ได้ใกล้ชิดสมใจ

"สวัสดีครับน้องบัว พี่เข้มนะครับ พอดีพี่รู้จากยัยภัสว่า รถบริษัทฯ มีปัญหายังไม่เรียบร้อยพี่เลยแวะมารับ ทางผ่านไปฟาร์มพี่พอดีครับ พี่รอข้างล่างนะครับ" ชายหนุ่มบอกสโรชา หลังจากที่เขารู้จากน้องสาวเขาว่า สโรชาจะไปที่ทำงานเอง เพราะว่ารถของบริษัทฯ ยังซ่อมไม่เสร็จ เขาเลยรีบขอเบอร์โทรของสโรชา และอาสามารับหญิงสาวเอง

"อ้าว.......เหรอคะ สักครู่นะคะ เดี๋ยวบัวลงไปค่ะ" เสียงนุ่มทุ้มนั้นคุ้นหูเธอย่ิ่งนัก วันนี้หญิงสาวสวมกางเกงสแลคสีน้ำเงิน เสื้อเชื้ตแขนยาวสีฟ้า ทับใน รวบผมด้วยยางมัดผมเส้นใหญ่ไว้ข้างหลังหลวมๆ สวมรองเท้าผ้าใบคู่เดิม สะพายเป้ แขวนกล่องแบบไว้ด้านหน้า ไม่ลืมที่จะหยิบขวดน้ำไปด้วยสองขวด เมื่อคืนพี่กานดาโทรมาบอกเธอหลังจากกลับจากทานข้าว ว่ารถยังไม่เสร็จ ให้เธอเรียกรถโรงแรมไปส่งได้เลย ค่าใช้จ่ายเบิกกับบริษัท

ภัสราโทรหาเธอก่อนนอน ถึงได้รู้ว่าเธอไม่มีรถไป บอกว่าจะส่งรถมารับ ไม่คิดว่าจะเป็นพี่ชายของภัสรามาเอง เอาเถอะเวลานี้ขอให้ได้ถึงหน้างานก่อน เธออยากทำงานให้เสร็จเร็ว ๆ

"สวัสดีค่ะพี่เข้ม" หญิงสาวยกมือไหว้ชายหนุ่ม "บัวคิดว่าพี่ภัสราจะส่งคนรถมารับ ไม่คิดว่าพี่เข้มจะมาเอง"

"พี่ว่างทั้งวันครับ พาน้องบัวไปได้ทุกที่เลย" เขาพูดกับหญิงสาวพรางยิ้มให้ทั้งหน้าทั้งตา "น้องบัวทานข้าวเช้าหรือยังครับ ถ้ายังไม่ทาน แวะทานที่ห้องอาหารก่อนไหม มีเวลาอีกเยอะ ออฟฟิศไม่ไกลจากที่นี่มาก รถไม่ติดด้วย รองท้องก่อนดีไหมครับ หรือจะแวะทานที่ร้านไหนก็ได้ พี่ไม่รีบครับ" เสียงนุ่มทุ้มนั้นอบอุ่นเหลือเกิน

"ได้ค่ะ บัวยังไม่ได้ทานเหมือนกัน พี่เข้มทานมาหรือยังคะ ถ้ายังไปทานด้วยกันเลยนะคะ บัวชักจะหิวแล้ว" หญิงสาวบอกกับอัครา ไม่ต้องให้เขาตอบ เพราะชายหนุ่มพยักหน้า หญิงสาวเดินนำหน้าเขาไปยังห้องอาหารของโรงแรม

"เดี๋ยวบัวจัดการให้นะคะ" สโรชาวางเป้และกล่องแบบไว้ที่เก้าอี้ แล้วเดินไปทางโต๊ะอาหารที่โรงแรมจัดเตรียมไว้ให้ เธอเตรียมอาหารเช้ามาสองชุด น้ำส้มสำหรับตัวเอง และกาแฟสำหรับชายหนุ่ม เมื่อวานเธอเห็นเขาดื่มกาแฟดำ เลยเลือกที่จะชงกาแฟดำมาให้เขา อย่างน้อยเช้านี้เธอต้องอาศัยเขาหญิงสาวคิดในใจ

"เมื่อวานบัวเห็นพี่เข้มดื่มกาแฟดำเลยจัดมาให้" เธอวางถาดอาหารลง แล้วกลับไปรินน้ำเปล่ามา สองแก้ว เผื่อเขาด้วย ทานเถอะค่ะ หิวแล้ว หญิงสาวบอกชายหนุ่ม พร้อมยิ้มให้เขา ประมาณว่าฉันจะกินแล้วนะ ฉันหิว

"แบบที่เขียนเมื่อวานงานเสร็จไหมน้องบัว" เขารู้แล้วล่ะว่าไม่เสร็จแน่นอน แต่ก็อยากถาม

"ไม่เสร็จค่ะ อุปกรณ์ไม่ครบวันนี้บัวไปคุยดูก่อนค่ะว่าจะยังไงค่อยคิดอีกที" หญิงสาวตอบคำถามของเขาแล้วก้มหน้าทานอาหารต่อ

ทั้งสองทานอาหารเช้าด้วยกันเงียบๆ จนอิ่ม " น้องบัวส่งกล่องแบบมาเลยครับ พี่ช่วย"

สำนักงานไม่ไกลจากโรงแรมจริงๆ ระหว่างทางไปที่สำนักงาน มีตึกเก่าแก่สองข้างทางสวยงามมากเลย เธอมองจนเหลียวหลัง คิดว่ามารอบหน้า หากมีเวลาต้องแวะชมแน่นอน อาการนั้นไม่รอดสายตาของอัคราไปได้ "น้องบัวคุยเสร็จแล้วโทรหาพี่นะครับ ตามเบอร์นี้เลย วันนี้พี่ว่างทั้งวัน ไม่ต้องเกรงใจนะครับ" เขาส่งหมายเลขโทรศัทพ์ให้หญิงสาว พร้อมส่งกล่องแบบให้เธอ

สโรชารับมาพร้อมยกมือไหว้ขอบคุณอีกครั้ง ก่อนที่จะก้าวขายาวๆเดินเข้าไปในสำนักงาน

ผู้หญิงคนนี้แต่งตัวยังไงก็น่ามอง ไม่เก๊กสวย จริงๆ อาหารเช้าเมื่อสักครู่ที่โรงแรม เขาต้องเป็นคนยกเครื่องดื่มและอาหารมาให้ แต่กลายเป็นสโรชา บริการทุกอย่าง เธอทำเหมือนเป็นเรื่องปกติ แล้วก็นั่งทานอย่างเอร็ดอร่อยต่อหน้าเขา ไม่มีการเคอะเขินเลยแม้แต่น้อย ทำให้เขานึกถึงผู้หญิงหลายคน ที่เขารู้จัก ต้องสวย ต้องเนี้ยบ หยิบจับไม่เป็น ต้องมีคนคอยบริการ จะดื่มน้ำยังต้องให้พนักงานรินให้ ผู้หญิงคนนี้ยกขวดกระดกเลย เขาชอบแบบนี้ ไม่เรื่องมาก อัคราเดินเข้าไปนั่งในร้านกาแฟแถ้วนั้น เพื่อรอหญิงสาว และทำงานของเขาด้วยการสั่งงานทางโทรศัพท์

อัครานั่งรอหญิงสาวเกือบสองชั่วโมง ก็เห็นเธอเดินออกมาจากสำนักงาน พร้อมกับชายสูงอายุสองคน เขารีบเดินเข้าไปหาเธอ

"อ้าว...นายหัวอัครา มาทำอะไรที่นี่ครับมาธุระเหรอเจ้าสัวธนา" ชายจีนร่างใหญ่ท่างทางอารมณ์ดี เจ้าของอสังหาริมทรัยพ์ที่ใหญ่ที่สุดในภูเก็ต ทักชายหนุ่ม

"สวัสดีครับเจ้าสัว" อัครายกมือไหว้เจ้าสัว "ผมมากับ เอ่อ...คุณสโรชาครับ มาส่งเธอคุยงานที่นี่ อย่าบอกนะครับว่ามาคุยงานกับเจ้าสัวธนา เจ้าพ่ออสังหารายใหญ่ของภูเก็ต"

