เทศกาลล่าสัตว์

วันนี้เป็นถึงวันครบรอบของฤดูล่าสัตว์ แท่นที่ประทับของฮองเต้และฮองเฮารวมถึงหวงกุ้ยเฟยที่ถูกจัดเตรียมไว้จนเสร็จสมบูรณ์ รวมถึงของราชวงศ์ทุกพระองค์ แต่ขององค์ไท่จื่อกับหวงไท่จื่อเฟยจะจัดอยู่ใกล้กับฮองเต้ อีกด้านก็เป็นแท่นที่ประทับของไทเฮา

"งานปีนี้จัดยิ่งใหญ่กว่าทุกปี ด้วยมีทูตจากแคว้นจินและหลังจากการจัดงานนี้ ก็คงเป็นงานมงคลระหว่างแคว้นฉีของเรากับแคว้นจิน ช่างเป็นอะไรที่เป็นมงคลเสียจริงๆ" ชาวบ้านคนหนึ่งพูดขึ้นในโรงน้ำชา

"แล้วข่าวมงคลอีรกเรื่องก็คงเป็นเรื่องที่องค์ไท่จื่อได้เลือก หวงไท่จื่อเฟยได้แล้ว ที่สำคัญหวงไท่จื่อเฟยผู้นี้ก็งดงามยิ่งนัก เก่งทั้งศาสตร์และศิลป์

"จริง ญาติข้าที่ทำงานเป็นขันทีในวังหลวง บอกว่าหวงไท่จื่อเฟยเล่นฉินได้ไพเราะมากๆ" เสียงเล่าลือถึงชายาของไท่จื่อเป็นที่กระฉ่อนไปทั่วแคว้น

การจัดประเพณีล่าสัตว์เกิดขึ้นมาหลายรัชสมัยแล้ว เป็นประเพณีที่ทำสืบทอดกันมา โดยระยะจัดงานจะมีประมาณเจ็ดวัน ซึ่งผู้ที่เข้าร่วมจะต้องล่าสัตว์ให้ได้มากที่สุดยิ่งได้เสือด้วยแล้ว คะแนนจะยิ่งมีมากกว่าสัตว์ชนิดอื่นๆ

"เอาละการแข่งขันในวันนี้ เจิ้นก็หวังว่าพวกท่านทั้งหลายจะได้รับโชคดีกลับมา การแข่งขันย่อมมีแพ้และชนะ พวกเจ้าก็ถือเสียว่ามาพักผ่อนเล่นกีฬาหาความสำราญ อย่าได้คิดเล็กคิดน้อยกันเลย ขอพวกเจ้าจงโชคดี" สิ้นคำตรัสของฮองเต้ ผู้ที่เข้ารวมงานต่างมุ่งหน้าเข้าสู่ป่าทันที หนึ่งในนั้นมีกลุ่มขององค์ไท่จื่อแห่งแคว้นฉี จ้าวหนิงหลง และว่าที่ราชบุตรเขย จินจื่อเชวี่ยน ที่เข้าร่วมการแข่งขันในคราวนี้ด้วย

"หวังว่าการแข่งขันในคราวนี้ พระองค์จะออมมือให้กระหม่อมบ้างนะพ่ะย่ะค่ะ" จินจื่อเชวี่ยนก้มลงทำความเคารพหนิงหลงด้วยรอยยิ้ม

"หึ หม่อมฉันคงไม่อาจจะออมมือให้ได้ หม่อมฉันก็อยากจะเห็นฝีมือของผู้ที่จะเป็นราชบุตรเขยแห่งแคว้นฉีจะมีฝีมือ สมดังคำร่ำลือหรือไม่" จื่อเชวี่ยนยกยิ้มในคำพูดนั้น แต่ก็ไม่ได้เอ่ยปากตอบโต้สิ่งใดกลับไป

"ถ้าเข้าไปเขตด้านใน รับรองเราจะต้องได้พยัคฆ์สักตัวแน่พ่ะย่ะค่ะองค์ไท่จื่อ" หนึ่งในองครักษ์กล่าวออกมา

"พวกนั้นเริ่มนำหน้าเราไปแล้ว เริ่มลงมือได้" ทั้งหมดพุ่งทะยานไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว แต่ก็มีคนกลุ่มหนึ่งคอยจับตามองหนิงหลงไม่วางตาด้วยความมุ่งร้าย

"เตรียมพร้อมกันให้ดี อย่าให้มีสิ่งใดผิดพลาดได้โดยเด็ดขาด เพราะนั้นมันหมายถึงหัวของพวกเจ้าทุกคน คิดถึงสิ่งที่พวกเจ้าจะได้รับหลังจากสังหารองค์ไท่จื่อเอาไว้" เพียงคำพูดนี้พวกมันก็มีแรงฮึกเหิมขึ้นมาทันที ความมั่งคั่งและยศถาบรรดาศักดิ์ที่มันจะได้รับ จะช่วยให้พวกมันพ้นความทุกข์ยาก หลุดพ้นจากคำว่าทาสเสียที

