ตอนที่02

“เซรินลูกรัก อาทิตย์หน้าเตรียมตัวย้านไปเรียนที่เมเน่ม่อนนะ”

“หนูไม่อยากไปนะค่ะแม่”😔

“เลิกทําหน้ายังกะปลาบู่ชนเขื่อนตายนํ้าจืดได้แล้ว แม่ไม่ชอบทําไปก็ไรประโยชน์” แม่พูดและหันหน้าไปอีกทางทันที

“แม่ใจร้ายเกินไปแล้วนะคะ”😢

“ก็มันจําเป็นนิ ลูกควรออกไปหาประสบการณ์นะ อยู่ที่นั้นพี่ชายลูกก็ดูแลลูกได้อยู่แล้ว ไม่เห็นมีอะไรน่าห่วงเลย”

แม่นะแม่พูดไปได้ ไม่เคยหวงว่าตัวเองมีลูกสาวคนเดียวนะ แถมอีกคนเป็นผู้ชายซิ (พูดยังกะจะไปรบเลย)

“ไม่เอา ถ้าแม่จะให้หนูไปนะคะ หนูขอมิกิไปด้วยนะคะ”☺️ ฉันทําหน้าอดอ้อนสุดๆ

“มิกิ ต้องอยู่ดูแลแม่ ลูกไปคนเดียวดีแล้ว แม่เสียเวลามามากแล้ว ไปทําผมซักหน่อยดีกว่า มีนัดออกเดชกับพ่อสองคน” 😍 แม่ทําหน้าอย่างผู้ชนะยิ้มน่าระรื่นสุดๆ

แม่นะแม่ทิ้งกันดื้อเลย แล้วที่นี่ฉันต้องทํายังไงดีละ ฉันต้องการตัวช่วยนะฉันไม่อยากไปเมเนม่อนอะฮือๆ

“นี่....หยุด” 😡มีใครบ้างคนกําลังเอานิ้วจิ้มฉันจากด้านหลังของฉัน

“อะไร ฉันไม่มีเวลาเล่นด้วยหรอกนะ ข้าวปั้นไปอยู่กับพี่เลี้ยงสิ” 😤

ฉันพูดโดยที่ไม่หันหลังกลับไปมอง คนที่อยู่ด้านหลังก็ไม่ยอมหยุดตามที่ฉันบอก

“ฉันบอกให้หยุดไง”😤

ฉันที่กําลังจะหันไปต่อว่าข้าวปั้นหลานรัก แต่กลับเห็นใบหน้าที่สวยยังกับนางฟ้าแทน

“มิกิ...!!!!!!”😳 ฉันพูดออกมาเสียงหลง ไม่จริงเป็นไปไม่ได่ฉันอุส่ามั่นใจว่าเป็นข้าวปั้นนะ ผิดพลาดด้านเซ่นจริงๆเลย

“เธอกํา...ลัง โกรธ อยู่ใช่มั้ยเนี้ย” 😓

มิกิทําท่าจะร้องไห้

“เธอจะนํ้าตาคอทําไมหะ ฉันนึกว่าเป็นข้าวปั้นต่างหาก เป็นเธอก็ดีแล้วฉัน.....”😲

“เธอใจร้าย เซรินใจร้าย เธอตะคอกใส่ฉันจะเป็นข้าวปั้นได้ยังไงในเมื่อตอนเช้าเธอกับฉันส่งข้าวปั้น ขึ้นรถไปบ้านคุณป้าเมรี่เองเลย เธอโกรธฉัน เธอโกหก เธอไม่ได้คิดว่าฉันเป็นข้าวปั้น รู้ว่าเป็นฉัน แต..แต่เพราะ...เพราะเธอโกรธฉัน ...ฮือ.....”😭

มิกิวิ่งออกไปจากห้องฉัน

“เปล่า...ดะ...เดี๋ยว....มิ...”😰

ไปซะแล้ว💨💨💨

?????

ตกลงไม่ได้ช่วยอะไรเลยอุส่ารอ กลับโดนเข้าใจผิดไปกันใหญ่ โอ้ยจะบ้าตายฉันต้องหาคนคุยด้วยไม่งั้นอกแตกตายแน่ๆเลย 🤔

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่01