ตอนที่2

"หนูคิวโฟไม่ดีตรงไหนน่ะลูก ถึงได้ต้องรอให้คิดก่อน" หญิงวัยกลางคนถามลูกชายด้วยน้ำเสียงที่ดูขัดใจเอามากๆ

"โธ่ แม่ครับ ผมยังไม่ได้ปฏิเสธซะหน่อย" ซูชิรีบตอบโต้เพื่อไม่ให้มารดาโมโหไปมากก่วานี้.

"ละแล้ว ลูกจะทำยังไงล่ะ?"

"ผม มีเรื่องอยากขอร้องน่ะครับ"

"หืม?" คุณแม่ของซูชิเอียงคอมองลูกชายด้วยความสงสัย.

"ผมขอ..."คำขอร้องของซูชิถูกเซ็นเซอร์โดย...meเองง.

"ห๊ะ! โอ้ววว ทำไมจะไม่ได้ล่ะลูกกก เดี๋ยวแม่จัดการให้🤭" เมื่อได้ฟังคำขอร้องของลูกชาย ก็เผยยิ้มกว้างที่แลดูมีความสุขขึ้นมา.

.

.

.

วันต่อมา...

โรงเรียน ม. ปลาย

โรงเรียนแห่งนี้เป็นสถาบันการศึกษาที่ดีที่สุด สิ่งอำนวยความสะดวกมีครบ อาหารที่โรงอาหารก็คัดเลือกพ่อครัวแม่ครัวมาอย่างดี รับรองว่าอาหารการกินจะไม่จืดชืดอย่างแน่นอน.

เป็นโรงเรียนที่มีไว้สำหรับลูกคุณหนูผู้มีอันจะกินไม่ใช่ว่าใครจะสามารถเข้ามาเรียนได้ เพราะค่าเทอมนั้น...แพงเวอร์ ยิ่งย้ายมาตอนกลางเทอมก็ยิ่งแพงกว่าปกติถึงสามเท่า.

ห้องเรียน ม.6/1

"นี่ๆ ได้ข่าวว่าวันนี้ห้องเรียนพวกเราจะมีนักเรียนใหม่ล่ะ"เพื่อนผู้หญิงในห้องเรียนรีบวิ่งมาพร้อมกับร้องตะโกนดังลั่นห้อง.

"จริงดิ? ผู้หญิงหรือผู้ชายอ่ะ?"เพื่อนชายรีบลุกพรวดไปถามด้วยความตื่นเต้น.

"เสียใจด้วย ผู้ชายย่ะ" คำตอบที่ออกมาจากปากหญิงสาวทำให้ผู้ชายทั้งห้องถึงกับร้องโห่วด้วยความเสียดาย.

"นักเรียนทุกคนนน ประจำที่" เสียงหัวหน้าห้องสาวร้องตะโกนเป็นคำสั่ง ทำให้ทุกคนวิ่งไปนั่งประจำที่เป็นระเบียบทุกคน.

อาจารย์หญิงวัยกลางคน เดีนท้าวส้นสูงดังเตาะแตะๆ ทำให้นักเรียนทุกคนทำตัวเกร็งกันไปหมด ภายในห้องเรียนเงียบสงบ เป็นระบบระเบียบ.

"เอาล่ะ ทุกคน วันนี้ห้องเราจะมีนักเรียนใหม่มาเพื่อนใหม่นะ คุณ ซูชิ เชิญเข้ามาได้เลยค่ะ"

"หะ!? คนอะไรชื่อซูชิวะ?" นักเรียนในห้องต่างก็พากันพูดซับซิบกันเรื่องชื่อของนักเรียนใหม่.

แต่คนที่นั่งเฉยเมยอยู่ที่โต๊ะที่สามแถวที่สามริมหน้าต่างห้องเงียบๆมาตลอดอย่างคิวโฟ ก็ถึงกับชะงักเมื่อได้ยินชื่อนี้.

เมื่อร่างสูงย้างก้าวเข้ามาในห้องเรียน ก็ทำสาวๆฮือฮากันหมด มีแต่ชมว่าหล่อกันระงม.

