LOOK AT ME
ริต้า! ริต้า!! ริต้า!!! ตื่นได้แล้ว!
ริต้าเด็กสาวที่ฟื้นจากความตายนับไม่ถ้วน และครั้งนี้เป็น โลก สุดท้ายที่เธอจะได้ฟื้นขึ้นอีกครั้ง
"เธอเป็นใคร"
"ริต้ามึงจำกูไม่ได้เหรอเบลไง You know"
"ทำไม่ถึงจำกูไม่ได้?"
"กูสมองเสื่อม"
"__...."
"จร๊ะ"
จากนั้นทั้งห้องก็เงียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ได้ยินแต่เสียงลมผ่านหน้าต่างเบาๆๆ
เบลพูดขึ้นว่า
"ริต้า"
"จำกูไม่ได้จริงดิ"
"Yes ไม่วั้นเราจะถามเหรอ"
(กวนตีนซะด้วย)
"ต้องบอก นิลลี่ ก่อน"
"ใครคือนิลลี่?"
"แก๊งกลุ่มเดียวกันไง"
จากนั้นความหนาวเย็นได้เข้าปกคลุมในห้อง และมีหญิงสาวพูดขึ้นว่า
"เขาจำอะไรไม่ได้หรอก เจ้าก็พยายามเหลือเกินนะ"
เบลได้หันหลังไปดูก็พบกับ......
"นิลลี่!!!"
นิลไม่สนใจ จู่ๆก็เดินไปหาริต้าแล้วบอกว่า
"LOOK AT ME RITA"
ด้วยความที่ไม่อยากสบตาแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะร่างกายยังอ่อนแอเกินกว่าจะต้านพลังของนิลได้
ริต้าได้มองไปที่ดวงตาอันสวยงามของนิล ถึงกับตกเข้าไปอยูใต้จิตสำนึกของตัวเอง
"ที่ไหนเนี้ย"
"จิตสำนึกของเจ้าไงริต้า"
"จงจำมันให้ได้ ไม่งั้นจะไม่มีใครช่วยเจ้าได้แม้แตคนเดียว"
"อะไรคือมัน!!! บอกมานะเว้ย"
"เจ้าต้องหาเองริต้าข้าช่วยเจ้าได้เพียงเท่านี้"
จากนั้นริต้าก็สลบลงไปบนเตียง
"นิล"
"???"
"มึงทำไรริต้า"
"ข้าเเค่ทำให้เขาจำทุกสิ่งทุกอย่างได้ แต่..อาจจะไม่หมดก็ได:)"
"อะไรของมันวะ งง"
"เอาเป็นว่าข้าช่วยเขาได้แค่นี้"
นิลได้เดินเข้าไปใกล้ริต้าแล้วพูดว่า
"เจ้าทำได้ น้องรัก ข้าจะช่วยเจ้าเท่าที่พี่คนนี้จะทำได้"
นิลได้กระซิบใกล้ๆหูของริต้า
"มึงทำไรอีกเนี้ย?"
"เปล่าข้าไปละ ฝากดูแลด้วยอย่าให้มีรอยละ"
//ใต้จิตสำนึกของริต้า//
"นั้นใครนะ!!?"
"นั้นมัน..อะไรนะ.ชื่อ....อ๋อ~นิล"
"ปล่อยกูออกไปนะเว้ย!!"
"มึงจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ"
อยู่นิลก็หายไป แล้วมีเสียงเสียงหนึ่งพูดขึ้นว่า
"ท่านพี่ๆ ข้าอยากกินอันนี้ ท่านพี่~~~"
"ริต้า!!เจ้าอย่าเรื่องมากได้หรือไม่ ข้ารำคาญเจ้าเหลือเกิน!!"
ริต้าทำหน้าหงอยแล้วเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง
"ทำไมท่านพี่ต้องดุข้าด้วย"
ริต้าเห็นภาพเงาแล้วพูดขึ้นว่า
"อะไรกันเนี้ย!!!?"
"ริต้าข้ามาหาเจ้าแล้ว!"
.
.
.
.
.
จบตอนนนน1
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments