่วนที่ยืนทำหน้างงตรงหน้าฉันชื่อ "ไฟกัลป์" เขาเป็นหนุ่มหล่อจากคณะวิศวะแถมพ่วงตำแหน่งพี่ชายแท้ๆ ของฉันด้วย พี่กัลป์อายุห่างจากฉันแค่ปีเดียวซึ่งปีนี้ฉันพึ่งจะได้เข้าเรียนในมหาลัย แต่จะให้ฉันมาเลี้ยงได้พี่ชายฉันคงทำไม่ได้ ฉันเลยเลือกที่จะเรียนบริหารธุรกิจเพราะคิดว่ามันน่าจะง่ายและเหมาะกับผู้หญิงอย่างฉันมากกว่า

ฉันชื่อ 'ฝันหวาน' เป็นเด็กผู้หญิงอายุ 18 ธรรมดาๆ ที่เพิ่งสอบติดมหาลัยชั้นนำที่พี่ชายเรียนอยู่ได้ ที่จริงพี่ชายบังคับให้ฉันเรียนคณะเดียวกับเขาด้วยซ้ำเพราะกลัวว่าจะมีคนแกล้งฉัน แต่ฉันไม่ได้ฉลาดเป็นกฎเหมือนพี่ชายนี่นา แค่สอบเข้าที่เดียวกันได้ฉันก็คิดว่าตัวเองเก่งมากแล้ว

"หวานมาที่นี่ได้ยังไง" พี่ชายเขาทำเสียงเค็มหอมกับจ้องหน้าฉันไม่วางตา แถมเพื่อนๆ ของพี่ชายอีกสี่ห้าคนก็จ้องมองมาที่ฉันเป็นตาเดียวเลย ก็ไม่รู้หรอกนะว่าพี่ชายไม่พอใจอะไร เข้าทำท่าเหมือนจะรู้ฉันเลย

"พี่พรีมบอกว่าถ้ามาหาที่มหาลัยจะเจอพี่ชายนะค่"

"แล้วนี่มากับใคร อย่าบอกนะว่ามาคนเดียวน่ะ"

"หวานอายุ 18 แล้วนะคะ ไปไหนมาได้คนเดียวได้แล้วน่า"

"ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย พี่ถามว่า..."

"ฉันเป็นคนพามาเองแหละ" เสียงหวานๆ ของผู้หญิงอีกคนดังขึ้นเมื่อพี่ชายทำท่าจะดุฉันอีก นางบางแบบบางของผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาในวงสนทนาพร้อมกับกล่องของขวัญกล่องใหญ่ที่เธอยื่นออกไปให้ผู้ชายจอมดุคนนั้น

"สุขสันต์วันเกิดนะกัลป์"

"ทำอะไรไม่ปรึกษาฉันเลยนะพรีม"

"ถ้าบอกก่อนก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ"

พี่พรีมหว่านยิ้มสวยทำเอาเพื่อนผู้ชายของพี่กัลป์หน้าแดงกันเป็นแถบๆ ผู้หญิงคนนี้เธอชื่อ "พรีม" เป็นรุ่นพี่สุดฮอตที่เรียนบัญชีท่านยังเป็นแฟนของพี่ชายอีกด้วย พี่พรีมเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ดวงตากลมโต ผมยาวหยักศกถึงกลางแผ่นหลัง รูปร่างบอบบางแต่ดูแต่ดูเซ็กซี่ในเวลาเดียวกัน เป็นผู้ยิ่งดีถ้าใครได้เป็นแฟนนี้ถือว่าโชคดีสุดๆ เลย

"ไม่เห็นต้องมาถึงที่นี่เลย กลับไปฉลองกันที่บ้านก็ได้นี่" พี่ชายยังคงบ่นอุบไม่หยุด แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ปกปิดรอยยิ้มมุมปากจากสายตาของฉันไม่ได้หรอก

"ที่ท่องที่บ้านทุกปีมันน่าเบื่อนี่คะ"

"ถ้าคราวหน้าทำอะไรไม่ปรึกษาพี่อีกพี่จะตีให้ตายเลย" พี่กัลป์ชี้หน้าฉันยังหาตัวก่อนจะยอมรับของขวัญจากมือของฉันไปแต่โดยดี พี่ชายเขาก็มักจะคุยฉันแบบนี้ประจำแหละ แต่เอาเข้าจริงๆ กับไม่กล้าตีฉันเหมือนอย่างที่พูด ขอบอกอย่างหนึ่งนะว่าพี่ชายนะหวงฉันสุดๆ ไปเลย และฉันเองก็ติดพี่ชายเอามากๆ เหมือนกัน เพราะแบบนั้นแหละมั้งเขาถึงเห็นฉันเป็นเด็กไม่ยอมโตสักที

"พี่ชายคู่แบบนี้มาตั้งแต่เด็กจนโตแล้วนะไม่เบื่อบ้างหรอคะ"

"เดี๋ยวนี้ชอบยอกย้อนนะเราน่ะ"

"ก็มันจริงนี่นา แบร่" ฉันทำหน้าทะเล้นแลบลิ้นใส่ พอเอาเข้าจริงๆพี่ชายก็ไม่กล้าทำอะไรหวานอยู่ดี

"เรานี่มัน..."