"นายหัวก็พูดไป" เจ้าสัวธนาพูดพร้อมหัวเราะแบบคนใจดี "ผมกำลังจะสร้างหมู่บ้านแถวชานเมืองครับนายหัวอัครา พอดีติดใจ งานของคุณสโรชา บังเอิญที่กรุงเทพฯ คุณสโรชาเขาดูแลงานออกแบบภายในทั้งหมด ผมชอบมากเลยติดต่อให้มาทำที่ภูเก็ตเพิ่มอีกไ

"เราคนกันเองทั้งนั้น นี่กี่โมงแล้วเนี้ย ไปๆ เราไปทานข้าวกันดีกว่านานๆ เจอนายหัวคนเก่ง ไปๆ คุณสโรชา ไปทานข้าวกลางวันกัน เดี๋ยวบ่ายถึงไปหน้างาน" เจ้าสัวบอกหญิงสาว เขาชอบเด็กสาวคนนี้เก่ง หัวดี ฉลาด เขาชอบงานของเธอ เขาชื่นชมเด็กรุ่นใหม่ ที่เก่ง ขยันหาความรู้ พัฒนาตัวเอง งานของสโรชาหลากหลาย ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นคนเดียวกันที่ออกแบบ ยิ่งได้พูดคุยเห็นหน้าตาก็รู้สึกเอ็นดูเหมือนลูกหลานไปๆ ทานข้าวกันในตึกนี่เลย ผมสั่งอาหารกลางวันไว้แล้ว เจ้าสัวเดินไปโอบไหล่อัครา เจ้าสัวธนาชื่นชมบิดาของอัครามาก สู้ชีวิต สร้างตัวมาจนมีทุกอย่าง เสียดายที่จากไปก่อนเวลาอันสมควร แต่ทั้งลูกชาย และลูกสาวก็สานต่อกิจการพ่อแม่จนเจริญรุ่งเรือง ทำงานเก่งกันทั้งคู่ ต่างจากลูกชายเขา

สโรชาไม่คิดว่าเจ้าสัวจะเมตตาเธอขนาดนี้ เลี้ยงข้าว พูดคุยเหมือนเป็นลูกหลาน นี่ถ้าพ่อกับแม่รู้คงดีใจกับหญิงสาวด้วย ที่มีแต่ผู้ใหญ่เมตตา

ชายสองวัยคุยกันอย่างถูกคอ เธอก็พลอยได้นั่งฟัง ประวัติของกันและกันไป เธอเพิ่งทราบว่า อัครา เป็นเจ้าของฟาร์มมุกที่ใหญ่ที่สุดในภูเก็ต ปั้มน้ำมันอีกหลายสาขา และภัสรา คือเจ้าของโรงงานจิวเวลรี่ที่ใหญ่ที่สุดในภูเก็ต และเป็นเจ้าของคอนโดใหญ่ใจกลางเมือง เธอก็ไม่เคยถามภัสรา นามบัตรที่ภัสราให้ เธอเก็บไว้ที่บ้าน ไม่ได้ดูด้วยซ้ำว่า ภัสรามีตำแหน่งอะไรในนามบัตร เธอก็เป็นแบบนี้ ไม่ค่อยสนเรื่องของคนอื่น ใครจะเป็นอย่างไรก็ช่าง เธอก็อยู่ของเธอ สบายดี

หลังจากที่ทานข้าวเสร็จ อัคราอาสาไปส่งเธอดูหน้างาน ซึ่งก็ใช้เวลาไม่นานมาก แดดก็แรงเหลือเกิน ดูสโรชาจะไม่สนใจ เขาเห็นเธอเดินไปมากับ นายช่าง เข้าออกตรงนั้นตรงนี้ ออกแดดบ้าง เข้าร่มบ้าง วนไปวนมา ผมที่ยาวนั้นเธอก็รวบมันไว้สูงๆบนหัว มองเพลินจริงๆ สโรชา เป็นผู้หญิงที่แข็งแรงและตั้งใจในการทำงานมาก ภัสราเล่าให้เขาฟังว่า เธอขี่ม้าเก่ง เขาเองยังเก็บวีดีโอที่ภัสราแอบถ่ายตอนที่เธอขี่ม้าส่งมาให้ดู เก็บไว้ในโทรศัพท์ของเขา

