ตอนที่3 หนุ่มฮอตประจำโรงเรียน

"ทำไมรถยังไม่มาอีกวะเนี่ย รอมาเกือบชั่วโมงละนะ" บาสบ่นคนเดียวพร้อมกับเดินไปเดินมาอย่างกระวนกระวาย

"สัสเอ้ยรู้งี้น่าจะตื่นให้เร็วกว่านี้ จะสายละเนี่ย"

"ตื้ดๆๆ" เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์

"ฮัลโหลว่าไง"

"ไอ้บาสมึงอยู่ไหนละเนี่ย" เสียงจากโทรศัพท์

"รอรถเมย์อยู่ มีไร"

"ครูพรเขาถามหามึงอยู่"

"ถามหากู? ถามทำไมวะ"

"ไม่รู้ แต่หน้าครูเขาดูอารมณ์เสียมากเลยว่ะ"

"อารมณ์เสีย?"

"เออดิ มึงได้ทำอะไรผิดป่าววะ"

"ป่าว มึงก็รู้หนิว่ากูไม่ค่อยอยากไปยุ่งกับครูเขา"

"มันก็จริง ครูเขาอารมณ์เสียไรวะ เออๆงั้นก็รีบมาละกัน"

"เคๆ"

พอบาสคุยโทรศัพท์เสร็จยังไม่ทันที่เขาจะเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า รถเมย์ก็มาพอดี  บาสขึ้นรถเมย์ด้วยความรีบ เพราะกลัวว่าจะไปโรงเรียนไม่ทัน แต่พอเขาขึ้นรถเมย์มาได้สักพัก  อยู่ดีๆรถเมย์ก็เบรคกะทันหัน บาสที่ยังไม่ทันตั้งตัวก็เผลอทำโทรศัพท์หลุดมือจนโทรศัพท์กระเด็นไป

"เชี่ย"

บาสกำลังจะไปเก็บโทรศัพท์ แต่รถเมย์ดันจอดเพื่อรับผู้โดยสาร และ มีผู้โดยสารบางคนลงจากรถพอดี จึงทำให้บาสไปเก็บไม่ได้เพราะคนมันขึ้นๆลงๆวุ่นวายไปหมด บาสคิดว่าสิ่งนี้แย่แล้ว แต่พอไปๆมาๆสิ่งที่แย่กว่านั้นคือบาสเห็นคนเหยียบโทรศัพท์ของตัวเองต่อหน้าต่อตา

"ไม่นะโทรศัพท์กู ยิ่งพังอยู่ เจอส้นตีนเข้าไปพังหนักกว่าเดิมอีก"

สักพักรถเมย์ก็ไปต่อ บาสที่ได้โอกาสเขาเลยรีบไปหยิบโทรศัพท์ของเขาทันที

"โทรศัพท์กูสู้ชีวิตชิบหายเลย...อ่าวถึงโรงเรียนแล้วนี่หว่า

พอบาสลงมาจากรถเมย์ปุ๊บเขาก็รีบเดินเข้าโรงเรียนทันที

"เฮ้อดีนะมาทัน"

"เฮ้ยไอ้บาส!" เพื่อนของบาสได้เรียกเขาจะข้างข้างหน้า บาสเห็นเพื่อนจึงวิ่งไปหาโดยเร็ว

"ตกลงครูพรเขาถามหากูทำไมวะ"

"ไม่รู้ดิ ช่างเถอะ ไปหาไรเเดกในโรงอาหารกัน"

หลายคนอาจจะสงสัยว่าเพื่อนของบาสคือใครมาจากไหน มาๆๆเดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง 

เพื่อนของบาสมีนามว่า"พีช" เป็นหนุ่มหล่อประจำโรงเรียน แน่นอนว่าเป็นคนที่ฮอตในหมู่สาวๆ นิสัยดี น่ารัก มีความเป็นสุภาพบุรุษ เป็นนักกีฬาโรงเรียน แต่สิ่งที่เด่นยิ่งกว่านั้นที่ทำให้เขาเข้ากับบาสเป็นอย่างดีเลยคือ เขาเป็นผู้ชายที่เรียนไม่เก่ง เกรดทุกเทอมได้แค่2 ไม่ก็1 มาโดยตลอด นั่นจึงทำให้เขาเข้ากับบาสได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว

เรามาเข้าสู่เนื้อเรื่องกันต่อเลยดีกว่า

"อีเหี้ยพีช อย่ามาแย่งลูกชิ้นกู"

"ขอชิ้นนึงๆ"

"บอกชิ้นนึงแต่มึงล่อไป3ชิ้นละนะ"

"แค่นี้ก็กินไม่ได้ มึงเป็นเพื่อนกูจริงป่ะเนี่ย"