"อร๊ายยยอะไรกันเนี่ยหล่อเหมือนแซลม่อนเลย"

"จริงด้วยๆ หน้าตาเหมือนกันเปี๊ยบเลยอ่าาา"

"แหะๆ😅 ก็ผมเป็นพี่ชายฝาแฝดของแซลม่อนนิครับ" ชายหนุ่มพูดด้วยท่าทีที่เฟรนลี่.

ยิ่งคิวโฟได้เห็นชายคนนี้ชัดๆ ดวงตาก็เบีกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ.

(หมอนี่...มาทำอะไรที่นี่เนี่ย?)

"ยินดีที่ได้รู้จัก ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ"

สิ้นสุดการทักทายสาวๆก็พากันกรี๊ดลั่นห้อง ร้องบอกว่ารับฝากเสมอ.

"งั้น...วันนี้อาจารย์ฝากเพื่อนใหม่ด้วยนะ วันนี้อาจารย์มีประชุม เชิญพักผ่อนตามอัธยาศัย แต่อย่าสร้างความวุ่นวายล่ะ" อาจารย์หญิงบอกข่าวดีสำหรับนักเรียน แต่ก็ไม่วายกำชับไว้ไม่ให้ทุกคนก่อเรื่อง.

ทุกคนต่างร้องเฮดีใจ แล้ววิ่งไปทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่.

ซูชิมองไปทั่วห้องจนได้ไปสบตากับคิวโฟเข้า สายตาเธอในตอนนี้ ดูไม่เป็นมิตรเอาซะเลย แต่ซูชิก็โบกมือทักทายไปแล้วยิ้มเจื่อนๆให้ และแน่นอน การกระทำนี้ทุกคนในห้องล้วนเห็นหมด ฝั่งผู้หญิงก็พากันคิดว่า ซูชิสนใจคิวโฟเข้าแล้ว ไม่คิดสู้ด้วยเลยพากันเงียบหมดไม่กรี๊ดต่อแล้ว.

แต่ฝั่งผู้ชายนี่สิ เดือดขึ้นทันที พุ่งไปร้องโหวกเหวกโวยวาย ซึ่งๆหน้า ซูชิ.

"เห້ยเจ้าเพื่อนใหม่ ไม่ได้นะ คิวโฟเป็นนางฟ้าของพวกเราไม่ว่าใครก็อย่าคิดเอื้อม"

"ใจเย็นๆ พวกนาย ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นซะหน่อยนะ" ซูชิพยายามเกลี้ยกล่อมให้เหล่าบรรดาเพื่อนชายที่กำลังเดือดให้สงบลง.

ในเมื่อชั่วโมงนี้ไม่มีเรียน คิวโฟก็รีบเดีนออกจากห้องเรียนไปด้วยความรำคาญ.

หญิงสาวปลีกตัวออกห่างจากผู้คน เพื่อมายังที่โต๊ะหินอ่อนที่หลังอาคารเรียน สถานที่นี้ เป็นสวนสีเขียว ต้นไม้ใหญ่เป็นร่มเงาให้โต๊ะหินอ่อนเป็นจำนวนหลายต้น ดูรวมๆแล้วเหมือนป่ารกร่างเลย เป็นที่ๆคนไม่เยอะ สงบทุกเวลา แม้เป็นเวลาเลิกเรียน ก็ไม่ค่อยมีคนมาแถวนี้ ดังนั้น จึงกลายเป็นที่ของหญิงสาว ไว้ใช้พักผ่อนอยู่คนเดียว.

หญิงสาวที่เรากำลังพูดถึงอยู่ตอนนี้ ก็คือ คิวโฟ ผู้หญิงที่เย็นชากับทุกสิ่งยกเว้นกับคนในครอบครัว และ เธอจะอ่อนโยนเป็นพิเศษกับน้องสาวฝาแฝดเพียงคนเดียวเท่านั้น.

ในขณะที่หญิงสาวกำลังนั่งพักหลับตาคนเดียวที่โต๊ะหินอ่อน จู่ๆ ก็มีเสียงเท้าเหยียบใบไม้ดัง กร๊อบ และมีเสียงทุ้มของชายหนุ่มทักตามมา.