ทางด้านเฟยหลินที่อยู่กับองค์หญิงใหญ่จ้าวลี่จู ทั้งคู่ก็ต่างพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน แต่บทสนทนาก็ต้องหยุดลงเมื่อมีบุคคลที่องค์หญิงไม่ประสงค์จะเสวนาด้วย

"เสด็จพี่ทำไมถึงเย็นชากับหม่อมฉันเหลือเกินละพ่ะย่ะค่ะ หม่อมแค่แวะมาทักทายพี่สะใภ้ เพื่อทำความรู้จักเอง ไม่ได้คิดจะทำอะไรเสียหน่อย" ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาใกล้เฟยหลิน ร่างบางรู้สึกอึดอัดไม่สบายใจเลยสักนิด

"ถอยออกจากเฟยหลินเดี๋ยวนี้ แล้วอย่าหาว่าข้าไม่เตือนเจ้านะจ้าวจื่อเยว่"พระนางพูดเสียงดุดันจนผู้คนเริ่มมองอย่างสนใจ 

"มีอะไรกัน ส่วนเจ้าจื่อเยว่ทำไมยังไม่เข้าป่าไปอีก" จ้าวจื่อเยว่หันไปทำความเคารพผู้เป็นอา

"หม่อมกำลังจะเข้าไปเดี๋ยวแล้วพ่ะย่ะค่ะ แต่เห็นพี่สะใภ้ก็เลยแวะมาทักทาย มิได้มีอันใดเลย" จื่อเยว่ทำความเคารพต่อผู้เป็นอาก่อนจะมุ่งหน้าเข้าป่าไป

ทางด้านจินจื่อเซวี่ยนเมื่อเข้าไปก็ล่าได้กวางป่าตัวใหญ่ไปหนึ่งตัว ก่อนจะถูกผู้ติดตามนำออกไป สัตว์ป่าที่ล่าได้ส่วนมากเขาจะไม่ทำให้มันตาย พวกมันถูกต้อนออกไป บางกลุ่มได้หมูป่า แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผู้คนฮือฮาก็คือหมีตัวใหญ่ที่ถูกจับโดยองค์ไท่จื่อแห่งแคว้นฉี หมีตัวนั้นถูกจับออกมาสร้างความตกใจให้ผู้คนได้

"ทรงพระปรีชายิ่งนัก การจับพยัคฆ์ก็คงไม่ยากเกินความสามารถของพระองค์เป็นแน่" หนึ่งในผู้ร่วมล่ากล่าวออกมาอย่างชื่นชม

เมื่อเห็นว่าเริ่มมืดแล้ว ทุกคนก็เริ่มจับจองพื้นที่กัน บางคนก็จัดการชำแหละเนื้อสัตว์เพื่อมาปรุงอาหารง่ายๆ หนิงหลงได้ไก่ป่ามาหลายตัวก็ให้องครักษ์จัดการ ส่วนเขาก็ออกสำรวจรอบๆ สายตาคมมองไปเห็นองค์ชายจื่อเยว่ที่กำลังมองมายังตนอยู่ ก่อนที่เขาจะเดินเข้ามาหาร่างสูง

"เห็นว่าเสด็จพี่จับหมีป่าตัวใหญ่ได้สมกับเป็นท่านจริงๆ" 

"มีอะไรก็พูดมาตรงๆอย่ามาอ้อมค้อมกับข้า" หนิงหลงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"อะไรกันพ่ะย่ะค่ะเสด็จพี่ หม่อมฉันแค่อยากจะพูดคุยกับพระองค์ฉันพี่น้องเฉยๆ พี่หญิงก็เย็นชาใส่หม่อมฉัน แต่พระชายาของพระองค์คงมีน้ำพระทัยให้หม่อมกว่า พระองค์ว่าไหมพ่ะย่ะค่ะแต่ขี้กลัวไปหน่อยเหมือนกระต่ายขาวขี้ตกใจจริงเชียว" เสียงที่พูดที่เอ่ยออกมาก็ยียวนกวนอารมณ์หนิงหลงยิ่งนัก แต่ชายหนุ่มก็รู้ดีว่าอีกฝ่ายก็แค่ต้องการปั่นประสาทและยั่วโทสะของเขาเท่านั้น ร่างสูงผละออกมาอย่างไม่ใส่ใจอีกฝ่าย