"เป็นไงบ้างครับน้องบัว" น้ำครับ อัครายื่นขวดน้ำให้หญิงสาว เธอยกมือไหว้ขอบคุณ พร้อมรับไปดื่ม เกือบครึ่งขวด แก้มแดงๆเพราะแดดนั้น ชวนมองมาก เขาสงสัยว่าทำไมไม่เอาหมวกมา

"วันนี้อากาศร้อนอบอ้าวมากเลยค่ะ" หญิงสาวก้มหน้าสเกตภาพในกระดาษ พรางยกมือปาดเหงื่อที่หน้าผากและแก้ม "แต่ เรียบร้อยดี ดีนะคะที่บัวไม่ได้ลงแบบเยอะเมื่อคืน สรุปว่าต้องเขียนแบบใหม่หมดเลย"

"มีปัญหาอะไรเหรอครับ บอกพี่ได้ไหม เผื่อพี่ช่วยได้ บอกมาเถอะครับพี่ยินดีช่วยทุกอย่างเลย"

"เจ้าสัวธนาท่านใช้ทุกแบบที่เป็นงานของบัวค่ะ ที่สำคัญท่านขอเป็นแบบใหม่ ไม่เหมือนเดิม เลยต้องเขียนใหม่ บัวเลยต้องรบกวนพี่เข้มพาบัวไปหาร้านโต๊ะดราฟมือสองพอใช้ได้หน่อยได้ไหมคะ ที่สำนักงานก็ไม่มี ที่นี่จะเช่าไว้เป็นที่เก็บของอย่างเดียว อุปกรณ์อย่างอื่นไม่มีเลย ตอนขามาบัวเห็นอยู่ร้านหนึ่งค่ะ และคิดว่าจะย้ายไปพักที่สำนักงาน เพราะถ้าเอาโต๊ะดราฟไปตั้งในห้องที่โรงแรมคงไม่สะดวกแน่ ดูแล้วบัวอาจต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะเขียนแบบเสร็จ บริษัทฯ ให้บัวซื้ออุปกรณ์ทุกอย่างที่จำเป็นต้องใช้ แต่ถ้าพี่เข้มมีธุระ บัวรบกวนไปส่งบัวที่ร้านก็ได้นะคะ บัวเลือกอุปกรณ์เสร็จแล้ว บัวกลับเองได้ค่ะ" หญิงสาวพูดจบก็มองหน้าเขาด้วยสายตาที่เกรงใจเขามาก

"บอกแล้วไงครับ พี่ว่างทั้งวัน ไปกันเลยป่ะ ส่งกล่องแบบ ขวดน้ำมาครับ" ชายหนุ่มขับรถพาสโรชามาดูโต๊ะที่ร้าน ปล่อยให้เธอเลือกอุปกรณ์ที่จะใช้ไป ส่วนเขาโทรหาภัสราและเล่ารายละเอียดให้น้องสาวฟัง "เอาไงดียายภัส พี่อยากให้ไปอยู่บ้านเรา มีห้องว่างตั้งหลายห้อง พี่ว่าสะดวกกว่าอยู่ที่สำนักงาน พี่ห่วงเรื่องความปลอดภัย ตกลงตามนั้นเดี๋ยวพี่ให้ร้านไปส่งอุปกรณ์ที่บ้านนะ ให้ลุงกับป้าเคลียร์ห้องให้ด้วย พี่จะพาคุณบัวไปขนของที่โรงแรมก่อน แต่ภัสคุยนะ คุณบัวไว้ใจภัสมากกว่า ขอบใจมากพี่มีรางวัลให้ แล้วเจอกันที่บ้านนะ"