"มานั่งคนเดียวอยู่ในป่าแบบนี้ ไม่กลัวยุงกัดเอาหรอ"

หญิงสาวหันไปมองเจ้าของเสียง ก็รู้ว่าเป็นแซลม่อน ฝาแฝดของซูชิ แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรตอบไป แล้วก็หันกลับมานั่งหลับตาเหมือนเดีม ราวกับว่าเธอต้องการจะพักผ่อนจากโลกใบนี้.

ชายหนุ่มก็เดีนมาจนถึงโต๊ะหินอ่อนที่คิวโฟนั่งอยู่ แล้วก็กล่าวออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม.

"ขอนั่งด้วยคนได้มั้ย?"

"ใครห้ามล่ะ" หญิงสาวยังคงตอบกลับมาอย่างเย็นชา.

เมื่อได้รับคำอนุญาตแล้ว ชายหนุ่มก็นั่งลงข้างๆคิวโฟบนม้านั่งหินอ่อนเดียวกัน โดยความใกล้ชิดนั้นก็ไม่มีไรยะห่างเลยแม้แต่มินเดียว ตัวของทั้งสองติดกันชนิดที่เรียกว่าปาท่องโก๋ได้เลย.

"มานั่งติดฉันแบบนี้ ไม่ร้อนหรอ?" หญิงสาวเอ่ยถามโดยที่ไม่หันหน้ามามองชายหนุ่มเลย.

"ถ้าอยากพักผ่อน...ใช้ฉันเป็นที่พักพีงได้นะ" นอกจากชายหนุ่มจะไม่ตอบคำถาม ยังเอ่ยวาจาที่เหมือนว่าจะเข้าใจคิวโฟที่สุด.

"นายทำเพื่ออะไรล่ะ...แซลม่อน"

"เธอรู้หรอ ว่าเป็นฉัน ว้า~~ อุส่าแต่งตัวเหมือนกับพี่ ฉีดน้ำหอมกลิ่นเดียวกับพี่ เหมือนกันขนาดนี้ เธอยังแยกออกอีก" ชายหนุ่มบ่นฝนความโป๊ะแตกของตัวเอง.

"เหมือนกันมาแค่ไหน..." หญิงสาวยกมือขึ้นใช้หลังมือตบที่หน้าอกข้างซ้ายของชายหนุ่ม โดยที่ตัวเองก็ยังคงนั่งข้างๆ และ ไม่หันมามองหน้าชายหนุ่มเลย.

"....แต่ตรงนี้น่ะ...ไม่มีทางเหมือนกัน"

สิ้นสุดคำพูดของคิวโฟ แซลม่อนก็เผยรอยยิ้มบางๆ แล้วเขาก็จับไปที่มือของหญิงสาว.

"เธอรู้จักฉันดีจริงๆ"

"ก็คนที่ฉันรู้จักคือนาย ไม่ใช่พี่ชายนาย ไม่มีทางที่ฉันจะจำนายไม่ได้" พูดจบหญิงสาวก็ดึงมือออกจากการจับกุมของชายหนุ่ม.

"ทำไมคนที่พ่อแม่จับคู่ให้เธอถึงไม่ใช่ฉันกันนะ" แซลม่อนบ่นตัดพ้อให้คิวโฟฟังด้วยน้ำเสียงที่แลดูเสียดาย.

"นายชอบฉันหรอ?" หญิงสาวหันหน้ามาถามชายหนุ่ม.

"แน่นอนสิ"

คำตอบของชายหนุ่ม ทำให้หญิงสาวเงียบไป และต้องหันกลับไปทิดทางเดีม.

"เราเรียนที่นี่ด้วยกันมากี่ปี? เรารู้จักกันมากี่ปี? ใครจะไปเข้าใจเธอได้มากก่วาฉันล่ะ"

"งั้นฉันควรรับรักนายใช่มั้ย?" หญิงสาวพูดประชดโดยที่ก็ยังไม่หันมามองชายหนุ่มเหมือนเดีม.

"ไม่จำเป็นหรอก" ชายหนุ่มกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มอย่างหน้าเฉย แต่หญิงสาวก็ยังคงไม่พูดด้วย.

