ตอนที่ 18 การต่อสู้

ฉินหยางสูดลมหายใจเข้าลึก เขาพุ่งตัวออกจากพุ่มไม้ไปด้วยความรวดเร็วก่อนจะไปหยุดยืนอยู่หน้าปากทางเข้าถ้ำและแหกปากตะโกนขึ้นเสียงดังก้องไปทั่วบริเวณ

"อ้ากก!! ไอ้งูขี้เซา..ข้าอยู่ตรงนี้ออกมากินข้าสิ!!! ออกมากินข้าเลย!! ไอ้งูขี้เหร่...งูขี้เกียจ..."

จู่ ๆ ฉินหยางก็ตะโกนแหกปากพร้อมโยกตัวไปมาตามจังหวะการพูดและยังคงตะโกนด่าทองูเหลือมเขาเดียวออกมาไม่หยุดราวกับคนสติไม่สมประกอบ 

"เจ้าเด็กบ้า!! นี่มันคิดจะทำอะไรกัน...."

เสวี่ยอวี๋ที่เห็นการกระทำของฉินหยางก็ได้แต่กุมขมับและเผยสีหน้าระอาก่อนจะถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่าย

"ตัวตนที่เกิดมาท้าทายสวรรค์ต้องทำตัวบ้าบออย่างนี้เหมือนกันทุกคนเลยหรืออย่างไรกัน"

หลังจากมองฉินหยางเสวี่ยอวี๋ก็หลุดคำพูดนี้ออกมา เสวี่ยอวี๋ฉุกคิดขึ้นได้ว่าตนเผลอพูดสิ่งใดออกไปก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเบา ๆ  ดูเหมือนจะทำให้เขานึกถึงเรื่องราวบางอย่างขึ้นมาได้ ดวงตาสีฟ้าคู่งามแฝงความคิดถึงบาง ๆ ออกมาอย่างเห็นได้ชัด เขาบ่นพึมกับตัวเองด้วยเสียงเบาก่อนร่างโปร่งใสจะลอยตัวสูงขึ้นอย่างช้า ๆ ขึ้นไปอยู่กลางอากาศเพื่อคอยสังเกตเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้

"เจ้างูงี่เง่า..งูขี้ขลาดแน่จริงก็ออกมากินข้าสิ"

ฉินหยางยังคงโยกตัวไปมาและตะโกนโหวกเหวกท้าทายงูเหลือมเขาเดียวอยู่หน้าถ้ำดูราวกับตัวตลก งูเหลือมเขาเดียวที่นอนพักอยู่ในถ้ำได้ยินเสียงร้องตะโกนโวยวายก็เกิดความรำคาญและไม่สบอารมณ์ที่มีสิ่งมีชีวิตมาบุกรุกที่อาศัยของมัน งูเหลือมเขาเดียวลืมตาสีแดงเลือดขึ้นอีกครั้งมันร้องขู่ฟ่อออกมาครั้งหนึ่งก่อนจะเลื้อยออกจากถ้ำด้วยความรวดเร็ว

"ฟ่ออ!!!"

งูเหลือมเขาเดียวเลื้อยมาจากถ้ำและร้องขู่ออกมาอีกครั้งหลังจากพบว่าฉินหยางยืนโยกตัวร้องตะโกนโหวกเหวกเสียงดังระงมไปทั่วบริเวณก็โกรธเกรี้ยวขึ้นมาในทันที

"ดะ...ได้ผลมันออกมาแล้ว"

ฉินหยางร้องตะโกนออกมาด้วยความยินดีที่แผนของตนสัมฤทธิ์ผล แต่ในระหว่างที่เขากำลังจะกล่าวบางอย่างกับงูเหลือมเขาเดียวต่ออยู่นั้นจู่ ๆ งูเหลือมเขาเดียวก็ปล่อยสายฟ้าออกมาโจมตีใส่เขาในทันที

"ไอ้เจ้างูนี่ใจร้อนชะมัด ฟังข้าพูดให้จบก่อนไม่ได้หรืออย่างไร"

ฉินหยางสบถด่าออกมาประโยคหนึ่งก่อนจะเคลื่อนตัวหลบการโจมตีด้วยความรวดเร็ว เขากระโดดดีดตัวลอยไปกลาง หลบการโจมตีของงูเหลือมเขาเดียวได้อย่างหวิดหวิดก่อนจะตีลังกาพลิกตัวลงพื้นในเวลาต่อมา

ตู้มมม!!!