ไม่นาน ระหว่างที่หญิงสาวกำลังเลือกอุปกรณ์อยู่ ภัสราก็โทรเข้าหาเธอ "สวัสดีค่ะพี่ภัสใช่ค่ะบัวกำลังเลือกอุปกรณ์ คร่าว ๆน่าจะไม่เกินเดือนนี้ค่ะ บัวไม่คิดว่าเจ้าสัวจะตกลง และใช้แบบของบัวทั้งหมด และขอแบบใหม่ด้วย ตกใจเลยค่ะ บัวต้องย้ายไปอยู่ที่สำนักงานค่ะ เพราะที่โรงแรมไม่สะดวกแน่นอน คิดว่าจะมาแค่อาทิตย์เดียว สงสัยยาวค่ะพี่ภัสรา คะ....บัวเกรงใจค่ะพี่ภัส บัวอยู่นาน เอ่องั้น……ก็ได้ค่ะขอบคุณพี่ภัสมากๆ เลยค่ะเย็นๆเจอกันค่ะ ขอบพระคุณมากๆค่ะ"

บัวเอ้ย เมื่อไรจะได้กลับบ้านเนี้ย หญิงสาวคิดในใจ แต่เอาเถอะ ดีแล้วที่เธอมีงานทำ คนหางานอีกมากมาย เธอโชคดีกว่าคนอื่นมากนัก มีงานก็ต้องทำให้เต็มที่

"คุยกับยายภัสเรียบร้อยนะครับน้องบัว ไม่ต้องเกรงใจนะครับ บ้านเรายินต้อนรับ เดี๋ยวเราไปขนของที่โรงแรมไปบ้านพี่กันเลยนะครับ พี่ให้ร้านไปส่งของที่บ้าน ไม่ต้องเกรงใจเลย น้องบัวจะได้ทำงานสะดวก ปลอดภัยด้วย ที่บ้านเราอยู่กันแค่ 4 คน พี่ ยายภัส แม่บ้าน พ่อบ้าน แค่นั้น ไม่รบกวนเลยครับ ป่ะไปเก็บของกัน"

"บัวขอบพระคุณมากเลยนะคะ ที่ช่วยทุกอย่างเลยค่ะ ขอบคุณจริงๆค่ะ" หญิงสาวยกมือไหว้เขา ทั้งสองพากันกลับไปที่โรงแรม เพื่อขนของสโรชาไปที่บ้านของเขา ระหว่างทางสโรชาคิดว่าวันนี้เป็นวันดีมากๆ

ภัสรารีบกลับบ้าน เธอดีใจที่สโรชาจะมาพักที่บ้าน ส่วนตัวเธอก็ชื่นชอบสโรชาเป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว มันเหมือนเป็นโชคชะตา หรือเรื่องบังเอิญก็ไม่อาจรู้ได้ อยู่ๆ สโรชาก็ได้มาทำงานที่ภูเก็ต และบังเอิญมาพร้อมพี่ชายเธอ ได้มาทำงานใกล้ๆบ้านเธอ แถมยังมาทำงานให้เจ้าสัวธนา ที่เธอคุ้นเคย ภัสรารู้ว่าพี่ชายของเธอเอาจริง และจริงใจมาก

เขาแสดงออกชัดเจนว่า สนใจสโรชา ซึ่งเธอคิดว่าสโรชาอาจยังไม่ผิดสังเกตุอะไร ภัสราให้แม่บ้านจัดห้องให้สโรชาพักที่ห้องรับรองแขก ถัดจากห้องของเธอไปหนึ่งห้อง พนักงานจากร้าน ขนโต๊ะเขียนแบบของสโรชาเข้ามาพร้อมอุปกรณ์อีกหลายอย่าง ไม่นานอัคราและสโรชาก็มาถึงบ้าน

"ยินดีต้อนรับสู่บ้านของเรานะคะน้องบัว ดีใจมากที่น้องบัวยอมมาพักที่นี่ ลำพังพี่กับพี่เข้ม อยู่กันสองคนก็เหงามากแล้วค่ะ ดีที่ได้น้องบัวมาพักด้วย พี่จะได้มีเพื่อนคุยบ้าง ปกติเช้าพี่ก็ออกไปทำงาน เย็นก็มืดค่ำกว่าจะกลับบ้าน กลับมาก็ไม่มีใครคุยค่ะ พี่เข้มก็งานยุ่ง จริงๆ พี่อยากให้น้องบัวพักห้องเดียวกับพี่ด้วยซ้ำ แต่เกรงว่าน้องบัว จะไม่สะดวก เพราะต้องทำงานด้วย ไปค่ะ ไปดูห้องกัน" ภัสราจูงแขนสโรชาไปที่ห้องที่จัดเตรียมไว้ให้หญิงสาว โดยมีอัคราลากกระเป๋าเสื้อผ้าตามหลังทั้งสองไปที่ห้องพักด้วยความเต็มใจ