แล้วแซลม่อนก็ลุกขึ้นไปยืนต่อหน้าคิวโฟ.

"ถ้าความรู้สึกของฉัน เธอตอบรับไม่ได้ งั้นฉันขอ...จูบเธอได้มั้ย?"

"ก็เอาสิ" หญิงสาวลุกขึ้นมาตอบทันทีที่ประโยคคำถามจบ.

"จะไม่...ปฏิเสธหน่อยหรอ? จูบเลยนะ?"

"ก็แค่จูบ มีอะไรพิเศษกัน ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าจูบมันเป็นยังไง?" คำตอบของคิวโฟ ทำให้แซลม่อนอึ้งแล้วอึ้งอีก.

"งั้นไม่เกรงใจละนะ...."

"เอาเลย" หญิงสาวเงยหน้าขึ้นแล้วหลับตารอ.

ชายหนุ่มค่อยๆจับไปที่ไหล่ของหญิงสาว แล้วมองใบหน้าที่อันสะสวยของเธอก่อนที่จะหลับตา และ ค่อยๆโน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆ.

ในขณะที่ริมฝีปากของทั้งสองกำลังจะสัมผัสกัน จู่ๆ ชายหนุ่มก็อยุดนิ่งไป.

"ฉันทำไม่ได้ ฉันแย่งของๆพี่ไม่ได้" ชายหนุ่มค่อยๆปล่อยมือจากไหล่หญิงสาว แล้วถอยห่างออกมา

แต่หญิงสาวกลับทำสิ่งที่ชายหนุ่มไม่คาดคิด เธอพุ่งเข้าไปกอดคอเขาให้ก้มลงมาประกบริมฝีปากกัน โดยที่ชายหนุ่มก็ได้แต่ตะลึงตาค้าง เพราะไม่คิดว่าหญิงสาวจะกล้าทำแบบนี้.

ไม่นานหญิงสาวก็ถอนริมฝีปากออกมา แล้วพูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า...

"ฉันไม่ได้เป็นของใคร"

แล้วหญิงสาวก็ปล่อยมือจากคอชายหนุ่มแล้วก้าวถอยออกมา หันหลังให้ ปล่อยให้แซลม่อนยืนก้มหน้าตาค้างอย่างงั้น.

"คิวโฟ...นี่จูบแรกของฉันนะ! เธอเอาไปง่ายๆ แล้วไม่ใยดีอย่างงี้เลยหรอ?" แซลม่อนโวยวายทวงคืนความยุติธรรมให้กับตัวเอง.

"จูบแรกของฉันเหมือนกัน แล้วไง? ฉันต้องรับผิดชอบหรอ?" ยิ่งคิวโฟพูดก็ยิ่งทำให้แซลม่อนอึ้งเข้าไปอีก ผู้หญิงคนนี้ไม่แคร์แม้แต่จูบแรกของตัวเอง.

"นี่น่ะหรอ? จูบ พิเศษตรงไหน? ไม่เห็นจะรู้สึกดีตรงไหนอย่างที่ใครเขาว่าเลย"

บ่นเส็รจหญิงสาวกำลังจะเดีนหนีออกจากสวนป่าส่วนตัวของเธอไป แต่ก็ถูกแซลม่อนคว้ามือเอาไว้ แล้วเขาก็ใช้แขนที่มีกำลังมากกว่า ดึงหญิงสาวเข้ามาใกล้ๆ แล้วเขาก็ใช้มือจับแก้มขาวเนียนทั้งสองข้างของหญิงสาว แล้วดึงเข้ามาจูบอย่าเร่าร้อน ซึ่งต่างจากกานจูบเมื่อกี้ที่มีเพียงการประกบริมฝีปากเท่านั้น.

หญิงสาวพยายามดิ้นขัดขืน ใช้มือตีแขนเขาหลายทีแต่ก็ไม่สามารถส่งผลต่อแขนที่แข็งแรงของเขาได้.

การจูบเรี่มดูดดื่มและเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ ทำให้มือน้อยๆของหญิงสาวเริ่มอ่อนแรงลง แล้วปล่อยให้จูบนี้กลืนกินไปอย่างช้าๆ.