เสียงการโจมตีของงูเหลือมเขาเดียวกระทบพื้นห่างออกไปจากบริเวณที่ฉินหยางยืนอยู่ไม่ไกล เกิดเสียงระเบิดดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ

หลังจากหลบการโจมตีของงูเหลือมเขาเดียวได้แล้ว ฉินหยางก็เร่งฝีเท้าออกวิ่งไปทางด้านข้างด้วยความรวดเร็ว เขาวิ่งวนไปมาพยายามมองหาช่องทางเพื่อเข้าไปประชิดตัวตามที่เสวี่ยอวี๋ได้แนะนำ

งูเหลือมเขาเดียวเหมือนจะรับรู้ถึงความคิดของฉินหยางมันพยายามปล่อยสายฟ้าโจมตีใส่ฉินหยางเพื่อทิ้งระยะห่างไม่ให้ฉินหยางเข้ามาใกล้ ฉินหยางพยายามบุกเข้าประชิดตัวอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่เป็นผล ทุกครั้งที่ฉินหยางพยายามจะเคลื่อนที่เข้าไปใกล้มันจะยิงสายฟ้าออกมาขัดขวางเป็นก็มุดดินหลบหนีทำให้ฉินหยางไม่สามารถเข้าประชิดตัวมันได้

"เจ้างูนี่ปฏิกิริยาตอบโต้เร็วมาก มันไม่ยอมเปิดช่องว่างเลยแม้แต่น้อยคงรู้สินะว่าข้าคิดจะทำอะไร"

ฉินหยางบ่นพึมพำออกมาเมื่อรู้ว่างูเหลือมเขาเดียวพยายามทิ้งระยะห่างเพื่อไม่ให้ตนได้มีโอกาสเข้าประชิดตัวของมันได้ใจ

"ข้าจะทำอย่างไรดี...ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปการต่อสู้คงไม่มีทางจบแน่"

ฉินหยางบ่นพึ่งพำออกมากับตัวเองอีกครั้ง เขาพยายามเร่งความคิดเพื่อหาทางออกจากสถานการณ์ตรงหน้านี้ แต่ในระหว่างที่ฉินหยางกำลังรวบรวมสติใช้ความคิดอยู่นั้น จู่ ๆ งูเหลือมเขาเดียวก็หยุดการโจมตีก่อนจะมุดดินหายลับไปจากสายของฉินหยาง

"แย่ละสิ!!..มันหายไปไหนแล้ว"

ฉินหยางสบถขึ้นอีกครั้งงูเหลือมเขาเดียวเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็วมาเขาพยายามใช้จิตสัมผัสกวาดตามหาบริเวณพื้นดินและรอบ ๆ  แต่ก็ยังไม่พบตัว

แกร๊ก!! 

ในระหว่างที่ฉินหยางกำลังใช้จิตสัมผัสกวาดหาที่อยู่ของงูเหลือมเขาเดียวอยู่นั้นจู่ ๆ พื้นดินด้านหลังของเขาก็มีลอยแตกร้าวปรากฏขึ้นก่อนจะมีงูเหลือมลายสีดำเหลืองกระโจนออกมาจากพื้นดินหวังจะเขมือบฉินหยางเข้าไปทั้งตัว  ฉินหยางสัมผัสได้ถึงบางสิ่งปรากฏตัวจากทางด้านหลังเขาเบี่ยงตัวหลบไปทางด้านซ้ายเล็กน้อยในทันทีตามสัญชาตญาณแต่นั่น ทำให้เขารอดจากการจู่โจมของงูเหลือมเขาเดียวในครั้งนี้ได้อย่างหวุดหวิด

แต่ว่าการโจมตีของงูเหลือมเขาเดียวยังไม่หมดเพียงแค่นั้นเมื่อรู้ว่าการโจมตีแรกของตนไม่ได้ผล มันก็พุ่งตัวขึ้นมาจากพื้นดินด้วยความรวดเร็วก่อนจะสะบัดหางฟาดใส่ฉินหยางอย่างจังทำให้เขากระเด็นออกไปไกล

​​​​อัก!!!