"โห.........สะดวกสบายมากเลยค่ะ เย็นดีด้วยนะคะ บัวขอบคุณพี่ทั้งสองมากเลยนะคะที่กรุณาให้บัวมาพักที่นี่ บัวขอวีดีโอหาพ่อกับแม่ได้ไหมคะ บัวยังไม่ได้บอกพ่อกับแม่เลยที่รับงานที่นี่ค่ะ บัวเคยเล่าเรื่องที่เจอกับพี่ภัสราให้แม่ฟังแล้วค่ะ แม่ขา...ทำอะไรอยู่คะ บัวอยู่ที่ภูเก็ตนะคะแม่มาทำงานด่วนค่ะ ทีแรกคิดว่ากลับบ้านแล้วถึงจะเล่าให้พ่อกับแม่ฟัง พอมาหน้างานต้องอยู่ยาวเลยค่ะ แม่จำพี่ภัสราที่บัวเคยเล่าให้ฟังได้ไหมคะ ตอนนี้บัวอยู่ที่บ้านพี่ภัสราค่ะแม่ พี่ภัสราคะทักทายแม่กับพ่อบัวได้เลยนะคะ"

"สวัสดีค่ะคุณพ่อ คุณแม่ ไม่ต้องห่วงนะคะ ภัสราเองนะคะ คือภัสไม่อยากให้น้องบัวไปอยู่ที่สำนักงานค่ะ ดูแล้วอันตราย เลยชวนมาพักที่บ้าน ห้องพักตามนี้เลยค่ะ ปลอดภัยที่สุด ภัสจะดูแลน้องบัวให้ดีที่สุดเลยค่ะ" เสียงภัสราเจื้อยแจ้วตามนิสัยของเธอ แถมเป็นคนพาไปดูบริเวณบ้านห้องพักต่างๆ "ภัสอยู่กับพี่ชายพ่อบ้านแม่บ้าน 4 คน ปลอดภัยมากค่ะ"

"พี่เข้มมาสวัสดีคุณพ่อคุณแม่ น้องบัวเร็วค่ะ" อัครายื่นหน้ามาเข้ากล้องมาสวัสดีนายองอาจและนางจันทรา ไม่ต้องห่วงนะคะเรียบร้อยค่ะน้องบัว ภัสราส่งโทรศัพท์คืนให้สโรชา "คุณพ่อคุณแม่คุยกับน้องบัวต่อนะคะ "

"พ่อ แม่ขา ไม่ต้องห่วงบัวนะคะ เดี๋ยวบัวขอตัวจัดของก่อนนะคะ คืนนี้บัวโทรหาใหม่ สวัสดีค่ะ"

"พ่อกับแม่เห็นก็สบายใจแล้วล่ะค่ะ บัวเดินทางบ่อย ท่านไม่ค่อยห่วง จะห่วงก็เรื่องความปลอดภัยอย่างเดียวค่ะ พ่อกับแม่รู้ว่าบัวดูแลตัวเองได้ เดี๋ยวบัวประกอบเองก็ได้ค่ะพี่เข้ม" เธอบอกเขาหลังจากเห็นอัครา สำรวจโต๊ะเขียนแบบของเธอ เพื่อที่จะประกอบให้

"ไม่เป็นไรครับน้องบัว เดี๋ยวพี่ประกอบให้ น้องบัวจะได้ทำอย่างอื่น ต้องร่างแบบใหม่หมดเลยไม่ใช่เหรือครับ จะได้ไม่ช้า"

อัคราบอกหญิงสาว ขณะที่ตัวเองกำลังง่วนกับการประกอบโต๊ะเขียนแบบให้เธอ อย่างตั้งใจและเต็มใจอย่างยิ่ง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***