ก่อนที่หญิงสาวจะหมดสติไป ชายหนุ่มก็ถอนจูบซะแล้ว ทำให้หญิงสาวในตอนนี้หน้าแดงหายใจหอบเหมือนคนขาดอากาศหายใจมานาน.

"นี่ต่างหาก ที่เรียกว่าจูบ" ชายหนุ่มพูดด้วยเสียงแผ่วเบา.

"อีกทีได้มั้ย?" เมื่อได้ยินคิวโฟพูดมาอย่างงั้น แซลม่อนก็อึ้งแล้วรีบถอยห่าง.

"เธอมันบ้าไปแล้วคิวโฟ!" ชายหนุ่มตะโกนเส็รจก็รีบวิ่งหนีหญิงสาวไปเลย.

หญิงสาวมองตามหลังไปจนเขาหายลับไปจากสายตา.

"ก็ไม่เลวนิ...ใช้ได้" หญิงสาวพยักหน้าเบ้ปากพูด.

ยืนนิ่งไปได้สักพักหญิงสาว ก็เดีนกลับห้องไปเพื่อรอคาบเรียนต่อไป.

โดยที่ไม่รู้เลย ว่าด้านข้างอาคาร มีสายตาคู่หนึ่ง ได้เห็นเหตุการหมดทุกอย่างแล้ว.

และไม่ใช่ใครที่ไหนเลย ซึ่งนั้นก็คือ ซูชิ พี่ชายฝาแฝดของแซลม่อน.

ในตอนนี้ ซูชิ ก็ทำได้แต่อึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้น และในหัวก็คิดไปแล้วว่า จริงไปแล้ว คิวโฟ กำลังแอบคบหากับน้องชายของตัวเองอยู่ และเป็นตัวเองที่กำลังไปแทรกกลางระหว่างเขาสองคน.

(โถ่วว พ่อคุ๊ณ คิดไปเองซะไกลเลย)

ทุกคนต่างก็กลับเข้าไปเรียนเป็นปกติ คิวโฟกลับไปนั่งเรียน และ กลับไปเป็นคนที่นิ่งขรึมเหมือนเดีมอีกแล้ว.

'เธอทำตัวปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกีดขึ้นได้ยังไงกัน หรือว่า! นี่จะไม่ใช่ครั้งแรกของสองคนนี้? บางที่อาจจะทำบ่อยจนกลายเป็นเรื่องปกติก็ได้'

"นี่ๆ ซูชิ ทำไมเอาแต่จ้องมองนางฟ้าของพวกเราอยู่ได้" เพื่อนนักเรียนชายที่โต๊ะรอบข้างกล่าวทักท้วงพฤติกรรมของซูชิ ที่ไม่ค่อยถูกใจพวกเขาสักเท่าไหร่.

"อ๊ะ เอ่อ...ไม่ใช่นะ ก็คิดว่าเธอสวยดีเลยเผลอมอง" ซูชิหาเรื่องมาแถให้รอดตัวไป.

"ไม่ต้องไป พวกเราเข้าใจ งั้นพวกเราจะรับนายเข้าลัทธิ คิวโฟ ละกันนะ ยินดีต้อนรับนะเพื่อน"

ดูเหมือนว่าการแถเอาตัวรอดจะได้ผลเป็นอย่างดี ซูชิเออออ ตามน้ำเข้าลัทธิ คิวโฟไปแบบงงๆ.

ตอนนี้กลายเป็นว่า ชายหนุ่มมีเพื่อนเพี่มขึ้นเป็นสิบๆคนในคราวเดียวซะงั้น.

แต่ถึงอย่างงั้นชายหนุ่มก็ไม่สามารถละสายตาจากคิวโฟได้ จ้องอยู่อย่างงั้น จนหญิงสาวเหมือนจะรู้ตัวแล้ว และได้เหลือบหางตามามองมาที่ชายหนุ่ม.

และแล้ว.... ทั้งสองก็ได้สบตากันเข้า.

....โปรดติดตามตอนต่อไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***