ฉินหยางกระเด็นไปไกลหลายจั้งก่อนจะกระอักเลือดออกมาคำหนึ่ง เขาพยายามตั้งสติพลิกตัวกลางอากาศก่อนจะยันเท้าลงพื้นได้อย่างปลอดภัย แต่ด้วยความแรงจากการโจมตีของงูเหลือมเขาเดียวทำให้เขาต้องถอยหลังไปไกลจนเกิดรอยลากเป็นทางยาวหลายจั้ง ก่อนเขาจะสามารถหยุดและทรงตัวยืนหยัดได้ในที่สุด

"ไอ้เจ้านี่แข็งแกร่งเป็นบ้าเลย..ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ดีแน่"

ฉินหยางเริ่มหอบหายใจถี่ขึ้นเขาพยายามเร่งความคิดประมวลผลสถานการณ์ตรงหน้าอย่างรวดเร็ว แต่ร่างกายยังคงเคลื่อนตัวหลบหลีกการโจมตีของงูเหลือมเขาเดียวไปมาไม่หยุด

ผ่านไปไม่นานดูเหมือนเขาจะคิดอะไรบางอย่างได้ก่อนจะเริ่มออกตัววิ่งไปอีกฝั่งหนึ่งในทันทีพร้อมประสานผ่ามือทำสัญลักษณ์แปลก ๆ ออกมา

เสวี่ยอวี๋ยังคงยืนมองเหตุการณ์ต่าง ๆ จากบนฟ้าด้วยใบหน้าเรียบเฉยดูราวกับว่าการต่อสู้เบื้องหน้าไม่ได้ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นหรือรู้สึกสนใจอันใดแต่จู่ ๆ สิ่งที่ฉินหยางกำลังจะทำต่อไปนี้ก็ทำให้เสวี่ยอวี๋ต้องหลี่ตาแคบลง

ฉินหยางออกตัววิ่งไปด้านข้างของงูเหลือมเขาเดียวโดยเว้นระยะห่างไว้พอสมควร ก่อนจะประสานมือเป็นสัญลักษณ์แปลก ๆ และตะโกนก้องว่า

"เพลิงศักดิ์สิทธิ์"

หลังจากฉินหยางตะโกนก้องไม่นานเพลิงศักดิ์สิทธิ์ที่มีขนาดและลักษณะคล้ายลูกฟุตบอล 5 ลูก ก็ปรากฏออกมาหมุนวนโคจรอยู่ทางด้านหลังของฉินหยาง

"หืมม...นั่นมัน.."

เสวี่ยอวี๋มองเห็นการกระทำของฉินหยางก็หลี่ตาแคบลงและครุ่นคิดบางอย่างแต่ก็ไม่ได้พูดสิ่งใดต่อ

ส่วนงูเหลือมเขาเดียวที่สังเกตเห็นการกระทำของฉินหยางสัญชาตญาณของมันก็ร้องเตือนถึงอันตรายมันขู่ร้องออกมาอีกครั้งก่อนจะเคลื่อนตัวเพื่อทิ้งระยะห่างพร้อมปล่อยสายฟ้าออกมาโจมตีอย่างต่อเนื่องเพื่อหวังจะสะกัดกั้นการกระทำของฉินหยาง

​เปรี้ยง!! เปรี้ยง!! เปรี้ยง!!

ตู้มม ตู้มม!! ตู้มม!!

ตู้มม!!  ตู้มม!!

เสียงระเบิดจากการปล่อยสายฟ้าโจมตีใส่ฉินหยางดังถี่ขึ้นอย่างต่อเนื่อง ฉินหยางเคลื่อนที่หลบหลีกไปมาด้วยความรวดเร็วจนสายตาเเทบจะไม่สามารถมองตามได้ทัน ก่อนจะสะบัดมือชี้ไปทางด้านของงูเหลือมเขาเดียวและตะโกนขึ้นว่า

"ถ้าเข้าประชิดตัวไม่ได้เช่นนั้นละก็...ไป!!"

ทันใดนั้นบอลเพลิงที่อยู่ด้านหลังของฉินหยางก็หมุนวนโคจรก่อนจะพุ่งตัวออกไปทางงูเหลือมเขาเดียวในทันที 

สัญชาตญาณของงูเหลือมเขาเดียวร้องเตือนอันตรายจากบอลเพลิงตรงหน้ามันไม่รอช้ารีบ มุดดินไปจากบริเวณนั้นอีกครั้งในทันที

ตู้ม!!

เสียงบอลเพลิงที่ฉินหยางปล่อยออกไประเบิดขึ้นบริเวณที่งูเหลือมเขาเดียวเคยอยู่หลังจากหายตัวไปไม่นาน ฉินหยางเริ่มมีอาการหอบหายใจถี่ขึ้นแต่เขายังคงฝืนข่มมันเอาไว้ เขาใช้จิตสัมผัสกวาดหาที่อยู่ของงูเหลือมเขาเดียวหลังจากนั้นเขาก็ชี้นิ้วไปยังที่ว่าบริเวณทางฟังซ้ายมือของเขาก่อนที่บอลเพลิงอีกลูกหนึ่งจะพุ่งออกไปตามคำสั่งทันที

แกร็ก!!