"ดูถ้ามีความสุขจังนะ" เสี่ยงทุ้มของใครบางคนที่ดังขึ้นมาจากด้านหลังช่วยทำให้พี่ชายที่กำลังจะอ้าปากดุฉันหุปปากไปแต่โดยดี ฉันค่อยๆหันหลังกลับไปมองตามสิ่งที่ดังมาและได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่งเข้า

ผู้ชายที่ตัวสูงกว่าพี่ชายนิดหน่อย รูปร่างสมส่วนเหมือนนายแบบที่หลุดออกมาจากนิตยสาร ดวงตาสีดำผู้คมต้องไปที่หน้าพี่ชายด้วยสายตาอาฆาต ต่างจากริมฝีปากสีระเรื่อที่กำลังแสยะยิ้มร้ายกาจอยู่ ถึงแม้เขาจะหน้าตาดีมากแต่สายตาที่เขาใช้ความมองทุกคนมันดูไม่เป็นมิตรเอาซะเลย

"ขอร่วมวงด้วยคนสิ"

"พายุ" ฉันได้ยินเสียงพี่พรีมที่ยืนอยู่ข้างๆ พึมหำออกมาเสียงเบาสีหน้าที่ดูมีความสุขของเธอค่อยๆจางลงจนเหลือแค่สีหน้าวันๆเท่านั้น พี่กัลป์เองก็เหมือนกัน เฝ้ามองไปที่ผู้ชายที่มาใหม่คนนั้นด้วยสินะท่าทางไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา แต่ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนั้นจะเป็นคนไม่ดีสินะ

"ต้องการอะไร" พี่ชายถามเสียงเกมพร้อมกับเดินมาขวามือฉันกับพี่พรีมให้ไปหลบอยู่ด้านหลังเขา ท่าทางร้อนรนของพี่กัลป์ยิ่งตอกย้ำกับฉันว่าผู้ชายคนนั้นน่ะอันตรายสุดๆ ไปเลย

"แค่จะเอาของขวัญมาให้ ก็วันเกิดเพื่อนทั้งทีนี่"

ตุบ!

บอกแค่นั้นกองของขวัญสีดำสนิทก็ถูกโยนมาตรงมานั่งที่เรากำลังนั่งกันอยู่ ฉันเลือกมองไปที่กล่องของขวัญอาถรรพ์นั้นแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองผู้ชายตัวสูงที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม และส่งสายตาจ้องมองมาที่พวกเราด้วยสายตาอาฆาตมาดร้าย

นี่มันเรื่องอะไรกัน ฉันไม่เห็นจะเข้าใจเลย

Happy birthday "น้ำเสียงถุงตั้มยังคงพูดออกมาอย่างเอาแต่ใจทั้งที่ไม่มีใครยินดีกับการมาของเขาเลยสักคน สองมือของผู้ชายคนนั้นค่อยๆลงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วค้างเอาไว้แบบนั้น สีหน้าของเขาดูสะใจที่เห็นพี่ชายของฉันกัดฟันได้แล้วมองหน้าเขากลับอย่างทำอะไรไม่ได้

"กลับไปซะ ฉันไม่อยากได้ของๆ แก"

"เหอะ คนที่แย่ง 'ของ' ของคนอื่นไปพูดแบบนี้ได้ด้วยหรอ" ผู้ชายคนนั้นเค้นเสียงหัวเราะออกมาทางที่เขายังจ้องหน้าพี่ชายด้วยสายตาแข็งเกล้าถึงเขาจะยิ้มแถมหัวเราะแต่หน้าไม่ได้ทำให้ฉันมองว่าเขาเป็นคนใจดีเลย ตรงกันข้ามมันก็ทำให้เขาดูน่ากลัวขึ้นไปอีก

"แต่ก็เอาเถอะ ในเมื่อ 'ของ' มันไม่รักดีเอง ก็ช่วยไม่ได้"

"กลับไปซะพายุ ถือว่าฉันขอร้องนะ"

พี่พรีมที่ยืนเงียบอยู่นานเอยขึ้นมาบ้าง และเพราะคำพูดของเธอก็ทำให้ผู้ชายคนนั้นละสายตาออกจากพี่ชายแล้วมาจ้องที่เธอแทนจ้องพี่พรีมยังไม่พอเข้ายังเพื่อแพร่สายตาอาฆาตของเขามาให้ฉันที่ยืนอยู่ข้างๆ พี่พรีมอีกด้วย อืมม์ ฉันเกี่ยวอะไรกับเขาด้วยล่ะเนี่ย

"แล้วทำไมฉันต้องฟังคำของเธอด้วย"

"แกจะไม่ยอมไปดีๆ ใช่ไหม!'

"ใจเย็นสิ ฉันยังไม่ได้อวยพรวันเกิดให้ 'เพื่อน' เลยนะ" คุณตรงหน้ายังคงตีหน้าซื่อยืนยิ้มอยู่ได้ทั้งที่ไม่มีใครอยากให้เขาอยู่ สายตาแข็งเกล้าของผู้ชายคนนั้นยังคงจับจ้องมาที่พี่พรีมไม่วางตา และภายในแววตาแท่ง 9 นั้นฉันก็แอบเห็นแววตาหวั่นไหวของเขาในนั้นด้วย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***