"พี่พีชคะ" อยู่ดีๆก็มีเสียงผู้หญิงคนนึงพูดแทรกขึ้น

"เอิ่ม..ครับ?" พีชตอบ

"หนูซื้อขนมมาให้ค่ะ"

"อ๋อ...ขอบคุณนะครับ"

"จะว่าอะไรไหมคะ ถ้าหนูอยากจะขอเบอร์"

"เอิ่ม คือว่า..พี่ลืมเบอร์ตัวเองน่ะครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะ นั้นพี่เอาเบอร์หนูไปแล้วพี่ก็โทรหาหนู แค่นี้หนูก็รู้เบอร์พี่แล้ว"

"คือว่า"

"เชี่ยกูลืมไปเลยว่ะไอ้พีช ว่าครูพรเรียก ไอ้พีชมึงไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ" บาสพูดแทรกขึ้น

"อ่าวหรอมึง เคๆเดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อน  พี่ขอตัวก่อนนะครับน้อง"

"เเล้วขนมล่ะคะพี่"

"น้องเก็บไว้กินเถอะนะครับ พี่ไปละ"

พอบาสและพีชออกมาจากสถานการณ์น่าอึดอัดนั้นได้สักพัก

"บาสกูขอบคุณมากนะเว้ยที่ช่วยกู"

"เออไม่เป็นไรกูเข้าใจ"

"กูเหนื่อยว่ะมึง"

"เหนื่อยไรวะ"

"เหนื่อยที่เกิดมาหล่อ แม่งมีแต่สาวๆรุมล้อม"

"มึงหลงตัวเองเก่งเนอะ"

"ก็จริงป่ะวะ5555 ว่าแต่มึงเถอะไม่มีสาวบ้างหรอ"

"ไม่มีอะ"

"คนที่แอบชอบอะ"

"ก็..มี"

"ห้ะ จริงป่ะเนี่ย!"

"เฮ้ยไม่ ไม่มีๆ"

"เมื่อกี้มึงพูดว่ามี"

"กูแค่เผลอพูดเฉยๆ"

"ไม่ใช่อะๆ มึงตั้งใจพูด"

"ควย กูแค่เผลอพูดเฉยๆ"

"หรา"

"เออ!"

"อุ้ยขึ้นเสียงใส่ไมวะ"

"รำคาญ เซ้าซี้อยู่นั้นแหละ"

"อ๋อๆ กูรู้ละๆว่ามึงมีคนที่แอบชอบแล้วจริงๆ"

"ไอ้สัสพีช"

"โถ่ว~คุณบาสใครเขาก็ดูออกครับ  แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครไหนเล่าให้กูฟังหน่อยซิครับ เผื่อกูช่วยจีบ"

"มึงช่วยจีบไม่ได้หรอก"

"ทำไมวะ"

"เขาฟังภาษาไทยไม่ออก"

"ห้ะ! ไอ้บาสมึงชอบคนต่างชาติหรอ ตอนแรกกูนึกว่าอยู่ในโรงเรียนนี้"

"เขาไม่ใช่คนต่างชาติหรอก เขาน่าจะเป็นคนไทยล่ะมั้งเพราะว่าหน้าตาเหมือนคนไทยมากๆ"

"เป็นคนไทย แต่ฟังภาษาไทยไม่ออก แปลกๆนะ"

"ก็เขาเรียนโรงเรียนอินเตอร์นี่หว่า"

"ห้ะ! โรงเรียนอินเตอร์ มึงชอบเด็กโรงเรียนอินเตอร์นี่นะ"

"กูยังไม่แน่ใจเลยว่า กูชอบเขารึป่าว"

"เดี๋ยวๆนะ เด็กโรงเรียนอินเตอร์กับเด็กโรงเรียนวัดแม่งต่างขั้วกันมากเลยนะ"

"ใช่ไง"

"แล้วมึงไปเจอผู้หญิงคนนั้นได้ยังไง"

"ก็........" บาสเล่าทุกอย่างให้พีชฟัง

"โรเเมนติกสาดดดด เหมือนพรมลิขิตเลยว่ะ

"กูอยากเจอเขาอีกว่ะ"

"ตอนเลิกเรียน มึงก็ไปที่นั่นอีกดิ เผื่อเจอ"

"ไอ้ไปมันไปแน่เพราะตรงนั้นมันเป็นทางที่กูต้องกลับบ้าน แต่ประเด็นอยู่ที่กูจะได้เจอไหม"

"ไม่เจอก็ช่างแม่งดิ ไม่เจอวันนี้เดี๋ยววันหน้าก็ต้องเจอ"

"มึงเอาอะไรมาแน่ใจ"

"พรมลิขิตไง"

"เฮ้อ มึงนี่หน่าา...."

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***