เสียงพื้นดินบริเวณที่บอลเพลิงพุ่งกระทบเกิดแตกระแหงขึ้นก่อนร่างของงูยักษ์สีดำทองจะปรากฏตัวออกมาจากตรงนั้น

ตู้มม!!!

ร่างของงูงูเหลือมเขาเดียวถูกบอลเพลิงศักดิ์สิทธิ์ของฉินหยางโจมตีเข้าอย่างจัง จนถูกแรงจากการระเบิดอัดกระแทกจนต้องลอยละลิ่วไปไกล 

"ฟ่อออ" "ตุบ!!!"

เสียงของงูเหลือมเขาเดียวร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ก่อนร่างที่ลอยกระเด็นจะตกลงกระแทกพื้นอย่างจัง ร่างกายของมันในตอนนี้เริ่มปรากฏบาดแผลและรอยจากไฟไหม้ไปทั่วทั้งร่างกาย ดวงตาสีแดงเลือดของมันแฝงความเจ็บและโกรธแค้นฉินหยางอย่างยิ่ง ร่างกายของมันสั่นสะท้านเพราะความโกรธดวงตาสีแดงเลือดเรืองแสงสว่างวาบ ก่อนพลังปราณรอบตัวของงูเหลือมจะสั่นสะเทือนและเริ่มหมุนวนกรรโชกรุนแรงขึ้น 

ฉินหยางในตอนนี้กำลังยืนหอบหายใจอย่างหนักจากการใช้พลังปราณมากเกินไปจนใกล้จะถึงขีดจำกัดของร่างกาย เมื่อเห็นปฏิกิริยาของงูเหลือมเขาเดียวตอนนี้สีหน้าของฉินหยางก็เปลี่ยนเป็นซีดขาวลงในทันที

"แย่แล้ว  ไอ้งูนี่มันโกรธจริง ๆ แล้ว " 

ฉินหยางหอบหายใจหนักพร้อมอุทานขึ้นกับตัวเองด้วยความตื่นตระหนกเล็กน้อย เขาพยายามควบคุมลมหายใจให้เป็นปกติก่อนจะตั้งท่าเตรียมพร้อมต่อสู้อีกครั้ง

ทางด้านของงูเหลือมเขาเดียวในตอนนี้กำลังรวบรวมพลังปราณรอบตัวเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง เกิดลมกรรโชกพัดโหมกระหน่ำอยู่รอบตัวของมัน พลังปราณภายในร่างกายของมันเริ่มเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจนในที่สุด...

ตู้มม!! 

เกิดเสียงระเบิดดังออกมาจากตัวของงูเหลือมเขาเดียวก่อนจะมีคลื่นพลังปราณกวาดซัดออกมารอบทิศ

แย่แล้ว!! มันยกระดับ"

ฉินหยางอุทานขึ้นพร้อมกระโดดดีดตัวไปด้านหลังทิ้งระยะห่างจากงูเหลือมเขาเดียวให้ไกลมากขึ้น

ฟ่อออ!!!

งูเหลือมเขาเดียวกู่ร้องออกมาด้วยความยินดี ก่อนจะกลอกกลิ้งดวงตาจ้องมองฉินหยางด้วยความเคียดแค้น มันรีบพุ่งตัวเข้าใส่ฉินหยางอย่างรวดเร็วความเร็วของมันในตอนนี้เร็วกว่าก่อนหน้าอย่างมากจนไม่อาจเปรียบเทียบกันได้

ฉินหยางเห็นดังนั้นก็พยายามรวบรวมสมาธิเขาฝืนขยายจิตสัมผัสมาให้กว้างขึ้นก่อนเคลื่อนไหวหลบออกไปด้านข้างและคอยใช้บอลเพลิงศักดิ์สิทธิ์ยิงสกัดการเคลื่อนไหวของงูเหลือมเขาเดียวเอาไว้

ตู้ม!!ตู้ม!!ตู้ม!!

ฉินหยางเคลื่อนที่ไปมาพร้อมยิงบอลเพลิงศักดิ์สกัดกั้นการเคลื่อนไหวของงูเหลือมเขาเดียวเป็นระยะ ๆ  

หนึ่งคนหนึ่งงูเคลื่อนที่ไปมาไล่ล่ากันเกิดเสียงระเบิดดังขึ้นหลายครั้งส่งเสียงก้องกังวานไปทั่วบริเวณ สัตว์วิเศษน้อยใหญ่ที่อ่อนแอในบริเวณใกล้เคียงต่างพากันตื่นตระหนกรีบวิ่งหาที่หลบซ่อนตัวกันอย่างอลหมาน ความเร็วของงูเหลือมเขาเดียวดูเหมือนจะเร็วกว่าฉินหยางเบ็กน้อยมันค่อย ๆ ไล่ตามหลังฉินหยางเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ 

ตู้มม ตู้มม ตู้มม!!!