"คุณชายเฟยหลินงดงามปานนี้ ยามอยู่ในอ้อมกอดจะงดงามมากเพียงใดเล่า งดงามหาเกอใดมาเทียบเคียงได้ยากยิ่งนัก หม่อมฉันละอิจฉาเสด็จพี่เสียจริงๆ ที่ได้ครอบครองเกอผู้นี้" สิ้นคำพูดขององค์ชายจื่อเยว่ แรงกดดันมหาศาลพลันพวยพุ่งออกมาจนผู้คนสามารถรู้สึกได้

"เก็บปากของเจ้าไว้เสียจื่อเยว่ ถ้าหากลิ้นของเจ้ามันยาวมากนัก ข้าจะตัดทิ้งมันให้ก็ได้เผื่อเจ้าจะได้รู้เสียบ้าง ว่าสิ่งใดควรพูดหรือไม่ควรพูดออกมา" สิ้นคำพูดนั้นหนิงลงก็เดินออกมาทันที ก่อนที่เขาจะได้ชักกระบี่ออกมาตัดคอผู้ใดเข้า

"หึ จุดอ่อนของเจ้าอย่างนั้นหรือหนิงหลง" จื่อเยว่พูดพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา

"คืนนี้พวกเราต้องกลับเข้าวังหลวงกัน พรุ่งนี้จะออกมาใหม่อีกครั้ง พวกเจ้าก็จงดูแลหวงไท่จื่อเฟยให้ดี" ยังไม่ทันที่ทั้งคู่จะได้ไปไหนไกล ก็มีเสียงเรียกเสียก่อน

"เป็นถึงหวงไท่จื่อเฟย แต่กลับไม่รู้เรื่องมารยาทของวังหลวง องค์ไท่จื่อไปคว้าผู้ใดกันมาเป็นพระชายาช่างไร้มารยาทเสียจริง" เฟยหลินได้แต่คิดในใจ ยัยป้านี่ใครวะ แล้วไอ้ตำแหน่บ้าบอนั้นใครอยากจะได้กัน ก่อนจะก้มทำความเคารพเมื่อเห็นองค์หญิงใหญ่ทำ

"พระพันปีจะว่าหวงจื่อไท่เฟยเป็นบุคคลใดก็ได้ หม่อมฉันว่าพระองค์คงจะตรัสผิดแล้วล่ะเพค่ะ อย่างน้อยหวงจื่อไท่เฟยก็คือบุตรชายคนเล็กของเสนาบดีใหญ่แห่งแคว้นฉิน ต้นตระกูลก็มีความสนิทสนมกับฮองเฮาของแคว้นฉิน ฐานันดรของเฟยหลินก็คงจะสูงกว่าสตรีชาวบ้านที่มาจากการเป็นบุตรีของคหบดีอยู่กระมังเพค่ะ" ไทเฮาเมื่อได้ยินดังนั้น ก็ทรงทราบได้ทันทีว่าอีกฝ่ายพูดส่อเสียดตน มือของพระนางกำแน่น พระพักตร์เก็บอารมณ์ได้อย่างแนบเนียน

"องค์หญิงลี่จูก็กล่าวเกินไป ข้าก็แค่เป็นห่วงว่าหวงไท่จื่อเฟยจะทำอะไรที่เสื่อมพระเกียรติองค์ไท่จื่อ ก็เพียงเอ็นดูอยากจะสั่งสอนมารยาทเท่านั้น"

"ขอบพระทัยไทเฮาที่ใส่พระทัยหม่อมฉันพ่ะย่ะค่ะ แต่หม่อมฉันมีองค์ฮองเฮาคอยบรมแล้ว หม่อมฉันเกรงพระทัยพ่ะย่ะค่ะ" เฟยหลินรีบตอบกลับไป

"อะไรกัน งานของฮองเฮาก็มีมากมาย เจ้าก็อย่าไปรบกวนเลย" 

"ไม่เป็นการรบกวนเพค่ะ หม่อมฉันขอบพระทัยพระพันปีที่ทรงห่วงใย มีน้ำพระทัยเป็นห่วงองค์ไท่จื่อและหวงไท่จื่อเฟยถึงเพียงนี้" ฮองเฮาที่เดินตามมาก็พูดขัดขึ้น ไทเฮาได้แต่เจ็บใจที่ทำอะไรไม่ได้

"ในเมื่อพระองค์ยืนยันเช่นนี้ ข้าเองก็เบาใจ" นางพูดจบก็เดินจากไปขึ้นรถม้าที่จอดรออยู่ ภายในพระทัยร้อนรุ่มด้วยความแค้นจนจุกแน่นอก แต่พระนางต้องอดทนเอาไว้เพื่อการใหญ่ที่รออยู่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***