เสียงระเบิดจากการต่อสู้ของทั้งสองยังคงดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง แต่ในจังหวะที่ฉินหยางกำลังเคลื่อนตัวหลบหลีกการโจมตีของงูเหลือมเขาเดียว อาการที่เกิดจากการใช้จิตสัมผัสมากเกินไปก็เเสดงอาการออกมาทำให้เขาถูกสายฟ้าของงูเหลือมเขาเดียวโจมตีเข้าอย่างจัง สภาพของฉินหยางตอนนี้สะบักสะบอมดูราวจะล้มลงได้ทุกเมื่อ ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยรอยบาดแผล เขาใช้พลังปราณในการต่อสู้ไปจนเกือบจะเหือดแห้งและแทบจะไม่สามารถทรงตัวยืนได้ งูเหลือมเขาเดียวเห็นสภาพของฉินฉินหยางในตอนนี้ก็ร้องฟ่อออกมาด้วยความดีใจอีกครั้ง ก่อนจะเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงไปปรากฏอยู่ตรงหน้าของฉินหยางในพริบตา และสะบัดหางอันทรงพลังซัดฉินหยางจนลอยละลิ่วและกระเด็นไปไกล

อัก!! 

ฉินหยางกระอักเลือดออกมาคำโตแขนที่เขายกขึ้นมาเพื่อป้องกันการโจมตีเมื่อครู่แตกหักจนไม่สามารถใช้การใฃได้ ฉินหยางนอนหายใจถี่รัวพยายามยันตัวลุกขึ้นแต่ก็ไม่สามารถทำได้ 

งูเหลือมเขาเดียวเห็นสภาพของฉินหยางก็ร้องฟ่ออกมาด้วยความสะใจก่อนจะรวบรวมสายฟ้าเตรียมจะปิดฉากการต่อสู้ครั้งนี้ลง

เสวี่ยอวี๋ที่มองสถานการณ์ทุกอย่างตั้งแต่ต้นจากบนฟ้า เห็นดังนั้นก็พูดกับตัวเองเสียงเบาขึ้นว่า

"ไม่ไหวแล้วสินะ"

ระหว่างพูดอยู่เขาก็ยันกายลุกขึ้นเตรียมเข้าไปช่วยเหลือฉินหยางออกมา แต่ในระหว่างที่เสวี่ยอวี๋กำลังเตรียมตัวไปช่วยเหลือและงูเหลือมเขาเดียวกำลังจะปล่อยกระสุนสายฟ้าใส่ตัวฉินหยางอยู่นั้นเสวี่ยอวี๋ก็เหมือนจะสัมผัสการเปลี่ยนเเปลงที่เกิดขึ้นกับฉินหยางได้ เขาหยุดชะงักกลางอากาศสายตาจ้องมองไปยังฉินหยางด้วยสายตาที่แฝงความรู้สึกบางอย่างก่อนจะพึมพำกับตัวเองว่า

"ความรู้สึกนี่มันอะไรกัน...ช่างคุ้นเคยยิ่งนักหรือว่าจะ.."

เสวี่ยอวี๋พูดพรางมองไปยังร่างกายของฉินหยางด้วยสีหน้าประหลาดใจเขาใช้จิตสัมผัสกวาดสำรวจร่างกายของฉินหยางก่อนจะยืนนิ่งด้วยความตื่นตะลึง

ระหว่างที่การโจมตีของงูเหลือมเขาเดียวอยู่ห่างจากฉินหยางไปเพียงไม่กี่ชุ่น ทันใดนั้นจู่ ๆ กลางหน้าผากของเขาก็เรืองแสงสีเหลืองทองสว่างวาบ สาดแสงเจิดจ้าไปทั่วบริเวณจนไม่สามารถมองเห็นสิ่งใดได้ ก่อนที่เเสงสีเหลืองทองดังกล่าวจะหรี่แสงลงปรากฏให้เห็นจุดแสงจาง ๆ ที่มีสัญลักษณ์ เป็นรูปดวงอาทิตย์ปรากฏขึ้นที่กลางหน้าผากของฉินหยาง ดวงตาที่เคยหม่นแสงกลายเป็นนิ่งสงบราวกับเป็นอีกตัวตนหนึ่ง..

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***